Śmierć ks. Jana Salamuchy - Historia

Urodzony na warszawskiej Woli 10 czerwca 1903 r. w niezamożnej rodzinie robotniczej, zaraz po ukończeniu gimnazjum wstąpił do Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Po wybuchu wojny polsko-bolszewickiej opuścił uczelnię i został sanitariuszem ochotnikiem w armii gen. Józefa Hallera. Po studiach filozoficzno-teologicznych w 1925 r. przyjął święcenia kapłańskie. Jeszcze na rok przed święceniami został studentem Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Warszawskiego. Studia te zakończył doktoratem w 1927 r. W tym samym roku został skierowany przez władze kościelne na Papieski Uniwersytet Gregoriański, gdzie uzyskał doktorat z filozofii.

Po powrocie do Polski kilka miesięcy był wikariuszem w Wiązownej k. Otwocka a następnie przez cztery lata (1929-1933) wykładał filozofię V seminarium. Młody filozof, specjalizujący się w historii logiki, zwrócił na siebie uwagę jednego z najwybitniejszych polskich filozofów, ks. prof. Konstantego Michalskiego. Byłemu rektorowi Uniwersytetu Jagiellońskiego udało się - mimo niechęci ze strony kard. Aleksandra Kakowskiego - zatrudnić ks. Salamuchę jako wykładowcę filozofii na UJ. W 1938 r. objął on Katedrę Filozofii Chrześcijańskiej.

Kiedy wybuchła II wojna światowa, opuścił Kraków i udał się do stolicy. Zgłosił się do kurii polowej i otrzymał przydział na kapelana załogi broniącej Fortu Bema na Woli. Ranny w głowę, otrzymał Krzyż Walecznych. Dostał się do niewoli, ale dzięki pomocy lekarza udało mu się uwolnić.

Wrócił do Krakowa i powrócił do pracy naukowej. 6 listopada 1939 r. podczas słynnej akcji "Sonderaktion Krakau" wraz ze 182 innymi wykładowcami Uniwersytetu Jagiellońskiego został aresztowany. Przebywał w więzieniach w Krakowie i Wrocławiu, następnie trafił najpierw na rok do obozu koncentracyjnego w Sąchsenhausen, a 14 grudnia 1940 r. został przewieziony do Dachau. Po intensywnych interwencjach dyplomatycznych Stolicy Apostolskiej, kard. Adama Stefana Sapiehy, a także wybitnego niemieckiego logika prof. Heinricha Scholza, 4 stycznia 1941 r. został zwolniony. Powrócił do Warszawy i został wikariuszem parafii św. Jakuba. Jednocześnie wykładał w konspiracyjnie działających: seminarium duchownym, Uniwersytecie Ziem Zachodnich, a także w seminarium filozoficznym prof. Władysława Tatarkiewicza.

Po wybuchu Powstania Warszawskiego jako wicedziekan dekanatu Północ Okręgu Warszawskiego, a także dziekan IV Obwodu Ochota, 1 sierpnia 1944 r. najpierw uczestniczył w odprawie u dziekana Okręgu Warszawskiego AK ks. Stefana Kowalczyka ps. "Biblia", a następnie w parafii św. Jakuba zwołał odprawę podległych mu kapelanów. Wezwany do ciężko rannej kobiety w domu przy ul. Mianowskiego 24, z powodu walk nie mógł powrócić do parafii. Pozostał w budynku przy ul. Wawelskiej 60, gdzie był kapelanem punktu sanitarnego. To był najdłużej broniony punkt oporu na Ochocie. 11 sierpnia powstańcy wycofali się kanałami, ks. Salamucha pozostał z rannymi. Zginął tego samego dnia. Według jednej z wersji został rozstrzelany, według innej zginął wskutek wybuchu granatów, które wrzucono do piwnicy, gdzie przebywał z rannymi.

Wojciech Świątkiewicz Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 7 sierpnia 2010 Wasze komentarze: Szturmowiec: 20.03.2020, 11:07 Nie ROA ale RONA! Własowcy nie tłumili powstania Warszawskiego tylko na wojsko Kamińskiego. (1) Autor Treść Nowości św. Ekspedyt Modlitwa do św. Ekspedyta Litania do św. Ekspedyta św. Elfeg św. Leon IX Urodziny jeżyka Jasia Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna