Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

Płodność a stres nasz codzienny

Budzi mnie ból brzucha. Jest poniedziałek rano, na dworze jeszcze ciemno ale ja zaraz muszę wstać. Popędzić do pracy i być w niej przytomna przez osiem godzin. Potem wrócić do domu, ugotować obiad... Aha, zapomniałam, że po południu umówiłam się z koleżanką. No, jednym słowem muszę dziś normalnie funkcjonować, choć mój organizm stanowczo żąda tego, by w dni kiedy mam miesiączkę po prostu poleżeć w łóżku. Ból się nasila. Ogrania mnie złość. Dlaczego nie mogę żyć zgodnie ze swoim rytmem tylko muszę oszukiwać organizm lekami przeciwbólowymi i ciężko pracować, choć dziś przekracza to moje siły? Czy wywalczone przez kobiety prawo do pracy zawodowej naprawdę wyszło nam na zdrowie?

Budzik dzwoni, a ja zwlekam się obolała, robię makijaż, jem kanapkę i łykam tabletki - kilka, bo jedna to dla mnie za mała dawka. Zawsze tak było. Lekarze mówią, że takie silne bóle są normalne i że jak urodzę dziecko to mi przejdzie. Tylko, że ja właśnie od kilku lat nie mogę go urodzić.

Zgięta wpół, smętnie kiwając się nad herbatą uświadamiam sobie beznadziejność sytuacji. Od kilkunastu lat, co miesiąc powtarza się ten sam scenariusz - zamiast spokojnie pozwolić swemu ciału by odzyskało formę ja pakuję w siebie chemię i udaję, że nic się nie dzieje. A przecież nie jestem mężczyzną, który nie podlega wahaniom hormonalnym i zawsze czuje się tak samo. I który nawet nie rozumie, że można czuć się inaczej. Kiedyś czytałam, że nawet w przedwojennych Niemczech kobiety miały jeden dzień w miesiącu wolny, by nie przesilać się w czasie okresu. A dziś wymaga się od nas ciągle tej samej kondycji a gorsze samopoczucie traktuje jak fanaberię. Hmm, czyżby faszystowskie rządy były bardziej humanitarne niż współczesna demokracja?

A przecież to nie pozostaje bez wpływu na nasze zdrowie, na naszą płodność i mnie osobiście na pewno nie pomaga w zajściu w ciążę. Może gdybym - wzorem naszych prababek - mogła w takich dniach poleżeć pijąc napar z liści malin zamiast gnać na tramwaj nafaszerowana ibupromem to nie miałbym takich problemów? Kiedyś to wszystko było prostsze.

Bo stres ma przecież wpływ na naszą płodność. Wiadomo, że gdy organizm przeżywa trudności mogą pojawić się zaburzenia również w tej sferze. Stres oddziałując na nasze ciało wpływa na przysadkę mózgową powodując zawirowania hormonalne. Zwiększa się wtedy wydzielanie prolaktyny. Może ona zaburzać jajeczkowanie powodując cykle bezowulacyjne, często też obniża poziom progesteronu - hormonu niezbędnego do zagnieżdżenia zarodka i jego rozwoju. A niski progesteron w drugiej fazie cyklu to niedomoga lutealna, co może stanowić przyczynę poronień. Z kolei kiepski poziom estrogenów i zła praca przysadki w pierwszej fazie może skutkować niepełnowartościową owulacją (a co za tym idzie - niezdolną do zapłodnienia komórką jajową) czy też niepękającymi pęcherzykami przekształcającymi się w torbiele. Z bardziej prozaicznych rzeczy - problemy ze śluzem, bez którego nie przeżyją nawet najbardziej odporne plemniki. W kobiecym organizmie wszystko bowiem jest ze sobą powiązane.

Poranne rozgoryczenie skłoniło mnie od obserwacji stresujących sytuacji w ciągu całego mojego dnia. Właściwie wydawało mi się, że nie będzie źle, ale wyniki były porażające. Przyjmując za stres każde negatywne napięcie nerwowe okazało się, że praktycznie co kilka minut organizm bombardowany jest różnego rodzaju bodźcami, powodującymi napięcie mięśniowe, podnoszenie się ciśnienia, zdenerwowanie, niepokój, a nawet lęk i co praktycznie niezauważalne a groźne i podstępne - pośpiech. Kiedyś myślałam, że stres to tylko takie sytuacje kiedy jesteśmy bardzo zdenerwowani i czegoś się boimy. Mądra lekarka uświadomiła mi, że stres ma wiele twarzy i pośpiech jest właśnie jedną z nich. Bo gdy się spieszymy to się po prostu stresujemy: tym, że jeszcze tyle do zrobienia, że nie zdążymy na tramwaj, że nie mamy kiedy odpocząć itd. Takich sytuacji każdego dnia jest naprawdę mnóstwo! Naszym sprzymierzeńcem nie jest też głód - a przecież w pracy nie zawsze możemy jeść wtedy kiedy tego potrzebujemy, łykamy nerwowo i szybko lub jemy "na raty" - bo akurat dzwoni telefon, który trzeba odebrać lub wzywa nas dyrektor. To wszystko powoduje, że znaczna część młodych kobiet cierpi na zespół nadwrażliwego jelita, wrzody i bóle żołądka, migreny, bezsenność czy nawet depresję.

A to przecież ma to przełożenie na cykl i płodność. Więc może to wszystko co się dzieje w ciągu dnia nam - kobietom naprawdę poważnie szkodzi? Może dlatego pojawiają się tak częste i poważne ostatnio problemy z poczęciem?

Koleżanka z pracy przytłoczona nadmiarem obowiązków stwierdziła ostatnio, że ma dość równouprawnienia i chętnie zajęłaby się domem. Właściwie jej przytaknęłam, po czym obie natychmiast zaczęłyśmy wymieniać powody, dla których jednak musimy pracować zawodowo. Bo kredyt, bo czynsz, bo w końcu po coś się uczyłyśmy. A w ogóle to lubimy swoją pracę. I to wszystko też jest prawdą.

Mój dzień w pracy dobiega końca. Jeszcze kilka telefonów, kilka problemów do rozwiązania i kilka niezałatwionych spraw zostaje na następny dzień. Łykam kolejną tabletkę i pędzę do metra - mam jeszcze dziś tyle do zrobienia. Do domu wracam po dziewiętnastej i odgrzewam obiad. Cóż, to chyba nienajlepszy pomysł, by główny posiłek jeść wieczorem. Ale kiedyś trzeba.

I tylko w tej gonitwie z niepokojem zastanawiam się czy faktycznie tak to wszystko musi wyglądać i czy nic nie da się zrobić, by żyć zgodnie z naturą. Czy ten codzienny stres ma faktycznie aż tak duży wpływ na zdrowie i możliwość zajścia w ciążę. Czy jeśli nie zwolnię to nigdy mi się to nie uda? Czy przez taki tryb życia sama nie przyczyniam się do swojej niepłodności? A przecież tak bardzo pragnę dziecka.

Na jakiej drodze jesteśmy my - ciężko pracujące kobiety?

Czy jest z tego jakieś dobre wyjście?

Kasia

Redakcja portalu

Pomoc dla niepłodnych małżeństw
(Duszpasterstwo Małżeństw Pragnących Potomstwa)

Na Msze Święte w intencji potomstwa zapraszamy w każdą drugą niedzielę miesiąca do kościoła NMP Matki Miłosierdzia w Warszawie przy ulicy Świętego Bonifacego 9 do Kaplicy bł. Jerzego Matulewicza.

Najbliższa Msza Święta 11 września 2022 2021 r. godz. 16

Nasza wspólnota:
ks. Tomasz Nowaczek MIC - duszpasterz wspólnoty
oraz grupa małżeństw...

strona: www.pragniemypotomstwa.pl
e-mail: pragniemypotomstwa@gmail.com

Jak nie zwiariować podczas starań o dziecko Jak nie zwiariować podczas starań o dziecko
Katarzyna Jarosz
Napisałam to wszystko, by wam powiedzieć, że nie jesteście same w tym, co przeżywacie i że to, co przechodzicie jest normalne. Ja was rozumiem. Bo po prostu jestem jedną z was... » zobacz więcej

Czekając na dziecko Czekając na dziecko
Katarzyna Jarosz
Katarzyna Jarosz jest mężatką od 2004 r. Wraz z mężem, Tomaszem, prowadzi portal katolicki www.adonai.pl; od 2008 r. współtworzy warszawskie Duszpasterstwo Niepłodnych Małżeństw. Od 1,5 roku jest matką adopcyjną Michałka... » zobacz więcej

Wasze komentarze:
 Patrycja: 21.01.2017, 23:04
 Ja również proszę o modlitwę, tyko ona może mi pomóc. Na szczęście mamy już jedną córeczkę. Jestem po poronieniach, obecnie nie mogę już zajść w kolejną ciążę, Po wielu bezskutecznych wizytach, przeprowadzonych badaniach wciąż nie znam przyczyny. Pozostaje mi tylko wiara że może kiedyś się uda
 Pola: 13.10.2016, 10:18
 Proszę o modlitwę. Od dwóch lat staramy się o dziecko. W tym czasie mialam 2 laparoskopie. Endometrioza III stopnia i niepekajace pecherzyki. Oprocz tego zdiagnozowano nerwice lękową. Jest ciężko..
 Natalia: 05.12.2015, 11:29
 Calkowicie zgadzam sie z artykulem. Ostatnie 3 lata bylam calkowicie pochlonieta praca, miedzy czasie studia i ta cala gonitwa przysparzala mi duzo stresu dodatkowo dodajac ze stresu przysporzyli mi takze ludzie, z ktorymi mialam stycznosc a za wszelka cene chcialam wszystkich zadowolic. Teraz jestem tydzien po poronieniu i zatrzymalam sie na chwile i sie zastanawiam o sens tego wszystkiego. Teraz widze ze musze zwolnic. Nie wiem jak to dalej bedzie...ale na pewno trzeba zwolnic...
 Monika: 02.12.2012, 22:16
 Proszę o modlitwę, tak bardzo pragnę dziecka, jestem po 2 operacjach, IV stopień endometriozy, też słyszałam że jak urodzę dziecko to mi bóle przejdą, aż prawie niestety ta choroba mnie wykończyła i przypadkiem ją odkryli....
 Ewa: 16.01.2012, 20:52
 Bardzo trafny artykul jakbym czytala o sobie, praca w projektach, ciagle skoki adrenaliny, czas, wynik, czas.... tylko praca w bibliotece by uspokolila cialo i umysl...
 Ania: 05.11.2011, 13:52
 a ja wczoraj dowiedziałam się, że moje pęcherzyki nie pękają...zrozpaczona zaczęłam buszować po internecie w poszukiwaniu odpowiedzi: czy to oznacza, że nigdy nie będę miała dziecka? I skąd to u mnie się wzięło??Ponoć zawsze wszystko grało....Czytając różne (mądre i niemądre) wypowiedzi dochodzę do wniosku, wręcz jestem przekonana, że ogromny wpływ na ma moje życie zawodowe- okropnie stresujące i pozbawione regularnych posiłków lub w ogóle ich brak. I wiecie co? Tak sobie myślę, że nie warto!!! Moim głównym zadaniem jest przekazać życie drugiemu człowiekowi, ale nie zrobię tego kiedy nie dbam o swoje zdrowie-i to nie koniecznie z mojego wyboru. Koniec życia pod dyktando, i nawet najbardziej odpowiedzialne i ważne zadanie do wykonania na korzyść firmy nie jest tego warte, MUSIMY DBAĆ O SIEBIE!!!
 Marcela: 08.02.2011, 16:20
 Staramy się z mężem o dziecko 3 lata, tez pracuję i żyję w stresie, oprócz tego leczymy się specjalistycznie od 5 miesięcy. Teraz leki się skończyły. Czas na kolejna wizytę. Brak mi sił. Bez przerwy płaczę. Sił starcza mi tylko na kilka dni a później znów jest to samo. Każdy miesiąc to ból i rozczarowanie. To powoduje jeszcze większy stres. Proszę o modlitwę za mnie, o upragnioną ciążę ale i o cierpliwość.
 aga: 12.03.2010, 21:55
 jakbym czytała o sobie!
 Paulus: 01.12.2007, 22:25
 wszystko jest dziś za szybko. robimy tysiąc rzeczy na raz, bo tego się od nas wymaga. wszędzie biegniemy. ciężko jest. mi przynajmniej bardzo. prosze o modlitwe


 Licealistka: 22.11.2007, 23:28
 A wszystko to zaczyna się już w szkole. Nie myślę na razie o rodzinie, co jest chyba normalnie, więc problem niepłodności, mnie jakoby na razie nie dotyczy, ale już w gimnazjum nabawiłam się nerwicy. I do czego ten "nowoczesny świat" prowadzi? :(
 Gosia: 22.11.2007, 22:24
 trafilaś w samo sedno!! bolesna prawda..
 bene: 22.11.2007, 21:20
 Mnie leki uspokajają. Proszę o modlitwę
(1)


Autor

Treść

Nowości

św. Ekspedytśw. Ekspedyt

Modlitwa do św. EkspedytaModlitwa do św. Ekspedyta

Litania do św. EkspedytaLitania do św. Ekspedyta

św. Elfegśw. Elfeg

św. Leon IXśw. Leon IX

Urodziny jeżyka JasiaUrodziny jeżyka Jasia

Najbardziej popularne

Modlitwa o CudModlitwa o Cud

Tajemnica SzczęściaTajemnica Szczęścia

Modlitwy do św. RityModlitwy do św. Rity

Litania do św. JózefaLitania do św. Józefa

Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się JezusowiJezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi

Godzina Łaski 2023Godzina Łaski 2023

[ Powrót ]
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2021 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej