Jest bolesną prawdą dla mnie, 
iż tamtego dnia, mój przyjaciel odszedł stąd do wieczności, 
ale przecież od tamtej chwili nie przestaje powracać 
do mnie we wszystkich braciach i siostrach, 
szukających schronienia pod dachem mojego 
cierpienia i modlitwy. 

Dziś, proszę Cię, Boże, 
aby moje cierpienie stało się na 
zawsze gościnnym domem dla każdego, 
kto pragnie znaleźć chociaż po części sposób, 
jak można żyć i przeżyć, 
gdy się ma ranę w sercu...

ks. Robert Lorenc