Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

św. Ludwik

(1214 - 1270)

Ludwik Święty Ludwik IX, król Francji, urodził się 25 kwietnia 1214 roku w Poissy. Jego ojcem był król Ludwik VIII, zaś matką Blanka, córka Alfonsa Kastylijskiego, zwanego Zdobywcą.

Wielkość i świętość króla Ludwika IX nie są dziełem przypadku. Każda świętość, każda pomyślność, mają swoje źródło przede wszystkim w Bogu. Na to źródło wskazywała mu matka, dzielna i pobożna kobieta. Po Bogu właśnie jej najwięcej zawdzięczał. Pogłębiała w nim wiarę i ducha modlitwy. Modliła się razem z nim. Podczas gdy inni synowie królewscy od chłopięcych lat zaprawiali się do walki, on wraz z matką klękał do przyjmowania sakramentów świętych i wyciągał do Boga błagalne ręce, prosząc Go o potrzebne łaski dla młodych lat i przyszłych obowiązków. Dzięki matce od najmłodszych lat wzrastał w pobożności i miłości do wszystkiego, co święte. Kiedy zmarł mu ojciec miał zaledwie dwanaście lat. Ukoronowano go uroczyście na króla Francji. Otoczony opieką matki przygotowywał się do przyszłych zadań. Do czasu osiągnięcia odpowiedniego wieku, rządy regencyjne z męską energią sprawowała matka. Żywo w pamięci zachował jej słowa wypowiedziane do niego jako młodzieńca: "Synu, wolałabym cię widzieć na marach, niż w grzechu". Bardziej cenił sobie kaplicę, w której otrzymał chrzest święty, aniżeli kościół katedralny, w którym go ukoronowano na króla.

W 1234 r. ożenił się z Małgorzatą, cnotliwą córką Rajmunda, hrabiego Prowansji. Ich małżeństwo Bóg pobłogosławił jedenaściorgiem cudownych i dobrze wychowanych dzieci. Ludwik był wzorowym mężem i ojcem rodziny.

Dwa lata po zawarciu małżeństwa wziął ster rządów w swoje ręce. W każdej trudniejszej sprawie zasięgał rady u matki. Pobożność nie przeszkadzała mu w kierowaniu państwem. Każdego poranka brał udział w Mszy świętej. Codziennie też wraz ze swoim kapelanem odmawiał modlitwy zakonne. Odznaczał się duchem modlitwy, pokuty i troski o będących w potrzebie. W ciągu czterdziestu lat swoich rządów podniósł kraj politycznie i gospodarczo. W 1242 r. odniósł zwycięstwo nad Anglią pod Saintes. Nie wróciły wtedy do korony francuskiej wszystkie zabrane ziemie, ponieważ król chciał być sprawiedliwym i przy ustalaniu warunków pokoju poszedł drogą kompromisu. Szczerze pragnął pokoju między chrześcijanami. Dążył do zaprowadzenia ładu w państwie. Zreformował administrację i sądownictwo. Raziło go niesprawiedliwe traktowanie obywateli przez urzędników. Powołał do życia parlament i zreformował system monetarny. We wszystkich instytucjach państwowych zachował królewską kontrolę. Idąc za uchwałami Soboru Laterańskiego IV (1215), zakazał pojedynków i prywatnych wojen.

Popierał instytucje dobroczynne i zakony, zwłaszcza franciszkanów i dominikanów, które w życie narodu i Kościoła wnosiły nowego ducha ewangelicznego. Za wzorem św. Franciszka z Asyżu, którego habit nosił pod szatami królewskimi, usługiwał ubogim i chorym. Osobiście rozdawał jałmużnę ubogim i opatrywał chorych. Sam też prowadził życie skromne i ascetyczne, stosując praktyki pokutne. Przyjaźnił się ze św. Bonawenturą.

W ciężkiej chorobie ślubował, że gdy wyzdrowieje, podejmie krucjatę do Ziemi Świętej. W 1248 roku stanął na czele wyprawy krzyżowej.

Początkowo odnosił sukcesy, lecz potem wpadł w ręce Saracenów. Wykupiony z niewoli za wysoką cenę, jakiś czas pozostał w Palestynie i układami starał się poprawić położenie państwa krzyżowców. Wrócił do kraju, gdzie czekał go szereg spraw do załatwienia. Jakiś czas rządził wśród ogólnego uznania w Europie. W czasie następnej krucjaty podjętej w 1267 r., która udała się do Ziemi Świętej przez północną Afrykę, po zdobyciu Kartaginy, dżuma zdziesiątkowała wojsko, dosięgając również jego samego. Zmarł 25 sierpnia 1270 r. koło Tunisu, zaopatrzony świętymi sakramentami.

W wyprawach krzyżowych król Ludwik nie odnosił sukcesów. Za to rządy we Francji przyniosły mu sławę jednego z najznamienitszych władców. Wprawdzie rządy jego wypadły na okres sprzyjających okoliczności politycznych, ale jego wybitna osobowość zaważyła w sposób zasadniczy na jego osiągnięciach w polityce.

Synowi, swojemu następcy, pozostawił mądre rady, rycerstwu wzór do naśladowania, a wszystkim przykład chrześcijańskich cnót. Lud długo wspominał dobre czasy "świętego Ludwika".

Już w 1297 r. Bonifacy VIII zaliczył Ludwika IX, króla Francji, do grona świętych. Jego serce spoczywa do dziś w urnie w ołtarzu katedry Monreale na Sycylii. Jego szczątki znajdują się w kościele św. Dionizego pod Paryżem.

Wielki kult świętego Ludwika IX rozwinął się zaraz po jego kanonizacji. Rodzina Andegawenów przeniosła jego kult do Neapolu, skąd rozpowszechnił się w Europie, a potem w całym Kościele.

Ikonografia przedstawia św. Ludwika IX prawie zawsze w szatach królewskich, w koronie z berłem królewskim. Często siedzi na tronie. W późniejszych czasach przedstawiany jest także w zbroi rycerskiej z narzuconym płaszczem królewskim.

Jego atrybutami są: korona cierniowa, laska z krzyżem, miecz, włócznia, lilia, herb z liliami, księga, dyscyplina, ptak myśliwski, pierścień.

Podobizna św. Ludwika jeszcze za jego życia została umieszczona w witrażu Sainte-Chapelle w Paryżu, gdyż kazał ją zbudować w celu przechowywania odzyskanych przezeń relikwii Męki Pańskiej. Przedstawiano go też z franciszkanami, jako przyjaciela zakonu. Franciszkanie zaliczają go do grona swoich patronów.

Król Ludwik IX jest patronem Francji, Paryża, Monachium, Berlina, Poissy, i wszystkich miejscowości we Francji noszących jego imię, nauki, pielgrzymów i podróżnych, piekarzy, fryzjerów, sztukatorów, tapicerów, malarzy pokojowych, pracowników budowlanych, kamieniarzy, introligatorów, drukarzy, rybaków, szczotkarzy, jubilerów, kupców, murarzy, stolarzy, guzikarzy, sprzedawców lnu, woźnych sądowych, wzywany jest w modlitwie o ustrzeżenie od ślepoty i głuchoty, o oddalenie zarazy. Wszyscy oni widzieli w nim swojego szczególnego opiekuna i obrali go swoim patronem, orędownikiem w niebie.

Imię Ludwik pojawiło się w Polsce w 1204 roku i odtąd nadawano je na chrzcie świętym. Znane też było jako imię żeńskie: Ludwika. Pierwotna forma tego imienia brzmiała podobno Chlodwig, od chlod, co znaczy sława, oraz wig, walka. Później imię to ulegało przekształceniom aż z Chlodwiga powstał Ludwik.

Modlitwy do św. Ludwika

Modlitwa do św. LudwikaModlitwa do św. Ludwika

Litania do św. LudwikaLitania do św. Ludwika

ks. Tarsycjusz Sinka



Wasze komentarze:
 twoj stary: 13.04.2021, 11:29
 brawo ludwik!!! super jestes kochany!!! oby tak dalej daz do swoich celow!!
 Edyta: 29.10.2017, 22:07
 Święty Ludwiku. Pokladam w Tobie nadzieję i głęboko wierzę,że wysluchasz mych próśb. Proszę Cię o uzdrowienie moich dzieci. Spraw aby ich niesprawne narządy odzyskaly wladze i aby mogły się cieszyć zdrowiem. Proszę dokonaj cudu i usłysz me błagania proszę!!!
 Jolanta: 16.10.2008, 10:12
 Św.Ludwiku, ufam, że mi pomożesz. W Tobie pokładam moją ufność i czekam z niecierpliwoscią na cud i na łaski, o które tak gorąco Cię proszę.
 maria: 13.10.2008, 08:43
 św.Ludwiku, Ty znasz moje pragnienie, błagam spełnij tę moją prośbę. Ty wiesz, jak bardzo mi na tym zależy. Usłysz mój głos, nie odmawiaj tego, o co proszę.
 mąż: 26.09.2008, 12:03
 Św.Ludwiku, pomóż mi, by moja żona umiała wybaczyć mi wszystkie krzywdy, które Jej wyrządziłem. Wiem, jak bardzo Ją raniłem przez całe życie, ile zadałem Jej bólu. Chcę wrócić do Niej i wynagrodzić wszystko i obdarzyć Ją szczęściem. Pragnę, by z mojego powodu nie uroniła już żadnej łzy. Błagam, usłysz me błaganie.
 m: 26.09.2008, 11:02
 Maryjo, po raz kolejny proszę za wstawiennictwem św. Ludwika, nie opuszczaj mnie w mojej potrzebie, wyjednaj u Swego Syna Najukochańszego tę łaskę, o którą tak gorąco Cię proszę. Nie odejdę od Ciebie, aż mnie wysłuchasz. Tylko Ty możesz mi pomóc, błagam spełnij moją prośbę !!! Nie pozwól, bym była zawiedziona.
(1)


Autor

Treść

Nowości

Nowenna do Miłosierdzia Bożego - dzień 1Nowenna do Miłosierdzia Bożego - dzień 1

Pieśń o ukrzyżowaniu PanaPieśń o ukrzyżowaniu Pana

Śladami męki Jezusa na Via DolorosaŚladami męki Jezusa na Via Dolorosa

Wielki Piątek - dziań ukrzyżowaniaWielki Piątek - dziań ukrzyżowania

Wizja Ukrzyżowania według objawień Marii ValtortyWizja Ukrzyżowania według objawień Marii Valtorty

Gdyby Judasz rzucił się do stóp Matki...Gdyby Judasz rzucił się do stóp Matki...

Najbardziej popularne

Modlitwa o CudModlitwa o Cud

Tajemnica SzczęściaTajemnica Szczęścia

Modlitwy do św. RityModlitwy do św. Rity

Litania do św. JózefaLitania do św. Józefa

Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się JezusowiJezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi

Godzina Łaski 2023Godzina Łaski 2023

Poprzednia[ Powrót ]Następna
 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej