| Piotr | data: 08.09.2007, godz: 01:56 |
Po przemyśleniu paru spraw muszę przyznać, że najechałem na trędowatego niepotrzebnie. Przepraszam za tę ofiarę, bo to była przesada, ta głupota też. Nie zmienia to faktu, że zasadniczo pogląd mam taki sam, ale ubrałem to w złe i niepotrzebne w dyskusji słowa. Tu się po prostu myliłem. Emocje gdzieś wzięły górę i zrobiła się z tego farsa. Podejrzewam, co mogło być tego przyczyną. Jednak nie jest to usprawiedliwienie. Z innymi chyba też trochę za ostro, ale cóż, stało się.
Jeżeli jeszcze ktoś poczuł się urażony tym, co napisałem, to przepraszam. Nie było moją intencją obrażanie kogokolwiek, ani tym bardziej ubliżanie, co mi zarzucono. Ale tak, jak powiedziałem zasadniczo moje poglądy pozostały takie same.
( 1958 )| Marzena, lat 28 | data: 08.09.2007, godz: 01:15 |
DO CIERPIĄCEJ
Uważam i będę się tego trzymać, że nie ma dla człowieka takiej rzeczy, której nie potrafiłby pokonać, jeśli tylko chce tego naprawdę bardzo mocno. Każdy jest indywidualny i trudno podać komuś gotowe rozwiązanie. Rozwiązanie swojego własnego problemu można znaleźć jedynie wtedy, gdy się go samemu szuka. To zajmuje czas i wymaga od nas cierpliwości. Jednakże każdy kto szuka znajduje, a kto prosi otrzymuje. Wpisując się tutaj w Źródełku zrobiłaś już pierwszy krok. Chcesz coś zmienić w swoim życiu i jestem o tym przekonana, że Ci się to uda. Nie ma żadnych wyroków. Tak jak napisał Krzysztof, jesteś młoda i wiele jeszcze możesz pokonać. Nie bój się, bo jest wielu ludzi, którzy zmagają się z rozmaitymi problemami i nie jest tak, jak Ci się wydaje, że wszyscy są tacy silni, a Ty tylko jesteś słaba. Spokojnie. Wszystko się ułoży jeśli tego chcesz. Powolutku do przodu. To żaden wstyd mieć problem to normalne. Z własnego doświadczenia wiem, że choć w momencie cierpienia wydaje się nam, że jesteśmy sami, to absolutnie nie jest to prawdą. Bóg szczególnie chroni takie Osoby. Wiem, że jest tutaj w Źródełku wiele Osób, którym nie jest obojętne co czujesz....Bądź więc dzielna. Nie bój się siebie. Obiecaj mi, że spróbujesz zawalczyć o swoje życie. Bądź gotowa na wysiłek, bo to co ważne nie przychodzi łatwo. Nie jesteś sama. To tyle na razie. Dodam jeszcze, że Miłość to Bóg i uwierz nikt z nas tutaj nie potrafi w pełni i prawdziwie kochać oraz przyjmować miłości bez Niego. Dawania i przyjmowania miłości uczymy się każdego dnia. Ciągle na nowo....pomimo wszystko.....
( 1957 )| Do Very i nie tylko, lat 30 | data: 07.09.2007, godz: 23:27 |
Zastanawiałem się nad poruszoną przez Ciebie kwestią i kiedyś doszedłem do wniosku że taka powołanie do bycia samotnym pochodzi raczej od złego!!!
Można się zastanowić że rodzina to cenna wartość, a kto ma jakby najlepsze wartości do przekazania jak nie ludzie wierzący ... a niektórzy z nich właśnie znajdują powołanie do bycia samotnym....i co wtedy jaki będzie świat bez wartościowych rodzin i ludzi.... przecież ktoś musi ich rodzić i wychowywać a kto ma to robić tylko rodzina ale taka prawdziwa z wartościami.
Kiedyś poznałem pewną kobietę i wydawało mi się że jest taka twarda, samowystarczalna .... miałem dla niej duży szacunek i podziw jakiś i kiedyś po dłuższej rozmowie jak już wychodziłem ona powiedziała bardzo piękne słowa które mną poruszyły,: "Przytul mnie, proszę."
Zrozumiałem, że udawanie że się nikogo nie potrzebuje, także uczuć to chore podejście i każdy tego potrzebuje bez względu na wiek!!!
Czasem słyszę jak księża z ambony mówią że człowiek został stworzony z MIłośći i do miłości.
I tego wszystkim z serca życzę!!!
ps, sam także jestem sam wiem rozumiem wiele... także zranienia
( 1956 )| Piotr | data: 07.09.2007, godz: 22:38 |
Krzysztofie - nigdy nie uważałem się za mądrego. Wszystko, co mówię opieram na wiedzy i doświadczeniu. Jeśli nie mam o czymś pojęcia, to się nie wypowiadam. A jeśli już coś mówię/piszę, staram się być szczery i dokładny.
Nie będę nadstawiał drugiego policzka, bo tak wypada. Jeśli jest konieczność, to się bronię. Ciągle musze tłumaczyć się, że nie jestem wielbłądem. To już zaczyna być chore.
Zabrałem głos w dyskusji, bo uznałem, że powinienem wyrazić, co myślę, tym bardziej, że była taka okazja. Co do ostatniego zdania - jak i w czym miałbym pomóc też zranionej? Mnie tylko chodziło o zwiększenie krytycyzmu w stosunku do postaw, tego, co ludzie mówią. W konkretnych sprawach/problemach nie wypowiadałem się tutaj, uważając, że takie sprawy załatwia się w 4 oczy, a przynajmniej nie serwowałem rozwiązań ostatecznych, a co najwyżej wskazywałem jakieś ewentualności. Jednak skoro się nie chce czytać ze zrozumienim (nie piszę o Tobie akurat), to nie ma się co dziwić, że jest tyle nieporozumień. Co do Twej wypowiedzi jeszcze - nie widzę tu żadnej sprzeczności - jedna część wypowiedzi do jednej osoby, a druga do drugiej. Proste. Jeżeli ktoś potrzebuje pomocy, staram się zawsze pomóc na tyle, na ile jest to możliwe.
( 1955 )| Krzysztof, lat 21, e-mail: nomail@no.pl | data: 07.09.2007, godz: 22:03 |
Piotrze w jednej chwili potrafisz kogoś uszczypnąć i pocieszyć, przesadziłbym mówiąc ze jesteś dwulicowy, jednak twoja ostatnia wypowiedz jest po prostu próżna. Względem jednej osoby przybierasz taka maskę a względem innej wkładasz już następną! Co jest twoim celem ustawienie siebie w odpowiednim świetle czy rzeczywista pomoc drugiej osobie?
( 1954 )| Krzysztof, lat 21, e-mail: nomail@no.pl | data: 07.09.2007, godz: 21:35 |
Do Cierpiąca, lat 20
Przecież jesteś tak młoda osoba ze wszystko przed tobą, tyle możesz jeszcze zmienić tylko trzeba chęci i wiary. Zmiany wymagają realnego popatrzenia na siebie tzn stanięcia w prawdzie a potem to już rękawy zakasać i do pracy :)
Wiesz nie znam Cie i nie powiem czy jesteś neurotyczka czy nie, ale wiem jedno jesteś myślącym człowiekiem, wiec troche pracy i powinno byc dobrze.
Duzo nadzieji
Pozdrawiam.
( 1953 )| Krzysztof, lat 21, e-mail: nomail@no.pl | data: 07.09.2007, godz: 21:27 |
Dzięki Bogu każdy człowiek ma prawo być sobą, ma prawo popełniać błędy i wyciągać z nich wnioski, ma prawo żyć, być szczęśliwym, budować ....
My ludzie porostu często sie mylimy, upadamy, popełniamy błędy jednak najpiękniejsze jest podnoszenie (wstawanie) ... co jednak gdy przychodzi ktoś kto uważa sie za mądrego i podnosi nas za uszy do góry to już jest tylko komiczne tylko nie wiem która strona jest bardziej zabawna.
Zaprzeczam sam sobie ale trudno.
( 1952 )| Piotr | data: 07.09.2007, godz: 21:05 |
tez zraniona - przepraszam, to pewnie ta moja niedojrzałość, a na dodatek nie lubię niedmówień, a ty najwyraźniej tak. A tak w ogóle to udowadniasz po raz kolejny, że jak się nie ma nic do powiedzenia, to się nabiera wody w usta :] Skoro miało być bez komentarza, to po co twój wpis? Napisz naprawdę coś mądrego, co przyćmi mą głupotę, bo chcę wreszcie być oświeconym, bo żyję w ciasnocie swej głupoty - czy proszę o tak wiele?
cierpiąca - nie przejmuj się swą ew. neurotycznością. Ja po psychologii i psychopatologii zauważyłem u siebie jeszcze gorsze symptomy. Jeśli Cię to naprawdę martwi, to idź do jakiegoś specjalisty.
( 1951 )
Marcinie dlaczego nie napisałeś wprost na mojego maila tylko podajesz na forum swój tel komórkowy? ja z kolei nie mam komórki to Ci nie odpiszę. odezwały sie do mnie juz 3 osoby. jutro sie z jednym chłopakiem spotkam.:)w nast week jade na rekolekcje więc nie dam rady, moze na nastepny ale nie w rzeszowie:) pozdrawiam
( 1950 )
Piotr, no coment
jak zwykle potok słów usprawiedliwiania :)
( 1949 )| wera, lat 37 | data: 07.09.2007, godz: 20:10 |
czy jest taki moment w którym mozna albo należy uznać, powiedzieć sobie, ze : "tak, moje powołanie to życie w samotności"i co dalej, czy nie należy dalej szukać, czy należy wtedy dać sobie spokój z nadzieją?? to trudne pytania,trudne zwłaszcza gdy trudno sie z tym pogodzić, a jeśli tak trudno mi z tym to czy to napewno jest moje powołanie................???? jakie są odpowiedzi..........................................???
( 1948 )| Cierpiąca, lat 20 | data: 07.09.2007, godz: 19:02 |
Dowiedziałam się, że neurotycy nie potrafią prawdziwie kochać, ani w pełni przyjmować Miłości. A wszystko wskazuje na to, że właśnie neurotyczką jestem. Załamałam się. To jest dla mnie jak wyrok śmierci.
( 1947 )| Piotr | data: 07.09.2007, godz: 19:01 |
Karol - to akurat nie było do Ciebie. Jesli tak to odebrałeś, to przepraszam. Lubię poezję i sam pisuję co nieco, ale ona obrazuje przede wszystkim stan ducha. Twórczość mistyczna dotyka przede wszystkim rzeczywistości duchowej, a ja miałem na myśli rzeczywistość widzialną naszymi fizycznymi oczyma, rzeczywistość bardziej przyziemną. Zresztą dla kogoś niewierzącego mogą to być frazesy. Wszak punkt widzenia jest determinowany przez miejscie siedzenia. I nie zgodzę się, że wszystko, co mówimy i piszemy jest poparte jakimkolwiek doświadczeniem. Stąd przede wszystkim te frazesy.
też zraniona - budować trzeba na fundamencie prawdy i szczerości. Ja byłem szczery wobec innych, a przede wszystkim trędowatego. Ty również masz prawo myśleć i pisać po swojemu. Jednak tym, co napisałaś sama udowniłaś to, co mnie zarzucasz. Przede wszystkim sprawa zaczęła się od tego, co napisał trędowaty. Przeczytawszy to, zastanowiwszy się napisałem, co myślę. Napisałem to dlatego, że na tym świecie jest dużo bardzo wrażliwych, samotnych ludzi, którzy często jeszcze nie doświadczyli niczego, a taka oto postawa, która wpisuje się w etos chrześcijanina, mogłby zrodzić w nich przekonanie, że miłość powinna być cierpieniem. Czy cierpiącemu mało cierpienia? Nie ma co bez sensu pogrążać się w cierpieniu, bo nie ono samo w sobie jest najważniejsze. Sztuka sama dla siebie też w końcu traci sens.
Nie napisałem tego dla siebie, a właśnie dla innych. Ja już to wiem i chciałem, żeby i inni się dowiedzieli. Poza tym wsparcie to nie tylko poklepanie, ale choćby i wskazanie błędu. Spieranie się samo w sobie też nie jest złe.
Czy jestem gorszy od innych, bo nie robię czegoś tak, jak inni? Mój spowiednik wcale nie jest dobrym wujkiem - jest złośliwy i pyskaty, szczery do bólu. W kościele, gdzie posługuje, to właśnie do niego ustawiają sie kolejki i ludzie sami do niego przychodzą, a nie do innych księży. Zareagowałem i będę reagował, bo inni nie są mi obojętni. Jeżeli coś piszę, zwłaszcza w takich miejscach, muszę mieć świadomość, że może to mieć jakieś konsekwencje. Wspieram innych na swój sposób. Może Ci się on nie podobać, ale to może nawet lepiej. Lepiej nie pozostawać obojętnym, bo nie ma nic gorszego niż być letnim, nijakim.
Nie uważam się za wszechwiedzącego. To, co do tej pory napisałem, napisałem na podstawie swej wiedzy i zebranych doświadczeń. Spotykam się z róznymi ludźmi. Z reguły są to ludzie odrzuceni, ignorowani, słabi. Nie są idealni. Bardzo często są niewierzący, a i tak się od nich nie odwracam. Nie klepię ich, co nie znaczy, że nie okazuję życzliwości, choć i poklepywanie się przydaje;) Może zdarza mi się mówić szorstko, ale jestem z nimi szczery. Mogliby odejść i o mnie zapomnieć, ale pamiętają, choć często są daleko ode mnie.
Co do pokory - wiesz mi, że życie mnie nie raz doświadczyło. Nie obnoszę się z tym, bo nie na tym rzecz polega, ale jeśli się nie zgadzam z czymś, to po prostu o tym mówię.
A co wniósł Twój wpis? Co napisałaś dla innych? Skoro ja napisałem tyle bezwartościowych zdań, sama napisz jedno, które zapadnie na długo w pamięć i stanie się dla innych drogowskazem.
( 1946 )| M | data: 07.09.2007, godz: 17:46 |
M do Piotra - "Przyjaźń akuszerką miłośći", podoba mi się takie określenie. Kiedyś zastanawiałam się, czy miłość jest częścią przyjaźni, czy przyjaźń częścią miłości?
( 1945 )| Marcin | data: 07.09.2007, godz: 17:39 |
Do Bea i innych
Przede mną kolejny samotny weekend.Nie pierwszy i powinienem się już przyzwyczaić ale nic z tego-boli to i tyle.Pewnie ktoś mógłby sobie pomyśleć że jestem jakimś odludkiem ale to nie prawda.Poznałem kilka fajnych dziewczyn na stronach katolickich ale często tak bywało że już po pierwszym spotkaniu kontakt ze strony dziewczyn z którymi sie spotkałem słabł i na spotkania też nie miały ochoty.Rozumiem że może i nie było mi pisane być w związku z tymi dziewczynami ale nie rozumiem dlaczego te osoby skarżą sie strasznie na samotność a gdy ktoś jest im życzliwy i proponuje koleżeńskie spotkania to one nie mają na to ochoty.Przecież jestem w miarę normalnym facetem i staram się być miły i serdeczny w stosunku do dziewczyn. Czy to nie paradoks?-skarżyć się na samotność a gdy pojawia się ktoś kto che pomóc wyjść z tego trudnego stanu to wybiera się dalszą samotność a nie koleżeństwo czy przyjazń.Dziewczynom( i chłopakom) którzy są samotni i mają tego typu tendencję mówię:JAK BĘDZIECIE ODRZUCAĆ ŻYCZLIWOŚĆ I PRZYJAZŃ INNYCH TO NADAL BĘDZIECIE SAMOTNI I TA SAMOTNOŚĆ BĘDZIE Z WASZEJ WINY. A z Tobą Bea mógłbym się spotkać w najbliższą niedzielę po południu w Rzeszowie i porozmawiać przy kawie lub herbacie o zyciu i wogóle o wszystkim.Prp nie będę miał już kontaktu z internetem w tym tygodniu dlatego podaję Ci mój numer komórkowy:880470910. Pozdrawiam wszystkich Zródełkowiczów:)
( 1944 )| aurea, lat 22 | data: 07.09.2007, godz: 17:09 |
Witam!!
Piotrze zgadzam sie z Toba. Najczesciej pieknie o milosci i "najglosniej" krzycza Ci co nie poznali milosci, i goryczy rozczarowania. O milosci kazdy moze pieknie pisac, lecz pieknie i prawdziwie tylko ten kto przezyl milosc i rozczarowanie, bo do docenienie milosci potrzebny jest bol i trud. Aczkolwiek czlowiek, ktoren kocha nie bedzie czekal wiecznosc na odwzajemnienie swojego uczucia, gdyz czas dlugiego oczekiwania jest dalszym "cierpieniem".
Z pamiecia modlityw, aurea
( 1943 )
Witam!
Chciałbym się czegos dowiedzieć o leku o nazwie "risperon" czy jest ktoś kto go zna lub może używał, chodzi mi o działanie a w necie znalazem tylko małe informacje.
Dziękuję z góry za odpowiedź
Miłego dnia !
Z PANEM BOGIEM
( 1942 )
P.S. do mojego ostatniego postu: Ci autorzy nie piszą frazesów...
( 1941 )
Nie musisz mi wierzyć, ale zdziwiłbyś się ile człowiek może przeżyć i do czego dojść przez 30 lat swojego życia... , jeżeli poezja do Ciebie nie przemawia to polecam Ci "Naśladowanie Chrystusa" Tomasza a' Kempis lub "Drogę na górę Karmel" Św. Jana od Krzyża. Pozdrowienia:-) karol
( 1940 )| Piotr | data: 07.09.2007, godz: 16:15 |
Fobiczko - przede wszystkim skonsultuj się z lekarzem specjalistą (psychiatrą) lub z psychologiem. Oczywiście wsparcie duchowe jest jak najbardziej wskazane, ale nie powinno ono wykluczać pomocy specjalisty. Będę pamiętał w modlitwie.
I teraz jeszcze refleksja, która nasunęła mi się przy okazji modlitwy. To, o czym pisał trędowaty, to nie jest wybór, a konieczność. To nie ja decyduje o tym, czy ktoś mnie pokocha czy nie; oczywiście zakładając, że się zrobiło wszystko, co można było zrobić, aby jednak coś między dwojgiem się narodziło. W sytuacji czy to odrzucenia, czy rozstania, zawsze coś tracimy. Jednak nie można się zamykać w sobie i żyć dalej czymś, czego już nie ma, bądź nie ma szansy na ziszczenie. Nie będę ukrywał, że jakieś części mnie nadal kochają i tesknią do tych, których już w moim zyciu nie ma. Zawsze na widok osób, które już znikęły, drga coś we mnie. Jakaś cienka, prawie niewidoczna struna, ale jednak. I nic na to nie poradzę. One już na zawsze stały się częścią mnie. Nie znaczy to jednak, że mam żyć w zaklętym kręgu niespełnionych miłości, tudzież utraconych. Trzeba żyć dalej.
Wierzę trędowaty, że miłość dla Ciebie, jak i innych jest ważna, ale i w miłości nie może być złudzeń. Muszą być zdrowe fundamenty. Inaczej prędzej, czy później wszystko runie.
A przyjaźń - tak, to jest ważne i jest moim zdaniem istotne dla narodzin miłości. Jest akuszerką miłości. Kolejność nie musi być koniecznie taka, ale zdrowa miłość to przyjaźń plus coś nieuchwytnego, niezwykłego..
m - czestym problemem ludzi jest właśnie to, że mają już jakieś wyobrażenia o miłości, wyidealizowany jej obraz. Olbrzymi dysonans między wobrażeniami a życiem/rzeczywistością może być barierą nie do przejścia. Nie postuluję tutaj rezygnacji z marzeń, ani rezygnacji z kształtowania swojego życia/szczęścia. Chodzi mi bardziej o to, żeby nie zamykać zbyt często oczu marząc, bo prawdziwa miłość może nam umknąć, a przecież nie mamy gwarancji na kolejną szansę.
( 1939 )
przepraszam Admina i innych ale po dzisiejszym nasuwa się pytanie do Piotra ,(do przemyslenia , najl. bez odpowiedzi) czego Ty naprawdę chcesz? budowac czy poniżac tych co mają inne zdanie? i co dziwne własciwie to ty sam z siebie zrobiłes ofiare . Wypominasz komuś coś, czego nie widzisz w sobie. zadnego pokornego gestu, jesteś wszystkowiedzący! Nieomylny? OK-nie musisz sie zgadzac z innymi! przeciez są ludźmi całe zycie sie uczą, tak jak ty . ale dlaczego tak nachalnie reagujesz, oceniasz, porównujesz, te epitety słowne.(do tredowatego) moze lepiej rób w mailach.
Wybacz ale to jest nudne, mało poważne. I wiekowo nie dojrzałe.
Czy te posty wniosły dobre przekazy dla tych młodych co za mało przeszli i widzieli?
Fajnie porozmawiac na rózne tematy ale bez przesady, to nie jest walka polityczna na słowa ale wzajemne wspieranie,uczenie, czego tu był wielki brak.
( 1938 )| Piotr | data: 07.09.2007, godz: 15:20 |
Nigdzie nie napisałem, że to jedynie słuszna koncepcja. Kolejna raz wywodzisz jakieś dziwne wnioski. To właśnie chyba ta nadinterpretacja. Dlaczego napisałem, że robisz z siebie ofiarę? Nie odnosisz się do konkretnych stwierdzeń, tylko piszesz o własnej interpretacji, chociaż słowa są jasne. A później, nie mając już najwyraźniej nic do napisania, piszesz, że może się mylisz itp Weź w końcu odpowiedzialność za swoje słowa. Piszesz najwyraźniej na podstawie swoich przemyśleń, a niekoniecznie doświadczeń, więc powiem Ci szczerze - nie wierzę Ci. Nie wierzę, że w momencie, gdy nie dostaniesz odpowiedzi na swoją miłość, będziesz się tym radował i ot tak przejdziesz nad tym do porządku dziennego. Piszesz tak, boś za mało jeszcze przeżył i widział. Nie mówię o miłości tylko i wyłącznie na podstawie własnych doświadczeń.
O miłości najwięcej i najwznioślej mówią ci, którzy nie mają o niej, niestety, najmniejszego pojęcia, zasłaniając się pięknymi frazesami itp. Życie to nie wiersz i bajka, co nie znaczy, że w jakiś sposób nie mogą odzwierciedlać życia.
Teraz to ja napisałem o swoich odczuciach. Po prostu.
( 1937 )| M | data: 07.09.2007, godz: 15:20 |
Miłość, miłość, miłość.....to dla niej i z jej powodu ludzie przechodzą różne stany duchowe. Poza tym spierają się, jak koledzy i koleżanki ze "źródełka". Benedykt XVI namisał: "miłość nigdy nie jest skończona i spełniona; miłość zmienia się wraz z biegiem życia, dojrzewa i właśnie dlatego pozostaje wierna samej sobie."
Wszyscy mamy przeróżne doświadczenia, jedni mają ich mniej inni więcej. Moim zdaniem miłość ma tyle twarzy, ile jest ludzi na ziemi i nigdy jej do końca nie zrozumiemy. Mam za sobą bardzo nieszczęśliwą miłość i dlatego jestem w stanie zrozumieć ludzi, którzy z jej powodu cierpieli. Chciałabym zwrócić uwagę na przyjaźń, która czasami potrafi przemienić się w miłość. Człowiek mocno zraniony często boi się nowych związków a więc zamyka się w sobie. Ze związku przyjacielskiego z czasem może też zrodzić się miłość. Powiem Wam jedno, warto szukać przyjaźni, prawdziwej przyjaźni. Przyjaźń często stoi w cieniu miłości, ale w życiu człowieka może odegrać potężną rolę. Pozdrawiam Wszystkich.
( 1936 )
Widac, ze prawdziwi mezczyzni zabrali sie do dyskusji, bo spor sie toczy i toczy :) Powiem Wam jedno- dla mnie wasze wypowiedzi sa bardzo wazne, duzo sie z nich ucze i moge na chwile przystanac i zastanowic sie nad poruszonym problemem, dlatego nie sprzeczajcie sie juz, prosze, to nie walka o to kto ma racje, nie ma tu nagrod i pochwal. I tak jak to zostalo juz napisane, slowa czytane moga byc odebrane w zupelnie inny sposob, czesto niezgodny z tym co dana osoba chciala przekazac i moga z tego wyniknac rozne nieporozumienia:)
Karolu !! wiersz jest piekny, opisuje milosc jaka kazdy z nas chcialby osiagnac. Niestety mnie ten wiersz smuci, bo wiem, ze takiej milosci nigdy nie zaznam...
( 1935 )| karol | data: 07.09.2007, godz: 14:41 |
O ile dobrze pamiętam papież Jan Paweł II powiedział, że Bóg celowo stworzył mężczyznę i kobietę różniących się zasadniczo od siebie, tak jak fizycznie tak i psychicznie są przeznaczeni do innej roli w życiu, ale dopiero razem sie dopełniają i tworzą JEDNOŚĆ. Kobieta przy mężczyżnie będzie w pełni KOBIETĄ i Mężczyzna przy kobiecie będzie w pełni MĘŻCZYZNĄ.
( 1934 )| Piotr | data: 07.09.2007, godz: 14:19 |
Może i z tymi głupotami przesadziłem, ale Ty nadal nie czytasz tego, co ja piszę. Poza tym, co chciałbyś dodać do tego, co napisałeś, aby wpłynęło to w znaczący sposób na Twój przekaz? Nie odnosisz się do tego, co piszę, tylko piszesz, co uważasz, a może nie, bo już sam nie wiem. Nie oceniałem Cię jako człowieka, tylko co najwyżej Twoją postawę, bo w tej sytuacji więcej się nie da.
Napisałem, że JA nie mam w zwyczaju lukrować. Jeśli kogoś mam pozdrawiać, to preferuję osobistą formę -ja widzę Ciebie, Ty widzisz mnie. Poza tym nie jest to wcale konieczne. A że słowa niewiele kosztują, to przemykają hurtowo..
Nie dorabiam żadnej ideologii, ale takie pozdrowienie wcale nie jest konieczne. Masz prawo pozdrawiać, ale skoro zauważasz możliwośc asymetrii w miłości (ty kochasz kogoś, kto Ciebie nie), to musisz liczyć się z tym, że druga strona Cię nie pozdrowi.
( 1933 )
ElA, mi też się wydaje ze Piotr to ktoś inny, za duzo tłumaczenia, drążenia..ale to można wyjaśnic..
M,
własnie..przeważnie pragniemy to czego mieć nie możemy, nie wiedząc o tym ze to nie jest dla nas najlepsze.. mamy wyidealizowany obraz miłosci.. bo było jej zbyt mało gdy bylismy małe baby:) każdy człowiek kochający tez jest słaby..miłość może boleć, być trudna ale nadal jest miłoscią. Trudna jest miłosc matki do dziecka, czasem boli..ale ona kocha...Miłośc tak naprawdę nie jest łatwa jak ją przedstawiają media..(chwilowa krótka tzw. przyjemność) ale ona nadaje sens, samotność wymaga większej odwagi -chyba ze to powołanie które daje spełnienie.....
To ciężka praca! Warto jednak zmagać się w trudzie o miłośc.. a nie pogrążac sie w samotności i rozżaleniu. i zrobić wszystko by umieć pokochać. Kiedyś byłam na "nie" teraz robię wszystko by być na TAK i jest dużo- duzo łatwiej :)
Fobiczka modle sie za Ciebie b. często.. polecam modlitwy przed najsw sakramentem jako balsam dla duszy..uczuć..Musi byc lepiej!
( 1932 )| trędowaty | data: 07.09.2007, godz: 14:12 |
Co wg Ciebie jest od rzeczy w tym co piszę? Wg Ciebie to o czym powinno się pisać jeśli chodzi o miłość jak nie o uczuciach? Szkoda mojego czasu, widać że jednak istnieje już jedynie słuszna koncepcja...więc po co będę robił z siebie ofiarę (bo wg Piotra stwierdzenie że mogło się coś źle zinterpretować to robienie z siebie ofiary) i niech każdy żyje jak mu na to serce i rozum pozwala. Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie, Pokój z Wami!
( 1931 )| do piotra,trędowatego i innych, e-mail: karolk108@wp.pl | data: 07.09.2007, godz: 14:11 |
specjalnie napisałem drugi raz wiersz Michaela Quista "bo miłośc to ..." w nadziei że go ktoś z Was przeczyta i przemyśli, a z całym szacunkiem do Piotra, Trędowatego i innych uczestniczących w sporze. Wiem że to nie są moje słowa ale na podstawie tego wiersza, czy z listu do Koryntian św. Pawła o miłości jestem w stanie zobaczyć jak daleko mi do ideału MIŁOŚCI o którym marzę ale nie wiem czy będzie mi dane go osiągnąć, bo do mnie jako "głównego zainteresowanego" nie należy ocena mojego poziomu pojmowania miłości, gdyż mój osąd samego siebie może być daleko niezgodny z rzeczywistością co jest uwarunkowane moimi przeżyciami i predyspozycjami psychcznymi. A WY dzielicie włos na czworo... Ja sam mam problem z przelaniem tego co myślę na papier bo niejednokrotnie myśl wyprzedza słowo a i tak to co napiszę nie oddaje w 99,9% tego co myślę a biorąc jeszcze ludzi którzy mają prawo "inaczej" myśleć (inaczej interpretują to co napiszę) bo chcąc nie chcąc porównuja to ze swoim doświadczeniem, i z góry zakładam że mogą dojść do innych wniosków. pozdrowienia:-) z modlitwą karol
( 1930 )| Piotr | data: 07.09.2007, godz: 13:59 |
To jest moje prawdziwe imię. Słowa zresztą też.
karina - zrozumienie? To chyba jakiś żart, bo trędowaty cały czas pisze od rzeczy. Im bardziej ja się odnoszę do konkretnych kwestii, tym bardziej on odwraca kota ogonem i robi z siebie ofiarę wrednego, oschłego, niestabilnego emocjonalnie mnie. To jakaś choroba dzisiejszych czasów - nie słuchamy, nie czytamy ze zrozumieniem, tylko pogłebiając przepaście między ludźmi.
Miłość powinna mieć zdrowe fundamenty, więc nie można liczyć na zalewanie oceanem miłości problemów, przeszłości. Nad tym trzeba pracować.
Życzliwość dobra rzecz, ale nie można pozwolić sobie na robienie z siebie popychadła i szmaty do wycierania podłóg.
m. - to jest dość proste. Nie lukruję, nie pieję na cześć miłości (jak się okazuje nawet nie wiadomo do końca jakiej, ale i tak jest źle), a adwersarzom trudno to zrozumieć. To było złamanie tabu. Najlepsze jednak w tym wszystkim, że ja praktycznie w ogóle nie pisałem o miłości. To też było źle. Cóż, nie da się dogodzić wszystkim:]
trędowaty - jesteś wolny i zrobisz sobie, jak będziesz chciał, ale postawa o której mówisz nie jest, moim zdaniem, wzorcem do naśladowania. Nieistotne jest tu dla mnie, że chodzi o miłość. Samo istnienie jakiegoś zjawiska nie jest dostateczną podstawą do uznania za coś pożytecznego. Jeżeli się unoszę, to dlatego, że praktycznie w ogóle nie odnosisz się merytorycznie, a bardziej emocjonalnie. Odwołujesz się do własnych uczuć, z którymi trudno mi polemizować. A teraz stawiasz się w roli ofiary i wykręcasz się - "może Cię źle zrozumiałem, może nad interpretuje" itp.
( 1929 )| trędowaty | data: 07.09.2007, godz: 13:55 |
O ile wiem Piotrze to Ty napisałeś o tym, co ja myślę "głupoty" na podstawie kilku zdań przeciętnej długości, gdy ja staram się jakoś odnieść do tego co piszesz zaraz jest to sarkazm czy co tam jeszcze, zaraz to jest atak na Ciebie i ocenianie Ciebie, zrozum że nikt tu nie pisze o Tobie tylko na temat na który każdy ma prawo mieć swoje zapatrywania, czy myślisz że ktoś tu sobie postawił za punkt honoru bluzganie kogoś czy umniejszanie czyichś przekonań? Też bym mógł urażonego tutaj odgrywać ale to nie o to chodzi, trzeba mieć trochę dystansu do swojej osoby. Mogę się mylić w swoich poglądach, Ty się z nimi nie musisz zgadzać, bo nie o to w tym życiu chodzi by wszyscy myśleli i czynili tak samo, nikt tu nie lansuje "jedynie słusznej" koncepcji. Jeśli chodzi o pozdrowienie to nie jest to forma "lukrowania" a zwyczajnie ludzki gest, tak się po prostu robi i po co tu jakąś ideologię sobie dorabiać. Pokój z Tobą!
( 1928 )| Ela | data: 07.09.2007, godz: 12:51 |
Piotrze ścieło mnie. Przypominasz mi kogoś, w Twoim ostatnim wpisie są słowa, nawet całe zdanie które kiedyś słyszałam od znajomej osoby... Piotr to Twoje imię czy nick?
( 1927 )
Nie rozumiem dlaczego tak sie spieracie, kazdy ma inne zdanie- swoje zdanie, i to jest dobre. Mimo odmiennych pogladow łaczy Was bardzo duzo- WSZYSCY KOCHACIE !!! i to widac w Waszych wpisach. Nie wiem tez dlaczego "atakujecie" Piotra, czytam wszystkie Jego wpisy i naprawde nie widze w nich nic zlego. Dla jednych miłośc jest cierpieniem , dla innych radoscia, jedni podchodza do zycia bardzo emocjonalnie, wrecz romantycznie, drudzy sa racjonalistami. Czy czekanie na kogos, kto Cie odrzuca ma sens?? "kocham wiec dam wolnosc, niech bedzie szczesliwy/a z kims innym, a ja sobie pocierpie i nigdy nie zaznam milosci "?? Unieszczesliwiamy sami siebie, a potem majac czterdziestke na karku placzemy w samotnosci z samotnosci. A gdybysmy wczesniej sprobowali z calej siely przelamac wszystkie bariery, pokonac leki i dostrzec milosc jaka ktos chcial nam podarowac, moze wszystko bylo by inaczej????? tak wiele milosci wokol nas, dlaczego wiecznie pragniemy tej jednej, nieosiagalnej?????
( 1926 )
Szukam księdza, który zajmuje się ludźmi z różnego rodzaju zaburzeniami psychicznymi na terenie górnego śląska. Jeżeli ktos mógłby mi pomóc to proszę o maila.
Pozdrawiam
( 1925 )
do kobiet i mężczyzn..chrześcijan- to my.. ;)
My katolicy często popełniamy błąd napominając innych w tonie oschłym, wypowiadając swoje racje a człowiek niosący miłosc czy chrześcijańskie uwagi, przemyślenia, stara się czynic to w sposób łagodny, albo bardzo taktowny!
Wtedy łatwiej zwrócic uwage grzesznikowi czy w ogóle ując drugiego.. Słowa zyczliwości nawet w postach są ważne , one świadczą o tym co chcemy przekazać. Są elementem naszej wiary, uczuć a nawet modlitwy! i jesteśmy inaczej odbierani także w wirtualnym świecie .
Jak Karolina zauwazyła, chodzi przede wszystkim o zrozumienie. Każdy z nas ma jakies doswiadczenia, własne przemyslenia i oczekiwanie że tylko ze mną ktos się ma zgodzić byłoby nierozsądne. Nie chodzi o to kto ma większa rację.
Piotr, nazbyt emocji. nie ma czarnej owcy, szczerzej- czy sam troszkę nie sprowokowałes?? ktoś nawet powiedział Ci przepraszam...pisałes żeby w problemach zaczynać od siebie i ja się z tym zgadzam! bo wtedy inni zaczną się zmieniac pod wpływem nas samych....i czasem lepiej się za nich modlić, tym więcej zdziałamy.
Płcie: Kobiety są rózne i rózni są mężczyzni, każdy niesie jakiś swój bagaż, rany trzeba leczyć, nie wytykać komu się nawinie.. nie walczmy między płciami o to kto jest lepszy, kto zawinił. to zadnej stronie nie słuzy.. przecież chcemy sie kochać :)
Mężczyzni my was lubimy a wy lubicie nas!!?? :) dzielmy się tym co nas różni i jak mamy sobie z tym radzić. Jak się uzupełniać i jak kochać , tylko wtedy będziemy się rozumieć i nie przyklejać nawzajem etykiet...
Mnie osobiście męczy nagonka i rywalizacja między- płciowa której pełno w mediach, gazetach a czasem i portalach katolickich.. jest jej za duzo, i jak potem mamy siebie lubić? i patrzeć życzliwie , nie mówiąc o tym by pokochać?
( 1924 )| fobiczka | data: 07.09.2007, godz: 10:41 |
Prosze o modlitwę w intencji uleczenia z fobii spolecznej( drżenie rąk).
Dziekuję
( 1923 )| trędowaty | data: 07.09.2007, godz: 08:38 |
Wiesz Piotrze, nic do Ciebie nie mam i jakoś mi nie w smak jakkolwiek przeinaczać to co napisałeś, może Cię źle zrozumiałem, może nad interpretuje, na pewno jednak nie jest to z mojej strony sarkazm, przykro mi że tak to odbierasz, nie ma sensu dalej tego ciągnąć bo nikomu zdaje się to nie pomoże, pisałeś o dystansie wobec własnych poglądów, czasami zastosuj to także wobec siebie, nie ma się co unosić. Pokój z Tobą!
( 1922 )| Piotr | data: 07.09.2007, godz: 08:28 |
Ctrl+C i CTRL+V - to jest jakaś metoda, przyznaję, ale najlepiej mówić swoimi słowami. Inna sprawa, że wcale nie trzeba tu nie wiadomo jak wzniosłych słów, które i tak w dzisiejszych czasach mało znaczą lub nic. Mów za siebie przede wszystkim SWOIMI słowami, a cudzymi co najwyżej się wspieraj.
Poza tym ja cały czas piszę, że do miłości nic nie mam, ale najwyraźniej czytanie ze zrozumieniem to obecnie towar deficytowy.
( 1921 )| karol | data: 07.09.2007, godz: 07:39 |
Bo miłość mój drogi to:
To chcieć czynić drugiego wolnym, a nie uwodzić go,
to uwolnić go z jego więzów, jeśli pozostawał więźniem,
Aby on także mógł powiedzieć: "kocham ciebie",
nie będąc do tego zmuszonym nieposkromionymi pragnieniami.
Kochać to wejść do drugiego, jeśli otwiera tobie
bramy swego tajemniczego ogrodu, po drugiej
stronie okrężnych dróg, kwiatów i owoców
zrywanych na skarpie,
Tam, gdzie zadziwiony potrafisz wyksztusić: to
"ty", moje kochanie, ty jesteś moją jedyną...
Kochać to chcieć ze wszystkich sił dobra drugiej
osoby nawet z pominięciem siebie, to czynić
wszystko, by ona wzrastała i rozwijała się
Stając się z każdym dniem człowiekiem jakim
być powinna a nie takim, jakiego chciałbyś ukształtować
według swoich marzeń.
Kochać to ofiarować swoje ciało, a nie zabierać
ciała drugiej osoby, lecz przyjąć je gdy daje siebie,
To skoncentrować siebie i wzbogacić, aby
ofiarować ukochanej całe swoje życie skupione w
ramionach twojego "ja", co znaczy więcej niż
tysiące pieszczot i szalonych uścisków,
Kochać to ofiarować siebie drugiej osobie, nawet
jeśli ona przez moment się wzbrania
To dawać nie licząc tego, co inny ci daje,
płacąc bardzo drogo, nie domagając się zwrotu.
Największa miłość wreszcie to przebaczyć, gdy
ukochana niestety odchodzi, usiłując oddać
innym to, co przyrzekła tobie.
Kochać to zastawić stół, aby przy nim zasiadł twój
gość i nie sądzić, że możesz obejść się bez niego,
Ponieważ pozbawiony żywności, jaką on ci przynosi,
na twoje świąteczne przyjęcie nie postawisz
dań królewskich lecz tylko suchy chleb biedaka.
Kochać to wierzyć drugiej osobie i ufać jej,
wierzyć w jej ukryte siły, w życie które posiada,
jakiekolwiek byłyby kamienie do usunięcia dla
wyrównania drogi.
To zdecydować się rozsądnie i odważnie wyruszyć na
drogi czasu, nie na sto, tysiąc czy dziesięć
tysięcy dni, ale na pielgrzymkę, która się nie skończy,
bo jest pielgrzymką, która trwać będzie ZAWSZE.
Powinienem ci to powiedzieć, aby oczyścić twe
marzenia, że kochać to zgodzić się na cierpienie,
śmierć sobie samemu, aby żyć i ożywiać,
Ponieważ tylko ten, kto może bez bólu zapomnieć
o sobie dla drugiego, może wyrzec się życia dla
siebie tak, żeby nie umarło w nim cokolwiek z niego.
Kochać wreszcie to jest to wszystko, o czym
powiedziano i jeszcze więcej,
Bo kochać to otworzyć się na nieskończoną MIŁOŚĆ,
to pozwolić się kochać, być przejrzystym
wobec tej MIŁOŚĆI, która zawszę w porę.
To jest, o wzniosła Przygodo, pozwolić Bogu
kochać tego, którego ty w sposób wolny
decydujesz się kochać!
Michael Quist
( 1920 )| Piotr | data: 06.09.2007, godz: 23:23 |
nieMała - to, że niekoniecznie kończę rozmowę/wpis jakimś pozdrowieniem, wcale nie znaczy, że komuś życzę źle. Jestem w takich kwestiach powściągliwy, bo zdaję sobie sprawę, że w dzisiejszych czasach słowa już niewiele znaczą, więc są często nadużywane. Cóż po pobożnym pozdrowieniu, gdy za chwilę kogoś zbluzgam? I niezbyt rozumiem, co masz na myśli na myśli z tym uwieszaniem. W takiej przestrzeni, jak Internet i na takim poziomie, na jakim się "znamy", ja bym nigdy nie podjął się oceny osoby, co najwyżej wyrażanej postawy, ale nie osoby. Ja również wyrażałem i wyrażam swoje myśli. Jednak to nagle ja wyszedłem na "czarną owcę", bo mówię szczerze i bez lukru. Gdzie tu w takim razie zrozumienie? Pomimo tego, że się nie zgadzam z trędowatym, staram się go zrozumieć, choć może niekoniecznie to widać. Nie lubię robić czegoś na pokaz. To po prostu nie mój styl.
Bea - ja tylko wskazałem, żeby zaczynać od siebie. To wcale nie wyklucza istnienia i wpływu na nasze życie czynników zewnętrznych. I jeszcze raz w mojej sprawie. Podparłem się własnym przykładem dla większej wiarygodności, a nie dla podziwu czy współczucia. Ta sytuacja jest już za mną, z czego niewątpliwie się cieszę.
A co do przykładu chorej miłości:
Jakiś czas temu oglądałem film o kobietach, bijących swych mężczyzn. Motywem przewodnim była historia chłopaka, który właśnie się związał z taką dziewczyną/kobietą. "Związek" ten trwał około 8 lat. Naznaczony był krwią, cierpieniem i upokorzeniem. Nie chciał od niej odejść. Miał cały czas nadzieję na poprawę. A skończyło się to wszystko jego śmiercią, tragiczną zresztą - ona sama go zabiła nożem; żeby być skrupulatnym - umarł od zadanych ran po prawie tygodniu śpiączki. Mnie właśnie o tego typu sytuacje chodziło. Trzeba umieć oddzielać ziarno od plew i nie rzucać pereł między wieprze - żeby już tak nawiązać do Pisma Św.
( 1919 )
chętnie bym z kimś porozmawiała tak zwyczajnie, wymieniła sie doswiadczeniami, przemysleniami...i to na spotkaniu przy kawie, a nie przez szklany ekran--anonimowo.
Mieszkam w pobliżu Tarnowa. Podkarpacie.
Piotrze pisałes ze brak ufności to problem w sobie, rozumiem ze piszesz to od siebie bo TY rowniez zostałes zraniony, i Twoje problemy naprawiałes zaczynając od siebie..;) człowiek zraniony nie może jednak obarczać siebie całą odpowiedzialnością za problemy gdy ktos na to wpłynął. Najwazniejsze jest napewno przebaczenie, tego nie mozna pominąć nawet największemu wrogowi. pozdrawiam:)
( 1918 )
Każdy niesie ze sobą jakiś bagaż doświadczeń. Nie w tym rzecz by oceniać kto, co, jak i dlaczego. Brakuje nam tak niewiele- zrozumienia. Dlaczego, więc oczekujemy jego od innych? Czy nie łatwiej dać go po prostu od siebie drugiej osobie?
( 1917 )| Magda, lat 30 | data: 06.09.2007, godz: 21:21 |
Proszę Was o modlitwe. Dziękuje.
( 1916 )| nieMała | data: 06.09.2007, godz: 20:56 |
Piotrze przecież to Ty sam najpierw uwiesiłes swoje racje na trędowatym. ;)
Tak jak TY , kazdy ma prawo wyrazic zdanie i ustosunkować sie nawet do osoby,;) dlaczego zbyt łatwo sie obrażasz? bo ktoś ma inne zdanie? i choćby dlatego ze na końcowe życzenia nie odpowiedziałes tym samym... chocby pozdrawiam..Trędowaty okazał Ci trochę szacunku ...zastanów się co mają nieść wpisy.. z Bogiem.
( 1915 )| mario | data: 06.09.2007, godz: 20:40 |
ja nie umiem sobie poradzić do końca ze zranieniem, a może raczej zapomnieniem, bo to o to chodzi; po prostu ta inna, nowa osoba nie jest w stanie zasłonić przeszłości; bardzo bym chciał zapomnieć ale jakoś nie umiem, i bylbym draniem, gdybym wymagał od kogoś by czekał na to żeby u mnie się coś zmieniło, to byłoby chore jak cała ta moja choroba :), ..może warto zranionej osobie przypominać że osoba która zranila ma się dobrze i nie wie z pewnością o problemach zranionego :)
ja sobie to powtarzam :)
( 1914 )
No popatrz...ja do Rzeszowa mam całkiem niedaleko...:)
( 1913 )| Marcin | data: 06.09.2007, godz: 17:50 |
W 10 rocznicę śmierci bł. Matki Teresy z Kalkuty usłyszałem słowa któreona kiedyś powiedziała. A stwierdziłaonaże największym problemem nie jest głód fizyczny a głód uczuć który jest bardzo trudno zaspokoić.Co do zranień to jak to już zostalo na tym forum powiedziane problem dotyczy też facetów.Potrzebują uczuć i miłości mężczyzni i kobiety,młodzież i dzieci wychowywana w domach dziecka,ludzie w podeszłym wieku czyli jest to ogromna rzesza ludzi...trzeba wychodzić do tych ludzi i dawać im wszystko na co nas stać nawet jeśli my też zostalismy zranieni.Cały problem w tym byśmy my chcieli wychodzić a Ci którzy potrzebują uczuć nie chowali się ze strachem po kątach ale otworzyli się na tych którzy do nich wyciągają rękę.Pozdrawiam i przepraszam za błędy w pisownii ale nie mogę ich skorygowac z winy komputera.
( 1912 ) | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | |
