Pierwszy śnieg

Pan Anzelm leżał w szpitalu. Miał zawał serca i musiał teraz leżeć miesiąc, nie odrywając nawet głowy od poduszki. Czas dłużył mu się bardzo, czytać mu zabroniono, rozmawiać nie miał z kim. Jedynym bowiem towarzyszem niedoli był głuchy jak pień staruszek. Chory nasz zajmował miejsce tuż przy oknie i dlatego widział przez nie tylko duży spłacheć nieba i nic więcej - ani drzewa, ani domu, ani ziemi. Czasem tylko udało mu się schwytać wzrokiem przelatujące stado gawronów. No i dwa razy dziennie, zwykle o tej samej porze, widywał pan Anzelm przelot wielkiego, błyszczącego samolotu pasażerskiego, którego trasa lotu prowadziła akurat tamtędy. W ubogim w zdarzenia życiu szpitalnym przeloty te były przedmiotem zainteresowania, więcej: napiętej uwagi chorego, a w rezultacie także i tematem rozmów z lekarzem podczas jego codziennych wizyt.

— Wczesnym rankiem musiała być mgła w Warszawie, bo mój samolot przelatywał dziś dopiero po ósmej — relacjonował jednego dnia nasz chory. Innym razem mówił:

— Wczoraj na próżno czekałem na ukazanie się „przyjaciela z Lotu", boję się, czy go nie spotkała jakaś zła przygoda. Dziś w czasie obchodu pan Anzelm mówi z dumą do lekarza:

— Nareszcie spadł pierwszy śnieg.

— Zgadza się — przytaknął doktor — ale kto panu zdążył już to powiedzieć?

— Nikt mi nie mówił, sam widziałem.

— O, przepraszam. Śnieg zaczął padać wczoraj po zmroku, a przestał przed świtem, nie mógł pan więc obserwować lecących płatków. Jeśli więc widział pan śnieg, to musiał pan przekroczyć mój zakaz podnoszenia głowy. Czy mam przydzielić panu pielęgniarkę do pilnowania?

— Ależ ja się wcale nie ruszałem — broni się chory z uśmiechem — a mówiąc ściśle, wcale śniegu nie widziałem. Dostrzegłem tylko, że spadł śnieg na pola.

Lekarz spojrzał z niepokojem na tabliczkę z wykresem temperatury chorego i mruknął:

— Nie widziałem, a dostrzegłem — nic nie rozumiem.

— A jednak wyraziłem się zupełnie ściśle - mówi pan Anzelm. — Pan doktor rozszyfrował już moją chorobę, proszę teraz rozszyfrować moją zagadkę.

Pytanie: Po czym poznałem, że śnieg leży na polach?

Wasze komentarze:

kasia: 09.07.2015, 14:08  a może głuchy jak pień sąsiad nie spał w nocy i obserwował widoki i powiedział na głos że śnieg spADŁ  Ada: 04.05.2015, 17:55  Musze to pokazać pani od fizyki ;D  Lola123: 06.04.2015, 08:06  KakssPL. Ale może szpital był niedaleko lotniska czy coś i wtedy byłby nisko, gdyby startował i gdyby lądował  KakssPL: 01.03.2015, 23:26  Ale samoloty są malowane i nie da się zobaczyć odbicia w metalu. Tym bardziej, że samoloty pasażerskie latają na wysokościach nawet kilkunastu tysięcy metrów i z dołu wyglądają na bardzo małe. Rozwiązanie zagadki jest błędne od samego początku.  Fen: 18.02.2015, 17:59  I z tej odległości na pewno widział odbicie śniegu w skrzydłach samolotu:P Ja myślę, że po prostu widział jak rano odrobina śniegu zsunęła się z dachu i przeleciała koło jego okna.

(1)

Autor Treść

Nowości św. Bernadetta Soubirous Modlitwa św. Bernadetty Soubirous Testament Bernadety Soubirou Ciało nie tknięte rozkładem śmierci św. Benedykt Józef Labre Bergen i Stavanger

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna