Beatyfikacja Piusa IX i Jana XXIIIZa sprawą Bożych zamysłów dzisiejsza beatyfikacja stawia obok siebie dwóch papieży, którzy żyli w bardzo odmiennych kontekstach historycznych, ale których łączą wbrew pozorom liczne podobieństwa na płaszczyźnie ludzkiej i duchowej - mówił 3 września Roku Jubileuszowego 2000 Jan Paweł II podczas Mszy św. sprawowanej na placu św. Piotra w Rzymie. Wśród pięciu ogłoszonych wtedy błogosławionych byli papieże Pius IX i Jan XXIII.Pontyfikat Piusa IX trwał 32 lata (1846-1878) i przypadł na okres rewolucyjnych przemian we Włoszech i stopniowego rozpadu Państwa Kościelnego. Zaledwie po dwóch latach od wyboru papież zmuszony został do opuszczenia Rzymu. Przez dwa lata, pozbawiony władzy świeckiej, przebywał w Gaecie w pobliżu Neapolu. Po powrocie do Wiecznego Miasta na znak protestu wobec okupacji Rzymu przez wojska piemonckie ogłosił się "więźniem Watykanu". Do najważniejszych dokonań jego pontyfikatu należy ogłoszenie w 1854 r. dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP, której był wielkim czcicielem, oraz przeprowadzenie Soboru Watykańskiego I, który uchwalił m.in. dogmat o nieomylności papieża. Pius IX zawarł konkordaty z kilkunastoma krajami. W okresie "Kulturkampfu" występował w obronie praw Kościoła w Niemczech, a uwięzionego arcybiskupa gnieźnieńskiego Mieczysława Ledóchowskiego mianował kardynałem. Bronił unitów na Podlasiu, siłą zmuszanych przez carat do przejścia na prawosławie. Wyniósł na ołtarze Andrzeja Bobolę i Jozafata Kuncewicza. Podczas powstania styczniowego wzywał cara do zaprzestania represji wobec Polaków i apelował o modlitwy za Polskę w całym katolickim świecie. "Pośród burzliwych wydarzeń swojej epoki był on wzorem bezwarunkowej wierności wobec niezmiennego depozytu prawd objawionych. (...) Jego niezwykle długi pontyfikat naprawdę nie był łatwy i papież ten musiał niemało wycierpieć, pełniąc swoją misję w służbie Ewangelii. Byl otoczony miłością wielu, ale także nienawidzony i oczerniany" - mówił w homilii beatyfikacyjnej Jan Paweł II. Drugi z beatyfikowanych papieży Jan XXIII na Stolicy Piotrowej zasiadał zaledwie pięć lat. Jako biskup Rzymu zwołał pierwszy synod diecezji rzymskiej, a w 1962 r. otworzył Sobór Watykański II, którego zwołanie zapowiedział trzy lata wcześniej. Mówiono o nim Dobry Papież Jan. Promieniował dobrocią i pokojem, łatwo nawiązywał kontakty z ludźmi i to zarówno wtedy, gdy rozmawiał z mężami stanu czy przedstawicielami innych wyznań, jak i podczas pobytu wśród więźniów rzymskiego więzienia. Wśród jego encyklik dwie komentowano na całym świecie, także niechrześcijańskim: społeczną "Mater et Magistra" i pokojową "Pacem in terris". Cenił bardzo Polaków. Publicznie wypowiedział się o polskości ziem nad Odrą i Nysą. Miał szczególne nabożeństwo do św. Józefa. Zmarł na chorobę nowotworową 3 czerwca 1963 r. Umierał, wypowiadając słowa: "Nie mam innej woli, jak tylko wolę Boga. Aby byli jedno". Ogłaszając nowych błogosławionych Jan Paweł II zauważył: "Beatyfikując któregoś ze swoich synów, Kościół nie wyraża przez to uznania dla dokonanych przezeń wyborów historycznych, ale wskazuje go jako godnego naśladowania i czci ze względu na jego cnoty, ku chwale łaski Bożej, która w nich jaśnieje". Wojciech Świątkiewicz
Tekst pochodzi z Tygodnika
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |