Szczęśliwa siódemka Adrianny

- Można? - Zapytał

I nie czekając na odpowiedź, wszedł, ona zaś zwlokła się z łóżka, stanęła przednim pytając.

- Po co pan przyszedł?

- Przede wszystkim do..., a może po ciebie.

- Po mnie? Przecież mnie wyrzucili z klubu. Mnie już niema!

- Kto?

- Co kto?

- Kto cię wyrzucił?

- Trener Jacek.

- Jego już też nie ma.

Prowadząc z nią dialog, rozglądał się po pokoju. Za firanek, z parapetu z ciągnął pustą butelkę taniego wina.

- Pijesz?

- Nie wolno? - Odpowiedziała pytaniem, dodając - Ale nie sama.

- Wczoraj nie sama, pojutrze sama.

- Co to kogo obchodzi? Nikt już o mnie nie pamięta.

To powiedziawszy przygryzła wargi. Złapała się na swoim kłamstwie, że "nie pije sama". On nie zareagował, nie drążył tematu.

- Powiedział, że jestem za gruba - miała na myśli trenera Jacka - O! tak jestem. Widzi pan?

W Tym momencie ściągnęła z krzesła czarną bluzę dresową, uświadomiła sobie, że jest roznegliżowana i tak nie wypada. Po za tym nieco podartą podkoszulkę miała na sobie już kilka ładnych dni.

- Do twarzy ci w dresie.

Spojrzała na niego wymownie, jakby jej powiedział; "tylko w dresie jeszcze coś znaczysz".

- Zaraz, zaraz. Powiedział pan, że go nie ma? To kto teraz trenuje "Skajtka"?

- Ja - spojrzał na obraz Matki Boskiej i dodał - to czekamy na ciebie.

Nie wiadomo czy miał na myśli siebie i drużynę czy jeszcze i Matkę Boską i… wszystkich świętych razem wziętych. W każdym razie gdy wyszedł, słowa "czekamy na ciebie" długo brzmiały w jej uszach niczym natrętna mucha. Śmiała się i płakała na przemian.

***

Dwa dni później stanęła przed szatnią. Pukać nie było warto, nikt by nie usłyszał, taki panował gwar. Więc "z duszą na ramieniu" nacisnęła klamkę i otworzyła drzwi. Gwar ucichł "jak ręką odjął".

- Po co tu przysyłasz grubasku?

Zapytał jedna z dziewczyn, a właściwie do końca nie zdążyła, poczuła bowiem kneblujący uścisk dłoni jasnowłosej.

- Przysyłam, bo chciałabym znów z wami trenować, ale jeśli nie chcecie to odejdę.

Powiedziała Adrianna i ponownie zapadła cisza. Po chwili poczuła lekkie uderzenie jakim materiałem w twarz. To była jej koszulka, koszulka z numerem 7.

- Daję ci dwie minuty na przebranie się. Wóz albo przewóz - powiedziała kapitan drużyny.

Adrianna pamiętała zawody w zespole na szybkie przebieranie się - tak dla żartów, lecz teraz nie wiedziała czy Jolka i tym razem żartuje.

- Hurrrrra!!! - Krzyknęły wszystkie po minucie i siedemdziesięciu pięciu sekundach - Ada wróciła do drużyny! Hip, Hip, Hurrrra!!!

Dziewczyna omal się nie rozpłakała. Szczęśliwa wybiegła ze wszystkimi na trening. Od tej pory wszystko się zmieniło w jej życiu. A w butelce po tanim winie, którą zostawiła, na pamiątkę złych czasów i ku przestrodze, były już tylko kwiaty od wielbicieli i chłopaka.

KONIEC

Przemysław Plitta

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości św. Ekspedyt Modlitwa do św. Ekspedyta Litania do św. Ekspedyta św. Elfeg św. Leon IX Urodziny jeżyka Jasia

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzedni

[ Powrót ]

Następny