Wykryta karta
Widz tasuje dowolną talię kart. Bardzo często już przy tej czynności można zauważyć i zapamiętać kartę, znajdującą się na dole po dokonaniu tasowania. Jeśli się to nie uda, po odebraniu talii dyskretnie kartę dolną podglądamy, po czym wykonujemy ponowne tasowanie, utrzymując ją w tej samej pozycji. Jest to karta kluczowa. Talię kładziemy następnie na stole, prosząc widza o jej przełożenie. Obserwując tę czynność ustalamy szacunkowo, w jakiej mniej więcej pozycji znajdzie się po przełożeniu nasza karta. Zazwyczaj będzie ona bardzo blisko środka. Z kolei prosimy widza o wybranie dowolnej karty, zapamiętanie jej i włożenie możliwie w sam środek talii. Przykładowo, jeśli szacunkową pozycję karty kluczowej określimy na 18-20 kart od góry, a karta widza znalazła się w odległości 1-2 kart od środka, oznacza to, że jest ona o 5-10 kart poniżej karty kluczowej.
Przeglądając talię odnajdujemy kartę kluczową i przenosimy karty leżące pod nią na szóstej, siódmej, ósmej, dziewiątej i dziesiątej pozycji, do góry talii. Rozkładamy je w wachlarz, zapamiętując ich wartości. Trzymając następnie talię za plecami, prosimy widza o podanie, ile punktów ma wybrana karta. Wybieramy odpowiednią kartę spośród pięciu i kładziemy w pozycji nieodkrytej na stole. Odwracamy ją, gdy widz poda, jaką wartość mieć powinna.
Jerzy Żebrowski
|