O acedii - Ewagriusz z PontuAcedia jest osłabieniem duszy,a osłabienie duszy nie ma w sobie nic zgodnego z naturą ani ze swej istoty nie staje przeciwko pokusom. Czym bowiem jest pokarm dla zdrowego ciała, tym jest pokusa dla dzielnej duszy. Wiatr północny uodparnia latorośle, a pokusy wzmacniają wytrzymałość duszy. Obłok bezwodny jest przez wiatr pędzony, a umysł, który nie ma wytrwałości - przez ducha acedii. Wiosenna rosa zwiększa plon ziemi, a słowo duchowe wywyższa stan duszy. Duch acedii wypędza mnicha z jego celi, kto zaś posiadł wytrwałość, zawsze przebywa w spokoju. Opanowany przez acedię wymawia się odwiedzinami chorych, w istocie jednak uskutecznia własny cel. Mnich opanowany przez acedię jest skory do posługi, lecz korzyść własną uważa za przykazanie. Delikatną roślinę zgiął lekki podmuch, a pomysł odejścia [z celi] pochwycił ogarniętego przez acedię. Drzewem mocno stojącym nie zachwiała siła wiatrów, a niezachwianej duszy nie ugięła acedia. Mnich włóczęga [jest] pustynnym krzakiem, trochę pobył w spokoju i znów go niesie mimo woli. Przesadzona roślina nie przynosi owocu, a włóczący się mnich nie wyda owocu cnoty. Chory nie zadowoli się jednym pokarmem, a mnich poddany acedii - jednym dziełem. Lubieżnemu [mężowi] nie wystarczy jedna kobieta, a mnichowi opanowanemu przez acedię nie wystarczy jedna cela.
Wzrok uległego acedii tkwi ciągle w oknie, Ewagriusz z Pontu, Pisma ascetyczne - tom 1, Wydawnictwo Benedyktynów TYNIEC
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |