Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki
Bp Zygmunt Łoziński

(1870 - 1932)


     Należał do najwybitniejszych polskich biskupów II Rzeczypospolitej. Więzień władz carskich i sowieckich, zawsze stał na straży wiary i występował przeciwko ateistycznemu komunizmowi.

     Sługa Boży Zygmunt Łoziński (1870) urodził się w rodzinie ziemiańskiej, w Boracinie k. Nowogródka. Otrzyma} wszechstronne wykształcenie w Petersburgu, gdzie ukończył kształcącą elity duchowieństwa Akademię Duchowną.

     Po przyjęciu święceń (1895) został wykładowcą Pisma Świętego i homiletyki w seminarium duchownym oraz katechetą w jednym z gimnazjów. Jego patriotyczna postawa nie uszła uwadze władz carskich. W 1898 r. został skazany na 3 lata odosobnienia w klasztorze w Agłonie na Łotwie. Po dwóch latach ułaskawiony, nie mógł wrócić do pracy wykładowcy i pracował jako wikariusz w Smoleńsku, Tulę i Rydze. W 1905 r. został proboszczem parafii katedralnej w Mińsku.

     Do Petersburga powrócił w 1906 r. gdzie podjął wykłady z biblistyki i języka hebrajskiego. Aby pogłębić swą wiedzę, przez rok studiował w Instytucie Biblijnym w Rzymie i odbył podróże naukowe do Ziemi Świętej i Niemiec. Związany z bp'. Janem Cieplakiem towarzyszył mu (bądź reprezentował go jako delegat) w jego podróżach pasterskich po rozległych obszarach Rosji europejskiej, a także Syberii i Dalekiego Wschodu.

     W listopadzie 1917 r. papież mianował go biskupem mińskim. Święcenia biskupie przyjął w Warszawie z rąk kard. Aleksandra Kakowskiego. Po objęciu diecezji niedługo cieszył się wolnością. Po zajęciu Mińska przez Armię Czerwoną ukrywał się przez pięć miesięcy w lasach. Choć bolszewicy wyznaczyli 100 tys. rubli za wskazanie miejsca jego pobytu, nikt go nie zdradził. Jedynie młodzi komuniści z Rewolucyjnego Czerwonego Pułku Warszawskiego - sformowanego na terenie Rosji - zaoferowali "pomoc" w schwytaniu 48-letniego biskupa. - W sierpniu 1919 r., po zajęciu Mińska przez wojska polskie, bp Łoziński powrócił do pełnionych funkcji. Rok później, kiedy miasto ponownie przejęte zostało przez bolszewików, pozostał na miejscu, a w swoich listach i kazaniach odważnie piętnował bezbożność komunizmu i niszczenie dóbr kościelnych.

     W sierpniu 1920 r. został aresztowany i oskarżony o działalność kontrrewolucyjną. Został zwolniony po 10 dniach, choć oświadczył, że do końca życia będzie zwalczał komunizm. Ponownie aresztowany na początku września 1920 r. został przewieziony do słynnego więzienia na Burtykach w Moskwie, gdzie spędził 11 miesięcy. Dzięki staraniom dyplomatycznym podejmowanym przez rząd polski został uwolniony i w lipcu 1923 r. odesłany do Polski. Nigdy już nie pozwolono mu wrócić do jego diecezji. Zanyeszkał w Nowogródku, gdzie w 1925 r. zastała go nominacja na biskupa utworzonej wówczas diecezji pińskiej. Budował struktury diecezjalne, zorganizował synod, opieką otaczał też parane unickie obrządku wschodniosłowiańskiego. Był przeciwnikiem wykorzystywania Kościoła do polonizacji mniejszości narodowych, za co zwalczała go endecja. Z kolei zwolennicy Józefa Piłsudskiego wypominali biskupowi niechęć wyrażaną do marszałka po zamachu majowym.

     Kawaler Orderu Orła Białego i Krzyża Walecznych zmarł w opinii świętości w Wielką Sobotę 26 marca 1932 r. Od ponad 5Q lat trwa jego proces beatyfikacyjny.


Wojciech Świątkiewicz


Tekst pochodzi z Tygodnika
Idziemy, 22 marca 2009



[ Powrót ]
 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej