A kiedy zasnę, kochanie, gdy się ze światem rozstanę
Będę długim przedmiotem, raczej smutnym 
Czy mnie wtedy przygarniesz? Ramionami ogarniesz
Naprawisz, co popsuł los okrutny? 
Często myślę o tobie, często piszę do ciebie głupie listy 
W nich miłość i uśmiech 
Potem w piecu je chowam. Płomień skacze po słowach 
Nim w popiele nie uśnie, jak ja 

A kiedy zasnę, schowajcie mnie w lipowe skrzypeczki 
Pod głowę dajcie mi moją wiarę, moją miłość 
A kiedy zasnę, przytulcie mnie do waszej przyjażni 
I mówcie, mówcie mi, że pamięć jest wieczna 
A kiedy zasnę, ogrzejcie mnie pocałunkami 
I zamknijcie nimi moje orzechowe oczy 
A kiedy zasnę, kochajcie mnie, kochajcie mnie mocno 
I grajcie mi na drogę moją kołysankę

I poproście Pana by otworzył mi niebo 
Jak otwiera usta do modlitwy
Wiarą swoich oczu rozpalcie nowe słońca
I powiedzcie chłopcu, którego tak bardzo kochałam
By nie deptał nigdy rumianków 
Rumianków deptać nie można 

A kiedy zasnę, pamiętajcie o moich piosenkach
I nie pozwólcie im, nie pozwólcie milczeć!
A kiedy zasnę, uczcie ludzi jak się uśmiechać 
I pokażcie im jak dobrze mieć serce 

Kiedy odchodzicie ode mnie 
Sufity smutku spadają pod me stopy
Kiedy odchodzicie ode mnie
Jestem tak sama, że aż boli 
Kiedy odchodzicie ode mnie
Rozbijam myśli o kaźdą ścianę 
Kiedy odchodzicie ode mnie
Boję się, że zawsze tak zostanie 
Kiedy odchodzicie ode mnie...