Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki
Wole i nadczynność tarczycy

     Wole tarczycy oznacza tylko tyle, że tarczyca jest powiększona. Jednym z czynników prowadzących do nadmiernego wzrostu gruczołu jest niedobór jodu. Istniały dawniej w Polsce miejsca, gdzie występowało tzw. wole endemiczne, czyli stwierdzane u ponad 10 proc. ;mieszkańców danego terenu. Obecnie, dzięki uzupełnieniu jodu w pokarmach - znana jest zwłaszcza sól jodowana - ten rodzaj wola praktycznie nie występuje.

     Tarczyca może dochodzić do bardzo dużych rozmiarów; rozrastając się w dół, tworzy wole zamostkowe, a czasem nawet śródpiersiowe. Może uciskać na tchawicę i powodować duszność. Tarczyca może być jednolicie powiększona (wole miąższowe), mogą też występować w niej guzki. Wówczas bardzo ważne jest określenie, jaki mają charakter. W zależności od jodochwytności (określanej w badaniu scyntygraficznym) wyróżnia się guzki "zimne", "ciepłe" i "gorące". Te ostatnie powodują nadczynność tarczycy.

     Wielkość tarczycy nic nie mówi o jej czynności. W zależności od ilości wytwarzanych horomonów wole dzielimy na obojętne, czyli wytwarzające prawidłową ilość hormonów, niedoczynne, gdy hormonów jest za mało, i nadczynne. O niedoczynności tarczycy pisałam przed tygodniem. Dziś trochę informacji o jej nadczynności.

     Nadczynność tarczycy to stan, w którym w organizmie występuje podwyższony poziom hormonów tarczycy.

     Przyczyn może być wiele. Najczęściej jest to choroba Gravesa-Basedowa lub wole guzkowe toksyczne. W pierwszej choroba dotyczy całej tarczycy, która wytwarza nadmiar hormonów, w drugiej pojawiają się guzki produkujące hormon autonomicznie, czyli nie podlegając kontroli przysadki mózgowej. Objawy nadczynności tarczycy na początku mogą być mało zaznaczone; stan ten nazywa się subkliniczną lub utajoną nadczynnością tarczycy - poza niewielkimi zmianami poziomu hormonów we krwi nie stwierdza się innych nieprawidłowości. U części chorych dochodzi później do objawowej nadczynności tarczycy. Są to osoby szczupłe mimo dobrego apetytu, źle znoszące ciepło, nadmiernie pocące się, drażliwe, niespokojne, często skarżące się na biegunki. Skóra u pacjentów z nadczynnością tarczycy jest ciepła, gładka, określana jako aksamitna. Włosy są cienkie, łamliwe. U wielu osób dochodzi do zaburzeń pracy serca, kołatania. W chorobie Gravesa-Basedowa pojawia się wytrzeszcz oczu. W diagnostyce i leczeniu nadczynności tarczycy istotne jest ustalenie jej przyczyny. Służą temu badania krwi (oznaczanie TSH i FT4 oraz FT3), badanie USG, scyntygram, biopsja tarczycy. Wyniki tych badań pozwalają wybrać najskuteczniejszą metodę leczenia. Stosuje się leczenie farmakologiczne, lecznie jodem radioaktywnym (J131) oraz leczenie chirurgiczne. Żadna z tych metod nie daje gwarancji stałego wyleczenia. Pacjent wymaga okresowych kontroli lekarskich celem upewnienia się, czy tarczyca pracuje prawidłowo.


 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej