Testy Psychotesty Zagadki Rebusy Cienie Pomoc Duchowa Zabawy Złudzenia Psychologia Quizy Triki

Pułapka, Ślepa babka i Ciuciubabka

Zabawa z 1900 roku

Zabawy powyższe należy odbywać w obszernym pokoju, polegają bowiem na bieganinie z zawiązanymi oczyma, wskutek czego takie przedmioty, jak np. lampy, lustra i t. p., znajdują się w niebezpieczeństwie. Też same zabawy można urządzać na wolnym powietrzu, przed domem, na łące i w ogóle na równej powierzchni.

Zwyczajna gra w ślepą babkę polega na tern, że jednemu z grających zawiązuje się oczy chustką, po czym powinien chwytać ukrywających się towarzyszów zabawy. Jeżeli chwyta za jakiś twardy przedmiot w pokoju, ostrzega go się wyrazem: "ogień." Osoba złapana daje fant i zastępuje miejsce goniącego.

Ciuciu-babka różni się od poprzedniej tem tylko, że nie oczy, ale ręce wiążą się w tył. Osoba, którą los ciuciu-babki spotka, musi używać zręcznych zwrotów, skoków bocznych, zwinnego obracania się, jeżeli chce kogo złapać.

Pułapka jest ślepą babką na pięć osób, z których dwie mają oczy zawiązane i wyobrażają wilka i lisa. Pozostałe trzy osoby stanowią myśliwych. Wilk ma w ręku pytkę, t.j. chustkę, skręconą dość mocno na warkocz. Myśliwi powinni w tajemnicy przed zwierzętami ukryć się za jakiemi meblami, w pewnej odległości jeden od drugiego. W środka pokoju ustawia się "schronienie", t. j. krzesło. Wilk i lis powinny wyjść ż dwóch przeciwległych pokojów, gdy kierownik klaśnie w ręce. Idą spokojnie i powoli. Pierwszy obowiązany jest dotknąć pytką lisa i wtedy zmieniają role, lis jednak może znaleźć schronienie, t. j. usiąść na krześle środkowym, i wtedy wolnym jest od pogoni. Myśliwi siedzą w pułapkach i starają się pochwycić wilka, wyciągnąwszy tylko rękę, ale nie wychodząc z ukrycia. Jeżeli wilk dojdzie do schronienia pierwej niż lis, to zabawa kończy się na tem. Dotknąwszy się do wilka, myśliwy każe mu dawać fant, a sam może pocichutku ukryć się gdzieindziej. Jeżeli zaś wilk zbliżył się tak blisko, że myśliwy mógł go zatrzymać, to pozostali gracze wyskakują ze swoich pułapek i puszczają się w pogoń za lisem, który w takim razie zrzuca przepaskę z oczu. Uprzedzają go o pozyskaniu tego prawa krzykiem: "złapany." Wilk powinien starać się wszelkiemi siłami usiąść w schronieniu przed lisem i zanim jeszcze został dotkniętym przez myśliwego, bo jeżeli zasiądzie pierwej, wtedy wszyscy, oprócz wilka, dają fanty.

W czasie ostrożnego chodzenia po pokoju wilk może od czasu do czasu zapytać się: "Lisku, gdzie jesteś?" - "Tu!" powinien lis odpowiedzieć odrazu i wilk idzie na głos, ale chytry lisek skręcił już w inną stronę, przypuszczając, że się, ocali od wroga, a tymczasem najczęściej wpada mu w ręce. Lis nie podlega obławie myśliwych i może bezkarnie przechodzić obok pułapek, tylko w takim razie myśliwy krzyczy: "au!" i zmienia miejsce ukrycia tak, że jeżeli wilk będzie przechodził koło tego miejsca, to może złapać lisa, który już w takim razie nie ma prawa skręcać w inną stronę. Lis, przy każdem dotknięciu pytką i złapaniu, daje fant.

 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2021 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej