Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnieZ wielkim bólem obserwuję, jak tu, na Ukrainie - ale również w Polsce - rośnie strach przed dziećmi. Pierwszy ten strach zaczyna się, kiedy młodzież rozpoczyna przedwcześnie życie seksualne. Strach, żeby tylko nie było "wpadki". Drugi strach po ślubie: żeby nie za wcześnie, żeby się zdążyć ustawić, żeby się sobą nacieszyć. Potem trzeci strach: żeby nie za dużo tych dzieci. Czwarty strach o to, żeby dziecku przypadkiem czegoś nie brakowało, i piąty - żeby dziecka nie stracić.Ja ze swego dzieciństwa pamiętam coś innego: nasz proboszcz upominał, że prawdziwy strach jest mieć tylko jedno dziecko: "Nie daj Bóg coś się z nim stanie! To przecież jakby wszelka nadzieja umarła". Ileż to małżeństw bezdzietnych chce, a nie może mieć dzieci? Ileż razy przychodzi mi tu, na Ukrainie, i w Polsce prosić o dar "nowego życia" dla małżeństw. Schylam głowę przed ich pragnieniem i bólem. W Biblii dzieci są nazwane błogosławieństwem. Dzieci są bogactwem: "Oto synowie są darem Pana, a owoc łona nagrodą. Jak strzały w ręku wojownika, tak synowie za młodu zrodzeni. Szczęśliwy mąż, który nimi napełnił swój kołczan" (Ps 127, 3-5). Dobrze pojęli to ludzie z Drogi Neokatechumenalnej, z Ruchu Rodzin Naza-retańskich, a tu, na Ukrainie, spotykam to zrozumienie u baptystów. Dzieci są darem. Wielkim darem od Boga. Dlatego rodziny należące do tych wspólnot, otwarte na ten wspaniały dar, są wielodzietne: mają po 7-10 dzieci. Często się zdarza, że posiadanie przez nich większej liczby dzieci staje się powodem drwin: "biedni", "patologiczni" albo "nieuświadomieni" (jakby nie wiedzieli, że są prezerwatywy czy środki antykoncepcyjne). Scena z życia wzięta: kobieta idzie przez bazar z gromadką swoich dzieci. Jakaś przekupka zaczyna na nią wymyślać, wołając prześmiewczo, na co ona ma tyle dzieciarów. Matka zatrzymuje się i pyta: "A co pani zrobiła z dziećmi, których pani nie ma?". Przekupka milknie. Aż strach pomyśleć, ile dokonało się tutaj aborcji. Jedna kobieta niedawno powiedziała mi: "Proszę ojca, nie ma co ukrywać, u nas trudno znaleźć rodzinę, w której nie byłoby aborcji. My tu wszyscy jesteśmy tymi, którzy ťprzeżyliŤ, czyli wyszli cało z masakry". "Naród, który zabija swoje dzieci, jest narodem bez przyszłości" - wołał nasz umiłowany Papież Jan Paweł II w Kielcach. Wiadomo, że w dzisiejszych czasach dzieci przysparzają też i problemów. Rodzice czasami sobie z nimi nie radzą. Bywa, że to nie dzieci, ale nauczyciele boją się szkoły. Ja zauważyłem jedno. Gdzie jest miłość i wiara w domu i gdzie od dzieci się wymaga, tam problemy z nimi są małe. Dlatego zgadzam się z opinią, że małżonkowie bardziej powinni kochać siebie nawzajem niż własne dzieci. Logika jest prosta. Tam, gdzie dzieci widzą miłość rodziców i doświadczają jej, tam czują się bezpieczne i tam uczą się tej najtrudniejszej i najpotrzebniejszej ze sztuk - miłości wzajemnej. Tylko miłość rodzi życie. Brak miłości niszczy życie. Niech będą błogosławione wszystkie dziecięce serca. Niech wiejskie ulice i miejskie place zabaw rozbrzmiewają dziecięcym śmiechem. Niech wszystkie matki i wszyscy ojcowie cieszą się upragnionym potomstwem. Niech pierzchnie wszelki strach, a zwycięży nadzieja, że Bóg sam zatroszczy się o każde poczęte dziecko. Niech będą błogosławieni ci, którzy pragną daru życia i przyjmują go. Niech prawdziwa miłość zwycięży wszelki lęk. ks. Krzysztof Sochacki, Ukraina
Publikacja za zgodą redakcji
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |