Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

"Ni w pięć, ni w dziewięć"

Pamiętam, że gdy byłam jeszcze w liceum, zrodziła się we mnie myśl będąca jakby przeczuciem mej późniejszej drogi: "Ja nie wyjdę za mąż, nie założę własnej rodziny. Będę wolna i będę pomagała innym ludziom". Ta myśl trwała gdzieś we mnie i chociaż życie codzienne przynosiło wiele spotkań, przyjaźni, znajomości, w żadną z nich nie zaangażowałam się "na serio". Pragnienie pomocy innym było we mnie rzeczywiście mocne i starałam się odpowiadać na nie w moim codziennym życiu.

Mijały lata. Będąc na studiach przeczytałam opowiadanie Lwa Tołstoja "Sonata Kreutzerowska". Uderzyły mnie niezwykle słowa stanowiące motto do tej książki a pochodzące z Ewangelii wg św. Mateusza: Nie wszyscy to pojmują, lecz tylko ci, którym to jest dane. Bo są niezdatni do małżeństwa, którzy z łona matki takimi się urodzili; i są niezdatni do małżeństwa, których ludzie takimi uczynili; a są i tacy bezżenni, którzy dla królestwa niebieskiego sami zostali bezżenni (Mt 19,11-12). Słowa te zabrzmiały mi w uszach tak mocno, że oderwałam się od książki i pobiegłam sprawdzić, czy rzeczywiście znajdują się one w Piśmie Świętym... Odebrałam je bardzo osobiście, jako Boże zaproszenie do pewnej formy życia.

Niedługo potem przeżywałam seminarium Odnowy w Duchu Świętym. Mój kontakt z Bogiem bardzo się pogłębił. Poznałam Jego miłość do mnie i zapragnęłam odpłacić Mu tym samym, więcej - odkryłam, że coraz bardziej pragnę oddać się całkowicie i wyłącznie Jezusowi jako mojemu Oblubieńcowi. Wydawało mi się, że takie pragnienie jest znakiem wskazującym mi drogę życia zakonnego i dlatego przez dwa lata modliłam się o powołanie do zakonu. Nawiązałam nawet pewne kontakty z siostrami, ale mimo modlitwy i zaznajomienia się z życiem zakonnym, Jezus nie pociągnął mnie w stronę takiej formy życia.

* * *

Właśnie w tym czasie, gdy modliłam się o powołanie zakonne, poznałam pewnego chłopaka, który tak jak i ja był zaangażowany w grupę modlitewną. Pokochałam go. Była to moja pierwsza miłość, bo choć wcześniej bywałam zakochana, w kontakcie z nim po raz pierwszy doświadczyłam wielkiego "daru spotkania". Miłość do niego sprawiła, że zaczęłam myśleć o małżeństwie, o własnej rodzinie...

Bardzo szybko okazało się, że człowiek, którego pokochałam, choć odwzajemnia moje uczucia, czuje się powołany do stanu kapłańskiego. Nastał dla nas bardzo trudny czas. Niełatwo było nam ostatecznie rozeznać wolę Boga. Za radą spowiednika zaczęłam w tym czasie modlić się do Maryi: "Matko Dobrej Drogi, Matko Dobrej Rady - módl się za nami". Wierzyłam, że Ona najpewniej nas poprowadzi i sprawi, że nikomu z nas nie stanie się krzywda.

Po pewnym czasie naszej znajomości i modlitwy człowiek ten podjął ostateczną decyzję i wybrał życie zakonne. Gdy powiedział mi o swoim wyborze, natychmiast po jego odejściu weszłam do najbliższego kościoła. Z bólem serca podziękowałam Jezusowi za moją trudną miłość. Ponieważ wiedziałam, że nie mogę zrealizować tej miłości w małżeństwie, prosiłam, by Bóg zamknął ją w swym sercu i by mogła owocować kiedyś, w niebie, a na ziemi, by przemieniła się w czystą duchową przyjaźń między nami. Nie rozpaczałam, w pewien sposób nawet czułam się szczęśliwa, ale było to dla mnie bardzo trudne szczęście. Już wtedy czułam coś, co później bardzo się potwierdziło - że Bóg zabiera mi tę miłość, by dać mi się pełniej.

* * *

Niedługo potem trafiłam na rekolekcje ignacjańskie. Ich owocem stało się przekonanie, że moją miłością jest Jezus ukrzyżowany. Zrozumiałam wtedy, że stan w jakim mam żyć, jest rzeczą wtórną w stosunku do tego co pierwsze i najbardziej istotne: miłości Jezusa do mnie i mojej miłości do Niego.

Odprawiając drugi tydzień rekolekcji ignacjańskich, zdecydowałam się na rozeznanie i wybór stanu życia według tych wskazówek, jakie daje św. Ignacy. Z poczynionego wówczas rozeznania wynikało, że powinnam żyć samotnie. Potwierdzeniem tej decyzji były otrzymane wtedy słowa: Śpiewaj z radości niepłodna, któraś nie rodziła. Bo małżonkiem twoim jest twój Stworzyciel, któremu na imię - Pan Zastępów (Iz 54,1.5). Powróciło też do mnie wtedy obecne od najmłodszych lat pragnienie służby i zrozumiałam głęboko, co znaczy "być wolnym, aby służyć".

* * *

Żyję samotnie w świecie i służę ludziom, jak umiem i jak daje mi służyć Bóg. Katechizuję w szkole, jestem związana z trzema grupami modlitewnymi i bardzo wiele modlę się za innych - szczególnie za najbardziej opuszczonych i zaniedbanych duchowo.

Przez ostatnie lata wracały do mnie czasem myśli o zakonie. Nigdy nie wiązały się one jednak z jakimś wewnętrznym pociągnięciem na tę drogę. Znaczącym przy odrzuceniu życia zakonnego stało się dla mnie zdanie mojego kierownika duchowego, który powiedział, że klasztor byłby dla mnie ucieczką w struktury, podczas gdy Bóg chce mnie prowadzić bardziej bezpośrednio i używać do posługi takim ludziom, którzy nigdy nie trafiliby za klauzurę - ludziom najbardziej odrzuconym. Bywało, że czasami wracały także myśli o małżeństwie, ale zarówno w sytuacji, w której odwzajemniałam czyjeś uczucie, jak i wtedy, gdy tej wzajemności brakowało, towarzyszyło mi przekonanie, że Jezus - mój Oblubieniec nie chce dzielić się mną z nikim innym.

Wiem, że On chce, bym należała do Niego ciałem i duszą. Myślę też często, że moim powołaniem jest trwać przy Nim w ubóstwie. Zakon, instytut, nawet prywatne śluby byłyby jakimś "bogactwem", czymś, czym mogłabym się pochwalić lub "zamknąć komuś usta". Mój brak jakiejkolwiek przynależności formalnej sprawia natomiast, że jestem bardziej ukryta w Chrystusie. Pozostaję do Jego bezpośredniej dyspozycji - jak "chłopiec na posyłki", którego On posyła tam, gdzie chce.

* * *

Wiem, że pokochałam Jezusa rozciągniętego na krzyżu i dlatego właśnie mam ukrzyżować pewne formy miłości - te, które wiążą się z właściwą dla małżeństwa bliskością drugiego człowieka - z bliskością psychiczną, ale także fizyczną: z dotykiem, pieszczotą, więzią seksualną... Bywają momenty, że tak bardzo pragnę mieć kogoś przy sobie, przytulić się, i nikogo takiego nie ma... W tych trudnych chwilach idę pod krzyż i tam powierzam moje pragnienie Jezusowi. Wiem, że nie można "zaprzeć się" i być czystym samemu z siebie, o własnych siłach. Czystość jest konsekwencją odkrycia wielkiej miłości Boga skierowanej do mnie. Staję się czysta dlatego, że Go kocham, a nie dlatego, że doskonale opanowałam swoje naturalne skłonności. W zachowaniu czystości z miłości do Jezusa pomaga mi codzienna Eucharystia i głęboka więź z Maryją, a także przyjaźń (zarówno z mężczyznami, jak i z kobietami) oraz wspólnota, która zaspokaja - chociaż nie do końca - pragnienie bliskości drugiego człowieka. Również kontakt z prawdziwie kochającymi się rodzinami sprawia, że mogę pełniej przeżywać moją samotność z Jezusem.

* * *

Zdaję sobie sprawę z tego, że dla świata jestem takie "ni w pięć, ni w dziewięć". Wielu uważa, że mam przegrane życie, "bo ani za mąż nie wyszła, ani do zakonu nie poszła, ani kariery zawodowej nie zrobiła..." Ja jednak wiem, że znalazłam tę drogocenną perłę, o której mówi Ewangelia i postąpiłam jak człowiek, który "sprzedał wszystko, co miał", by ją zdobyć. Tą perłą jest głęboka, intymna więź z Jezusem - moim Oblubieńcem. Słodyczy Jego miłości doświadczam ostatnio coraz częściej. Mocno wierzę, że taką samą miłością, jaką kocha mnie, kocha On każdego człowieka.

"Słodkie Serce Jezusa,
w Tobie pokładam nadzieję".

Elżbieta



Wasze komentarze:
 Ola: 12.08.2016, 20:56
 Dziękuję Ci bardzo za to świadectwo, bardzo mi pomogło. Pozostaje mi wrócić z większą ufnością do rozeznawania życiowej drogi.. po pierwszym poruszeniu serca, stwierdziłam, że nie dam rady podjąć takiej drogi...
 mania: 14.12.2010, 18:00
 A ja choć chciałabym być zkimś to wiem, że to nie byłoby uczciwe.
 Paweł: 21.11.2010, 09:17
 Mam pytanie czy Jezus ukrzyżowany nie kocha tych co mają kogoś bliskiego kocha. I kocha tak samo a więc czemu ja ma zadowalać się tylko miłością Boga, skoro inni mają i miłość Boga i człowieka .
 Paulina: 17.10.2010, 23:43
 Bóg podobno tak bardzo kocha człowieka, że gdyby ten o tym wiedział, umarłby ze szczęścia. Musimy to zrozumieć w końcu. Oddać mu się całkowicie. Ty Elu właśnie to zrobiłaś, niech Pan Cię błogosławi.
 Dorota: 22.12.2009, 22:37
 Dziękuję za Twoje świadectwo. Jest ono umocnieniem dla mojego życia w samotności dla Chrystusa.
 K: 24.11.2009, 10:08
 Tez bym tak chciał. Zycie pokaże...
 Dorota: 28.07.2009, 19:52
 Nie jestem pewna,czy Ty naprawdę jesteś szczęśliwa...
 Ela: 10.03.2009, 18:48
 Elu ,czy można nawiązać z Tobą kontakt?Bardzo piękne świadectwo...życzę Ci wielu łask Bożych na każdy,kolejny dzień.Pozdrawiam.Ela
 hdhdh: 13.12.2008, 22:19
 tak i co do końca życia sama... z resztą jak zawsze ale myślałam że chociaż nie do końca widać jeden ma wszystko drugi nic


 Mi-chan: 25.11.2008, 01:35
 Dziękuję za to świadectwo, dzięki niemu zrozumiałam na czym polega powołanie do samotności. Bardzo mało się o tym mówi, wymienia się je gdzieś z boku, nie wyjaśnia. Apeluję więc o to by takich jak to świadectw było więcej i byśmy więcej mówili o tym powołaniu bo dzięki temu możemy pomóc wielu młodym rozeznawać swoje powołanie gdyż będą oni brać pod uwagę i to.
 Barbara: 25.10.2008, 14:21
 Dziękuję za to piękne świadectwo, jestem samotna i dodało mi to otuchy na dalsze lata życia..
 Ola: 02.08.2008, 18:25
 Dziękuje Pani za to świadectwo. Jestem zbudowana każdym słowem, ta treść dodaje mi nadziei, że życie ma sens.
 ela: 15.12.2007, 20:48
 Elżbieto jak zauwazyłaś równiez jestem twoją imienniczką, również myślałam kiedyś o zakonie, niestety/ stety nie miałam jeszcze przyjaciela czy chłopaka-odwzajemnione uczucie... dodałaś mi sił aby zawierzyć Bogu, zatopić się w Niego dziękuję
 Monika: 06.12.2007, 21:36
 Elżbieto, Twoje słowa są przepełnione Chrystusem, jestem pod wrażeniem. I pamiętaj, że tylko w Nim Twoja siła i ostoja, niestraszne niezrozumienie czy nawet odrzeucenie przez innych (które przecież tak bardzo boli..), kiedy On jest obecny w sercu. ZPB!
 Monika: 05.12.2007, 23:02
 Ale z Bogiem nie można walczyć. Nie z Bogiem.
 K.: 28.11.2007, 14:15
 do "to ja". Wspomogę Cię modlitwą o wytrwanie dla Niego i dla Ciebie. wiem po części co czujesz. Serdecznie pozdrawiam.
 Maria: 25.11.2007, 17:57
 Witaj Elżbieto! Twoje świadectwo jest piękne i wzruszające. Dało mi bardzo wiele - moje życie jest podobne do Twojego. również katechizuję i nie należę formalnie do zakonu ani instytutu (chociaż myślę o instytucie-nie jestem tak silna jak Ty i potrzebuję jakiegoś punktu odniesienia-jakiegoś portu-drogi, którą-mama nadzieje-dojdę na spotkanie z Panem. Milo było by Cię poznać. Życzę Ci Bożego błogosławieństwa. Maria
 tak: 20.11.2007, 21:42
 ... o to właśnie chodzi... szczęście to przeznaczenie
 to ja: 20.11.2007, 20:04
 a moja najblizsza mi osoba jest teraz w seminarium. ale ja nie mam sily bez niego żyć. ja chce zeby wrocił... ;(
 Ela: 20.11.2007, 09:47
 Elu jestem Twoją imienniczką i to niesamowite, ale moje życie troszke przypomina Twoje. I w moim życiu był człowiek mi bliski i który został księdzem. Chodziliśmy do jednej klasy i razem byliśmy na studniówce, a potem oddalił się ode mnie bo wybrał kapłaństwo. Kilka lat temu Bóg ponownie postawił go na mojej drodze, służył w sąsiedniej parafii. Jak dobrze było go znów widzieć, po tylu latach, słyszeć jego głos, przyjmować ciało Chrystusa z jego rąk. Przeniesiono go i znów nie wiem co się z nim dzieje, ale jest obecny w moich modlitwach. Piszesz o powołaniu do życia zakonnego, mnie też takie myśli nie były obce i do tej pory czasem wracają. Samotność w życiu świeckim jest taka bezsensowna, bezowocna, wiem że to nie prawda, ale rodzi się czasem taki lęk w sercu. Wiem, że mogę służyć Jego Miłości w tym miejscu w którym jestem, ale czasem to takie trudne... Pozdrawiam ciepło Ela
(1) [2]


Autor

Treść

Nowości

Modlitwy do świętego JózefaModlitwy do świętego Józefa

Litania do św. JózefaLitania do św. Józefa

Oddanie się w opiekę świętemu JózefowiOddanie się w opiekę świętemu Józefowi

Trzydniowe nabożeństwo do świętego Józefa w nagłej potrzebieTrzydniowe nabożeństwo do świętego Józefa w nagłej potrzebie

Święty Józef słucha słowa BożegoŚwięty Józef słucha słowa Bożego

Święty Józef, Oblubieniec MaryiŚwięty Józef, Oblubieniec Maryi

Najbardziej popularne

Modlitwa o CudModlitwa o Cud

Tajemnica SzczęściaTajemnica Szczęścia

Modlitwy do św. RityModlitwy do św. Rity

Litania do św. JózefaLitania do św. Józefa

Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się JezusowiJezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi

Godzina Łaski 2023Godzina Łaski 2023

Poprzednia[ Powrót ]Następna
 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej