O powołaniu... - Powołanie

I dlatego wierzę w ideę powołania. Bóg powołuje. Ale nie wygląda to tak, że odzywa się dzwonek telefonu, podnoszę słuchawkę i słyszę, jak po drugiej stronie Bóg mówi do mnie: "Pójdż Tymoteuszu". To kwestia znacznie bardziej ontologiczna, to coś, co dotyka głębi naszego jestestwa. Ja również nie słyszałem żadnego głosu, ale nie powiedziałem też sobie: "O tak, to jest zawód, który chciałbym wykonywać". Zrozumiałem, kim mam być i do czego zostałem powołany."

"Wszystkie rzeczy mają swój szczególny cel. Wszystkie rzeczy są posłuszne jednemu prawu. Wszystko rozwija się ku z góry ustalonemu celowi. Także dla każdego z nas Bóg wytyczył drogę, powołanie i podarował oprócz życia fizycznego, życie łaski. Przychodzi dzień kiedy zauważamy, że wokół nas są inne stworzenia i gdy zauważamy to poza sobą, nowe stworzenie rozwija się w nas. Jest święty i tragiczny moment przejścia z dzieciństwa do młodości. Stawiamy przed sobą problem naszej przyszłości. Nie mamy go rozwiązywać w wieku 15 lat, ale jest dobrze ukierunkować całe życie ku tej drodze, na którą Bóg nas wzywa. Od podążania za naszym powołaniem zależy nasze szczęście na ziemi i w wieczności".

"Co to jest powołanie? Jest darem Bożym, czyli pochodzi od Boga. Jeśli jest darem Bożym to powinniśmy się troszczyć, by rozpoznać wolę Bożą. Musimy wkroczyć na tę drogę: jeśli Bóg chce, nigdy nie wyważając drzwi, kiedy Bóg zechce, jak Bóg zechce".

"Każde powołanie jest powołaniem do macierzyństwa, fizycznego, duchowego, moralnego. Bóg złożył w nas instynkt życia. Kapłan jest ojcem, siostry zakonne są matkami, matkami dusz. Biada tym młodym ludziom, którzy nie przyjmują powołania do rodzicielstwa. Każdy musi przygotować się do własnego powołania: przygotować się aby być dawcą życia przez poświęcenie jakiego wymaga formacja intelektualna; wiedzieć, czym jest małżeństwo "sacramentum magnum"; poznać inne drogi; kształtować i poznawać własny charakter"

"Wszystkie drogi Pana są piękne, byle tylko prowadziły do takiego celu: zbawić naszą duszę i doprowadzić wiele innych dusz do nieba, aby oddać chwałę Bogu".

Bł. Gianna Beretta Molla Wasze komentarze: Do Oli: 17.10.2016, 10:03 Droga Olu, ja też jestem w podobnej sytuacji jak Ty, choć z całkiem różnym "bagażem" życia, mi też czegoś brakuje, czuję że On mnie woła, ale czasem strach krzyczy głośniej. Ale Jezus na pewno pomoże. Będę o Tobie pamiętać :-) do Oli: 12.10.2016, 21:46 Olu, oddaj to Panu - On sam Cię poprowadzi. Może pojedź sama do jakiegoś zakonu na parę dni, rozeznasz, zobaczysz jak wygląda życie sióstr, będziesz mieć okazję porozmawiać z osobą odpowiedzialną za referat powołań. Nie bój się - nie musisz deklarować od razu wstąpienia do tego zakonu. Będę pamiętać w modlitwie. Ola: 09.10.2016, 22:18 Muszę tym z kimś podzielić,bo zjada mnie to od środka...od małego jestem związana z kościołem,schola, Ruch-Światło Życie i wiele innych grup,które od najwcześniejszych lat pomagały mi odkrywać miłość Jezus. Już w liceum miałam pierwsze myśli o zakonie-odrzucalam je,tak daleko jak tylko się dało. Przecież chciałam mieć gromadkę dzieci i kochającego męża. Przyszedł czas wyboru studiów,kompletnie nie wiedziałam co dalej i jak dalej,czasami myśl o zakonie wracała,ale odchodził tak szybko jak przyszła. Pierwsze studia,skończyły sie niepowodzeniem,po semestrze okazało się,że nie mogę wybrać specjalizacji logopedycznej,bo mam podobno wadę wymowy(dla wszystkich było to ogromnym szokiem,bo mam coś wspólnego z muzyką i nikt wczesniej tego nie zauważył) najpierw ogromny bunt i zal do Boga,skoro On kocha i pragnie szczescia,to dlaczego nie pozwala mi być szcześliwą spełniając swoje największe marzenie? Pamiętam jak dziś piątkowy wieczór, opowiadam to pewnemu kapłanowi,ktory z uśmiechem na ustach mówi :"Ola,Pan Bóg przygotował coś extra dla Ciebie,zaufaj." Zaufałam,na dwa miesiące...zaczelam szukać sobie rożnych kursów,zeby w domu nie oszaleć i moec kontakt z ludzmi. Znalazłam policealny kurs,ktory przygotowywał do pracy w służbach celnych...cieszyłam sie jak małe dziecko...okazało się,że zerbrało się za mało chętnych,aby go otworzyć. Wtedy w mojej głowie była już jedna myśl ZAKON..paniczny strach,bałam się modlić..bo miałam wrazenie,że każda moja modlitwa pokazuje mi,że to jest właśnie moja droga...nic z rym nie zrobiłam,a myśl wracała bardzo często...gdybym decydowała w emocjach myśle,że od 1,5roku byłabym w zgromadzeniu Sióstr Urszulanek...pojechaliśmy na rekolekcje dla animatorów oazowych,dobdomu rekolekcyjnego prowadzonego przez te siostry...nie miałam żadnych oczekiwań jeśli chodzi o te rekolekcje...nie chciałam niczego,nawet nie miałam ochoty tam być-tematem była Boża miłość...paradoks,ja wątpiącą w to,że Bóg interesuje się moim życiem,mam uwierzyć w Jego miłość...i chyba wlasnie tam na nowo odkryłam Jesusa jako swojego Pana i Zbawiciela! ale wracając do siostr,okazało się,ze jedna z nich skonczyla to samo liceum i mamy wspólnych znajomych,wiec tematów nie brakowało do rozmowy..byłam oczarowana pięknem tej siostry! Moja wspólnota sie śmiała,ze jestem juz "sprzedana" do zycia urszulanek,nawet same siostry traktowały mnie inaczej niz wszystkich...sam fakt,ze zabrały mnie za klauzurę,prosiły o pomoc przy obiedzie... I wlasnie tam na poważnie zaczelam myślec o takim zyciu,ale lek był silniejszy... Do czasu,kiedy wyjeżdżaliśmy....każemu krzyczałam i kazałam sprawdzic czy wszystko pozabierał,bo jesli nie,to znaczy,ze tu wróci...nikt niczego nie zostawił,oprócz mnie...żegnając się z siostrami powiedziały mi,do zobaczenia,czekamy tu na Ciebie..obróciłam to w żart i powieziAlam,ze kiedys tu wszyscy wrócimy na rekolekcje...ale cos mnie tam trzymało,chciałam zostać i swoim przebywaniem w kaplicy przeciągałam godzinę wyjazdu... Wróciłam do domu,ale myśli o zakonie minęły... zaczelam studia,które nie dają mi żadnej radości...czuje,ze to nie jest to i ciagle mi czegos brak... Mam 21 lat,zaczal się sezon na śluby i wesela znajomych...popatrzyłam na tych wszystkich nowożeńców i cieszę się ich szczęściem i tylko tyle,nie mam jakiegoś silnego pragnienia założenia białej sukni. Nie pociąga mnie takie zycie. Dziewczyna z mojej parafii została siostra zakonna śpiewałam na jej "pożegnaniu z parafia",popatrzyłam na nią i jej szczęście w oczach,łzy same mi płynęły...bo ja w jej oczach zobaczyłam coś,co sama chciałbym mieć... Obecnie na mojej krętej drodze życiowej,pojawił się pewien chłopak,nic wielkiego...jest on bratem ciotecznym tejże siostry Oli,ja sama nie wiem co mam o tym myślec...w głowie setki mysli,codziennie łzy,łzy niewiedzy... Pragnę isc za Chrystusem,pragnę pełnić Jego wolę... Dziś już nie ma we mnie lęku przed życiem zakonnym,jak Pan powoła do tego czy innego życia-PÓJDĘ..tylko niech da światło,aby to Jego wola,a nie moja się działa. A Was proszę o modlitwę w mojej intencji.. Pozdrawiam serdecznie:) :): 17.09.2016, 21:43 1Kor 1, 26-30 s. Jolanta SM: 12.09.2016, 21:26 Jeśli chcesz zapytać Jezusa, jakie jest Twoje powołanie, jaką drogą masz dalej podążać… Jeśli chcesz przeżyć czas w ciszy z żywym Bogiem… Zapraszamy Cię na Rekolekcje i Weekendowe Dni Skupienia. NAJBLIŻSZY TERMIN: 23 – 25 września 2016 r. Rozpoczęcie ok. godz. 17.00, zakończenie ok. godz. 10.00. Rekolekcje są bezpłatne (lub dowolna ofiara). Po uzgodnieniu terminu jest również możliwość odprawienia rekolekcji indywidualnych. ADRES: Siostry Miłosierdzia (Szarytki), Kraków, ul. Warszawska 8. KONTAKT I ZGŁOSZENIA: s. Jolanta Janiszewska 511 906 468 mjolaj@wp.pl http://www.krakow.szarytki.pl/?cat=12 Dominika: 12.09.2016, 10:07 Szczęść Boże, Czy Któraś z Was odważyła się iść za Jezusem? Dominika: 12.09.2016, 10:07 Szczęść Boże, Czy Któraś z Was odważyła się iść za Jezusem? s. Adriana CST: 23.08.2016, 12:34 Czuje się świeży powiew Ducha Świętego po ŚDM. Jeśli słyszysz pukanie do Twojego serca, zapraszam s.adrianacst@interia.pl S. Monika: 16.08.2016, 21:07 Poszedł bym za Tobą Panie, ale... co przeszkadza Ci za Nim iść,co trzyma Cię na tym świecie, co jest Twoim bogactwem, które nie pozwala opuścić wszystkiego dla Pana?On ma lepszy plan dla Twojego życia chce dać Ci więcej niż byś się spodziewała. Zaufać i uwierzyć Bogu to obok pokory najtrudniejsze cnoty do wypracowania. Są łaską. Jezus zna twoje serce i wie jak się zmagasz. Jeśli chcesz napisz monika161285@wp.pl Monika : 12.08.2016, 20:41 Poszedłbym za Tobą Panie, ale. ....Ale właśnie co lub kto Cię powstrzymuje ,aby za Nim pójść, aby mógł na tobie oprzeć Swoją głowę, aby mógł się tobą posługiwać, aby przez Ciebie działał,aby inni patrząc na Ciebie widzieli w Tobie Jezusa. Nie szukaj w życiu wymówek, ona tylko przeszkadzają byś była szczęśliwa s. Adriana CST: 29.07.2016, 09:48 Pozdrawiam Wszystkich wakacyjnie. S. Monika: 25.07.2016, 18:33 Pewnie że można jeśli się nie ma przeszkód kanonicznych. Swoją drogą jak długo człowiek może zwodzić Boga Aga: 25.07.2016, 08:39 tak ale to zalezy od konkretnego zakonu.Trzeba po prostu rozmawiac :): 23.07.2016, 12:18 Powiedzcie mi czy w wieku 34-35 lat można wstąpić do zakonu jeszcze S. Monika: 21.07.2016, 23:19 Kto się wybiera na światowe dni młodzieży do Krakowa? Ja prawdopodobnie będę na mszy świętej z papieżem Franciszkiem dla duchownych. Zapraszam. Aga: 14.07.2016, 09:06 Pieknym powołaniem którego dane mi jest doświadczać na co dzień jest powołanie do życia konsekrowanego w Instytucie świeckim. Nigdy tak na poważnie nie myslałam o takim powołaniu, bardziej zakon a tu proszę jestem w Instytucie i mimo trudnośći które są wszędzie mogę powiedzieć JESTEM SZCZĘŚLIWA I TO BARDZO Aleksandra: 04.07.2016, 12:55 Proszę o modlitwę o potrzebne zdrowie, łaski i siły dla Sióstr ze Zgromadzenia Narodzenia NMP (Nativitanki) oraz o nowe, liczne i święte powołania do Wspólnoty. ania: 02.07.2016, 11:19 Bardzo dziękuję wszystkim za wsparcie i rady. Siostro Adriano ma siostra rację że teraz trzeba się trzymać ludzi wiary małymi kroczkami zaczynam odbudowywać wszystko ale przede mną długa droga ale wiem że w trudnościach zawsze mogę liczyć na mojego Boga i on na pewno mi pomoże Do Dominiki: 01.07.2016, 22:30 Odpowiedni czas na podjęcie konkretnych już działań zależy od wielu czynników - np. na jakim etapie życia jesteś - czy jesteś w trakcie nauki (liceum, studia ) czy już masz ten etap za sobą? Niezależnie od wszystkiego jednak możesz śmiało uczęszczać na dni skupienia organizowane w zakonach. S. Monika: 27.06.2016, 22:21 Droga Dominiko. Jeśli czujesz,delikatne wołanie Pana to idź,trwaj przy Panu,proś Go by okazał Ci swoją wolę. Nie bój się tak jak Maryja oddać swego życia Bogu. Patrz na to co mówi twoje serce. Są zgromadzenia habitowe i bezhabitowe. Wszędzie są rekolekcje nawet indywidualne lub grupowe. Jakbyś miała jakieś pytania pisz śmiało. Podaję maila monika161285@wp.pl [1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] (18) [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] Autor Treść Nowości św. Bernadetta Soubirous Modlitwa św. Bernadetty Soubirous Testament Bernadety Soubirou Ciało nie tknięte rozkładem śmierci św. Benedykt Józef Labre Bergen i Stavanger Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna