Jak się rozstać? - Miłość

A jak rozstać się skutecznie? Stanowczo. Grzecznie, bez awantur, ale stanowczo powiedzieć, że NIE MA możliwości powrotu, NIE CHCEMY próbować jeszcze raz, nic JAKOŚ nie będzie. Nie dać się przekonać obietnicami zmiany. Jeśli ten ktoś będzie bardzo uparty to oczywiście nie da łatwo za wygraną i to też trzeba mieć na względzie. Ale jak będzie pięć razy dziennie dzwonił i błagał o powrót to niestety ale nie odbierać, nie odpisywać na maile czy sms-y. Generalnie to trudne i nieprzyjemne sprawy. Czasem jednak zerwanie jest jedynym rozwiązaniem. Już Ojcowie Pustyni czasem zalecali ucieczkę jeśli inaczej nie można. Cała sztuka polega na tym, żeby przeprowadzić to tak, by się nie znienawidzić i móc sobie jeszcze w oczy spojrzeć.

Co zrobić, żeby zapomnieć?

Należy stopniowo, powoli uczyć się żyć bez tego człowieka, powoli zapominać. Zapominać - to proces, dlatego nie piszemy "zapomnieć" tylko "zapominać".

Jak teraz żyć? Nie musisz odgrywać bohatera gdy zostawiła Cię dziewczyna, ignorować swoich uczuć i "dawać sobie radę". Masz prawo płakać, wyżalić się komuś, ma prawo serce Cię boleć z rozpaczy. Masz prawo do płaczu i "przeżycia żałoby" po nim czy niej. Nie wstrzymywać łez, nie zaciskać zębów, masz prawo wykrzyczeć swój ból.

Wiemy jak bardzo boli rozstanie i wiemy, że wtedy kiedy choruje dusza choruje też ciało (dlatego nie śpisz, nie jesz, nie chce Ci się ładnie wyglądać, sprzątać w pokoju, nie możesz się skupić na pracy i tak naprawdę nic nie ma głębszego sensu, jest Ci wszystko jedno co jutro się będzie działo i jaka będzie pogoda). Musisz ten stan przeżyć, dlatego nie dręcz się, że zachowujesz się tak a nie inaczej. Powiemy Ci tylko jedno: żyj. Po prostu. Pomalutku zacznij coś robić: najpierw to co musisz (pójść do pracy, myć się, malować się, zmywać), potem to czego nie musisz ale możesz (posprzątaj w kuchennych szafkach czy samochodzie, upiecz ciasto, umów się z kimś zaufanym), potem rób to co kiedyś sprawiało Ci przyjemność i co dobrze Ci wychodziło (może potrafisz robić na szydełku, malować?, pojedź w góry), rozejrzyj się za jakimś zajęciem w parafii, nawet idź tam i zapytaj w czym mógłbyś pomóc (może działa tam Caritas, w każdym razie pewnie będzie trzeba przed świętami nosić paczki dla potrzebujących - zgłoś się), zapisz się na aerobik lub basen - ćwiczenia fizyczne znakomicie wpływają na psychikę. A może to dobry czas, żeby znaleźć swoje miejsce w jakiejś grupie formacyjnej czy wspólnocie? Zwrócenie uwagi na problemy innych pomaga w oderwaniu się od naszych i leczy serce. Wtedy owa radość życia przyjdzie.

Pomyśl każdego dnia co mógłbyś dla siebie zrobić przyjemnego: może przeczytanie kilku stron książki, dobra kawa, może zajęcia sportowe czy pogadanie z przyjaciółką, ciepła kąpiel, kupienie gazety...takie małe radości. Musisz sobie uświadomić, że Ty sam jesteś kimś wartościowym, bez względu na to z jakiego powodu nastąpiło rozstanie. I że znajdziesz kogoś kto będzie twoją prawdziwą miłością. Czas leczy rany, także serca. Czas odgrywa tu ważną rolę, pomaga, bo zaciera się pamięć o różnych sytuacjach. Pomaga przebywanie wśród ludzi (choć bardzo się wtedy tego nie chce), znalezienie sobie dającego satysfakcję zajęcia, zajęcie czymś umysłu i rąk. Ale na spokojnie, bo nie możesz nagle rozkazać swojemu sercu przestać czuć. Natomiast trzeba sobie narzucić małą dyscyplinę i nie rozdrapywać ran. Pochować rzeczy od niego czy od niej, nie stawiać na widoku wspólnych zdjęć. Zająć się czymś innym, nawet na siłę. Ot, choćby sprzątać w domu - mówimy serio. Jak tak porządnie się czymś zmęczysz zrobi Ci się lepiej. Będzie tak dlatego, że oderwiesz myśli od tamtej osoby i że się zmęczysz, a potem będziesz marzył o odpoczynku. Naprawdę nie kpimy, mówimy to wszystko z doświadczenia. Należy po prostu znaleźć sobie absorbujące zajęcia pomagające zająć umysł czymś innym.

Przestać kochać wcale nie jest tak łatwo. Dlatego potrzeba czasu i zabliźnienia ran, potrzeba czasem trochę samotności i wyciszenia. Ale nie można przy tym robić innego błędu: nie można zamykać swojego serca na innych. Nie dążyć oczywiście na siłę do innych kontaktów ale być otwartym, bywać w towarzystwie. Żałoba, o której pisaliśmy też nie może trwać zbyt długo, bo jeśli tak jest to zamyka serce na innych. Dlatego na imieninach u cioci spotykamy czasem zatwardziałych kawalerów i zgorzkniałe kobiety, które rozpamiętują miłość sprzed 30 lat, której nigdy się nie wyrzekły - tak jak Marta z "Nad Niemnem". Musicie pamiętać, że jeśli odejście było dobrowolnym wyborem drugiej strony to nie stało się to po to, byś Ty był nieszczęśliwy, tylko dlatego byście oboje byli jeszcze szczęśliwsi. Nie teraz, ale kiedyś z kimś innym. Bóg ma dla Was inne propozycje. Dlatego przeżyj swoją żałobę ale nie zamykaj na wieki swojego serca. Zamknięte serce umiera za życia.

Paradoksalnie, pamięć o tamtej osobie zblednie gdy pojawi się ktoś inny w Twoim życiu, choć absolutnie nie namawiamy Was do stosowania metody "klina". Chcemy natomiast Was "pocieszyć", że Wasze obecne uczucia nie będą trwały wiecznie. Dlatego piszemy o otwartości na innych. Tylko nie róbcie przy tym błędu - nie porównujcie każdego chłopaka czy dziewczyny do tamtych, nie doszukujcie się cech tamtych w każdym poznanym, bo każdy jest inny! I tak samo cenny! Jeśli tak będziecie robić będziecie nieszczęśliwi, bo drugiego takiego nie znajdziecie.

Tym, co jeszcze Wam przeszkadza w dojściu do siebie to wspomnienia, to ciągłe wracanie do tych chwil i wyobrażanie sobie co było gdybyście się nie rozstali. Jest tak, prawda? To wszystko powoduje, że ciągle o tamtej osobie myślisz i że nie chcesz na razie zwrócić uwagi na nikogo innego, bo chcesz właśnie jego! I choć na zewnątrz bylibyście gotowi być z kimś innym to jednak w środku serce macie zajęte. Przestać kochać można wtedy gdy się chce przestać. Dlatego jeśli (choć podświadomie) nie chcesz - nie przestajesz. Pomyśl w ten sposób: on dokonał wyboru. Ty tego nie akceptujesz i czekasz. Długo jeszcze chcesz tak czekać? A jak on nigdy nie wróci to przez niego nie wyjdziesz za mąż i na emeryturze będziesz czekać? Oczywiście możesz, bo jesteś wolna, tylko pytanie po co? Trzeba umieć zamknąć za sobą pewne rozdziały swojego życia, mimo, że to boli. Nie każemy Wam przestać czuć, mówimy tylko, byście się pogodzili z faktami. Nie z uczuciami tylko z faktami. Na razie nie chcesz ich przyjąć do wiadomości i dlatego cierpisz. Dopóki nie będziesz miał wolnego serca (tzn. nie zaakceptujesz faktu, że on czy ona nie chce z Tobą być) to nie będziesz w stanie otworzyć się na nową miłość. Tak, wiemy, nie chcesz innej miłości, chcesz jego. Ale on nie chce. Co więc jest lepsze: katowanie się widokiem jego szczęścia i gorzknienie poprzez pielęgnowanie w sobie bólu czy modlitwa o uzdrowienie? Bóg, który nas zna wie co dla nas jest dobre. On nam chce to dać tylko musimy Go prosić. Módl się zatem o to, żeby zabrał Ci to uczucie, żeby Cię od niego uwolnił. Daj sobie czas, załóż, że to jeszcze może potrwać. Z całych sił wołaj do Boga. On NAPRAWDĘ Cię uleczy. Doświadczyliśmy tego. I wiemy, że da się z tego wyjść. Jezus wszystko może. Może zabrać Ci to uczucie, może uwolnić Twoje serce. Jeśli będziesz tego chcieć.

Kasia i Tomek Redakcja portalu Wasze komentarze: se była: 15.09.2014, 21:26 Adam :* ! piotrek: 10.09.2014, 10:08 m jak miłośc piotrek zduński zdezorientowana: 06.08.2014, 21:48 czytając komentarze, niemal w każdym odnajduję coś z mojej historii. miałam faceta niemal idealnego, z tym, że się kłóciliśmy, nie doceniałam go, ale ciągle miałam poczucie, że mało znaczę, okazało się, że jest na odwrót, tylko nie okazywał tego. zaczęłam coraz więcej wymagać, emocje brały górę, zamiast na spokojnie rozmawiać i się docierać 3 dni przed zerwaniem pisał, że kocha, potem porzucił. boli mocno, nie potrafię się z tym pogodzić, czuję, że zaprzepaściłam życiową szansę. ale wierzę, że Bóg wszystko dla nas planuje i że trzeba wyciągać wnioski i uczyć się na błędach. oboje nie dojrzeliśmy do tej relacji, niby bardzo podobni, a tak naprawdę byliśmy różni. jeśli ktoś chciałby porozmawiać, zawsze wysłucham i postaram się pomóc, otwarcie się na ludzi pomaga ukoić złamane serce. pozdrawiam oto mój e-mail lal.999@wp.pl nadzieja smutnej: 30.07.2014, 17:47 Dlaczego ludzie się zmieniają? Człowiek którego tak mocno kochałam za jego cudowny charakter najprawdopodobniej wszystko w sobie zmienił. Gdzie się podziewa ta jego przeszła natura? Może wpływa już nastanie pełnoletności, skończenie szkoły, matura i teraz studia. Rozstanie w marcu, on sam zrezygnował ze mnie. Tyle minęło ważnych spraw dla niego, tak chciałam go wspierać, ale u niego uczucie zgasło. Tak nagle, bez przygotowania, a ja właśnie zaczęłam czuć do niego głęboką miłość i mu zaufałam. Tęsknie, rozpaczam, żyję od nowa w nadziei że mi się uda, a potem wszystko wraca, proszę Boga o to aby pozwolił mi się do niego zbliżyć, tak bardzo tego pragnę, ale czuję ukłucie, bo "skąd obojętność która każe mi stać kiedy chciałbym pobiec za Tobą" Jak bardzo miłość potrafi zranić, a najgorzej że pomimo wszystko nadal się kocha... Walczę każdego dnia, Pan Bóg jeszcze mnie podtrzymuje. Życzę Wam drogie Panie spotkania dobrego człowieka który da Wam miłość i radość. Będę się o to modlić, bo w cierpieniach siłą jest modlitwa :) Pan Bóg nas nie zostawi. Cierpienie jak radość też ma swój koniec :) aussieboy: 27.07.2014, 10:40 Zakochałem się z chłopakiem w Polsce...od pierwszego wejrzenia byłem zauroczony! Rozmawialiśmy przez telefon/internet/Skype całymi godzinami/dniami/nocami...niestety powiedz mi że mnie nie kocha i nigdy mnie nie pokocha...bo nie jestem w jego typie...było mi bardzo przykro i jest mi strasznie smutno tym bardziej że od paru dni mnie unika...już nie wiem co mam z sobą robić...strasznie mnie noszy; płakać mi się tylko chce; nigdy nie poczułem takiej bliskości drugiej osoby; jest to jakbym znalazł swoja drugą połówkę? Błagam, czy jest ktoś kto jest w stanie mi pomoc/doradzić...ja mieszkam w Australii! aussieboy: 27.07.2014, 10:39 Zakochałem się z chłopakiem w Polsce...od pierwszego wejrzenia byłem zauroczony! Rozmawialiśmy przez telefon/internet/Skype całymi godzinami/dniami/nocami...niestety powiedz mi że mnie nie kocha i nigdy mnie nie pokocha...bo nie jestem w jego typie...było mi bardzo przykro i jest mi strasznie smutno tym bardziej że od paru dni mnie unika...już nie wiem co mam z sobą robić...strasznie mnie noszy; płakać mi się tylko chce; nigdy nie poczułem takiej bliskości drugiej osoby; jest to jakbym znalazł swoja drugą połówkę? Błagam, czy jest ktoś kto jest w stanie mi pomoc/doradzić...ja mieszkam w Australii! Lena: 21.07.2014, 22:34 Św. Rito jeśli Kogoś Kochasz puść Go Wolno, jak wróci jest Twój, jeśli nie nigdy do Ciebie nie należał..... Nie musi być tak jak Ja chcę...... Dlatego, że Kocham autentycznie i szczerze - zwracam Mu wolność.... choć łzy nadal lecą..... i cierpienie jest ogromne..... Chciałabym odzyskać Spokój i By w Moim sercu zapanował Pokój. Pozwól otworzyć mi się na drugiego człowieka, i pracować nad swoim charakterem..... To się nie rozpadło z powodu problemów, czy kłótni, czy nieporozumień, ale z tej przyczyny że Przestał Mnie Kochać, sam mi powiedział, że się wypaliło:(((( jak to boli:(( wiem, że to oznacza, że Mnie nie kocha.... ale ja niestety i tak się łudzę, że się odezwie.... 3 tygodnie bez kontaktu, ani jednej rozmowy, smsa - nic;( marysiam: 11.07.2014, 14:07 spotykałam się przez 3 lata z policjantem który miał dziecko i żonę z która niby nie sypiał już od dawna. Po 3 latach "związku" dowiedziałam się ze jego zona jest w ciąży. Oszukał mnie i oszukiwał pewnie cały czas... teraz mam kochającego chłopaka który jest bardzo zazdrosny o mnie i zaczyna na mnie krzyczeć kłoci się ze mną czasem nawet uderzy mnie niby na żarty ale mnie to boli i mam duże siniaki na nogach i racach. co ja mam zrobić z deszczu wpadłam pod rynnę... pomocy :( Kasia: 23.06.2014, 23:27 Mąż zostawił mnie po 31 latach małżeństwa dla 30 lat młodszej dziewczyny. Mówi mi, że chce być tylko moim przyjacielem. Ja ciągle go kocham, jednak wiem, że już nigdy nie będziemy razem. Były łzy, smutek. Teraz jest pustka. Boże Ty jeden wiesz co dla mnie dobre. Tobie oddaję się w opiekę. Wiem, że każde cierpienie ma jakiś sens. Mocno wierzę, że moje ma. Kasia: 23.06.2014, 23:26 Mąż zostawił mnie po 31 latach małżeństwa dla 30 lat młodszej dziewczyny. Mówi mi, że chce być tylko moim przyjacielem. Ja ciągle go kocham, jednak wiem, że już nigdy nie będziemy razem. Były łzy, smutek. Teraz jest pustka. Boże Ty jeden wiesz co dla mnie dobre. Tobie oddaję się w opiekę. Wiem, że każde cierpienie ma jakiś sens. Mocno wierzę, że moje ma. Magdalena F: 23.06.2014, 22:33 Witam, moja historia jest jak każda inna-o miłości! tylko w starszym wydaniu z młodszym o15 lat facetem, poznaliśmy się kiedy ja miałam 40 lat, on 25, podobno zafascynowałam go. A ponieważ moje małżeństwo przechodziło kryzys, zawsze był obok i mogłam liczyć na niego. Ale jak to bywa miał też dziewczynę i po pół roku wzięli ślub. My już byliśmy ze sobą bardzo blisko, łączył nas seks, dopiero przy nim zobaczyłam, że jest to coś pięknego. Z mężem już nie współżyłam. Po jego ślubie wytrzymał ok. 5 miesięcy i wiem, że pojechaliśmy na przejażdżkę, po powrocie do biuro wszystko wróciło, był znów namiętny seks, mogłam zawsze liczyć na niego, pomagał mi w każdej sytuacji, nawet finansowej, gdy miałam kłopoty, był jedyną osobą przy której czułam się kobietą, i stało się, po 16 latach usłyszałam ,że jego uczucie wygasło, że moje uwagi w stosunku do niego zmieniły go i nastawienie do mnie. Ja jednak podejrzewam, że zakochał się. ostatnio mówił o rozwodzie z zoną, bo nie mają dzieci, ze chciałby mieć kogoś przy sobie, kto kochałby się z nim kiedy się obudzi, że jego związek z zoną to jak z koleżanką, i kiedy już zaplanował sobie ,że uloży sobie zycie zaczynając od zerwania ze mną, dowiedział się ze zostanie ojcem przez podanie spermy do jajowodu. nie przez stosunek. chcieli obydwoje sobie udowodnić, że robili wszystko i nic aż tu za czwartym razem dwie kreski i szok. zerwał ze mną, z koleżanka będzie miał dziecko i zakochał się w młodej 23 letniej dziewczynie, co zrobi nie wiem i nie chcę wiedzieć, szkoda ,że oszukał mnie i porzucił jak worek kartofli. od trzech tygodni moje życie to koszmar, siedzimy razem we dwóch w biurze naprzeciw siebie i patrzę jak pisze sobie z tą młodą, twierdzi ,że widzi jak ja cierpię, ale nie potrafi mi pomóc bo sobie też nie potrafi. a ja? nie jem, nie śpię , płaczę kiedy widzę go codziennie i myślę po co mi to było. a najgorsze w tym wszystkim jest to ze tydzień przed tym jak powiedział ze jego uczucie w stosunku do mnie wygasło połączył nas namiętny seks...pożegnalny? nie wiem. mam tyle nienawiści w sobie, że mogłabym wyć a najbardziej boli mnie to ,że nie mam nikogo bliskiego takim jak on był dla mnie. Myszą: 16.06.2014, 14:43 Witam. Mam taki sam problem nadal go b. Kocham i bardzo mi zależy on twierdzi że nie ma to sensu dalej ciągnąć. Prześlismy tyle razem nie mieliśmy łatwych początków dawaliśmy sobie radę , wszystko było przeciwko nam . Pragniemy siebie za każdym razem kiedy się widzimy. Ostatnio napisał że nie może się powstrzymać przy mnie. Dzwoni tłumaczy mi się co będzie robił cały dzień. Tłumaczy się tym że ma nienormowany czas pracy i nie może być codzieńie razem. Nie wiem czy mu wierzyć tyle razy przyłapałam go jak pisał z inna mi wiem co dalej . Ostatnio napisał mi że się wyprowadza że tak będzie lepiej dla nas a ja sądzę że ucieka od nas bo wie że zawsze będę miała go na oku , a tak to będzie miał swobodę. darek: 15.06.2014, 16:27 Chciałbym z kimś porozmawiać....Mam dylemat...Jestem z kobietą z którą mam dziecko.Nie jesteśmy małżeństwem.Potrzebuję miłości,aby do mnie napisała smsa,aby zadzwoniła,tym bardziej że pracuję zagranicą.Kocham ją bardzo i szkoda mi syna,ale wszystko wygasło....Nie wiem co mam robić.Tłumaczyłem jej że potrzebuję od niej ciepła tego głupiego smsa,ale ona Twierdzi że nie widzi takiej potrzeby mój email dar.kac@interia.pl monika: 12.06.2014, 19:04 niestety zadne porady nie dadza recepty na zycie, ja rozstalam sie z miloscia mojego zycia 4 lata temu,po drodze zrobilam wszystko aby zapomniec , zaden kolejny zwiazek nie przetrwal,wszystkich zostawilam ,po prostu ich nie kochalam chociaz bardzo staralam sie pokochac. czasami milosc jest jak znamie w sercu ,zostaje blizna cierpiąca: 01.06.2014, 10:17 Tak, dokładnie jest tak. Chce tylko jego. Ale nie mogę. Zerwalam z nim tylko dlatego że źle mnie traktował, moi rodzice go nie akceptowali. Klocilismy się.cały czas... Prosił mnie jeszcze o szansę.. odmowilam.. od tej pory się nie odzywa.. brakuje mi go strasznie.. płacze codziennie po kilka razy.. wstaje z zapuchnietymi oczami.. nie chce mi się już żyć.kiedy myślę że już nigdy go nie przytule... Nigdy nie usłyszeć czulego słowa... To tak bardzo boli.. najgorsze jest to że nie wiem czy to dobry wybór.. pewnie nie znajdę już nikogo tak angazujacego się w zwiazek i tak poważnie podchodzaego.. kto na mnie spojrzy..kto się mną zainteresuje.. znowu płacze.. konsekwencje: 31.05.2014, 22:21 Chciałabym się zwrócić do wszystkich dziewczyn. Kochane, nie było by tyle ran, rozpaczy i łez gdybyśmy się szanowały i słuchały Bożych przykazań, nie pozwalałybyśmy sobie na współżycie przed ślubem i wykorzystywanie nas, wtedy by mężczyźni nie krzywdzili nas a szanowali tak jak należy. Grzech sprawił że teraz cierpimy i ponosimy konsekwencje naszych działań. Lecz jedynie Bóg zawsze KOCHA, jest stały, jest gotów przebaczyć i uleczyć to co boli, to co zranione i tylko ON może nam pomóc jako dobry i miłosierny nasz OJCIEC, który na nas zawsze CZEKA i przebacza. młoda: 31.05.2014, 13:03 Chłopak zostawił mnie 2,5 miesiąca temu, trzy dni przed powazną rozmowa mówił ze kocha. Podczas tej rozmowy pytałam się dlaczego już mu nie zależy dlaczego jest taki obojętny, jednak on mi nie odpowiedział. Po tym chciałam wracac do domu, chciał mnie odprowadzić ale powiedziałam kategorycznie że chce wracać sama i tak się stało. Potem pisał ze pewnie płakałam, ze przeprasza ale już całkiem nic nie wie. Przez kolejne trzy dni pisał sms typu co słychać, dobranoc, dzień dobry i tak jak normalnie ale ja nie odpisywałam, ignorowałam, uwazałam zę to jest za poważne żeby przejsć do porządku dziennego. Myślałam zę będzie chciał przyjechać, cos zrobić. po trzech dniach kontakt się urwał. Nic nie robił, przestał się odzywać. Potem gdy chciałam wiedzieć czy to ma znaczyć koniec tak bez słowa, powiedział ze tak, że to bezsensu, ze biorę go na uczucia, ze doceniłam dopiero jak straciłam. Minęło już tyle czasu, zerwał ze mną całkowity kontakt już jestem mu obojętna, a ja nadal nie mogę się pozbierać. Tak bardzo go kochałam i jeszcze kocham, nie chce mieć nadziei, wiem ze to niszczy, a cały czas ją mam, to jest takie trudne proszę o modlitwę naiwna i głupia: 12.05.2014, 23:50 Miałam chłopaka, bylismy para 4 lata i w grudniu 2013 roku zaręczyliśmy się. Byłam przeszczęśliwa. Tydzień temu mnie zostawił, nie rozumiem dlaczego, odsuwał się ode mnie, był nie obecny, kiedy pytałam co sie dzieje zbywał mnie. Przestał mnie szanować, liczyć się z moim zdaniem. Łatwo się irytował. Tydzień temu mnie zostawił, dziś powiedział że już się wypalił, że mnie nie kocha. Że nie jest gotowy na poważny związek. Nie potrafię się z tym pogodzić, nie śpię, nie jem, ciągle płaczę. Tak bardzo bym chciała to wszystko naprawić, ale nie da się kochać za dwoje. Proszę was o modlitwę. Nie daje sobie rady. tenia: 08.05.2014, 11:31 dziękuję za artykuł. z autopsji wiem, że tak trzeba, ale wiem również jakie to trudne, gdy się ma rażenie, że Bóg nas nie słyszy, ale wiem i wierzę, że to tylko takie wrażenie związane z walką światła z ciemnością. Jezus słyszy zawsze i zawsze czeka. Pozdrawiam zakochana//ad//: 25.04.2014, 14:02 List,swiadectwa..tajemnice Twojego serca odgadlam ...zrozumialam [1] (2) [3] [4] [5] [6] [7] [8] Autor Treść Nowości św. Apoloniusz Modlitwa do św. Apoloniusza Modlitwa do św. Ryszarda Pampuri Kto zmartwił mamę? Wielkanocny ślub Katedra w Chartres Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna