| do Kasi 28 | data: 09.09.2007, godz: 17:57 |
Kasiu, tak sie składa, że podobny problem, który opisałaś znam z autopsji. Nie oceniaj tak łatwo ludzi. Nie siedzisz w tym człowieku, nie wiesz dlaczego zachowuje się tak a nie inaczej. Nie znasz jego problemów, zranień, przyczyn takiego zachowania. Moim zdaniem to, że żyje tak jak zyje z czegos wynika, niekoniecznie musi byc wynikiem lenistwa czy złej woli. Może on też ma dosyć takiego życia, może chce coś zmienić, może nawet szuka pomocy?
To, ze ja z czymś sobie radzę nie oznacza wcale, że wszyscy inni od razu też muszą, nie mierzmy innych swoją miarą.
( 1980 )
Kasia 28, taki typ człowieka i nie wie ze jest ofiarą samego siebie. Jest zraniony nie dowartościowany a nie robi nic by to zmienic tylko utrudnia zycie ludziom dookoła i obiwnia innych. Mysli ze jest chodzącym ideałem..bo to jemu jest cięzko.. i inni mają naprawiac jego uczucia..wpadł w egozim i tego nie widzi...to jest najgorszy stan i tylko od niego zalezy dalsze zycie...
Nikt nie jest w stanie go zadowolić... bo on widzi tylko siebie.. i najwyrazniej nie chce tego zmienic, bo tak lepiej...tak wygodniej...robic z siebie ofiarę niż się trudzić.
jak ktos napisał droga do własnego szczęscia wymaga trudu...pracy nad sobą i wymagania przede wszystkim do siebie. wielki autorytet JP II mówił: "musicie od siebie wymagć.."
szkoda człowieka... teraz to on sam sie skazuje na takie zycie... i moze byc coraz gorzej ....z wiekiem.. inni mogą sie juz tylko modlic ale on.... i lepiej by nie spotkał teraz żadnej dziewczyny bo moze ją unieszczęsliwic..
nie można kogos pokochać-nie kochając siebie(nie egoistycznie!). to niemozliwe..
( 1979 )| Asia, lat 21 | data: 09.09.2007, godz: 14:23 |
Dzisiaj dowiedzialam sie, ze moja znajoma ma raka, jest już po amputacji ręki i czeka na chemię. Bardzo Was proszę o modlitwę w jej intencji.
( 1978 )| wera, lat 37 | data: 09.09.2007, godz: 11:46 |
DZIĘKUJE WSZYSTKIM I PIĘKNEJ NIEDZIELI ŻYCZE
( 1977 )| Małgorzata | data: 09.09.2007, godz: 11:17 |
Wszystko co się dzieje w naszym życiu jest potrzebne. Niekoniecznie tu na ziemi się o tym przekonamy. Być może dopiero po śmierci. Wszystko ma jakiś sens.
www.mojewedrowanie.bloog.pl
( 1976 )
Witaj :)
Piotr nasunęła mi się refleksja po Twoich słowach.Jakoś nie mogę przejść obojętnie obok szczególnie ważnej kwesti.
W jednym ze wpisów napisałeś :
" Tak czekać i trwać może tylko Bóg - on nie potrzebuje zasadniczo naszej miłości, ale bez względu na naszą postawę ją nam ofiarowuje. "
Zgodze się że Bóg trwa i czeka,że bez względu na to co robimy i jacy jesteśmy - kocha nas nadal,stale ale błędem jest,że Jezus czy też Bóg nie potrzebuje miłości z naszej strony. Jaknajbardziej potrzebuje.
Wiemy ze swojego doświadczenia,że odrzucone uczucia są bardzo przykre i brak wzajemności sprawia ból osobie która kocha.
Jezus nie różni się od nas w tym względzie odczuwania,bólu.
Jeśli Jezus kocha bardzo każdego człowieka,jeśli oddał za niego życie żeby go odkupić to On cierpi gdy widzi,że dany człowiek się odsuwa od Niego,że Go nie kocha.
Jezus cierpi za każdą wzgardzoną miłość.To jest głęboką prawdą ale wielu jest tego nieświadomym.
On kocha kogoś całym sercem,a ktoś Jego nie,wielu odrzuca tę miłość...
Umiesz sobie to wyobrazić jak wielu ludzi nie kocha,odsuwa się,jaki ból muszą Mu sprawiać...?
Jezus powiedział : "Zajmij się miłowaniem Mnie... Żaden sierota nie jest tak opuszczony, jak Ja".
Były to słowa powiedziane do Gabrieli Bossis. Ale odnoszą się do każdego człowieka.
I tak mnie to zastanowiło...dlaczego On tak powiedział.
Tak jest w istocie bo on kocha bezustannie,bezgranicznie każdego a Jego mało kto tak kocha...
i On musi byc samotny,opuszczony,
niekochana miłość...boli
Wiesz są takie sprawy nad którymi warto pomyśleć.
Cytowane słowa Jezusa :
-----
Tego ranka musiałam pospiesznie odprawić Drogę Krzyżową, mając tylko 5 minut czasu, by zdążyć na rozpoczynającą się o godz. 6 Mszę św. Powiedział mi: "Pomyśl, jak Mi było pilno przebyć tę bolesną Drogę, aby za was umrzeć".
Ja: Uwielbiam Cię.
Jezus: "Przede wszystkim kochaj Mnie"
----
Jezus : "Przekrocz swą zwykłą miarę. Kochaj Mnie bardziej".
Jezus : "Rozpocznijmy już teraz Niebo. Miłuj Mnie bezustannie, skoro Ja ciebie miłuję".
Przypominając tutaj słowa Jezusa,Jego uczucia chce zmienić to twierdzenie,że On nie potrzebuje naszej miłości bo jest ono błędne.
Jezus potrzebuje naszej miłości wzgłędem Niego.
Dlatego,że nam ją ofiarował i pragnie być również kochanym.Niewzajemna miłość boli...
Jest jeszcze jeden aspekt dlaczego jest potrzebna i konieczna miłość człowieka do Jezusa - ta miłość nasza w Jego kierunku jest gwarancją,że jesteśmy blisko Niego,że dane nam będzie życie wieczne.
"Bóg pragnie miłości człowieka. Tak, lecz po to, aby móc go zbawić. Dla niego samego konieczna jest odpowiedź miłości, gdyż Niebo jest życiem w nieustającej wymianie Miłości pomiędzy Stwórcą a stworzeniem, Ojcem a dziećmi."
Jezus powiedział : "bezmiar mojej miłości, która potrzebuje dawać: im więcej daję, tym więcęj chcę jeszcze dać. Nigdy nie można Mnie wyczerpać".
Bezmiar miłości ...
Ta miłość jest bezgraniczna,bez dna,niewyczerpalna,nie kończy się...
ona jest pełna,bezinteresowna kocha człowieka bez wzgledu na to jak się zachowujemy i nawet upadając,odsuwajac się od Niego,On wybacza i kocha dalej bezgraniczną miłością.
I jeszcze jedna prawda - Ludzie,którzy kochają Jezusa,którzy odwzajemniają choć w części Jego miłość w kierunku człowieka - ... dają Jemu ukojenie bólu...zmiejszają Jego osamotnienie i pustke.
To tyle refleksji
Pozdrawiam :)
( 1975 )
Witam Was :)
Do wszystkich ...
Gdy robi się ciemno wokół Ciebie,gdy nachodzą Cie zmartwienia,ból,zwątpienie,troski,które Twe myśli,ducha i serce zaprzątają chciałabym,żeby towarzyszył Ci stale promyk ciepła i światła,nie odstępował Cie na krok.Żeby jaśniał wskazując Ci drogę,odsuwając na bok wszystko co złe,ponure i szkodliwe.Żeby ten promyk otaczał Cie dobrem,sensem,światłością,zdejmował z Ciebie ciężar,który nosisz,trzymał z Tobą ster Twojego życia.Te światło z całego serca chcę aby Cie otaczało,trwało z Tobą i w Tobie.Tego światła pragnę dla Ciebie w każdym Twoim dniu ( kiedy odczuwasz,przeżywasz stany,sytuacje,kiedy oddychasz,wykonujesz różne czynności,kiedy służysz innym ludziom,pomagasz,niesiesz życzliwość,wrażliwość,zrozumienie,kiedy chodzisz ulicami,uczysz się,bądź pracujesz,zamyślasz,kiedy tworzysz,śpisz i marzysz,kiedy kontemplujesz modlitwą,kiedy troszczysz się o sprawy następnych dni,kiedy wyrażasz emocje,we wszystkich czynnościach,sytuacjach ) niech towarzyszy Ci ŚWIATŁO,które będzie teraz jak i w przyszłości.Są ludzie,którzy dobrze Ci życzą,troszczą się o Twoje dobro.
Człowiek nie samym ciałem dysponuje.Ma dusze,myśli,serce.Sfera duchowa,metafizyczna jest wyższa od fizycznych właściwości ciała.Nie wszystko trzeba widzieć aby tego doświadczyć.Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu,można tego dotknąć,doznać na poziomie emocji,odczuć.To miejsce dla serca.
Nie da się tłumaczyć uczuć prostymi słowami.Powiem Ci coś - miłość wielkim jest sensem - kochanym zostać prawdziwie.Najwyższa,najgłębsza miłość najbardziej czysta,prawdziwa - dawana jest bezinteresownie.Nie za coś,nie po spełnieniu kaprysów i warunków.Ta miłość kocha bo jesteśmy.Ta miłość jest światłem odkupia i wybacza.Ta miłość wiele razy jest raniona,niechciana,nierozumiana i niekochana.Ta miłość poświęca się i trudzi aby nas wybawić.Wziął ból,krzyż i straszną mękę na siebie - aby życie podarować nam.Sens - dojdź głębiej...
JEZUS nie jest przeszłością zapisaną w Biblii,na zamierzchłych kartach wydarzeń,ON JEST DZIŚ,TUTAJ OBECNY. JEGO MIŁOŚĆ NIE ZNA GRANIC,JEST AKTEM POŚWIĘCENIA SIEBIE SAMEGO. On wciąż się trudzi nad naszym zbawieniem,aby nas wybawić od złego,przychodzi jak źródło dające wode do życia,wesprze,pomoże nieść ciężar,podźwignie z upadku,przytuli do serca,otoczy dobrem,miłością.ŚWIATŁO - ON NIM JEST.
Ale to Światło pragnie uczestniczyć w codziennym dniu,dzielić troski,smutek,radość. Pragnie chronić i czuwać,otaczać bezpieczeństwem,harmonią.Jezus pragnie naszego dobra. On daje siebie,miłość ale pragnie też wzajemności.Bycia kochanym.Jeśli on nas tak kocha,że oddał zycie swe w ogromnym cierpieniu,przechodząc przez nie godnie,chce żebyśmy okazali Mu ciepło,uczucie,miłowali.Spójrz wygląda to tak,że Jezus czuje się opuszczony,osamotniony,zbyt mało kochany albo odrzucany zupełnie.Taka postawa braku wzjamności komuś kto nas kocha niezgłębioną miłością - sprawia ból.Niekochana miłość powoduje rany. Jeśli On kocha każdego człowieka,a wielu Go nie zna,nie kocha,nie odwzajemnia ? Co Jezus czuje ? Skala tego bólu,ran zadawanych raz po raz jest ogromna... Ale Jezus kocha dalej,bezustannie,mimo bólu i ran...Nie sposób objąć wymiaru tej miłości,z którą Jezus do nas wychodzi,stoi i czeka.Jak zachowuje się osoba,której uczucia są nieodwzajemnione? Jak zachowuje się Jezus w takiej samej sytuacji nieodwzajemnionej miłości? Jezus kocha stale i wciąż,trwa,mimo zadawanego Mu bólu,JEGO MIŁOŚĆ NIE USTAJE,NIE ODWRACA SIĘ DLATEGO TO NAJWYŻSZA MIŁOŚĆ,STAŁA,TRWAŁA,NIEZGŁĘBIONA.Tylko Jezus umie tak kochać,do takiego stopnia.My nie dorównamy skali tej miłości nigdy.MIŁOŚĆ JEZUSA JEST DELIKATNA,DOBRA.ŁAGODNA.JEST HARMONIĄ,ŚWIATŁEM. Dlatego tak bardzo chcę abyście to Światło - Jezusa mieli w swoim życiu.Jezus chce dla Was dobra,miłości,bliskości.Chce być Waszym przyjacielem,trwać i pomagać.On ochrania,przytula dając wymiar trwałości tego jak bardzo nas kocha.
Z nim jest lżej,pewniej.Gdy On jest wszystko można przejść,wszystkiemu stawić czoła.On kocha i pomaga każdemu.Najgłębiej odczują to Ci którzy Jemu ufają,którzy chronią się idąc z Nim przez życie,którzy zawierzają Mu wszelkie sprawy i troski.
Zaproś Jezusa do swojego życia zobaczysz co się zdarzy i jak wielką to ma wartość.Jeśli nie czujesz bliskości z Nim a chciałbyś | chciałabyś taką zbudować proś pokornie w modlitwie o pogłębienie wiary i otworzenie Twojego serca...
Jezus respektuje wolną wole każdej jednej osoby.Jeśli ktoś nie chce,odrzuca obecność Jezusa,bliskość z Nim - On nie robi nic na siłę,czeka cierpliwie na otworzenie serca dobrowolnie przez człowieka.Jest słowny,nie przekracza woli.
Myśl o Nim jak o najlepszym przyjacielu,zawierz Mu Twoje troski,smutki,ból,zawierz problemy jutra.On zna Twoje smutki,radości,zna także potrzeby i Twoje słabości.Przy Nim możesz być całkowicie sobą jak z kimś najbliższym.On jeśli zaufasz Mu będzie działał,wszystko się ułoży.
Prosze Cie zaproś Go do każdego dnia,mocno do swojego życia.Przemyśl to.
Każdy jeden dzień trzeba nieść,dźwigać problemy,troski,ból...Jest do przeżycia dzień za dniem,a samemu jest za trudno.Za duży ciężar.Nie odmawiaj sobie miłości i wsparcia jakie daje Jezus,jest zbyt ważne aby chcieć przeżyć swoje życie bez Jego udziału,bliskości.
Zaproś Jezusa do swojego życia,do każdego dnia.Zaufaj Mu...
To się czuje sercem...
Przemiany wewnątrz człowieka jakie następują po szczerym zaproszeniu Jezusa w swoje życie są świadectwem Jego istnienia,Jego działania,jak bardzo kocha ludzi i chce nieść pomoc i być blisko.
Pozdrawiam Was serdecznie:)
( 1974 )| ... | data: 09.09.2007, godz: 00:29 |
Witam!
Podaję adres strony, na której znajduje się tekst Daniela Ange ,,Zraniony Pasterz": http://www.ewelinka.alleluja.pl/tekst.php?numer=10778
Polecam wszystkim cierpiącym!
( 1973 )| Szeleszczenie do Doroty i Asi, lat 29 | data: 08.09.2007, godz: 22:23 |
Tak w życiu nieraz jest, że nie rozumiemy dlaczego coś sie dzieje. Może kiedyś za parę lat lub pod koniec życia dowiemy się w jakim celu takie doświadczenie było nam potrzebne. Na razie trzeba przyjąć z pokorą to, że czegoś nie rozumiemy.
( 1972 )| Cierpiąca, lat 20 | data: 08.09.2007, godz: 18:58 |
Dziękuję wszystkim za te słowa, mam nadzieję , że są one prawdą.
( 1971 )
Dlaczego kochamy tych, którym to nie potrzebne
i dlaczego kochają nas ci, na których miłości nam nie zależy ? ? ?
( 1970 )
a mnie nigdy nie było dane kochać, obdarzać uczuciem ze wzajemnością mimo, że mam już 32 lata. Ciekawe co jest nie tak? Pozdrawiam wszystkich, którzy czekają :-)
( 1969 )| Piotr | data: 08.09.2007, godz: 14:30 |
Do cierpiącej!
Przejęłaś się tym neurotyzmem, choć zdaje się nie masz pewności. Sięgnełaś po jakieś materiały, ale sucha wiedza to nie wszystko. Takie suche informacje, w sytuacji kryzysowej, tak naprawdę wywołują więcej cierpienia niż przynoszą ulgi. Bernadka dobrze napisała, że przyhamowałaś się na hasło "neurotyzm". Bez zwrócenia się z tą sprawy do jakiejkolwiek konkretnej osoby, nie będziesz pewna. Przeżywasz teraz pewnie ciężki okres i chcąc zrozumieć siebie, szukałaś odpowiedzi. A że symptomy być może się pokrywały, przyjęłaś to za pewnik. Przypięcie sobie łatki to tylko była formalność. Nie sądzę, aby to był faktycznie Twój problem, ale być może się mylę. Ty sama znasz odpowiedź, tylko musisz poszperać w sobie. Poszukaj pomocy, tak jak pisałem wcześniej, najlepiej specjalisty, który przede wszystkim Cię zdiagnozuje.
A jeśli nawet coś z Tobą jest nie tak, to nie znaczy to, że od razu nie jesteś zdolna do miłości. O tym czyś zdolna, czy nie przekonasz się w praktyce. Teoria zawsze będzie teorią, a praktyka często pokazuje coś innego. Najlepiej świadczą o tym cuda, o jakich wielu pisze, jakie dla wielu są nadzieją. Łamią stereotypy, przełamują bariery.
Poza tym, jak już pisała Bernadka, jesteś młodą osobą, więc jeszcze sporo przed Tobą. U progu dorosłego życia nie można kategorycznie stwierdzić - będzie tak, a tak. My też się zmieniamy, bo i życie jest zmienne.
Nie porównuj się też z innymi - że ten już się zakochał, ten jest normalny itp. Każdy jest inny i wyjątkowy na swój sposób. Piękno tkwi w różnorodności ;)
I jeszcze uwaga na koniec - problem najpoważniejszy jest wtedy, gdy żyjemy tylko i wyłącznie naszymi problemami. Jeżeli problem jest w centrum naszego życia, trzeba się zastanowić, gdzie to nas doprowadzi i czy faktycznie gdzieś zaprowadzi. W takich sytuacjach najczęściej chodzi nie o rozwiązywanie któregokolwiek problemu, a katowanie się nimi, ucieczkę od życia, rzeczywistości.
( 1968 )
powiem wam, ze na miłośc czasem ktos w ogole nie chce odpowiadać, i nie robi nic by dac sie lubić..bo tak mu wygodniej...albo może poprostu z lenistwa.
Moja koleżanka ma brata, który siedzi cały dzień w pokoju (poza pracą ) na TV i w internecie jednoczesnie. Z nikim w domu nie rozmawia, z goścmi też nie..do kuchni przychodzi tylko po jedzenie, posprząta tylko własny pokój bo on w kuchni nie gotuje..
Nigdy nie zadowolony,.. z jedzenia nie, z pracy bo zbyt mało zarabia, z ludzi dookoła też nie, bo nie są tacy jakby on chciał, z rodziny ani tyle i z tej dalszej..
I własciwie cżłowiek po 30 całkowicie zalezny do rodziców, który boi się odpowiedzialności, siedzi w wirtualnym świecie i przedstawia się jako porządny odpowiedzialny gość.
Jedna znajoma z nim pisała, to co jej pisał o sobie..to zupełnie inne oblicze, mogłoby sie wydawać człowiek nieprzeciętny, z wartościami... i tak szuka sobie dobrej szlachetnej żony na katolickich portalach.. a że ideałów nie ma więc mu bardzo trudno będzie.. co zacznie z jedną, za chwile zrywa kontakt..nawet niektóre się znają..
i jest wiecznie nieszczęśliwy, a za to wszyscy są winni, tylko nie on!
Czy takie osoby moga miec pretensje do kogokolwiek? do Pana Boga? zero własnego trudu a najwięcej wymagac od innych.
( 1967 )| Piotr | data: 08.09.2007, godz: 13:50 |
wera - pewności nie ma. Trudno powiedzieć, kiedy możemy być pewni, skoro życie może się plątać w najmniej oczekiwanym momencie. Wtedy chwiejemy się, ale nie znaczy to, że nie mamy prawa o czymś marzyć, czegoś pragnąć, że nasze życie nagle staje. To nie życie staje, a my.
Wydaje mi się, że sporo jeszcze przed Tobą. Tli się w Tobie nadal pragnienie drugiej osoby (połówki), masz nadal nadzieję. Nie ustawaj w niej, albowiem, jak to powiedział Forrest Gump - życie jest jak pudełko czekoladek - nigdy nie wiesz, jaką wyciągniesz. Niewykluczone, że ktoś gdzieś na Ciebie czeka. Ktoś kto może jest bardzo blisko, ale jakoś Ci umykał do tej pory. Nie przestawaj patrzeć, bo ten świat mimo całej swej brzydoty i tak jest piękny.
( 1966 )| Marzena, lat 28 | data: 08.09.2007, godz: 13:16 |
Pozwolę sobie wyrazić także moje zdanie w trwającej właśnie w Źródełku dyskusji o miłości. Myślę, że moje zdanie będzie mało romantyczne, trochę bardziej praktyczne. Jednakże uważam, że piszą i zaglądają tutaj ludzie bardzo młodzi, pełni ideałów i do nas ludzi troszeczkę już starszych i doświadczonych należy spróbować ich uchronić przed zbyt idealistycznym i przerysowanym w mediach obrazem miłości. Wydaje mi się, że wbrew pozorom można w ten sposób więcej ocalić w nich niż zabić. Uchronić przed niepotrzebnymi ranami, które często rzutują potem na całe nasze życie. Oczywiście to tylko moje zdanie.
Miłość nie jest według mnie żadnym oczekiwanie od drugiej Osoby czegokolwiek, ale wprost przeciwnie wyraża się raczej przez chęć ofiarowania siebie drugiej Osobie przede wszystkim na stopie duchowej. Poza tym miłość nie jest ucieczką przed samotnością, a druga Osoba lekarstwem na nasze problemy. Żeby w pełni kochać trzeba być wolnym, ukształtowanym człowiekiem. Miłość prawdziwa to wybór dokonany w pełnej wolności i świadomie. Nie pod wpływem jakiejkolwiek presji. W miłości nie ma mowy o egoizmie. W dojrzałym związku ludzie ciągle na nowo uczą się rozumieć siebie nawzajem, uczą się wybaczać, wspierają się i pomagają sobie w potrzebie. Jeśli chodzi o czekanie. Oczywiście miłość wymaga cierpliwości i wytrwałości z obu stron. Jednakże to czekanie musi mieć sens. Przypuśćmy, że ktoś został zraniony przez kogoś wcześniej i teraz potrzebuje dużo czasu by komuś ponownie zaufać. Wtedy jak najbardziej trzeba tej osobie dać czas, jeśli go potrzebuje (nawet bardzo dużo czasu), być cierpliwym i łagodnym (jak w liście do Koryntian). Otoczyć troską by uleczyć rany serca. Rozmawiać, spotykać się i nie naciskać. Jednakże jeśli Ktoś wyraźnie daje nam do zrozumienia, że nie jest nami zainteresowany lub co najgorsze bawi się naszymi uczuciami - trzeba dać sobie spokój. Nie czekać na cud. Miłość to nie opętanie drugą Osobą- bo ja muszę z Nim/Nią być. Bo to na pewno ta właściwa osoba. Zostawmy Bogu wybór właściwej osoby, a nie twórzmy historii, której nie ma. I tu pojawia się następna kwestia. Ślepe zakochanie w osobie, której tak naprawdę nie znamy. Nie można mówić o miłości do raz zobaczonej kobiety/mężczyzny, bo to jest złudzenie. Owszem jeśli ktoś „wpadnie nam w oko” i jest to możliwe, należy zrobić wszystko by tą Osobę poznać, spróbować porozmawiać i przekonać się czy jest rzeczywiście taka jak sobie wymarzyliśmy. Jeśli tak i jeśli jest to decyzja dwóch stron to warto kontynuować znajomość – kto wie może to być coś pięknego. Jednakże tkwienie w uczuciu do wyimaginowanego obrazka kogoś z kim rozmawialiśmy dwa razy w życiu to utopia. Można w ten sposób zadręczyć siebie zupełnie. Miłość zaś ma prowadzić do wzrostu dwóch Osób, a nie do zniszczenia którejś z nich. Zakochanie się jest czasem trudnym, chorobowym stanem i nie należy w żaden sposób nazywać go miłością. Choć oczywiście „zakochanie się” właściwie ukształtowane może do miłości prowadzić. Gdyby ludzie potrafili trochę zwyczajniej popatrzeć na miłość, trochę z większym zaufaniem do Boga, trochę mniej ulegać namiętnościom, nie było by tylu ludzi zranionych, a nawet samobójców (niestety i takie rzeczy mają miejsce, a przecież miłość ma dawać życie, a nie śmierć). Byłoby mniej rozczarowań drugą osobą. Poza tym żadna miłość nie upoważnia nikogo do wykorzystywania drugiej Osoby ani fizycznie, ani psychicznie. Dla mnie osobiście jest to straszny obrazek jak widzę, co potrafią uczynić ślepo zakochane osoby i jakże często potrafią siebie zniszczyć czasami na całe życie. Szanujmy się, wówczas inni będą nas szanować. Poza tym kochając musimy pamiętać o tym, że kochamy człowieka z całym bagażem jego przyzwyczajeń, zranień i wad. Nie ma ideałów, bo któż z nas jest idealny?. Mnie osobiście kiedyś pewien Ksiądz powiedział i miła rację -jeśli chcesz z kimś być zwróć uwagę na jego wady, na to czy je akceptujesz, bo to od nich będzie wszystko zależeć, to co teraz wydaje Ci się być drobnostką z czasem może urosnąć do wagi poważnego problemu...Wydaję mi się poza tym, że bardzo życiowo i zarazem pięknie na temat miłości pisał Jan Paweł II. Warto na taką miłość czekać, o taką miłość się modlić, takiej miłość szukać i dla takiej miłości żyć. Pozdrawiam.
( 1965 )| trędowaty | data: 08.09.2007, godz: 13:07 |
Wero! Myślę że bycie samotnym nie oznacza powołania do samotności, Bóg nie wymusza na nas byśmy realizowali Jego plan wobec nas, chce byśmy sami wybrali, a powołanie to nie nachalne wołanie a ledwo dosłyszalny głos, zachęta, prośba czasami. Nawet jeśli miałabyś powołanie do życia w samotności to nie oznacza że musisz je przyjąć, Bóg się nie obrazi na Ciebie, szanuje naszą wolność (choć ludzie wobec innych nie zawsze to czynią), w tym wszystkim chodzi o dobrowolność, nie o strach czy o przymuszanie kogokolwiek do czegokolwiek. Myślę że ludzie powołani do życia samotnego (tak jak pisałem, pod warunkiem ich dobrowolnej ofiary i wyboru tej drogi) nie potrzebują bliskości drugiego człowieka na taki sposób jak potrzebują wszyscy którzy powołani są do życia w społeczeństwie etc. Powołanie to nie jest narzucanie woli ale zaproszenie do pewnego specjalnego przeżywania swojego życia, innej drogi niż może to sobie wymyśliliśmy. Pokój z Tobą i odnalezienia tego potrzebnego wsparcia na każdy dzień.
( 1964 )
Marzeno lat 28, dzięki za bardzo cenne wskazówki i uwagi w poscie do Cierpiącej!
#Przypomniałas o ważnych rzeczach#
*Cierpiąća
myślę, ze samo stwierdzenie neurotyzm Cię jakby „przyhamowało”, uwierzyłaś że tacy ludzie nie potrafią kochać. Szukasz miłości, chcesz..próbujesz i to juz znaczy ze potrafisz!!...tylko jak pisała Marzenka- możliwe jest tylko z Bożą pomocą! .
My także, którzy cierpimy czy nie cierpimy na neorutyzm{?} nie potrafimy w pełni kochać, czasem ranimy... ale się tego wciąz uczymy... jak wspomniała Karina w słowach dr Pulikowskiego żeby byc szczęsliwym tzn też kochać, trzeba się cieżko napracować..to droga pod górę!.
Nie wmawiaj sobie coś, co zostało napisane z medycznego punktu widzenia, bo Bóg jest ponad to... i czy Ty rzeczywisice chorujesz na neurotyzm.. czy raczej jest to grubo przesadzone:) i wynika ze zwykłej depresji , załamania .. które są do wyleczenia...
Nie rozmyślaj nad prognozą lekarską...bo się tylko załamiesz.. a zacznij myślec o Bogu, jak On Ciebie widzi!!!! On widzi Cię zupełnie inaczej i chce Cię nauczyć kochać!!!
I krok po kroczku zaczynaj kochać, zaczynaj od małych rzeczy, gestów względem innych, ucz sie powoli, moze bedziesz potrzebowac wiecej czasu ale konsekwentnie rób to! Ciesz się z małych radosci, jesli ktos Cie doceni i sama tez się nagradzaj ..abys siebie przede wszystkim potrafiła pokochać, wtedy będzie dużo łatwiej!!
Pragnąc Ty juz zaczynasz kochać, a masz dopiero 20 lat...:) jesteś na dobrej drodze...tylko odrzuć czarne myśli, dbaj o kontakty z ludźmi, abyś miała choć jedną zaufaną przyjaciółkę... Postaraj sie pojechac na odpowiednie rekolekcje i miej konakt z jakimś kapłanem, z którym możesz porozmawiać na szczególne tematy i wątpliwości.
Dobrze byłoby gdybys podała e-maila, może ktoś chciałby osobiście Ci pomóc.
Vera, co do powołania, to polecam rekolekcje ignacjańskie, lub inne w ciszy zapewniają kierownika duchowego, np w krakowie....wielu ludziom pomogły odkryć powołanie, nawet tym po 35-tce. Z modlitwą!
( 1963 )| wera, lat 37 | data: 08.09.2007, godz: 10:25 |
mozna być samotnym z powołania i służyć innym, kochać ich i Boga, poświęcić się dla innych "obcych" ludzi, i sądzę, że ludzie samotni z powołania też potrzebują bliskości, przytulania od innych, ale jeśli nie potrafię się z tym pogodzić, z tym, że jestem powołana do samotności, to czy to napewno jest moje powołanie? czy będe miała kiedyś tę pewność? kiedy to nastąpi? nie jestem twarda, nie oszukuje siebie i innych mówiąc, że nie potrzebuje drugiej bliskiej osoby, przytulania, wsparcia, bycia z kimś poprostu..............
( 1962 )| Ela | data: 08.09.2007, godz: 10:17 |
Najważniejszym powołaniem czlowieka jest powołanie do Miłości. I jeśli nawet przyjdzie nam żyć bez tej ukochanej i jedynej osoby przy boku to nigdy nie jesteśmy sami, Bóg Ojciec jest przy nas, kocha nas i chce zawsze naszego dobra. Nie pozostawi nas samych sobie. Jeśli przyjdzie żyć w pojedyknę to ufam, że On Nieskończona Miłość nie pozostawi mnie z tym samej. Liczę na Jego wsparcie, tak po ludzku, mam nadzieję, że zgadzając się na przyjęcie Jego Woli On da mi siłę do tego aby udźwignąć moje przeznaczenie.
A więc ufam.
Z Panem Bogiem
Ela
( 1961 )
Krzysztof 21 , własnie Bóg pozwala nam być sobą i to jest najwspanialsze:)
nie musimy udawać mądrych ażeby czuć się wartościowi! Tylko On potrafi tak nas kochać doskonale!
dodam jeszcze ważne słowa pana dr inż. Jacka Pulikowskiego nt szczęscia :szczęśliwym jest ten kto potrafi BYĆ SOBĄ!
Nie jest łatwo byc sobą, choć każdy oficjalnie przyzna ze jest sobą.. często nie wie ze nosi maskę..Bycie sobą czyli nie udawanie kogoś innego, nie uleganie wpływom osób które próbują coś narzucic dbając tylko o własne sprawy, oznacza to realizować się w każdym wymiarze życia, lecz zgodnie ze swoimi talentami, możliwościami jak i ograniczeniami, które należy zaakceptować..Szczęście osiąga się poprzez cieżką pracę, trud!! To jest droga POD GÓRĘ!! Niech nikt nie sądzi,że bez pracy będzie szczęśliwy.. Ważna jest też wierność w dążeniu do jego realizacji i moralnie przyjętym zasadom...."
niby to wszystko oczywiste a jakże trudne .. miłego weekendu wszystkim!.
Ide na torta do przyjaciólki:) szkoda ale nie moge sie podzielić:)
( 1960 )| trędowaty a propos wpisu 25864 | data: 08.09.2007, godz: 09:31 |
Jeżeli powołanie do bycia samotnym pochodzi od złego to zatem z jakiego natchnienia pisał Św.Paweł słowa "Pragnąłbym, aby wszyscy byli jak i ja, lecz każdy otrzymuje własny dar od Boga: jeden taki, a drugi taki. Tym zaś, którzy nie wstąpili w związki małżeńskie, oraz tym, którzy już owdowieli, mówię: dobrze będzie, jeśli pozostaną jak i ja." 1 Kor 7:7-8 czy "Jesteś związany z żoną? Nie usiłuj odłączać się od niej! Jesteś wolny? Nie szukaj żony.", "Chciałbym, żebyście byli wolni od utrapień. Człowiek bezżenny troszczy się o sprawy Pana, o to, jak by się przypodobać Panu.Ten zaś, kto wstąpił w związek małżeński, zabiega o sprawy świata, o to, jak by się przypodobać żonie." To tylko takie moje osobiście wątpliwości. Zostaliśmy powołani do miłości, słusznie...tyle że jak próbowałem nieudolnie wspomnieć że ta miłość realizuje się na tysiącliczebne sposoby. Niech więc każdy będzie wierny swojemu powołaniu, także temu przepięknemu powołaniu do samotności, wielkiej tajemnicy w której człowiek sam rezygnuje z rodzinnego ciepła by szukać Boga, i lepiej służyć bliźnim. Pokój z Wami!
( 1959 )| Piotr | data: 08.09.2007, godz: 01:56 |
Po przemyśleniu paru spraw muszę przyznać, że najechałem na trędowatego niepotrzebnie. Przepraszam za tę ofiarę, bo to była przesada, ta głupota też. Nie zmienia to faktu, że zasadniczo pogląd mam taki sam, ale ubrałem to w złe i niepotrzebne w dyskusji słowa. Tu się po prostu myliłem. Emocje gdzieś wzięły górę i zrobiła się z tego farsa. Podejrzewam, co mogło być tego przyczyną. Jednak nie jest to usprawiedliwienie. Z innymi chyba też trochę za ostro, ale cóż, stało się.
Jeżeli jeszcze ktoś poczuł się urażony tym, co napisałem, to przepraszam. Nie było moją intencją obrażanie kogokolwiek, ani tym bardziej ubliżanie, co mi zarzucono. Ale tak, jak powiedziałem zasadniczo moje poglądy pozostały takie same.
( 1958 )| Marzena, lat 28 | data: 08.09.2007, godz: 01:15 |
DO CIERPIĄCEJ
Uważam i będę się tego trzymać, że nie ma dla człowieka takiej rzeczy, której nie potrafiłby pokonać, jeśli tylko chce tego naprawdę bardzo mocno. Każdy jest indywidualny i trudno podać komuś gotowe rozwiązanie. Rozwiązanie swojego własnego problemu można znaleźć jedynie wtedy, gdy się go samemu szuka. To zajmuje czas i wymaga od nas cierpliwości. Jednakże każdy kto szuka znajduje, a kto prosi otrzymuje. Wpisując się tutaj w Źródełku zrobiłaś już pierwszy krok. Chcesz coś zmienić w swoim życiu i jestem o tym przekonana, że Ci się to uda. Nie ma żadnych wyroków. Tak jak napisał Krzysztof, jesteś młoda i wiele jeszcze możesz pokonać. Nie bój się, bo jest wielu ludzi, którzy zmagają się z rozmaitymi problemami i nie jest tak, jak Ci się wydaje, że wszyscy są tacy silni, a Ty tylko jesteś słaba. Spokojnie. Wszystko się ułoży jeśli tego chcesz. Powolutku do przodu. To żaden wstyd mieć problem to normalne. Z własnego doświadczenia wiem, że choć w momencie cierpienia wydaje się nam, że jesteśmy sami, to absolutnie nie jest to prawdą. Bóg szczególnie chroni takie Osoby. Wiem, że jest tutaj w Źródełku wiele Osób, którym nie jest obojętne co czujesz....Bądź więc dzielna. Nie bój się siebie. Obiecaj mi, że spróbujesz zawalczyć o swoje życie. Bądź gotowa na wysiłek, bo to co ważne nie przychodzi łatwo. Nie jesteś sama. To tyle na razie. Dodam jeszcze, że Miłość to Bóg i uwierz nikt z nas tutaj nie potrafi w pełni i prawdziwie kochać oraz przyjmować miłości bez Niego. Dawania i przyjmowania miłości uczymy się każdego dnia. Ciągle na nowo....pomimo wszystko.....
( 1957 )| Do Very i nie tylko, lat 30 | data: 07.09.2007, godz: 23:27 |
Zastanawiałem się nad poruszoną przez Ciebie kwestią i kiedyś doszedłem do wniosku że taka powołanie do bycia samotnym pochodzi raczej od złego!!!
Można się zastanowić że rodzina to cenna wartość, a kto ma jakby najlepsze wartości do przekazania jak nie ludzie wierzący ... a niektórzy z nich właśnie znajdują powołanie do bycia samotnym....i co wtedy jaki będzie świat bez wartościowych rodzin i ludzi.... przecież ktoś musi ich rodzić i wychowywać a kto ma to robić tylko rodzina ale taka prawdziwa z wartościami.
Kiedyś poznałem pewną kobietę i wydawało mi się że jest taka twarda, samowystarczalna .... miałem dla niej duży szacunek i podziw jakiś i kiedyś po dłuższej rozmowie jak już wychodziłem ona powiedziała bardzo piękne słowa które mną poruszyły,: "Przytul mnie, proszę."
Zrozumiałem, że udawanie że się nikogo nie potrzebuje, także uczuć to chore podejście i każdy tego potrzebuje bez względu na wiek!!!
Czasem słyszę jak księża z ambony mówią że człowiek został stworzony z MIłośći i do miłości.
I tego wszystkim z serca życzę!!!
ps, sam także jestem sam wiem rozumiem wiele... także zranienia
( 1956 )| Piotr | data: 07.09.2007, godz: 22:38 |
Krzysztofie - nigdy nie uważałem się za mądrego. Wszystko, co mówię opieram na wiedzy i doświadczeniu. Jeśli nie mam o czymś pojęcia, to się nie wypowiadam. A jeśli już coś mówię/piszę, staram się być szczery i dokładny.
Nie będę nadstawiał drugiego policzka, bo tak wypada. Jeśli jest konieczność, to się bronię. Ciągle musze tłumaczyć się, że nie jestem wielbłądem. To już zaczyna być chore.
Zabrałem głos w dyskusji, bo uznałem, że powinienem wyrazić, co myślę, tym bardziej, że była taka okazja. Co do ostatniego zdania - jak i w czym miałbym pomóc też zranionej? Mnie tylko chodziło o zwiększenie krytycyzmu w stosunku do postaw, tego, co ludzie mówią. W konkretnych sprawach/problemach nie wypowiadałem się tutaj, uważając, że takie sprawy załatwia się w 4 oczy, a przynajmniej nie serwowałem rozwiązań ostatecznych, a co najwyżej wskazywałem jakieś ewentualności. Jednak skoro się nie chce czytać ze zrozumienim (nie piszę o Tobie akurat), to nie ma się co dziwić, że jest tyle nieporozumień. Co do Twej wypowiedzi jeszcze - nie widzę tu żadnej sprzeczności - jedna część wypowiedzi do jednej osoby, a druga do drugiej. Proste. Jeżeli ktoś potrzebuje pomocy, staram się zawsze pomóc na tyle, na ile jest to możliwe.
( 1955 )| Krzysztof, lat 21, e-mail: nomail@no.pl | data: 07.09.2007, godz: 22:03 |
Piotrze w jednej chwili potrafisz kogoś uszczypnąć i pocieszyć, przesadziłbym mówiąc ze jesteś dwulicowy, jednak twoja ostatnia wypowiedz jest po prostu próżna. Względem jednej osoby przybierasz taka maskę a względem innej wkładasz już następną! Co jest twoim celem ustawienie siebie w odpowiednim świetle czy rzeczywista pomoc drugiej osobie?
( 1954 )| Krzysztof, lat 21, e-mail: nomail@no.pl | data: 07.09.2007, godz: 21:35 |
Do Cierpiąca, lat 20
Przecież jesteś tak młoda osoba ze wszystko przed tobą, tyle możesz jeszcze zmienić tylko trzeba chęci i wiary. Zmiany wymagają realnego popatrzenia na siebie tzn stanięcia w prawdzie a potem to już rękawy zakasać i do pracy :)
Wiesz nie znam Cie i nie powiem czy jesteś neurotyczka czy nie, ale wiem jedno jesteś myślącym człowiekiem, wiec troche pracy i powinno byc dobrze.
Duzo nadzieji
Pozdrawiam.
( 1953 )| Krzysztof, lat 21, e-mail: nomail@no.pl | data: 07.09.2007, godz: 21:27 |
Dzięki Bogu każdy człowiek ma prawo być sobą, ma prawo popełniać błędy i wyciągać z nich wnioski, ma prawo żyć, być szczęśliwym, budować ....
My ludzie porostu często sie mylimy, upadamy, popełniamy błędy jednak najpiękniejsze jest podnoszenie (wstawanie) ... co jednak gdy przychodzi ktoś kto uważa sie za mądrego i podnosi nas za uszy do góry to już jest tylko komiczne tylko nie wiem która strona jest bardziej zabawna.
Zaprzeczam sam sobie ale trudno.
( 1952 )| Piotr | data: 07.09.2007, godz: 21:05 |
tez zraniona - przepraszam, to pewnie ta moja niedojrzałość, a na dodatek nie lubię niedmówień, a ty najwyraźniej tak. A tak w ogóle to udowadniasz po raz kolejny, że jak się nie ma nic do powiedzenia, to się nabiera wody w usta :] Skoro miało być bez komentarza, to po co twój wpis? Napisz naprawdę coś mądrego, co przyćmi mą głupotę, bo chcę wreszcie być oświeconym, bo żyję w ciasnocie swej głupoty - czy proszę o tak wiele?
cierpiąca - nie przejmuj się swą ew. neurotycznością. Ja po psychologii i psychopatologii zauważyłem u siebie jeszcze gorsze symptomy. Jeśli Cię to naprawdę martwi, to idź do jakiegoś specjalisty.
( 1951 )
Marcinie dlaczego nie napisałeś wprost na mojego maila tylko podajesz na forum swój tel komórkowy? ja z kolei nie mam komórki to Ci nie odpiszę. odezwały sie do mnie juz 3 osoby. jutro sie z jednym chłopakiem spotkam.:)w nast week jade na rekolekcje więc nie dam rady, moze na nastepny ale nie w rzeszowie:) pozdrawiam
( 1950 )
Piotr, no coment
jak zwykle potok słów usprawiedliwiania :)
( 1949 )| wera, lat 37 | data: 07.09.2007, godz: 20:10 |
czy jest taki moment w którym mozna albo należy uznać, powiedzieć sobie, ze : "tak, moje powołanie to życie w samotności"i co dalej, czy nie należy dalej szukać, czy należy wtedy dać sobie spokój z nadzieją?? to trudne pytania,trudne zwłaszcza gdy trudno sie z tym pogodzić, a jeśli tak trudno mi z tym to czy to napewno jest moje powołanie................???? jakie są odpowiedzi..........................................???
( 1948 )| Cierpiąca, lat 20 | data: 07.09.2007, godz: 19:02 |
Dowiedziałam się, że neurotycy nie potrafią prawdziwie kochać, ani w pełni przyjmować Miłości. A wszystko wskazuje na to, że właśnie neurotyczką jestem. Załamałam się. To jest dla mnie jak wyrok śmierci.
( 1947 )| Piotr | data: 07.09.2007, godz: 19:01 |
Karol - to akurat nie było do Ciebie. Jesli tak to odebrałeś, to przepraszam. Lubię poezję i sam pisuję co nieco, ale ona obrazuje przede wszystkim stan ducha. Twórczość mistyczna dotyka przede wszystkim rzeczywistości duchowej, a ja miałem na myśli rzeczywistość widzialną naszymi fizycznymi oczyma, rzeczywistość bardziej przyziemną. Zresztą dla kogoś niewierzącego mogą to być frazesy. Wszak punkt widzenia jest determinowany przez miejscie siedzenia. I nie zgodzę się, że wszystko, co mówimy i piszemy jest poparte jakimkolwiek doświadczeniem. Stąd przede wszystkim te frazesy.
też zraniona - budować trzeba na fundamencie prawdy i szczerości. Ja byłem szczery wobec innych, a przede wszystkim trędowatego. Ty również masz prawo myśleć i pisać po swojemu. Jednak tym, co napisałaś sama udowniłaś to, co mnie zarzucasz. Przede wszystkim sprawa zaczęła się od tego, co napisał trędowaty. Przeczytawszy to, zastanowiwszy się napisałem, co myślę. Napisałem to dlatego, że na tym świecie jest dużo bardzo wrażliwych, samotnych ludzi, którzy często jeszcze nie doświadczyli niczego, a taka oto postawa, która wpisuje się w etos chrześcijanina, mogłby zrodzić w nich przekonanie, że miłość powinna być cierpieniem. Czy cierpiącemu mało cierpienia? Nie ma co bez sensu pogrążać się w cierpieniu, bo nie ono samo w sobie jest najważniejsze. Sztuka sama dla siebie też w końcu traci sens.
Nie napisałem tego dla siebie, a właśnie dla innych. Ja już to wiem i chciałem, żeby i inni się dowiedzieli. Poza tym wsparcie to nie tylko poklepanie, ale choćby i wskazanie błędu. Spieranie się samo w sobie też nie jest złe.
Czy jestem gorszy od innych, bo nie robię czegoś tak, jak inni? Mój spowiednik wcale nie jest dobrym wujkiem - jest złośliwy i pyskaty, szczery do bólu. W kościele, gdzie posługuje, to właśnie do niego ustawiają sie kolejki i ludzie sami do niego przychodzą, a nie do innych księży. Zareagowałem i będę reagował, bo inni nie są mi obojętni. Jeżeli coś piszę, zwłaszcza w takich miejscach, muszę mieć świadomość, że może to mieć jakieś konsekwencje. Wspieram innych na swój sposób. Może Ci się on nie podobać, ale to może nawet lepiej. Lepiej nie pozostawać obojętnym, bo nie ma nic gorszego niż być letnim, nijakim.
Nie uważam się za wszechwiedzącego. To, co do tej pory napisałem, napisałem na podstawie swej wiedzy i zebranych doświadczeń. Spotykam się z róznymi ludźmi. Z reguły są to ludzie odrzuceni, ignorowani, słabi. Nie są idealni. Bardzo często są niewierzący, a i tak się od nich nie odwracam. Nie klepię ich, co nie znaczy, że nie okazuję życzliwości, choć i poklepywanie się przydaje;) Może zdarza mi się mówić szorstko, ale jestem z nimi szczery. Mogliby odejść i o mnie zapomnieć, ale pamiętają, choć często są daleko ode mnie.
Co do pokory - wiesz mi, że życie mnie nie raz doświadczyło. Nie obnoszę się z tym, bo nie na tym rzecz polega, ale jeśli się nie zgadzam z czymś, to po prostu o tym mówię.
A co wniósł Twój wpis? Co napisałaś dla innych? Skoro ja napisałem tyle bezwartościowych zdań, sama napisz jedno, które zapadnie na długo w pamięć i stanie się dla innych drogowskazem.
( 1946 )| M | data: 07.09.2007, godz: 17:46 |
M do Piotra - "Przyjaźń akuszerką miłośći", podoba mi się takie określenie. Kiedyś zastanawiałam się, czy miłość jest częścią przyjaźni, czy przyjaźń częścią miłości?
( 1945 )| Marcin | data: 07.09.2007, godz: 17:39 |
Do Bea i innych
Przede mną kolejny samotny weekend.Nie pierwszy i powinienem się już przyzwyczaić ale nic z tego-boli to i tyle.Pewnie ktoś mógłby sobie pomyśleć że jestem jakimś odludkiem ale to nie prawda.Poznałem kilka fajnych dziewczyn na stronach katolickich ale często tak bywało że już po pierwszym spotkaniu kontakt ze strony dziewczyn z którymi sie spotkałem słabł i na spotkania też nie miały ochoty.Rozumiem że może i nie było mi pisane być w związku z tymi dziewczynami ale nie rozumiem dlaczego te osoby skarżą sie strasznie na samotność a gdy ktoś jest im życzliwy i proponuje koleżeńskie spotkania to one nie mają na to ochoty.Przecież jestem w miarę normalnym facetem i staram się być miły i serdeczny w stosunku do dziewczyn. Czy to nie paradoks?-skarżyć się na samotność a gdy pojawia się ktoś kto che pomóc wyjść z tego trudnego stanu to wybiera się dalszą samotność a nie koleżeństwo czy przyjazń.Dziewczynom( i chłopakom) którzy są samotni i mają tego typu tendencję mówię:JAK BĘDZIECIE ODRZUCAĆ ŻYCZLIWOŚĆ I PRZYJAZŃ INNYCH TO NADAL BĘDZIECIE SAMOTNI I TA SAMOTNOŚĆ BĘDZIE Z WASZEJ WINY. A z Tobą Bea mógłbym się spotkać w najbliższą niedzielę po południu w Rzeszowie i porozmawiać przy kawie lub herbacie o zyciu i wogóle o wszystkim.Prp nie będę miał już kontaktu z internetem w tym tygodniu dlatego podaję Ci mój numer komórkowy:880470910. Pozdrawiam wszystkich Zródełkowiczów:)
( 1944 )| aurea, lat 22 | data: 07.09.2007, godz: 17:09 |
Witam!!
Piotrze zgadzam sie z Toba. Najczesciej pieknie o milosci i "najglosniej" krzycza Ci co nie poznali milosci, i goryczy rozczarowania. O milosci kazdy moze pieknie pisac, lecz pieknie i prawdziwie tylko ten kto przezyl milosc i rozczarowanie, bo do docenienie milosci potrzebny jest bol i trud. Aczkolwiek czlowiek, ktoren kocha nie bedzie czekal wiecznosc na odwzajemnienie swojego uczucia, gdyz czas dlugiego oczekiwania jest dalszym "cierpieniem".
Z pamiecia modlityw, aurea
( 1943 )
Witam!
Chciałbym się czegos dowiedzieć o leku o nazwie "risperon" czy jest ktoś kto go zna lub może używał, chodzi mi o działanie a w necie znalazem tylko małe informacje.
Dziękuję z góry za odpowiedź
Miłego dnia !
Z PANEM BOGIEM
( 1942 )
P.S. do mojego ostatniego postu: Ci autorzy nie piszą frazesów...
( 1941 )
Nie musisz mi wierzyć, ale zdziwiłbyś się ile człowiek może przeżyć i do czego dojść przez 30 lat swojego życia... , jeżeli poezja do Ciebie nie przemawia to polecam Ci "Naśladowanie Chrystusa" Tomasza a' Kempis lub "Drogę na górę Karmel" Św. Jana od Krzyża. Pozdrowienia:-) karol
( 1940 )| Piotr | data: 07.09.2007, godz: 16:15 |
Fobiczko - przede wszystkim skonsultuj się z lekarzem specjalistą (psychiatrą) lub z psychologiem. Oczywiście wsparcie duchowe jest jak najbardziej wskazane, ale nie powinno ono wykluczać pomocy specjalisty. Będę pamiętał w modlitwie.
I teraz jeszcze refleksja, która nasunęła mi się przy okazji modlitwy. To, o czym pisał trędowaty, to nie jest wybór, a konieczność. To nie ja decyduje o tym, czy ktoś mnie pokocha czy nie; oczywiście zakładając, że się zrobiło wszystko, co można było zrobić, aby jednak coś między dwojgiem się narodziło. W sytuacji czy to odrzucenia, czy rozstania, zawsze coś tracimy. Jednak nie można się zamykać w sobie i żyć dalej czymś, czego już nie ma, bądź nie ma szansy na ziszczenie. Nie będę ukrywał, że jakieś części mnie nadal kochają i tesknią do tych, których już w moim zyciu nie ma. Zawsze na widok osób, które już znikęły, drga coś we mnie. Jakaś cienka, prawie niewidoczna struna, ale jednak. I nic na to nie poradzę. One już na zawsze stały się częścią mnie. Nie znaczy to jednak, że mam żyć w zaklętym kręgu niespełnionych miłości, tudzież utraconych. Trzeba żyć dalej.
Wierzę trędowaty, że miłość dla Ciebie, jak i innych jest ważna, ale i w miłości nie może być złudzeń. Muszą być zdrowe fundamenty. Inaczej prędzej, czy później wszystko runie.
A przyjaźń - tak, to jest ważne i jest moim zdaniem istotne dla narodzin miłości. Jest akuszerką miłości. Kolejność nie musi być koniecznie taka, ale zdrowa miłość to przyjaźń plus coś nieuchwytnego, niezwykłego..
m - czestym problemem ludzi jest właśnie to, że mają już jakieś wyobrażenia o miłości, wyidealizowany jej obraz. Olbrzymi dysonans między wobrażeniami a życiem/rzeczywistością może być barierą nie do przejścia. Nie postuluję tutaj rezygnacji z marzeń, ani rezygnacji z kształtowania swojego życia/szczęścia. Chodzi mi bardziej o to, żeby nie zamykać zbyt często oczu marząc, bo prawdziwa miłość może nam umknąć, a przecież nie mamy gwarancji na kolejną szansę.
( 1939 )
przepraszam Admina i innych ale po dzisiejszym nasuwa się pytanie do Piotra ,(do przemyslenia , najl. bez odpowiedzi) czego Ty naprawdę chcesz? budowac czy poniżac tych co mają inne zdanie? i co dziwne własciwie to ty sam z siebie zrobiłes ofiare . Wypominasz komuś coś, czego nie widzisz w sobie. zadnego pokornego gestu, jesteś wszystkowiedzący! Nieomylny? OK-nie musisz sie zgadzac z innymi! przeciez są ludźmi całe zycie sie uczą, tak jak ty . ale dlaczego tak nachalnie reagujesz, oceniasz, porównujesz, te epitety słowne.(do tredowatego) moze lepiej rób w mailach.
Wybacz ale to jest nudne, mało poważne. I wiekowo nie dojrzałe.
Czy te posty wniosły dobre przekazy dla tych młodych co za mało przeszli i widzieli?
Fajnie porozmawiac na rózne tematy ale bez przesady, to nie jest walka polityczna na słowa ale wzajemne wspieranie,uczenie, czego tu był wielki brak.
( 1938 )| Piotr | data: 07.09.2007, godz: 15:20 |
Nigdzie nie napisałem, że to jedynie słuszna koncepcja. Kolejna raz wywodzisz jakieś dziwne wnioski. To właśnie chyba ta nadinterpretacja. Dlaczego napisałem, że robisz z siebie ofiarę? Nie odnosisz się do konkretnych stwierdzeń, tylko piszesz o własnej interpretacji, chociaż słowa są jasne. A później, nie mając już najwyraźniej nic do napisania, piszesz, że może się mylisz itp Weź w końcu odpowiedzialność za swoje słowa. Piszesz najwyraźniej na podstawie swoich przemyśleń, a niekoniecznie doświadczeń, więc powiem Ci szczerze - nie wierzę Ci. Nie wierzę, że w momencie, gdy nie dostaniesz odpowiedzi na swoją miłość, będziesz się tym radował i ot tak przejdziesz nad tym do porządku dziennego. Piszesz tak, boś za mało jeszcze przeżył i widział. Nie mówię o miłości tylko i wyłącznie na podstawie własnych doświadczeń.
O miłości najwięcej i najwznioślej mówią ci, którzy nie mają o niej, niestety, najmniejszego pojęcia, zasłaniając się pięknymi frazesami itp. Życie to nie wiersz i bajka, co nie znaczy, że w jakiś sposób nie mogą odzwierciedlać życia.
Teraz to ja napisałem o swoich odczuciach. Po prostu.
( 1937 )| M | data: 07.09.2007, godz: 15:20 |
Miłość, miłość, miłość.....to dla niej i z jej powodu ludzie przechodzą różne stany duchowe. Poza tym spierają się, jak koledzy i koleżanki ze "źródełka". Benedykt XVI namisał: "miłość nigdy nie jest skończona i spełniona; miłość zmienia się wraz z biegiem życia, dojrzewa i właśnie dlatego pozostaje wierna samej sobie."
Wszyscy mamy przeróżne doświadczenia, jedni mają ich mniej inni więcej. Moim zdaniem miłość ma tyle twarzy, ile jest ludzi na ziemi i nigdy jej do końca nie zrozumiemy. Mam za sobą bardzo nieszczęśliwą miłość i dlatego jestem w stanie zrozumieć ludzi, którzy z jej powodu cierpieli. Chciałabym zwrócić uwagę na przyjaźń, która czasami potrafi przemienić się w miłość. Człowiek mocno zraniony często boi się nowych związków a więc zamyka się w sobie. Ze związku przyjacielskiego z czasem może też zrodzić się miłość. Powiem Wam jedno, warto szukać przyjaźni, prawdziwej przyjaźni. Przyjaźń często stoi w cieniu miłości, ale w życiu człowieka może odegrać potężną rolę. Pozdrawiam Wszystkich.
( 1936 )
Widac, ze prawdziwi mezczyzni zabrali sie do dyskusji, bo spor sie toczy i toczy :) Powiem Wam jedno- dla mnie wasze wypowiedzi sa bardzo wazne, duzo sie z nich ucze i moge na chwile przystanac i zastanowic sie nad poruszonym problemem, dlatego nie sprzeczajcie sie juz, prosze, to nie walka o to kto ma racje, nie ma tu nagrod i pochwal. I tak jak to zostalo juz napisane, slowa czytane moga byc odebrane w zupelnie inny sposob, czesto niezgodny z tym co dana osoba chciala przekazac i moga z tego wyniknac rozne nieporozumienia:)
Karolu !! wiersz jest piekny, opisuje milosc jaka kazdy z nas chcialby osiagnac. Niestety mnie ten wiersz smuci, bo wiem, ze takiej milosci nigdy nie zaznam...
( 1935 )| karol | data: 07.09.2007, godz: 14:41 |
O ile dobrze pamiętam papież Jan Paweł II powiedział, że Bóg celowo stworzył mężczyznę i kobietę różniących się zasadniczo od siebie, tak jak fizycznie tak i psychicznie są przeznaczeni do innej roli w życiu, ale dopiero razem sie dopełniają i tworzą JEDNOŚĆ. Kobieta przy mężczyżnie będzie w pełni KOBIETĄ i Mężczyzna przy kobiecie będzie w pełni MĘŻCZYZNĄ.
( 1934 ) | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | |
