Adwent

"Rok znowu dobiega końca
i zimą w nim zapachniało
Białą się przykrył pierzyną
odświętnie w koło i biało

Natura spać się położyła
słoneczne pogasiła blaski
Na nieba suficie zapaliła
srebrem błyszczące gwiazdki

I ludzie jacyś inni naraz
choć w troskach i zabiegani
To adwent tuż przed świętami
próbuje rozliczyć się z nami

Duchowo musimy się zmienić
by miejsce w sercu zrobić
Rękę wyciągnąć na zgodę
skłóconych z sobą pogodzić

Adwent jest zastanowieniem
zadumą nad życiem i skruchą
A płomyk świecy w "Stroiku"
światełkiem w tunelu, otuchą

Wigilię przeżyć i święta
tak łatwiej może nam będzie
Z "dzieciątkiem" oraz bliskimi
choince, prezentach, kolędzie" 

GC