Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

Adwent mojego życia II

Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara. Gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, brat jego Filip tetrarchą Iturei i kraju Trachonu, Lizaniasz tetrarchą Abileny; za najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustyni. Obchodził więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia grzechów, jak jest napisane w księdze mów proroka Izajasza: Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego! Każda dolina niech będzie wypełniona, każda góra i pagórek zrównane, drogi kręte niech się staną prostymi, a wyboiste drogami gładkimi! I wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże. (Łk 3,1-6)

Lista władców, którą święty Łukasz umieszcza na początku opisu publicznej działalności Jezusa, jest naprawdę imponująca. Obejmuje cały przekrój postaci świeckich i religijnych, panujących nad Ludem Boga. Listę otwiera rządca całego Cesarstwa Rzymskiego - Tyberiusz. Za nim idzie jego namiestnik, sprawujący władzę w kluczowej dla Żydów prowincji Judei - Poncjusz Piłat. Po nim mamy trzech tetrarchów, władających północnymi regionami Palestyny - Heroda, Filipa i Lizaniasza. Listę zamyka dwóch żydowskich arcykapłanów - Annasz i Kajfasz.

Łukaszowa lista jest głęboko przemyślana i uporządkowana. Wymieniony na pierwszym miejscu Tyberiusz zdaje się mieć nad całym Imperium władzę absolutną. Jednakże jego namiestnik nie ma już takiej władzy. Trzech tetrarchów - świeckich władców mało znaczących krain - ma jeszcze mniejszy autorytet. Na tym tle dwaj arcykapłani nasuwają myśl o innej władzy nad Ludem Wybranym - władzy samego Boga. Łukaszowe przesunięcie myśli z wszechpotężnego, zdawałoby się, cesarza na dwóch jerozolimskich kapłanów nieuchronnie stawia pytanie o to, czyj autorytet jest większy: rzymskiego imperatora czy kapłanów Boga Najwyższego.

Lista obejmuje siedmiu władców. Jest więc skomponowana dość sztucznie, zwłaszcza że Lizaniasz nie bardzo pasuje do pozostałych władców, panujących nad historycznymi ziemiami Izraela. Łukasz ewidentnie podporządkowuje zatem pogańskich i żydowskich, świeckich i religijnych władców Ludu Wybranego liczbie siedem, która symbolizuje świętość i władzę Boga nad całym wszechświatem. Potęga rzymskiego władcy, rządzącego ludzkim światem, blednie więc w zestawieniu z potęgą Boga i jego panowaniem nad całym kosmosem.

Konkretną siłą, która poddaje sobie autorytet świeckich i religijnych władców świata, ludzi różnych kultur i stanów, jest słowo Boże. Spada ono jak błyskawica na Jana, syna Zachariasza, który trwa w oczekiwaniu na pustyni. Każe mu wyjść z ukrycia i głosić współczesnemu światu, o którym mówi się, że jest globalną wioską, nawrócenie z grzechów.

Adwent jest czasem nieuchronnej konfrontacji różnych stylów myślenia, autorytetów, lojalności i perspektyw. To czas realnej oceny, na ile jesteśmy poddani "władcom tego świata", a na ile słowu Boga żywego.

 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej