Po odbyciu studiów teologicznych, medycznych, a także opanowaniu języka arabskiego, w 1276 r. założył w Miramar na Majorce kolegium misyjne dla zakonników, którzy gotowi byli głosić Chrystusa mahometanom, zwłaszcza w językach arabskich. Sam nie przyjął święceń kapłańskich, wstąpi! jedynie do tercjarstwa franciszkańskiego. Do nawracania muzułmanów przekonywał papieży Honoriusza IV i Klemensa V, a także biskupów zebranych na synodzie w Wiedniu. Po wielu wahaniach sam udat się do Afryki, gdzie w Tunisie prowadził dysputy z teologami islamskimi. Gdy przekonano się, że pragnie nawracać wyznawców Mahometa na chrześcijaństwo, skazano go na śmierć. Ostatecznie karę zamieniono na wygnanie.

     Później kilkakrotnie wracał jeszcze do Afryki, gdzie wiele wycierpiał. W 1312 r. dzięki jego sugestiom sobór w Vienne nakazał kilku uniwersytetom (m.in. w Paryżu i Bolonii) nauczanie języka arabskiego i hebrajskiego. Według tradycji zginął śmiercią męczeńską, choć wielu biografów podaje, że zmarł podczas ostatniej podróży z Afryki na Majorkę. Pozostawił wiele pism. Pius IX pozwolił czcić go w zakonie franciszkańskim, Leon X - na Majorce.