Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

Podniesienie relikwii o. Rafała z Proszowic

Przeszło sto lat po swojej śmierci bernardyn o. Rafał z Proszowic został wyniesiony na ołtarze. Była to inicjatywa ówczesnego Prymasa Polski abp. Jana Lipskiego.

Do kościoła i klasztoru Braci Mniejszych Obserwantów w Warcie przybyło 10 i 11 listopada 1640 r. wielu pątników, aby być świadkami podniesienia relikwii zakonnika, co oznaczało zgodę Kościoła na kult publiczny. Uroczystości przygotował ówczesny gwardian o. Aleksy Zlakowic.

Prymas Lipski został w mieście uroczyście powitany mową po łacinie, wygłoszoną przez jednego z zakonników. Następnie uformowała się procesja, której uczestnicy z pochodniami i świecami w rękach przeszli do podziemi świątyni, gdzie znajdował się grób o. Rafała. Prymas Lipski otworzył go symbolicznym uderzeniem młota. Przy śpiewie „Laudate Dominum in sanctis eius" (Wychwalajcie Pana w świętych Jego) wyniesiono relikwie z podziemia i umieszczono w bocznym ołtarzu kościoła. Przez całą noc modlili się przy nich wierni.

W niedzielę 11 listopada hołd zakonnikowi oddali dostojnicy państwowi, wśród nich brat Prymasa, marszałek sochaczewski Kacper Lipski, liczni kasztelani i starostowie z wojewodą poznańskim Krzysztofem z Bnina Opalińskim. Nie zabrakło delegacji z Proszowic, miasta rodzinnego o. Rafała. Po uroczystości nową trumienkę z relikwiami umieszczono na stałe w lewej nawie świątyni.

Kim był o. Rafał, którego o wstawiennictwo prosili na początku XVII w. rycerze polscy spieszący bronić Kresów Wschodnich, mieszkańcy wielu miast, dostojnicy państwowi i ludzie prości?

Urodzony w skromnej rodzinie rzemieślniczej w 1453 r., od młodości wykazywał duże zdolności. Studiował nauki wyzwolone na Akademii Krakowskiej, ostatecznie jednak wstąpił do bernardynów, gdzie przyjął święcenia kapłańskie. Już w nowicjacie i podczas studiów dał się poznać jako człowiek niezwykle pracowity i rzetelny.

W zakonie pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji, m.in. kilkakrotnie przełożonego prowincji, gwardiana, a także cenionego kaznodziei i spowiednika. Sami zakonnicy mówili o nim, że mają zwierzchnika obdarzonego niezwykłą świętością. Związany był z klasztorami bernardyńskimi w Poznaniu, Krakowie, Wilnie i Kownie. Pełnił też odpowiedzialną funkcję wizytatora zakonu w Polsce. Dbał o biblioteki klasztorne i zaopatrywał je w książki o tematyce teologicznej, ascetycznej i kaznodziejskiej. Stolica Apostolska ustanowiła go podczas obchodów jubileuszowych w 1509 r. komisarzem jubileuszowym, co potwierdził w specjalnym dokumencie król Zygmunt I Stary. Ojciec Rafał zmarł 26 stycznia 1534 r. w klasztorze w Warcie po kilkudniowej chorobie. Nabawił się jej podczas wizytacji klasztoru w Kaliszu.

Prymas Jan Lipski, nim podjął decyzję o podniesieniu relikwii o. Rafała, powołał komisję teologów, którzy zajmowali się życiem zakonnika. W jej skład wchodził m.in. nadworny teolog Prymasa ks. Fryderyk Szembek. Proces wykazał, że kult sługi Bożego rozwijał się za wiedzą arcybiskupów gnieźnieńskich i istniał w Warcie i okolicy od chwili jego śmierci.

 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej