Czas bez skarg - Muzyka

Zajazd Motyl Miła Małej wiary Ręka to most Braciszku Mały żeglarz Kolęda Salome Pieśń podczas pracy w polu Chusta Weroniki Elegia miasteczek żydowskich Odpowiedź Przy sadzeniu róż Węgrom Płyną łży po ziemi Dziękuje

Wykonawcy: Antonina Krzysztoń - śpiew, gitara Marek Walawender - gitara Andrzej Wyrzykowski - gitara Kuba - instrumenty perkusyjne Nagranie: Studio BETLEJEM, Kraków 1994 r. Realizacja nagrań: Edward Sosulski Zajazd Zajechali nocą zbrojni przed dwór Toporami wyrąbali wrót zwór Malowanych malowanych wrót Co zaporą skrzypią u kłód Rozrąbali wtargnęli i w głąb Wrzask zahuczał - odźwierza rąb Posypały się w drzazgach skry Pod toporów ciosem jak kry Posypały się skry od drzazg Runął w sień runął w cień dźwierców trzask Runął w sień cieniem w cień Rąbiąc sień rąbiąc cień rąbać pień Cień już padał sienie dwie komnat trzy Jakiś krzyk krwawy ślad iskier skry Oknem w sad - Ratuj mord! Dalej w bór! Zajechali nocą zbrojni przed dwór Motyl Pod czerwonymi jarzębinami Zaginął motyl między karabinami Zdeptał go butem dowódca tyłów I zginął motyl tak jak nasza miłość Na brzegu kwitnie powój, kwitnie mak Mówili "pomoc" - przyszli jak burza i grad Nad cichą ziemią warczą nietoperze A naród niemy zatłukli żołnierze Na niebie księżyc niby kołacz, niby chleb Kupię butelkę rumu, za rogiem jest sklep Ty będziesz spędzać noce z swym frajerem Ja będę śpiewał, spity z oficerem. Pod czerwonymi jarzębinami Zaginął motyl między karabinami. Miła Szczur połknął gulasz mdły Już pora wyjść z kantyny Karcianej zapis gry Na liście od dziewczyny Przed nami długa noc ruszamy jutro z rana Pod szary wpełzasz koc Co skrywa grzech Onana Miła - nie przychodź na wołanie Miła - wojenka moja pani Z nią się kochać chcę Gdy w nocy się budzę... Miła - twą postać widzę we śnie Miła - dojrzałe dwie czereśnie Weźmiesz z dłoni mej Gdy kiedyś powrócę. Dwadzieścia prawie lat I w czapkę znaczek wpięty Papieros w kącie warg Niedbale uśmiechniętych Obija się o bok Nabite parabellum Śpiewamy, idąc w krok Dwa metry od burdelu. Miła - nie przychodź na wołanie ... Już dojadł resztki szczur Do koszar powracamy Na ścianach latryny wzór Z napisów nie dla damy ... Na sen nam czasu brak Kostucha kości liczy Pijani w drobny mak Walimy się na prycze. Miła - nie przychodź na wołanie ... Małej wiary W Judejską ziemię wsiąka krew I milczą drzewa w Nazarecie W tę samą ciągle gramy grę Jak w nierealnym kabarecie Nie starcza wiary, skąd ja wziąć Kiedy Chrystusa na krzyż wznoszą A gdy pasterza sięga cios Wnet się i owce też rozproszą. W księżyca blasku krzyże lśnią Cień uczepił się szat Mesjasza W ogrodzie słowik śpiewa pieśń I czeka noc na cień Judasza. Nad miastem mdły księżyca blask I choć po grób być wierni chcemy Nim kur zapieje, raz po raz Boga i siebie się zaprzemy. Przeczymy po raz pierwszy (I ręce na się trzęsą) Przeczymy po raz drugi (Oni i tak zwyciężą) A trzeci raz przeczymy Ot tak - z przyzwyczajenia ... W Judejską ziemię wsiąka krew I pieje kogut w Galilei W tę samą ciągle gramy grę Jak Piotr błagamy o nadzieję. My małej wiary, więc nam wciąż Wcielenie prawdy na krzyż wznoszą Bo gdy pasterza sięga cios Wnet się i owce też rozproszą. Ręka to most Ręka to most, a palce to wieże I w żyłach zmętniałą masz rzekę Nieproszony gość gdy na tobie leżał Złą lekcje ci dał o człowieku. Zimno ci króliczku. Nieme ptaki latają Przyjacielu człowieczku w sąsiednim kraju ciebie też biją! Szyderczy uśmiech i rzemienne knuty I lodu zwaliska nad wodą Na polach śnieg, a nad śniegiem druty I ślady co nigdzie nie wiodą Pola nam zdeptały kopyta koni Twarze nam chłostały słowa co dzwonią Gdy wodę piją W kieszeni żołd, i w czerwonej zbroi Gdzie indziej tej samej już broni Użyją za rok, a za nimi stoi Rząd zielonych pancernych koni Zimno ci króliczku. Nieme ptaki latają Przyjacielu człowieczku w sąsiednim kraju Ciebie też biją! Ciebie też biją! Braciszku Nie bój się braciszku Nikt w strachy nie wierzy Już jesteś za duży To tylko żołnierzy Przywieźli w zielonych Kanciastych ciężarówkach Z łzą na policzku Patrzymy na siebie Oprzyj się braciszku Boje się ciebie Na drogach wyboje Braciszku w małych butkach Pada, na dworze już się ściemniało Oj, ta noc nie będzie krótka Baranka wilkom się zachciało Braciszku - szczęknęła furtka Nie płacz już braciszku Pójdziemy po drogach Przekleństwa połykaj Będziemy próbować Nie czyń mi wymówek Jeśli nie dojdziemy Naucz się piosenki Jej słowa prościutkie Oprzyj się maleńki Kroczki stawiaj krótkie Będziemy utykać Lecz wracać nie możemy Pada, na dworze już się ściemniło Oj, ta noc będzie krótka Baranka wilkom się zachciało Braciszku - zamknijmy furtkę. Mały żeglarz Trzecia wiedzy księga Cichy wierzby liść Trzeszczą słowa w zębach Jakbyś piasek gryzł Ziół trujących kwiaty Pośród niemych zbóż Ptaków chór skrzydlaty Ucichł już. Niebo świeci blade Przez gałęzie brzóz Szare bulwy z jadem Sterczą z nagich bruzd Czerwień jagód wilczych Wieści moru czas Ludzie mówiąc milczą Niby głaz. Stromy brzeg, łozin krzewy Wolno nurt rzeki płynie Matka żegna się śpiewem Z księciem w koszu z wikliny Płacz sitowie wnet skrywa Gdy prąd koszyk porywa Może gdzieś tam, przy pracy Znajdą dobrzy rybacy Małego króla ... W ciszy jak siał makiem Płynie czas bez skarg Z mdławej śliny smakiem W kącie rybich warg Kryją się zdradzeni W płaszczy szarą pieśń. Ludzie co w milczeniu Wznoszą pieśń. Suną rzeką tratwy Zamiast wody - kał Czubki szczytów martwych Gdzie bór niegdyś stał Tylko w górze syczy Ptasich skrzydeł gąszcz Ziemia, która krzyczy Milcząc wciąż. Z prądem w dal, przez kraj grozy W morza toń nieprzebytą Niesie nurt koszyk z łozy W grzbiet fal, wód błękity Żagli szum, krzyczy mewa Carska flaga powiewa Aż kil przetnie falę Kosz a w nim kości białe Małego króla ... Kolęda Nim z drzew szpilki spadną Jemiołę wieszamy tam Gdzie się zazwyczaj kładę spać Opada ołów na dno Zdjęcie Twe nad stołem Z Twojej kromki chleb Rano ptakom rzucę garść Za ciebie świeczkę zgaszę Jabłko w krzyż rozkroję Na niebie wzejdzie gwiazda gwiazd Twój talerz obok naszych Na paczce imię Twe Odczytam cicho, a więc jesteś pośród nas Za oknem dźwięk dzwoneczków Śnieg sypie biało Na sianku śpi w skrzyneczce dzieciątko małe Oczy zamknęło sennie, nucimy mu kolędę Spij Jezuniu śpij Słoninka dla sikorek Na stole tort i mak Od jutra coraz krótsza noc Mróz cukru sypnął worek Pajacyk w stroju z łat I jedno krzesło puste wciąż I jedno krzesło, jedno krzesło puste wciąż Salome Woda i ognia skry Jagnię i wilcze kły Słodka i okrutna Drapieżna i smutna Biel i czerń... We włosach maku kwiat Stopa wybija takt Cesarz za mój taniec Każde me żądanie Wypełnić chce ... Salome - nad miastem wstaje dzień Salome - jak struna ciało twe Jak pnącze powoju Gdy w zwiewnym swym stroju dla władcy tańczysz... Salome - Chrzciciela ściął już kat Salome - twój uśmiech w powietrzu drga Wirujesz szalona Twe usta czerwone jak krwawa rana... Spalone... A rankiem światło dnia Cesarz swe prawa zna Cel uświęca kata Historia po latach Doceni to ... A gdy u jego wrót Milczący stanie lud Powie mu te słowa Że na tacy głowa To mniejsze zło... Salome - wciąż tańczysz jak we śnie Salome - już widzów coraz mniej Tylko rój komarów Dopija z pucharów Ostatki wina... Salome - pobladłaś, wargi drżą Salome - goście odeszli stąd W kątku cicho siadasz Cień na oczy pada Salome ... płaczesz? Pieśń podczas pracy w polu Boże! z twoich rąk żyjemy, Choć naszymi pracujemy Z ciebie plenność miewa rola My zbieramy z Twego pola. Wszystko Cię, mój Boże, chwali, Aleśmy i to poznali, Że najmilszą Ci się zdała Pracującej ręki chwała! Co rządzisz ziemia i niebem! Opatrz dzieci Twoje chlebem. Ty nam daj urodzaj złoty, My Ci dajemy trud i poty. Kiedyś przyjdziemy na godzinę, Gdy kończąc ziemską gościnę Z Łazarzem, po naszym zgonie, Odpoczniemy na twoim łonie. Chusta Weroniki Topór w kącie leży. Ściętych głów szeregi. Cień błędnych rycerzy - głowy przebiśniegi głowy przebiśniegi... Weronika ciemne warkocze rozplata Chusta na podłodze, koło krzesła kata. Kat dziś odpoczywa, kat rozciera ręce Na krześle się kiwa, dziś ma dobre serce... Topór w kącie leży. Ściętych głów szeregi. Cień błędnych rycerzy - głowy przebiśniegi głowy przebiśniegi... Weronika ciemne warkocze rozplata Chusta na podłodze, koło krzesła kata. Bo kat dziś pracuje, już rozgrzane ręce Topór wziął i poszedł, zostawił serce Topór w kącie leży. Ściętych głów szeregi. Cień błędnych rycerzy - głowy przebiśniegi głowy przebiśniegi... Weronika! Weronika! Weronika! Weronika! Weronika idzie, pustą drogą idzie. Niesie ciężką chustę... Patrzcie patrzcie ludzie!... Weronika idzie, Weronika idzie... Elegia miasteczek żydowskich Nie ma już tych miasteczek, gdzie biblijne pieśni Wiatr łączy z polską piosnką i słowiańskim żalem, Gdzie starzy Żydzi w sadach pod cieniem czereśni Opłakiwali święte mury Jeruzalem. Błyszczy tu księżyc jeden, chłodny, blady, obcy, Już za miastem na szosie, gdy noc się rozpada, Krewni moi żydowscy, poetyczni chłopcy, Nie odnajdą dwu złotych księżyców Chagalla. Te księżyce nad inną już chodzą planetą, Odfrunęły spłoszone milczeniem ponurym. Nie ma już tych miasteczek, gdzie szewc był poetą, zegarmistrz filozofem, fryzjer trubadurem. Nie ma już tych miasteczek, przeminęły cieniem I cieniem kłaść się będzie między nasze słowa, Nim się zbliżą bratersko i złączą od nowa Dwa narody tym samym karmione cierpieniem. Odpowiedź To będzie noc w głębokim śniegu Który ma moc głuszenia kroków W głębokim śniegu co przemienia Ciała na dwie kałuże mroku Leżymy powstrzymując oddech I nawet szept najlżejszy myśli Jeśli nas nie wyśledzą wilki I człowiek w szubie co kołysze Na piersi szybkostrzelną śmierć poderwać trzeba się i biec W oklasku cichych krótkich sal Na tamten upragniony brzeg Wszędzie tam sama ziemia jest Naucza mądrość Wszędzie człowiek Białymi łzami płacze Matki kołyszą dzieci Księżyc wschodzi I biały dom Buduje nam To będzie noc Po trudnej jawie Ta konspiracja wyobraźni Ma chleba smak i lekkość wódki Lecz wybór by pozostać tu Potwierdza każdy sen o palmach Przerwie sen nagle wejście trzech Wysokich z gumy i żelaza Sprawdzą nazwiska sprawdzą strach I w dół rozkażą zejść po schodach Nic z sobą zabrać nie pozwolą Prócz współczującej twarzy stróża Helleńska rzymska średniowieczna Indyjska elżbietańska włoska Francuska nade wszystko chyba Trochę weimarska i wersalska Tyle dźwigamy naszych ojczyzn Na jednym grzbiecie jednej ziemi Lecz ta jedna której strzeże Liczba najbardziej pojedyncza Jest tutaj gdzie cię wdepczą w grunt Lub szpadlem który hardo dzwoni Tęsknocie zrobią spory dół Tęsknocie zrobią spory dół Tęsknocie zrobią spory dół Przy sadzeniu róż Sadźmy, przyjacielu róże! Długo jeszcze, długo światu Szumieć będą śnieżne burze, Sadźmy je przyszłemu latu! My wygnańcy stron rodzinnych, Może już nie ujrzymy kwiatu, A więc sadzimy je dla innych, Szczęśliwemu sadźmy światu! Jakże los nasz piękny, wzniosły! Gdzie idziemy - same głogi; gdzieśmy przeszli - róże wzrosły; Więc nie schodźmy z naszej drogi! Idźmy, szepcemy! Gdy to znuży, Świat wiecznego wypocznienia Da na milszy kwiat róży Łzy wdzięczności i wspomnienia Węgrom Stoimy na granicy wyciągamy ręce I wilki sznur z powietrza wiążemy bracia dla was Z krzyku załamanego z zaciśniętych pięści Odlewa się dzwon i serce bijące na trwogę Proszą ranne kamienie prosi woda zabita Stoimy na granicy stoimy na granicy Stoimy na granicy nazwanej rozsądkiem I w przyszłość patrzymy i śmierć podziwiamy Płyną łzy po ziemi Zachodźże słoneczko Skoro masz zachodzić Bo mnie nogi bolą Po tym polu chodzić Nogi bolą chodzić Serce boli bić Zachodźże ty świecie Skoro masz zachodzić Pycho ludzka pycho Ty śmierć w ręku trzymasz Płyną łzy po ziemi Lodowate zimno Zimno nienawiści Zimno strasznej zdrady Cierpienia i nędzy Już wielu nie widzi Wiaro powróć do nas I pokoro święta Ucałuję ziemię Za wszystkie cierpienia Za takie jej piękno Za dar życia boski Wstaje kula słońca I po niebie chodzi Dziękuje Dziękuję Za słodycz zasypiania Dziękuje za zmęczenie Dziękuje Za rzeki wodospady Za jasny blask płomieni Dziękuje dziękuje dziękuje Dziękuje Dziękuje za pragnienie Co tak słabości blisko Dziękuje Dziękuje za cierpienie Co uszlachetnia wszystko Za to że kochać chcę Choć lęk to budzi we mnie Baranku Dziękuje Nie umierałeś nadaremnie Wasze komentarze: Natalia: 17.10.2009, 13:23 alee fajnee.;] (1) Autor Treść Nowości św. Apoloniusz Modlitwa do św. Apoloniusza Modlitwa do św. Ryszarda Pampuri Kto zmartwił mamę? Wielkanocny ślub Katedra w Chartres Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna

[ Strona główna ]

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt