Kanonizacja Mikołaja II - Historia

Mikołaj II miał 32 lata, gdy w 1894 r. obejmował tron carów Rosji. W polityce zagranicznej dążąc do hegemonii na Dalekim Wschodzie, uwikłał Rosję w przegraną wojnę z Japonią (1904-1905). Zawarł sojusze z Francją, Wielką Brytanią, które zaowocowały podczas I wojny światowej wspólną z nimi walką przeciwko Niemcom i Austro-Węgrom. Za jego rządów Rosja przeżyła w 1905 r. rewolucję, która osłabiła pozycję Mikołaja II i spowodowała niektóre ustępstwa monarchy, jak choćby powołanie jako organu doradczego Dumy Państwowej, Rady Państwa i Rady Ministrów. Mikołaj II popierał działalność i rozwój Kościoła prawosławnego. Za jego rządów Rosja miała dziesięć tysięcy cerkwi i 250 monastyrów. Chętnie pielgrzymował do miejsc świętych prawosławia. Czynił też skuteczne starania o kanonizacje mistyków rosyjskich.

W lutym. 1903 r. Mikołaj II wydał manifest o tolerancji i swobodnej działalności Kościoła katolickiego. Umożliwił on np. arcybiskupowi mohylewskiemu Józefowi Szembekowi zwołanie synodu, na którym ustalono i przedstawiono carowi potrzeby katolików. A były one wielkie. Np. rozwiązania wymagała sprawa 156 nieuznanych przez władze kapłanów katolickich i obsada 263 parafii pozbawionych księży. Po ukazie tolerancyjnym z 1905 r. ok. 230 tys. unitów mogło przejść na obrządek łaciński, gdyż greckokatolicki był nadal zakazany.

Ale nie brakowało też z jego strony szykan wobec Kościoła. Zamknął katolickie czasopismo "Prawda i Wiara", pozbawił prawa pełnienia urzędu biskupa wileńskiego Edwarda Roppa, a katolickiego biskupa z Kowna Cyrtowta postawił w stan oskarżenia za przyjmowanie z prawosławia na katolicyzm. Car poparł też działalność i rozwój mariawitów.

15 marca 1917 r. zmuszony został przez Dumę Państwową do rezygnacji. Swoim następcą uczynił brata Michaiła, ale ten godności carskiej nie przyjął. Po abdykacji przebywał w areszcie domowym w Carskim Siole, w Tobolsku, a w końcu w Jekaterynburgu. W lipcu 1918 r. bolszewicy - na polecenie Lenina - podjęli decyzję o zabójstwie cara i jego rodziny. Krótko po północy z 16 na 17 lipca 1918 r. car, jego żona, cztery córki, chory na hemofilię syn, przyboczny lekarz oraz trzy osoby ze służby - zostali zastrzeleni w piwnicy domu, w którym przebywali.

Rosyjska Cerkiew Prawosławna długo zastanawiała się, czy cara kanonizować."Badano, na ile jest odpowiedzialny za krwawe stłumienie demonstracji w Sankt Petersburgu w 1905 r., na ile wpływ na jego rządy miał Grzegorz Rasputin, a także czy abdykacja nie była przewinieniem prawno-kanonicznym. Ostatecznie uznano, że rozkaz użycia broni do demonstrantów wydał nie car, ale miejscowy dowódca wojskowy. W kontaktach cara z Rasputinem, który leczył syna monarchy, nie dopatrzono się niczego złego, a abdykacja miała ratować jedność Rosji i nie dopuścić do dalszego przelewania krwi.

Car i jego rodzina zostali kanonizowani jednak jako tzw. Strastotierpcy, czyli ludzie, którzy pokornie przyjęli pełną cierpień śmierć. Nie uznano ich więc męczennikami za wiarę, tak jak pozostałych ponad 800 świętych biskupów, księży i świeckich zamordowanych przez bolszewików w XX w.

Wojciech Świątkiewicz Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 2 sierpnia 2009 Wasze komentarze: tknm: 13.06.2011, 00:20 TAK historyk: 13.08.2009, 11:05 Kanonizacja cara Mikołaja II współodpowiedzialnego za wybuch I wojny światowej oraz wiele innych nieszczęść to kpina z religii. Ten władca nigdy nie powinien być kanonizowany, nie zrobił nic dobrego dla swojego państwa czy Polaków w zaborze rosyjskim. Co prawda po rewolucji 1905 r. wprowadził pewne ustepstwa, zmienijszyła się nacik rusyfikacyjny itd. ale dalej Polacy byli prześladowani i wędrowali szlakiem pradziadów na Syberię. Poza tym wpływ jak wywierał na niego Rasputin człowiek prawdopodbnie opętany przez złe moce albo im służący. W niniejszym artykule wspomniano o prawosławiu, że car Mikołaj II popierał religię. Ale tak jak on postępowali wszyscy monarchowie według zasady sojuszu "ołtarza i tronu". Poparcie dla religii pozwalało mu utrzymać przez pewien czas naród w posłuszeństwie, zanim nie dotarły tam nastroje rewolucyjne. przecież zawsze władca w Rosji występował wobec ludu jako ten który jest dobry tylko że urzednicy nie pozwalają mu spełnić próśb ludu. Abdykował gdyż nie mógł wrócić do Piotrogrodu z frontu gdyż był strajk na kolei. Abdykując myślał ze uratuje siebie a nie Rosję. To jego nieudane rządy brak pomysłu na reformę państwa, na wprowadzenie jakichkolwiek form pośrednich demokracji doprowadziły do rewolucji. Nie zawsze można rzadzić za pomocą bagnetu i bata. (1) Autor Treść Nowości św. Ekspedyt Modlitwa do św. Ekspedyta Litania do św. Ekspedyta św. Elfeg św. Leon IX Urodziny jeżyka Jasia Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna