Prace społeczne - Zabawa

Przede wszystkim warto rozwinąć wszelkie formy samoobsługi. Dzieci powinny dbać o porządek w swoich sypialniach. A więc każdy starannie ściele swoje łóżko, pilnuje, by jego rzeczy nie przewracały się niepotrzebnie po całym pokoju, żeby w szafce i na szafce był ład. Zmieniająca się codziennie para dyżurnych sprząta całą sypialnię: zamiata podłogę, ściera kurze, podlewa kwiaty, jeśli są w pokoju. A raz w tygodniu cała grupa przeprowadza generalne porządki: pastuje i froteruje podłogi w swoich pokojach (nie jest to zbyt ciężka praca dla całej grupy nawet 8- czy 9-latków), pierze, prasuje i reperuje własną garderobę. W tych czynnościach młodzież z najstarszych grup powinna pomóc najmłodszym kolegom, pokazać im, jak najlepiej zorganizować sobie pracę.

Bardzo pożądane jest utrzymywanie stałych kontaktów przez grupy najstarsze z najmłodszymi kolonistami. Małe dzieci zwłaszcza w pierwszych dniach pobytu, bardzo tęsknią za domem, za rodzicami i rodzeństwem. Często przecież jest to ich pierwszy samodzielny wyjazd z domu, pierwsze na dłuższy czas rozstanie z najbliższymi. Nic więc dziwnego, że czują się osamotnione, że chciałyby mieć kogoś bliskiego, z kim można by porozmawiać, kto okazałby im zainteresowanie. Najbardziej zaradne starają się przebywać jak najbliżej wychowawczyni, ciągle zwracają się do niej z każdym drobiazgiem. Mniej śmiałe czują się niedostrzegane i pomijane nieraz wieczorem popłakują w poduszkę. Wychowawczyni nie jest w stanie zajmować się każdym dzieckiem z osobna, każdemu poświęcić tyle czasu i uwagi, ile ono od niej oczekuje. Toteż dobrze jest, kiedy malcy znajdują sobie przyjaciół wśród starszych, kiedy mają do kogo zwrócić się o radę i pomoc, pochwalić się sukcesem, jaki ich spotkał, czy choćby chwilę pogawędzić. Najmłodszym potrzebna bywa pomoc przy napisaniu listu do domu, przeczytaniu listu od mamy, czasem przy przyszyciu guzika czy wypraniu poplamionej bluzki. Innym razem wielką radość może im sprawić opowiedziana bajka, przeczytana książeczka, podpowiedzenie, co można zrobić z kawałka znalezionej kory, muszelek czy kolorowych kamyków. Starsze grupy mogą pomóc malcom w zorganizowaniu specjalnej imprezy poświęconej np. inscenizowaniu bajek, urządzeniu przedstawienia teatrzyku kukiełkowego itp.

Ważną sprawą jest ustalenie zakresu obowiązków grup dyżurynych. Na niektórych koloniach dyżury bywają jedynie formalnością. Tymczasem jest to doskonała okazja, by włączyć dzieci i młodzież do wszystkich spraw gospodarczych i porządkowych. Grupa dyżurna powinna wykonywać prace pomocnicze niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania kolonii. A więc dyżurni wstają pierwsi i zgodnie z przyjętym zwyczajem urządzają pobudkę, a potem pilnują przez cały dzień, by zajęcia przebiegały zgodnie z planem, rozpoczynały się punktualnie, bez niepotrzebnych opóźnień. Część grupy od rana sprząta wspólne pomieszczenia: świetlicę, jadalnię, korytarze, hole. Inni w tym czasie pomagają w kuchni wykonując rozmaite prace zlecone przez kucharkę. Kilka osób pełni rolę kelnerów: nakrywają stoły, podają posiłki, potem zbierają naczynia i pomagają przy zmywaniu. Część razem z intendentem dokonuje zakupów. Pod koniec dnia dyżurni uczestniczą w układaniu jadłospisu na dzień następny. Uczestniczenie w tak zaplanowanym dyżurze daje przeświadczenie o przydatności wykonanych prac, poczucie, że to od nas, naszej sprawności, odpowiedzialności zależy, czy dzisiejszy dzień będzie udany.

MK Wasze komentarze: Anka Skakanka: 14.01.2018, 20:53 To nie jest zabawa. :( (1) Autor Treść Nowości św. Ekspedyt Modlitwa do św. Ekspedyta Litania do św. Ekspedyta św. Elfeg św. Leon IX Urodziny jeżyka Jasia Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzedni [ Powrót ] Następny