Człowiek - istota płciowa. O psychologii współżycia małżeńskiego - Czytelnia

Opis: Książka na temat problemów płciowości, współżycia małżeńskiego oraz wychowania do życia w rodzinie. Recenzje książki: Gorszy się tylko gorszy Podobno O. Karol Meissner poprowadził kiedyś "gorszące" rekolekcje dla małżonków. Powodem oburzenia było polecenie, by żony prowadziły rękę męża po swoim ciele i mówiły im, co czują. "Zachęta do rozpusty i to w Kościele!" - zareagowali niektórzy. No właśnie: czy w Kościele jest miejsce na płeć i płciowość? Czy w katolickiej pobożności jest miejsce na seksualność człowieka? Czy "analiza miejsca płci w strukturze osoby ludzkiej" pozwala na wyprowadzenie jakiegoś systemu wartości możliwego do zaproponowania wszystkim, nie tylko wierzącym? Mimo że wiele osób odpowie na te pytania twierdząco, wciąż potrzeba mówić na ten temat. Mówić ciepło, delikatnie i rzeczowo. Tytuł Człowiek - istota płciowa sugeruje, że mamy do czynienia z czymś w rodzaju definicji: człowiek to taka istota, która ma płeć. Takie postawienie tematu zdaje się być czymś oczywistym, a jednak wskazuje na coś bardzo ważnego - płeć konstytuuje człowieka, nie sposób mówić o człowieku i człowieczeństwie w oderwaniu od tej kategorii. Dlaczego? Każdy z nas posiada płeć - po prostu jest kobietą albo mężczyzną. Co więcej - bez kategorii płci niemożliwe byłyby relacje społeczne i niemożliwe byłoby życie. O. Meissner dotyka problematyki płci, jej funkcjonowania w społeczeństwie i kulturze, aktu małżeńskiego, wychowania do miłości. To, co wydaje mi się szczególnie wartościowe w książce Meissnera, to zwrócenie uwagi na ukierunkowanie daru płciowości na rodzicielstwo. Dziecko nie jest zagrożeniem dla małżonków. To właśnie możliwość poczęcia sprawia, że kobieta i mężczyzna mogą w pełni przeżywać swoją seksualność, która przecież organicznie wiąże się z płodnością. Banalne i oczywiste? Pewnie tak, a jednak tak łatwo zapomnieć o tym, choćby oglądając reklamy, gdzie seksualność jest ponętnym opakowaniem dowolnego produktu, albo słuchając tych, którzy chcą propagować wiedzę i możliwości jak się przed dzieckiem "zabezpieczyć". Nie ma już mowy ani o miłości, ani tym bardziej o tym, że miłość jest i powinna być płodna, że może i powinna rodzić nową jakość, nowe życie. Stąd również bierze się wiele wypaczeń i błędów w pojmowaniu i przeżywaniu miłości. Bardzo dużą część (niewielkiej przecież) książki zajmuje więc analiza problemów i lęków w miłości. Tych, które pojawiają się wraz z odkrywaniem swojej płci i tych, które rodzą się w trakcie życia małżeńskiego. O. Meissner przedstawia nie tylko ich genezę i charakter, ale też własne propozycje rozwiązywania trudności - sposoby radzenia sobie ze swoją płciowością, lękami z nią związanymi i wychowywania do właściwego jej przeżywania. Jego uwagi nie są najczęściej niczym rewolucyjnym, a jedynie przypomnieniem i uporządkowaniem tego, co wiemy, a co niejednokrotnie gdzieś nam umyka. Wiele z nich może pomóc w lepszym rozumieniu siebie jako kobiety lub jako mężczyzny (nie zgodziłabym się tylko z tym, że kobiety nie akceptują swojej płci w większości przypadków dlatego, że nie są mężczyznami, od kiedy odkrywają jako dziewczynki: chłopiec "coś ma", a ja "tego czegoś" nie mam. Większość nieakceptujących swojej płci kobiet, jakie znam, chciałoby mieć nie tyle "to coś", co ma mężczyzna, ile raczej biust Pameli Anderson i figurę Claudii Schiffer). O płci i płciowości można mówić różnie - ze wstydem i poczuciem niestosowności, jak przytoczone wcześniej zgorszone osoby, z wyuzdaniem, z dystansem widocznym w sztucznym, czysto medycznym języku i wreszcie prosto, subtelnie, rzeczowo - po prostu dobrze i mądrze. Hanna Jastrzębska

Nowości

Najbardziej popularne