Pewien młody człowiek, odsiadujący wyrok w więzieniu, powiedział mi kiedyś: "w domu nigdy nie byłem mile widziany. Rodzice mnie nie chcieli". A inny młody więzień, pełen goryczy, wyznał: "Drugi mąż mojej matki bił mnie ciągle, bo mnie nie cierpiał, ponieważ nie byłem jego dzieckiem. Dlatego uciekłem".

     Zrozpaczona kobieta, będąc w stanie skrajnej rezygnacji użalała się przez telefon: "Już dawno zostałam zamordowana. Dlaczego matka nie zabiła mnie przed urodzeniem!"

     W tych wszystkich głosach słyszę krzyk dziecka, przychodzącego na świat, wołanie o ojca i matkę, o ramiona, w których można by się ukryć; prośbę o miłość, dobroć i ciepło domu rodzinnego.

     Dla każdego człowieka powoli staje się coraz bardziej jasne: jeżeli przeżyjemy, to nie dzięki jakiejś doskonałej równowadze sił największych mocarstw świata, nie dzięki dobrobytowi, nie dzięki nauce i technice ani też dzięki cudom elektroniki, ale jedynie i wyłącznie wtedy, gdy uda się nam przestrzegać owego nakazu, który jest fundamentem każdego międzyludzkiego współżycia: "Kochajcie się wzajemnie".

Phil Bosmans