po porodzie ma pozytywny wpływ na późniejsze zachowanie noworodka. Pierwsze kilka godzin po porodzie to jeden z kluczowych okresów dla rozwoju człowieka. W tym czasie układ nerwowy noworodka jest szczególnie podatny na działanie szkodliwych bodźców, dlatego poszukuje się metod, które mogą ułatwić adaptację dziecka do życia poza organizmem matki. Jednym z prostych sposobów może być umożliwienie noworodkowi wczesnego bliskiego kontaktu ze skórą matką (skóra do skóry). Dzieci, które bezpośrednio po porodzie umieszczano na ciele matki, szybciej osiągały właściwą termoregulację, adaptację układu oddechowego, w późniejszym okresie rzadziej występowały u nich epizody bezdechów, charakteryzowały się także lepszym przyrostem masy ciała, a w konsekwencji były szybciej wypisywane ze szpitala.
Dłuższe, nie tylko bezpośrednio po porodzie, przebywanie noworodka blisko ciała matki nazywane jest "kangurowaniem" (od angielskiego "kangaroo care"). Postępowanie takie może dodatkowo wpływać na adaptację i dojrzewanie układu nerwowego, w tym na rozwój swoistych zachowań u noworodka, na przykład reakcji na stres. "Kangurowanie" najczęściej stosowane jest u noworodków urodzonych przedwcześnie, a wyniki wstępnych badań wskazują, że działania takie mogą przynosić nie tylko doraźne efekty. Zaobserwowano na przykład, że wcze-śniaki "kangurowane" w okresie okołoporodowym w wieku kilku tygodni spały spokojniej w porównaniu z dziećmi nieobjętymi takim postępowaniem. Zaobserwowano również, że dzieci te rzadziej płakały i tylko w odpowiedzi na niezwykle silne bodźce. Podobne wyniki uzyskano w eksperymencie opisanym w czasopiśmie "Pediatrics" (nr 113/2004, s. 858-865). Noworodki włączone do badania zaraz po porodzie umieszczano na 5-10 minut na ciele matki. Następnie, po wykonaniu niezbędnej toalety, dzieci losowo kwalifikowano do jednej z 2 grup. W pierwszej 15-20 minut po porodzie ponownie umożliwiano dziecku bliski kontakt z matką (nagiego noworodka umieszczano na klatce piersiowej matki) na jedną godzinę (grupa bliskiego kontaktu) i dopiero po 75-80 minutach od urodzenia dziecko przenoszono na oddział noworodkowy; Dzieci z drugiej grupy pozostawały w oddziale noworodkowym od 15-20 minuty po porodzie, a matce umożliwiano odpoczynek (grupa kontrolna). W czwartej godzinie życia wszystkie noworodki zostały poddane 60-minutowej obserwacji na oddziale noworodkowym, a następnie, w piątej godzinie życia wracały do matek. Pierwsze karmienie noworodków przewidziane było na szóstą godzinę życia. W grupie bliskiego kontaktu w porównaniu z grupą kontrolną w czwartej godzinie życia stwierdzono:
Kierownik Kliniki Neonatologii AM w Warszawie, prof. dr hab. med. Maria Katarzyna Kornacka, komentując wyniki badań stwierdziła: "Dla prawidłowego rozwoju dziecka, zwłaszcza w pierwszych dniach i tygodniach życia, szczególne znaczenie ma stała obecność matki - jej ciepło i dotyk oraz jej pokarm. Te trzy niezbędne elementy zapewnia dziecku karmienie piersią i kontakt z ciałem matki (skóra do skóry). Psychiczna, wzajemna więź matki z dzieckiem rozwija się podczas całej ciąży, ale dopiero po urodzeniu się dziecka ma szansę rozkwitnąć w pełni. Kontakt "skóra do skóry" daje matce poczucie spełnionego macierzyństwa, a dziecku - poczucie bezpieczeństwa. Poza aspektami psychologicznymi kontakt ten ma również znaczenie medyczne, prowadzi bowiem do wytworzenia prawidłowej flory bakteryjnej kolonizującej skórę, jamę nosową, a także przewód pokarmowy noworodka. Opuszczenie środowiska wewnątrzmacicznego jest dla każdego noworodka dużym stresem, a rolą matki jest ograniczenie w miarę możliwości tego stresu i ułatwienie dziecku adaptacji do życia pozamacicznego. Panuje powszechne przekonanie, że im kontakt skóra do skóry jest wcześniejszy, tym więź obu istot, matki i dziecka, jest mocniejsza i trwalsza.
w pierwszych dniach i tygodniach życia, szczególne znaczenie ma stała obecność matki - jej ciepło i dotyk oraz jej pokarm.
W badaniu nie poruszono innego aspektu "kangurowania", jakim jest zastosowanie metody "skóra do skóry" w opiece nad noworodkiem przedwcześnie urodzonym, z małą i ekstremalnie małą masą ciała, wymagającym intensywnej opieki medycznej. "Kangurowanie" ma również niebagatelny wpływ na dojrzewanie tych noworodków. Tak wcześnie jak jest to tylko możliwe, każdy ciężko chory noworodek powinien, poza prawidłowym leczeniem i stosowaniem nowoczesnych procedur intensywnej opieki medycznej, poczuć dotyk dłoni matki. Kontakt z matką i jej skórą ma zasadniczy wpływ na przebieg choroby, proces zdrowienia, liczbę powikłań i czas hospitalizacji dziecka. Obowiązkiem personelu sali porodowej, pielęgniarek i lekarzy zatrudnionych na oddziałach noworodkowych jest umożliwienie matce bliskiego cielesnego kontaktu z noworodkiem. Rodzice dziecka powinni mieć możliwość stałego wstępu na oddziały noworodkowe, należy ich również włączać w proces leczenia dziecka i poinformować o metodach wczesnej stymulacji rozwojowej, w której istotne znaczenie ma dotyk. Wdrażanie tych metod opieki nad noworodkiem skutkuje, podobnie jak u noworodków donoszonych, lepszym stanem neurologicznym dzieci i korzystnie wpływa na ich rozwój."
(Opracowano na podstawie artykułu z portalu Medycyna Praktyczna: www.mp.pl) GŁOS DLA ŻYCIA nr 4(75) lipiec/sierpień 2005
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2021 Pomoc Duchowa |