Czas nadziei

Czas płynie, nie czeka 
Lecz co roku rodzi się nadzieja 
Jak gwiazdka płynąca z oddali
Kiedy myślisz, że świat się wali 
Płynie duch Bożej Mocy 
Pomóc w ludzkiej niemocy
Radością ludzi okrywa 
Ciesząc się z 
narodzin Bożego Syna 
Płynąc z Betlejemskiej chaty 
Wkoło stojącej 
anielskiej poświaty 
Odwiedza każdy dom z wieczora 
Bo nadeszła już pora
Więc ojciec prosi matkę 
Czas się dzielić opłatkiem 
Zapomnieć o ludzkiej złości 
Pamiętać o Bożej miłości
I podchodzą do 
siebie uroczyście 
Drżąc niczym na drzewie liście 
I przełamują opłatek
W noc, gwiazd milczenia dalekim
Jednej świecącej, 
całym wiekiem
Wśród, której Bóg 
pobratał się z człowiekiem
I wszyscy wkoło 
za ich przykładem 
Bo człowiek dla 
człowieka stał 
się bratem 
A Boża miłość ukojeniem
 nad światem
Maryjo, mateńko czysta 
Jak jedwab delikatna, 
niebiańsko przezroczysta
Otulając Boże Dziecię 
ukochane nad wszystko
na świecie
Błogosław i otocz 
nas opieką 
Niczym powiew wiatru
nad rwącą rzeką
I niech wiara,
 miłość i nadzieja 
Nigdy nie umiera.

Andrzej