kard. Aleksander Kakowski - Życiorys

Przez całą swoją posługę biskupią starał się dobrze służyć Kościołowi i Polsce. 30 grudnia minie 70. rocznica śmierci nieco dziś zapomnianego kard. Aleksandra Kakowskiego, metropolity warszawskiego, Prymasa Królestwa Polskiego.

Pochodził z drobnej szlachty mazowieckiej z okolic Przasnysza. Urodzony 5 lutego 1862 r. był synem powstańca styczniowego Franciszka Kakowskiego herbu Kościesza i Pauliny z Ossowskich herbu Dołęga. Studia odbył w seminarium duchownym w Warszawie, Akademii Duchownej w Petersburgu, a w 1. 1883-1885 na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, skąd przywiózł doktorat z prawa kanonicznego. Święcenia kapłańskie przyjął w Warszawie 30 maja 1886 r. Po roku wikariatu, został profesorem prawa kanonicznego, teologii pastoralnej i homiletyki w seminarium duchownym w Warszawie, a w 1898 r. rektorem. Po dwunastu latach objął funkcję rektora kształcącej elitę duchowieństwa Akademii Duchownej w Petersburgu.

W 1913 r. papież mianował go arcybiskupem metropolitą warszawskim. Sakrę przyjął 22 czerwca w kościele św. Katarzyny w Petersburgu, a ingres do katedry warszawskiej odbył 14 września 1913 r. W sześć lat później papież mianował go kardynałem.

W październiku 1917 r. - za zgodą papieża Benedykta XV - wszedł do Rady Regencyjnej. "Wszedłem do Rady Regencyjnej w duchu ofiary, z miłości dla Boga i miłości do Ojczyzny, z pominięciem siebie i swoich interesów ziemskich. Wszedłem jako Prymas Królestwa Polskiego (...), wszedłem z poczucia obowiązku obywatelskiego, abym służył dobru publicznemu; wszedłem w chwili, kiedy Ojczyzna nie miała uprawnionej władzy (...), wszedłem dla wydobycia od okupantów zdobyczy narodowych i ekonomicznych". Z jego inicjatywy członkowie Rady zrzekli się pensji, by pracować honorowo. 28 października 1919 r. w katedrze warszawskiej udzielił święceń biskupich nuncjuszowi w Polsce ks. Achillesowi Rattiemu, który trzy lata później został papieżem i przyjął imię Piusa XI.

Zapisał się wspaniałymi kartami w dziejach archidiecezji warszawskiej. Był inicjatorem budowy wielu kościołów i tworzenia nowych parafii (erygował ich 50, z czego 20 w Warszawie). W 1922 r. przeprowadził pierwszy Synod Archidiecezji Warszawskiej. Erygował Instytut Wyższej Kultury Religijnej. Współdziałał przy tworzeniu Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Warszawskim. Zorganizował duszpasterstwo akademickie. Organizował struktury Akcji Katolickiej. Wspierał rozwój prasy katolickiej, zapraszał do Warszawy nowe zakony. Wybudował gmach "Romy", który służy do dziś instytucjom kościelnym.

Podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r. kard. Kąkowski wezwał duchownych, aby stanęli w szeregach wojska jako kapelani i sanitariusze. Polecił zorganizować parafialne komitety pomocy nad rodzinami poległych. Odegrał decydującą rolę przy zawarciu konkordatu ze Stolicą Apostolską w 1925 r., za co otrzymał Order Orła Białego.

Pochowany został - zgodnie ze swoją wolą - na cmentarzu na Bródnie, gdzie chowani byli wówczas najbiedniejsi jego diecezjanie.

Wojciech Świątkiewicz Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 28 grudnia 2008 Wasze komentarze: Proszę: 18.10.2009, 21:23 Kard.Aleksandrze Kakowski ratuj Polske. (1) Autor Treść Nowości św. Agnieszka z Montepulciano Modlitwa do św. Agnieszki z Montepulciano Litania do św. Agnieszki z Montepulciano Do La Salette przybywają pielgrzymi z całego świata Drugi znak - wielki smok (Ap 12,3-6) Czy apostolskie zalecenie powstrzymywania się od krwi dziś już nie obowiązuje? Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna