Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

Życie konsekrowane w swej istocie i różnorodności form

Kościół odczytany – nie instytucjonalnie, ale jako – wspólnota życia i świętości składa się z trzech stanów życia chrześcijańskiego; świeccy, pasterze i osoby konsekrowane. "Choć te różne kategorie członków Kościoła objawiają jedyną tajemnicę Chrystusa, to charakterystyczną, lecz nie wyłączną cechą laikatu jest świeckość, pasterzy – służebność, osób zaś konsekrowanych – szczególne upodobnienie do Chrystusa czystego, ubogiego i posłusznego" (Vita consecrata, 31; dalej: VC). W ukazywaniu świętości Kościoła obiektywne pierwszeństwo należy przyznać życiu konsekrowanemu, jako że odzwierciedla ono sposób życia samego Chrystusa" (VC, 32).

Życie konsekrowane – to złożone misterium, niepojęte bez Objawienia, w którym tkwią jego źródła i cel. To życie wyrasta z głębi Ewangelii objawionej w Chrystusie. Powołani do konsekracji przyjmują "Jego doświadczenie", porzucają wszystko, by "przebywać z Nim i tak jak On oddać się na służbę Bogu i braciom" (VC, 1). Wybierają życie oparte nie na idei czy instytucji społecznie przydatnej, ale na fundamencie życia Syna Bożego, który "stał się człowiekiem" i ukazał "wysoką miarę" człowieczeństwa, jakiej pragnie Ojciec dający nam życie wieczne.

Istota

Sobór Watykański II uczy, że w Kościele byli zawsze "mężczyźni i niewiasty, którzy […] chcieli iść z większą swobodą za Chrystusem i dokładniej Go naśladować, a każdy z nich na swój sposób prowadził życie Bogu poświęcone" (Perfectae caritatis, 1; dalej: PC). Życie konsekrowane, wpisane od początku w świętość Kościoła (Lumen gentium, 44; dalej: LG), "nigdy nie zaniknie jako jego niezbywalny i konstytutywny element" (VC, 29). Stąd Papież Franciszek wzywa, by konsekrowani "wdzięczni za przeszłość, przeżyli z pasją teraźniejszość, ufnie idąc w przyszłość" jako wciąż potrzebni, bo Kościół złożony "wyłącznie z szafarzy i z wiernych świeckich nie odpowiada zamiarom Boskiego Założyciela" (VC, 29).

Wprawdzie "wszyscy w Kościele są konsekrowani przez chrzest i bierzmowanie, ale posługa święceń i życie konsekrowane zakładają istnienie odrębnego powołania oraz szczególnej formy konsekracji, która przygotowuje do specjalnej misji" (VC, 31). Jednak "chrzest sam w sobie nie wiąże się z powołaniem do celibatu lub do dziewictwa, do rezygnacji z posiadania dóbr i do posłuszeństwa przełożonemu w specyficznej formie rad ewangelicznych" (VC, 30). Nowe powołanie to nowe powinności, ale i charyzmat do podjęcia Chrystusowego "sposobu życia" jawiącego się "jako najbardziej radykalna forma życia Ewangelią na tej ziemi" (VC, 18).

Różnorodne formy

Duch Święty odpowiada w Kościele za wielość i różnorodność form życia konsekrowanego, ponieważ każda wiąże się z sobie właściwym charyzmatem. Dawne i nowe formy nie rywalizują ze sobą (por. VC, 26, 62, 66). Adhortacja Vita consecrata, 6-11 wymienia następujące formy życia konsekrowanego:

Życie monastyczne

Na Wschodzie i Zachodzie (od IV w.) tysiące mnichów i mniszek żyli samotnie, w pojedynkę (anachoretycznie) lub we wspólnocie (cenobitycznie) przy świętych Założycielach (twórcach Reguł: np. Pachomiusz, Bazyli, Benedykt, Cezary, Kolumban). Charyzmat mniszy kieruje ich na Boga i wieczność (medytacja, liturgia), z czym wiąże się zasada "ucieczki od świata" (fuga mundi). Doskonalą życie przez uregulowanie i posłuszeństwo Słowu. Toczą duchowy bój w szczególnych miejscach: pustynia (Egipt, Syria), góry (Monte Cassino, La Grande Chartreuse). Inni z podziwu dla nosicieli krzyża (staurophóroi) i Ducha (pneumatophóroi) tworzyli wokół skupiska.

Tradycje monastyczne kontynuują dzisiaj: benedyktyni, bazylianie, cystersi, kameduli, kartuzi, paulini, z nowoczesnych form np. Wspólnoty Jerozolimskie.

Stany życia: dziewic Bogu poświęconych, konsekrowanych wdów i wdowców, pustelników i pustelnic

Znane od czasów apostolskich, odradzają się. Obojga płci dziewice (lub asceci) i owdowiali poświęcają życie Bogu, wspierani duchowo przez pasterzy (biskupi i prezbiterzy), sławieni przez świętych: Ambrożego, Hieronima, Augustyna, wcześniej św. Pawła (1 Kor 7,25-40; 1 Tm 5,3-16).

W Polsce jest około 150 wdów i 180 dziewic, które złożyły "wieczysty ślub czystości […] aby poświęcić się modlitwie i służbie Kościołowi" (VC, 7). Podobnie w innych krajach. Kilkudziesięciu Europejczyków jako pustelnicy (zakonni, świeccy) "przez wewnętrzne i zewnętrzne oderwanie od świata świadczą o przemijalności obecnej epoki, a przez post i pokutę" ukazują, że człowiek żyje nie tylko chlebem.

Instytuty oddane całkowicie kontemplacji

Wspólnoty mnisze i żeńskie klauzurowe, naśladują Chrystusa "oddającego się kontemplacji na górze" (LG, 46), trwają "myślą i sercem nieustannie przy Nim" (PC, 5). Stanowiąc "wyborną cząstkę" (PC, 7), duchowo wspierają "w sercu Kościoła" dzieła apostolskie i misyjne. Bóg jest ich głównym Rozmówcą w liturgii i pracy dla utrzymania wspólnoty i wspierania biednych (np. benedyktynki, klaryski, karmelitanki). Istotę charyzmatu stanowi miłość oblubieńcza: głębokie "tak" dla Chrystusa- Oblubieńca (Mulieris dignitatem, 20). Z tego kręgu wyszły kobiety z tytułem "Doktora Kościoła".

Instytuty zakonne oddane dziełom apostolskim

Ukazują one Chrystusa "zwiastującego rzeszom Królestwo Boże […] uzdrawiającego chorych i ułomnych, a grzeszników nawracającego [...] błogosławiącego dzieciom i dobrze czyniącego wszystkim" (LG, 46). Z różnymi charyzmatami i założyciel(k)ami stanowią większość wśród instytutów. Ślubują czystość, ubóstwo i posłuszeństwo, żyją wspólnotowo, noszą habity różnego kroju i barwy. Niehabitowe zgromadzenia zakonne powstały wobec porozbiorowej kasaty klasztorów i nowicjatów, chroniły powołanych przed emigracją; bez habitu i życia klasztornego, złożywszy śluby, pracowali w ukryciu. Kościół zaaprobował ten precedens przydatny dla późniejszych instytutów. Charyzmaty wspólnot apostolskich wyrażają Boże zatroskanie o potrzeby ludzi, więc ich klasztory czy domy powstają w społecznościach ludzkich (w przeciwieństwie do monastycyzmu są ukierunkowani w stronę ludzi jako idący od Boga). "Tak wyrosły liczne gałęzie Zgromadzeń Kanoników regularnych, Zakony żebracze, Klerycy regularni i w ogólności Zgromadzenia zakonne męskie i żeńskie oddające się działalności apostolskiej i misyjnej oraz wielorakim dziełom, zrodzonym z chrześcijańskiej miłości" (VC, 9): urszulanki, marianie, salezjanie i salezjanki, pasjoniści, orioniści, elżbietanki, służebniczki i inne.

Instytuty świeckie i instytuty kleryckie

Instytuty świeckie (ponad 30 tys. członków) "w świecie" praktykują rady ewangeliczne jako konsekrowani świeccy, tworząc "zaczyn" (VC, 32) w przestrzeni "życia kulturalnego, gospodarczego i politycznego" (VC, 10). Przykładowo: Fraternia Jezus Caritas, Instytut Niepokalanej Matki Kościoła, Instytut świecki Chrystusa Króla (męski, żeński), Instytut Prymasa Wyszyńskiego, Świecki Instytut Karmelitański Elianum itp.

Kleryckie instytuty to prezbiterzy diecezjalni, którzy w ramach charyzmatu swego instytutu żyją radami ewangelicznymi, by głębiej przeżyć "specyficzną duchowość kapłańską", i intensyfikują duszpasterstwo (np. filipini, Groupe Evangile et Mission).

Stowarzyszenia życia apostolskiego

Powstają one dla celu apostolskiego lub misyjnego. Składają "przyrzeczenia" (nie śluby) rad ewangelicznych, noszą jednolite stroje (nie habity: sutanna, suknia), zachowując odrębny od zakonów charakter. To np. Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego, czyli SAC (pallottyni, siostry, świeccy współpracownicy); misjonarze Wincentego a Paulo i szarytki, Dzieło Szensztackie.

Zestawienie różnych form życia konsekrowanego pokazuje, że nie można utożsamiać życia konsekrowanego z życiem zakonnym. Podczas gdy życie zakonne opiera się o profesję trzech rad ewangelicznych i życie wspólne, to inne formy życia konsekrowanego mogą mieć charakter wspólnotowy lub indywidualny, jak np. dziewice i wdowy konsekrowane, pustelnicy, instytuty świeckich, stowarzyszenia życia apostolskiego.

s. prof. Teresa Paszkowska SNMPN

Pismo Stowarzyszenie Pomocników Mariańskich Z Niepokalaną - lato 2015



Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.



Autor

Treść

Nowości

Modlitwy do świętego JózefaModlitwy do świętego Józefa

Litania do św. JózefaLitania do św. Józefa

Oddanie się w opiekę świętemu JózefowiOddanie się w opiekę świętemu Józefowi

Trzydniowe nabożeństwo do świętego Józefa w nagłej potrzebieTrzydniowe nabożeństwo do świętego Józefa w nagłej potrzebie

Święty Józef słucha słowa BożegoŚwięty Józef słucha słowa Bożego

Święty Józef, Oblubieniec MaryiŚwięty Józef, Oblubieniec Maryi

Najbardziej popularne

Modlitwa o CudModlitwa o Cud

Tajemnica SzczęściaTajemnica Szczęścia

Modlitwy do św. RityModlitwy do św. Rity

Litania do św. JózefaLitania do św. Józefa

Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się JezusowiJezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi

Godzina Łaski 2023Godzina Łaski 2023

Poprzednia[ Powrót ]Następna
 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej