|
Namiętności
Na pierwszym stopniu namiętności proszą, na drugim wymagają, na trzecim zmuszają. (Descuret)
Jeżeli pokonamy namiętności, dusza osiąga czystość. A prawdziwa czystość pomaga inteligencji osiągnąć pewność w godzinie modlitwy. (Isacco di Ninive)
W tumulcie namiętności i przeciwnych wydarzeń niech nas wspiera nadzieja Jego niewyczerpanego miłosierdzia: biegnijmy ufni do sądu pokuty, gdzie On z ojcowskim niepokojem czeka nas w każdej chwili; i jakkolwiek pewni naszej niewypłacalności względem Niego, nie wątpmy w uroczyście wypowiedziane nad naszymi błędami przebaczenie. (O. Pio)
Nawet jeżeli nie robimy postępów w niszczeniu naszych namiętności, jeżeli będziemy nadal z nimi walczyć, nie przestaniemy postępować w miłości Bożej. (La Colombiere)
Namiętności zrodziły się z duszy i prowadzą cię do zła albo dobra. Musisz je opanować, zamiast dać się przez nie opanować. (Anonim)
Do Boga należy niszczenie moich namiętności i zrobi to, kiedy zechce; do mnie należy jedynie umartwienie ich i uniemożliwienie im, aby się objawiały i prowadziły do grzechu, do którego usiłują mnie doprowadzić. (La Colombiere)
Walcz z tą słabością, która cię czyni leniwym i odprężonym w duchowym życiu. Strzeż się, bo może to być początek twojej obojętności... a jak mówi Pismo, obojętnych Bóg odrzuci. (J. Escriva)
Kto działa jak obojętny, jest bliski upadku. (Św. Jan od Krzyża)
Dusza, która żyje obojętnie, nie myśli wcale się z tego wydźwignąć, bo wierzy, że jest w porządku z dobrym Bogiem. (Św. Proboszcz z Ars)
Cóż to za męka - zdeprawowany «człowiek boży»! Jeszcze większą jednak męką jest widzieć «człowieka bożego» obojętnego i światowe go. (J. Escriva) |
[ Powrót ]
|
|