Epokowe wydarzenie

W 24. rocznicę pontyfikatu Jana Pawia II na placu św. Piotra dokonały się trzy wielkie sprawy: Ojciec Święty ogłosił Rok Różańca Świętego, powtórnie zawierzy! siebie, Kościół i świat Matce Bożej i ustanowił IV część różańca świętego.

Rok Różańca będzie czasem łaski i miłosierdzia Bożego, czasem szczególnej pomocy Matki Bożej dla całego Kościoła i świata. Przez zawierzenie siebie i Kościoła Maryi Ojciec Święty w ręce Matki Bożej Różańcowej złożył owoce swego życia i 24 lat swego pontyfikatu.

Wydarzeniem epokowym jest ustanowienie IV części różańca, poświęconej, jak to określił Ojciec Święty, tajemnicom światła, co zostało ogłoszone w liście apostolskim. Muszę z wielką satysfakcją i ogromną radością powiedzieć, że 30 lat temu w Krakowie na ręce kardynała Karola Wojtyły złożyłem taką propozycję - IV części różańca, w której rozważane będą tajemnice publicznej działalności Pana Jezusa. Po 30 latach zostały one uznane i zatwierdzone dla dobra całego Kościoła. 10 lat temu zwróciłem się pisemnie do Ojca Świętego, prosząc o wydanie specjalnego dokumentu o różańcu św. Wprawdzie Jan Paweł II wygłosił około 50 przemówień poświęconych różańcowi, ale dotychczas brakowało właśnie takiego dokumentu, jakim jest list apostolski. Jestem ogromnie wdzięczny Ojcu Świętemu i cieszę się z tego bardzo.

Jakie treści niosą ze sobą tajemnice, które będą rozważane w IV części różańca? Podczas chrztu Pana Jezusa w Jordanie została objawiona Trójca Święta - największa tajemnica naszej wiary: Duch Święty zstępuje z nieba w postaci widzialnej na człowieczeństwo Jezusa Chrystusa, a Bóg Ojciec wydaje świadectwo o swoim Synu: "Oto jest mój Syn umiłowany". I tu zaczyna się publiczna działalność Jezusa Chrystusa.

Druga tajemnica to objawienie Jezusa w Kanie Galilejskiej: Jego bóstwa, misji mesjańskiej. Widzimy tu Jezusa Chrystusa jako Syna Bożego i Mesjasza. Maryja zaś ukazuje się jako Niewiasta biblijna, która została zapowiedziana już w I księdze biblijnej, tzw. Protoewangelii, w słowach: "Kładę nieprzyjaźń między tobą a niewiastą". Jezus w Kanie, zwracając się do Maryi, mówi: "Czy to twoja albo moja sprawa, niewiasto?". A więc na początku swojej działalności Jezus ukazuje Maryję jako tę niewiastę, którą Bóg zapowiedział na początku dziejów ludzkich, na początku naszego odkupienia. W tej tajemnicy jest też bardzo mocno podkreślona modlitwa wstawiennicza Maryi do Jezusa. Tu spełnia się odwieczna zasada głoszona w Kościele katolickim: "Przez Maryję do Chrystusa". Ojcowie Kościoła nazywają Maryję Wszechmocą błagajątą. Takie jest posłannictwo Maryi wobec Chrystusa i całego ludu: wstawia się do swego Boskiego Syna, prosi o cud, by uczniowie uwierzyli w bóstwo i posłannictwo mesjańskie Jezusa.

Trzecia tajemnica to głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia. Jezus głosi; królestwo Boże i uwierzytelnia je wielkimi znakami: uzdrawia chorych, wskrzesza umarłych, odpuszcza ludziom grzechy, karmi ich w cudowny sposób, chodzi po morzu.

W Przemienieniu na górze Tabor, które stanowi czwartą tajemnicę, uczniowie widzą Jezusa przemienionego, jaśniejącego niebieską chwałą. Chrystus odsłania rąbek swego bóstwa, objawiając, że jest Synem Bożym. Przez to wydarzenie Bóg Ojciec kładzie pieczęć na całą ewangelizację Jezusa, na całe głoszenie królestwa Bożego, kiedy mówi: "To mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie". Bóg Ojciec ustanawia w ten sposób swego Syna Nauczycielem ludów i narodów. Na górze Tabor mamy również zapowiedź Męki i Zmartwychwstania.

I wreszcie piąta tajemnica, której tak bardzo brakowało w różańcu, to ustanowienie Najświętszego Sakramentu i kapłaństwa podczas Ostatniej Wieczerzy.