Przybądź, o Panie aby nas wybawić

Gdy Jan usłyszał w więzieniu o czynach Chrystusa, posłał swoich uczniów z zapytaniem: Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też innego mamy oczekiwać? Jezus im odpowiedział: Idźcie i oznajmijcie Janowi to, co słyszycie i na co patrzycie: niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię. A błogosławiony jest ten, kto we Mnie nie zwątpi. Gdy oni odchodzili, Jezus zaczął mówić do tłumów o Janie: Coście wyszli oglądać na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? Ale coście wyszli zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty ubranego? Oto w domach królewskich są ci, którzy miękkie szaty noszą. Po coście więc wyszli? Proroka zobaczyć? Tak, powiadam wam, nawet więcej niż proroka. On jest tym, o którym napisano: Oto Ja posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby Ci przygotował drogę. Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on. (Mt 11,2-11) Dzisiejsza niedziela od wieków nosi nazwę Gaudete - niedziela radości. Radość tę wyraża również strój kapłana. Dwa razy do roku w niektórych parafiach celebrans nakłada różowy ornat. Kolor szat przypomina o zbliżającej się radości. Fiolet adwentowej tęsknoty w ten dzień zastąpiony zostaje kolorem ciepła i radości. Coraz bliżej do dnia Bożego Narodzenia. Liturgia słowa też niesie radość, o której słyszymy szczególnie czytając fragment Księgi proroka Izajasza: "Niech się rozweseli pustynia i spieczona ziemia, niech się raduje step i niech rozkwitnie". Pustynia staje się miejscem życia i nadziei. To woda sprawia, że na pustyni na krótki czas budzi się życie. A co sprawia, że moja dusza i serce stają się miejscem życia? Jakie źródło budzi życie we mnie? To słowo Boże mnie przemienia. Adwentowe dni są szczególną okazją, by otworzyć się na zdroje łaski Bożej. Czy moje serce otworzyło się na źródło życia płynące ze słowa Bożego? To Jezus jest źródłem życia. Przychodzi, aby świat odkupić i dać mu życie. W Nim jest moja nadzieja i moja radość. Kim dla mnie jest Chrystus? Jak odkrywam Jego obecność w moim życiu? Czy wierzę, że wciąż czyni cuda? Dziś i teraz? Czy jest może postacią odległą, nieznaną, obecną tylko w Piśmie Świętym? Przyjście na świat Syna Bożego zmieniło oblicze ziemi. Wielu odkryło drogę do Boga. Wielu zaś - i wtedy, i w obecnych czasach - nie przyjęło Go. Jego postać i głoszona nauka dziś także są dla wielu niewygodne, nie zawsze pasują do epoki postępu, jaką się mieni wiek XXI. Jezus i Jego Ewangelia stają się znakiem sprzeciwu dla świata. Dlatego coraz częściej chrześcijanie oskarżani są o brak tolerancji, radykalizm, a nawet fundamentalizm. Postaw sobie to pytanie: kim dla mnie jest Chrystus? Czas Adwentu sprzyja odpowiedzi. Czy oczekujesz Jego przyjścia? A może codzienność zabrała ci radość oczekiwania? Jesteś zabiegany, myślisz o zewnętrznej stronie świąt: prezentach, zakupach, porządkach. Może ulegasz reklamowej wizji, która odarła święta z duchowego charakteru. Ale czas, który daje ci Pan, nigdy się nie powtórzy. Oczekuj więc z wiarą i miłością w sercu na przyjście swego Zbawiciela. Marana tha! Przyjdź, Panie Jezu! ks. Tomasz Jarzębski Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 12 grudnia 2010 Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Apoloniusz Modlitwa do św. Apoloniusza Modlitwa do św. Ryszarda Pampuri Kto zmartwił mamę? Wielkanocny ślub Katedra w Chartres Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna

[ Strona główna ]

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt