Każdego ranka przyłażą do mnie
Ogromne kolorowe strachy
I śmieją się śmiechem drzwi skrzypiących
Że ciebie nie ma, że ty nie masz czasu
I tylko mi nie mów, że wiosna przyszła za wcześnie
I tylko mi nie mów, że dłonie były zbyt śmiałe
I tylko mi nie mów, że usta były gorące
I tylko mi nie mów, że ty nie tak nie tak, nie tak chciałeś

Ludzie sobie wędrowali szerokimi ulicami 
A Ty stałeś, stałeś, stałeś 
Twój dzień 
Zgubił dobry ton

Słowa się rozdarły w ustach, 
Nie zdążyłeś nic powiedzieć 
Dookoła była pustka twój dzień 
Zgubił dobry ton

I znów czekam patrzę na drzwi
Chcę oddać uśmiech a tu nie ma komu
Ręce zmęczone robią wszystko i nic
Jak usprawiedliwisz pustkę w moim domu