Sztuka przebaczania - Czytelnia

Opis: Gdyby "przebaczenie" miało uniemożliwiać otwarte relacje z innymi, obiecując indywidualne uwolnienie się od problemu i ułatwienie nam życia, to nie udzielajmy go ani nie przyjmujmy. Gdyby "przebaczenie" miało negować istnienie w nas gniewu, chciało udawać, że nic się nie stało i w ten sposób blokowało otwarte relacje, to nie ufajmy mu, nie budujmy na nim niczego. Gdyby przebaczenie chciało pominąć skruchę, zapomnieć o nabrzmiałych, nie rozwiązanych problemach, o zaprowadzaniu sprawiedliwości, to nie spieszmy się z nim nie dajmy się na nie nabrać. Gdyby "przebaczenie" miało wynosić nas ponad drugą osobę, to nie zgadzajmy się na takie jednostronne rozwiązania. Niech wysiłek obu stron będzie jednakowy, wspólny, niech zapanuje otwartość, aby możliwe było pojednanie i włącznie się w twórczą wspólnotę. Recenzje książki: Droga do prawdziwego przebaczania Znamy bardzo dobrze biblijne pytanie Piotra: "Panie, ile razy mam przebaczyć...?" Owe "siedemdziesiąt siedem razy" Biblia Tysiąclecia wyjaśnia nam w przypisie, że zawsze trzeba przebaczać. Tymczasem w naszych różnorakich doświadczeniach przebaczenie okazuje się takie trudne, czasami po ludzku niemożliwe, to żmudna, długa droga. Jak przebaczać, skoro pozostaje w nas tyle złości, wyrzutów do osób, które nas zraniły? O co tak naprawdę chodzi w tym przebaczeniu? Wiele światła na ten problem może rzucić niniejsza książka. Książka została podzielona na dwie części. W pierwszej autor pisze o sztuce prawdziwego przebaczania, a w drugiej - o sztuce przebaczania pozornego. Pięć rozdziałów w części pierwszej będzie się więc zaczynać od tytułu "Przebaczajmy"; pięć kolejnych rozdziałów w części omawiającej pozorne przebaczenie zaczyna się od nagłówka "Nie przebaczajmy - jeśli"... W pierwszej części, gdzie mowa jest o autentycznym przebaczaniu, autor pisze o warunkach, które powinny być spełnione, aby mogło dojść do prawdziwego przebaczenia i odnowienia relacji. Opisuje etapy, na których powoli dochodzimy do przebaczenia aż po głęboki wzajemny kontakt. Takie środki, jak obwinianie, unikanie, zaprzeczanie, nie odnowią relacji. I tak oto autor pisze o następujących warunkach prawdziwego przebaczania: 1/ Należy przebaczać - uświadamiając sobie popełnione zło. 2/ Przebaczajmy - ponownie utwierdzając miłość (chodzi tu nie tylko o miłość i szacunek wobec innych, ale wpierw wobec siebie). 3/ Przebaczajmy - uwalniając się od przeszłości (kurczowe trzymanie się przeszłości czyni nas niezdolnymi do pełnego życia tym, co jest teraz). 4/ Przebaczajmy - wspólnie wyrażając skruchę (zwykle słyszy się, że należy przebaczać, bo tak trzeba itp., a tymczasem David Augsburger pisze - co było dla mnie nowym odkryciem! - że nie należy starać się przebaczać, jeśli nie nastąpił szczery akt skruchy. Pisze on również, czym jest skrucha). 5/ Przebaczajmy - ponownie odkrywając wspólnotę (otoczenie, w którym przebywamy, ma wpływ na przebaczenie. Ze wspólnoty, która funkcjonuje prawidłowo, promieniuje przebaczenie). Każdy z tych rozdziałów autor kończy wskazaniem na fragmenty biblijne. Druga część książki mówi o pozornym przebaczaniu. W tym wypadku autor pisze o sytuacjach, w których nie powinniśmy przebaczać, wyjaśniając dlaczego i pokazując błędne postawy. W tej części również mamy pięć rozdziałów, a każdy z nich zakończony jest odwołaniem się do konkretnych fragmentów Biblii. David Augsburger pisze, by: 1/ Nie przebaczać, jeżeli przebaczenie miałoby nas wywyższać ponad drugą osobę. 2/ Nie powinniśmy przebaczać, jeśli przebaczenie miałoby być jednostronne (w prawdziwym przebaczeniu obie strony dążą do pojednania - wzajemność to sedno przebaczenia, jak pisze autor. Jednostronne przebaczenie nie jest rozwiązaniem). 3/ Nie przebaczajmy, jeśli przebaczenie miałoby fałszować nasze emocje (ważna jest tu integracja myśli i uczuć). 4/ Nie powinniśmy przebaczać, jeśli przebaczenie miałoby zaprzeczać pozostającej w nas złości (w przebaczeniu nie należy kierować się skrywaną złością czy też negować istnienia w nas gniewu. Jakie skutki niesie taka postawa? O tym przeczytasz w książce). 5/ Nie spieszmy się z przebaczeniem, jeśli uniemożliwia nam ono otwartość we wzajemnych relacjach (przecież celem przebaczenia jest pojednanie, odnowienie więzi, nie osobisty komfort). W książce "Sztuka przebaczania" możemy znaleźć wiele cennych myśli, głębokich refleksji autora, które - przemyślane w szczerości - mogą pomóc nam spojrzeć wpierw na samych siebie i na nasze relacje z bliskimi nam osobami. Niektóre z przemyśleń autora mogą okazać się dla nas szokujące. Jak się okazuje, prawdziwe przebaczenie jest... sztuką! Paweł Królak

Nowości

Najbardziej popularne