przepraszam Admina i innych ale po dzisiejszym nasuwa się pytanie do Piotra ,(do przemyslenia , najl. bez odpowiedzi) czego Ty naprawdę chcesz? budowac czy poniżac tych co mają inne zdanie? i co dziwne własciwie to ty sam z siebie zrobiłes ofiare . Wypominasz komuś coś, czego nie widzisz w sobie. zadnego pokornego gestu, jesteś wszystkowiedzący! Nieomylny? OK-nie musisz sie zgadzac z innymi! przeciez są ludźmi całe zycie sie uczą, tak jak ty . ale dlaczego tak nachalnie reagujesz, oceniasz, porównujesz, te epitety słowne.(do tredowatego) moze lepiej rób w mailach.
Wybacz ale to jest nudne, mało poważne. I wiekowo nie dojrzałe.
Czy te posty wniosły dobre przekazy dla tych młodych co za mało przeszli i widzieli?
Fajnie porozmawiac na rózne tematy ale bez przesady, to nie jest walka polityczna na słowa ale wzajemne wspieranie,uczenie, czego tu był wielki brak.
( 1938 )| Piotr | data: 07.09.2007, godz: 15:20 |
Nigdzie nie napisałem, że to jedynie słuszna koncepcja. Kolejna raz wywodzisz jakieś dziwne wnioski. To właśnie chyba ta nadinterpretacja. Dlaczego napisałem, że robisz z siebie ofiarę? Nie odnosisz się do konkretnych stwierdzeń, tylko piszesz o własnej interpretacji, chociaż słowa są jasne. A później, nie mając już najwyraźniej nic do napisania, piszesz, że może się mylisz itp Weź w końcu odpowiedzialność za swoje słowa. Piszesz najwyraźniej na podstawie swoich przemyśleń, a niekoniecznie doświadczeń, więc powiem Ci szczerze - nie wierzę Ci. Nie wierzę, że w momencie, gdy nie dostaniesz odpowiedzi na swoją miłość, będziesz się tym radował i ot tak przejdziesz nad tym do porządku dziennego. Piszesz tak, boś za mało jeszcze przeżył i widział. Nie mówię o miłości tylko i wyłącznie na podstawie własnych doświadczeń.
O miłości najwięcej i najwznioślej mówią ci, którzy nie mają o niej, niestety, najmniejszego pojęcia, zasłaniając się pięknymi frazesami itp. Życie to nie wiersz i bajka, co nie znaczy, że w jakiś sposób nie mogą odzwierciedlać życia.
Teraz to ja napisałem o swoich odczuciach. Po prostu.
( 1937 )| M | data: 07.09.2007, godz: 15:20 |
Miłość, miłość, miłość.....to dla niej i z jej powodu ludzie przechodzą różne stany duchowe. Poza tym spierają się, jak koledzy i koleżanki ze "źródełka". Benedykt XVI namisał: "miłość nigdy nie jest skończona i spełniona; miłość zmienia się wraz z biegiem życia, dojrzewa i właśnie dlatego pozostaje wierna samej sobie."
Wszyscy mamy przeróżne doświadczenia, jedni mają ich mniej inni więcej. Moim zdaniem miłość ma tyle twarzy, ile jest ludzi na ziemi i nigdy jej do końca nie zrozumiemy. Mam za sobą bardzo nieszczęśliwą miłość i dlatego jestem w stanie zrozumieć ludzi, którzy z jej powodu cierpieli. Chciałabym zwrócić uwagę na przyjaźń, która czasami potrafi przemienić się w miłość. Człowiek mocno zraniony często boi się nowych związków a więc zamyka się w sobie. Ze związku przyjacielskiego z czasem może też zrodzić się miłość. Powiem Wam jedno, warto szukać przyjaźni, prawdziwej przyjaźni. Przyjaźń często stoi w cieniu miłości, ale w życiu człowieka może odegrać potężną rolę. Pozdrawiam Wszystkich.
( 1936 )
Widac, ze prawdziwi mezczyzni zabrali sie do dyskusji, bo spor sie toczy i toczy :) Powiem Wam jedno- dla mnie wasze wypowiedzi sa bardzo wazne, duzo sie z nich ucze i moge na chwile przystanac i zastanowic sie nad poruszonym problemem, dlatego nie sprzeczajcie sie juz, prosze, to nie walka o to kto ma racje, nie ma tu nagrod i pochwal. I tak jak to zostalo juz napisane, slowa czytane moga byc odebrane w zupelnie inny sposob, czesto niezgodny z tym co dana osoba chciala przekazac i moga z tego wyniknac rozne nieporozumienia:)
Karolu !! wiersz jest piekny, opisuje milosc jaka kazdy z nas chcialby osiagnac. Niestety mnie ten wiersz smuci, bo wiem, ze takiej milosci nigdy nie zaznam...
( 1935 )| karol | data: 07.09.2007, godz: 14:41 |
O ile dobrze pamiętam papież Jan Paweł II powiedział, że Bóg celowo stworzył mężczyznę i kobietę różniących się zasadniczo od siebie, tak jak fizycznie tak i psychicznie są przeznaczeni do innej roli w życiu, ale dopiero razem sie dopełniają i tworzą JEDNOŚĆ. Kobieta przy mężczyżnie będzie w pełni KOBIETĄ i Mężczyzna przy kobiecie będzie w pełni MĘŻCZYZNĄ.
( 1934 )| Piotr | data: 07.09.2007, godz: 14:19 |
Może i z tymi głupotami przesadziłem, ale Ty nadal nie czytasz tego, co ja piszę. Poza tym, co chciałbyś dodać do tego, co napisałeś, aby wpłynęło to w znaczący sposób na Twój przekaz? Nie odnosisz się do tego, co piszę, tylko piszesz, co uważasz, a może nie, bo już sam nie wiem. Nie oceniałem Cię jako człowieka, tylko co najwyżej Twoją postawę, bo w tej sytuacji więcej się nie da.
Napisałem, że JA nie mam w zwyczaju lukrować. Jeśli kogoś mam pozdrawiać, to preferuję osobistą formę -ja widzę Ciebie, Ty widzisz mnie. Poza tym nie jest to wcale konieczne. A że słowa niewiele kosztują, to przemykają hurtowo..
Nie dorabiam żadnej ideologii, ale takie pozdrowienie wcale nie jest konieczne. Masz prawo pozdrawiać, ale skoro zauważasz możliwośc asymetrii w miłości (ty kochasz kogoś, kto Ciebie nie), to musisz liczyć się z tym, że druga strona Cię nie pozdrowi.
( 1933 )
ElA, mi też się wydaje ze Piotr to ktoś inny, za duzo tłumaczenia, drążenia..ale to można wyjaśnic..
M,
własnie..przeważnie pragniemy to czego mieć nie możemy, nie wiedząc o tym ze to nie jest dla nas najlepsze.. mamy wyidealizowany obraz miłosci.. bo było jej zbyt mało gdy bylismy małe baby:) każdy człowiek kochający tez jest słaby..miłość może boleć, być trudna ale nadal jest miłoscią. Trudna jest miłosc matki do dziecka, czasem boli..ale ona kocha...Miłośc tak naprawdę nie jest łatwa jak ją przedstawiają media..(chwilowa krótka tzw. przyjemność) ale ona nadaje sens, samotność wymaga większej odwagi -chyba ze to powołanie które daje spełnienie.....
To ciężka praca! Warto jednak zmagać się w trudzie o miłośc.. a nie pogrążac sie w samotności i rozżaleniu. i zrobić wszystko by umieć pokochać. Kiedyś byłam na "nie" teraz robię wszystko by być na TAK i jest dużo- duzo łatwiej :)
Fobiczka modle sie za Ciebie b. często.. polecam modlitwy przed najsw sakramentem jako balsam dla duszy..uczuć..Musi byc lepiej!
( 1932 )| trędowaty | data: 07.09.2007, godz: 14:12 |
Co wg Ciebie jest od rzeczy w tym co piszę? Wg Ciebie to o czym powinno się pisać jeśli chodzi o miłość jak nie o uczuciach? Szkoda mojego czasu, widać że jednak istnieje już jedynie słuszna koncepcja...więc po co będę robił z siebie ofiarę (bo wg Piotra stwierdzenie że mogło się coś źle zinterpretować to robienie z siebie ofiary) i niech każdy żyje jak mu na to serce i rozum pozwala. Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie, Pokój z Wami!
( 1931 )| do piotra,trędowatego i innych, e-mail: karolk108@wp.pl | data: 07.09.2007, godz: 14:11 |
specjalnie napisałem drugi raz wiersz Michaela Quista "bo miłośc to ..." w nadziei że go ktoś z Was przeczyta i przemyśli, a z całym szacunkiem do Piotra, Trędowatego i innych uczestniczących w sporze. Wiem że to nie są moje słowa ale na podstawie tego wiersza, czy z listu do Koryntian św. Pawła o miłości jestem w stanie zobaczyć jak daleko mi do ideału MIŁOŚCI o którym marzę ale nie wiem czy będzie mi dane go osiągnąć, bo do mnie jako "głównego zainteresowanego" nie należy ocena mojego poziomu pojmowania miłości, gdyż mój osąd samego siebie może być daleko niezgodny z rzeczywistością co jest uwarunkowane moimi przeżyciami i predyspozycjami psychcznymi. A WY dzielicie włos na czworo... Ja sam mam problem z przelaniem tego co myślę na papier bo niejednokrotnie myśl wyprzedza słowo a i tak to co napiszę nie oddaje w 99,9% tego co myślę a biorąc jeszcze ludzi którzy mają prawo "inaczej" myśleć (inaczej interpretują to co napiszę) bo chcąc nie chcąc porównuja to ze swoim doświadczeniem, i z góry zakładam że mogą dojść do innych wniosków. pozdrowienia:-) z modlitwą karol
( 1930 )| Piotr | data: 07.09.2007, godz: 13:59 |
To jest moje prawdziwe imię. Słowa zresztą też.
karina - zrozumienie? To chyba jakiś żart, bo trędowaty cały czas pisze od rzeczy. Im bardziej ja się odnoszę do konkretnych kwestii, tym bardziej on odwraca kota ogonem i robi z siebie ofiarę wrednego, oschłego, niestabilnego emocjonalnie mnie. To jakaś choroba dzisiejszych czasów - nie słuchamy, nie czytamy ze zrozumieniem, tylko pogłebiając przepaście między ludźmi.
Miłość powinna mieć zdrowe fundamenty, więc nie można liczyć na zalewanie oceanem miłości problemów, przeszłości. Nad tym trzeba pracować.
Życzliwość dobra rzecz, ale nie można pozwolić sobie na robienie z siebie popychadła i szmaty do wycierania podłóg.
m. - to jest dość proste. Nie lukruję, nie pieję na cześć miłości (jak się okazuje nawet nie wiadomo do końca jakiej, ale i tak jest źle), a adwersarzom trudno to zrozumieć. To było złamanie tabu. Najlepsze jednak w tym wszystkim, że ja praktycznie w ogóle nie pisałem o miłości. To też było źle. Cóż, nie da się dogodzić wszystkim:]
trędowaty - jesteś wolny i zrobisz sobie, jak będziesz chciał, ale postawa o której mówisz nie jest, moim zdaniem, wzorcem do naśladowania. Nieistotne jest tu dla mnie, że chodzi o miłość. Samo istnienie jakiegoś zjawiska nie jest dostateczną podstawą do uznania za coś pożytecznego. Jeżeli się unoszę, to dlatego, że praktycznie w ogóle nie odnosisz się merytorycznie, a bardziej emocjonalnie. Odwołujesz się do własnych uczuć, z którymi trudno mi polemizować. A teraz stawiasz się w roli ofiary i wykręcasz się - "może Cię źle zrozumiałem, może nad interpretuje" itp.
( 1929 )| trędowaty | data: 07.09.2007, godz: 13:55 |
O ile wiem Piotrze to Ty napisałeś o tym, co ja myślę "głupoty" na podstawie kilku zdań przeciętnej długości, gdy ja staram się jakoś odnieść do tego co piszesz zaraz jest to sarkazm czy co tam jeszcze, zaraz to jest atak na Ciebie i ocenianie Ciebie, zrozum że nikt tu nie pisze o Tobie tylko na temat na który każdy ma prawo mieć swoje zapatrywania, czy myślisz że ktoś tu sobie postawił za punkt honoru bluzganie kogoś czy umniejszanie czyichś przekonań? Też bym mógł urażonego tutaj odgrywać ale to nie o to chodzi, trzeba mieć trochę dystansu do swojej osoby. Mogę się mylić w swoich poglądach, Ty się z nimi nie musisz zgadzać, bo nie o to w tym życiu chodzi by wszyscy myśleli i czynili tak samo, nikt tu nie lansuje "jedynie słusznej" koncepcji. Jeśli chodzi o pozdrowienie to nie jest to forma "lukrowania" a zwyczajnie ludzki gest, tak się po prostu robi i po co tu jakąś ideologię sobie dorabiać. Pokój z Tobą!
( 1928 )| Ela | data: 07.09.2007, godz: 12:51 |
Piotrze ścieło mnie. Przypominasz mi kogoś, w Twoim ostatnim wpisie są słowa, nawet całe zdanie które kiedyś słyszałam od znajomej osoby... Piotr to Twoje imię czy nick?
( 1927 )
Nie rozumiem dlaczego tak sie spieracie, kazdy ma inne zdanie- swoje zdanie, i to jest dobre. Mimo odmiennych pogladow łaczy Was bardzo duzo- WSZYSCY KOCHACIE !!! i to widac w Waszych wpisach. Nie wiem tez dlaczego "atakujecie" Piotra, czytam wszystkie Jego wpisy i naprawde nie widze w nich nic zlego. Dla jednych miłośc jest cierpieniem , dla innych radoscia, jedni podchodza do zycia bardzo emocjonalnie, wrecz romantycznie, drudzy sa racjonalistami. Czy czekanie na kogos, kto Cie odrzuca ma sens?? "kocham wiec dam wolnosc, niech bedzie szczesliwy/a z kims innym, a ja sobie pocierpie i nigdy nie zaznam milosci "?? Unieszczesliwiamy sami siebie, a potem majac czterdziestke na karku placzemy w samotnosci z samotnosci. A gdybysmy wczesniej sprobowali z calej siely przelamac wszystkie bariery, pokonac leki i dostrzec milosc jaka ktos chcial nam podarowac, moze wszystko bylo by inaczej????? tak wiele milosci wokol nas, dlaczego wiecznie pragniemy tej jednej, nieosiagalnej?????
( 1926 )
Szukam księdza, który zajmuje się ludźmi z różnego rodzaju zaburzeniami psychicznymi na terenie górnego śląska. Jeżeli ktos mógłby mi pomóc to proszę o maila.
Pozdrawiam
( 1925 )
do kobiet i mężczyzn..chrześcijan- to my.. ;)
My katolicy często popełniamy błąd napominając innych w tonie oschłym, wypowiadając swoje racje a człowiek niosący miłosc czy chrześcijańskie uwagi, przemyślenia, stara się czynic to w sposób łagodny, albo bardzo taktowny!
Wtedy łatwiej zwrócic uwage grzesznikowi czy w ogóle ując drugiego.. Słowa zyczliwości nawet w postach są ważne , one świadczą o tym co chcemy przekazać. Są elementem naszej wiary, uczuć a nawet modlitwy! i jesteśmy inaczej odbierani także w wirtualnym świecie .
Jak Karolina zauwazyła, chodzi przede wszystkim o zrozumienie. Każdy z nas ma jakies doswiadczenia, własne przemyslenia i oczekiwanie że tylko ze mną ktos się ma zgodzić byłoby nierozsądne. Nie chodzi o to kto ma większa rację.
Piotr, nazbyt emocji. nie ma czarnej owcy, szczerzej- czy sam troszkę nie sprowokowałes?? ktoś nawet powiedział Ci przepraszam...pisałes żeby w problemach zaczynać od siebie i ja się z tym zgadzam! bo wtedy inni zaczną się zmieniac pod wpływem nas samych....i czasem lepiej się za nich modlić, tym więcej zdziałamy.
Płcie: Kobiety są rózne i rózni są mężczyzni, każdy niesie jakiś swój bagaż, rany trzeba leczyć, nie wytykać komu się nawinie.. nie walczmy między płciami o to kto jest lepszy, kto zawinił. to zadnej stronie nie słuzy.. przecież chcemy sie kochać :)
Mężczyzni my was lubimy a wy lubicie nas!!?? :) dzielmy się tym co nas różni i jak mamy sobie z tym radzić. Jak się uzupełniać i jak kochać , tylko wtedy będziemy się rozumieć i nie przyklejać nawzajem etykiet...
Mnie osobiście męczy nagonka i rywalizacja między- płciowa której pełno w mediach, gazetach a czasem i portalach katolickich.. jest jej za duzo, i jak potem mamy siebie lubić? i patrzeć życzliwie , nie mówiąc o tym by pokochać?
( 1924 )| fobiczka | data: 07.09.2007, godz: 10:41 |
Prosze o modlitwę w intencji uleczenia z fobii spolecznej( drżenie rąk).
Dziekuję
( 1923 )| trędowaty | data: 07.09.2007, godz: 08:38 |
Wiesz Piotrze, nic do Ciebie nie mam i jakoś mi nie w smak jakkolwiek przeinaczać to co napisałeś, może Cię źle zrozumiałem, może nad interpretuje, na pewno jednak nie jest to z mojej strony sarkazm, przykro mi że tak to odbierasz, nie ma sensu dalej tego ciągnąć bo nikomu zdaje się to nie pomoże, pisałeś o dystansie wobec własnych poglądów, czasami zastosuj to także wobec siebie, nie ma się co unosić. Pokój z Tobą!
( 1922 )| Piotr | data: 07.09.2007, godz: 08:28 |
Ctrl+C i CTRL+V - to jest jakaś metoda, przyznaję, ale najlepiej mówić swoimi słowami. Inna sprawa, że wcale nie trzeba tu nie wiadomo jak wzniosłych słów, które i tak w dzisiejszych czasach mało znaczą lub nic. Mów za siebie przede wszystkim SWOIMI słowami, a cudzymi co najwyżej się wspieraj.
Poza tym ja cały czas piszę, że do miłości nic nie mam, ale najwyraźniej czytanie ze zrozumieniem to obecnie towar deficytowy.
( 1921 )| karol | data: 07.09.2007, godz: 07:39 |
Bo miłość mój drogi to:
To chcieć czynić drugiego wolnym, a nie uwodzić go,
to uwolnić go z jego więzów, jeśli pozostawał więźniem,
Aby on także mógł powiedzieć: "kocham ciebie",
nie będąc do tego zmuszonym nieposkromionymi pragnieniami.
Kochać to wejść do drugiego, jeśli otwiera tobie
bramy swego tajemniczego ogrodu, po drugiej
stronie okrężnych dróg, kwiatów i owoców
zrywanych na skarpie,
Tam, gdzie zadziwiony potrafisz wyksztusić: to
"ty", moje kochanie, ty jesteś moją jedyną...
Kochać to chcieć ze wszystkich sił dobra drugiej
osoby nawet z pominięciem siebie, to czynić
wszystko, by ona wzrastała i rozwijała się
Stając się z każdym dniem człowiekiem jakim
być powinna a nie takim, jakiego chciałbyś ukształtować
według swoich marzeń.
Kochać to ofiarować swoje ciało, a nie zabierać
ciała drugiej osoby, lecz przyjąć je gdy daje siebie,
To skoncentrować siebie i wzbogacić, aby
ofiarować ukochanej całe swoje życie skupione w
ramionach twojego "ja", co znaczy więcej niż
tysiące pieszczot i szalonych uścisków,
Kochać to ofiarować siebie drugiej osobie, nawet
jeśli ona przez moment się wzbrania
To dawać nie licząc tego, co inny ci daje,
płacąc bardzo drogo, nie domagając się zwrotu.
Największa miłość wreszcie to przebaczyć, gdy
ukochana niestety odchodzi, usiłując oddać
innym to, co przyrzekła tobie.
Kochać to zastawić stół, aby przy nim zasiadł twój
gość i nie sądzić, że możesz obejść się bez niego,
Ponieważ pozbawiony żywności, jaką on ci przynosi,
na twoje świąteczne przyjęcie nie postawisz
dań królewskich lecz tylko suchy chleb biedaka.
Kochać to wierzyć drugiej osobie i ufać jej,
wierzyć w jej ukryte siły, w życie które posiada,
jakiekolwiek byłyby kamienie do usunięcia dla
wyrównania drogi.
To zdecydować się rozsądnie i odważnie wyruszyć na
drogi czasu, nie na sto, tysiąc czy dziesięć
tysięcy dni, ale na pielgrzymkę, która się nie skończy,
bo jest pielgrzymką, która trwać będzie ZAWSZE.
Powinienem ci to powiedzieć, aby oczyścić twe
marzenia, że kochać to zgodzić się na cierpienie,
śmierć sobie samemu, aby żyć i ożywiać,
Ponieważ tylko ten, kto może bez bólu zapomnieć
o sobie dla drugiego, może wyrzec się życia dla
siebie tak, żeby nie umarło w nim cokolwiek z niego.
Kochać wreszcie to jest to wszystko, o czym
powiedziano i jeszcze więcej,
Bo kochać to otworzyć się na nieskończoną MIŁOŚĆ,
to pozwolić się kochać, być przejrzystym
wobec tej MIŁOŚĆI, która zawszę w porę.
To jest, o wzniosła Przygodo, pozwolić Bogu
kochać tego, którego ty w sposób wolny
decydujesz się kochać!
Michael Quist
( 1920 )| Piotr | data: 06.09.2007, godz: 23:23 |
nieMała - to, że niekoniecznie kończę rozmowę/wpis jakimś pozdrowieniem, wcale nie znaczy, że komuś życzę źle. Jestem w takich kwestiach powściągliwy, bo zdaję sobie sprawę, że w dzisiejszych czasach słowa już niewiele znaczą, więc są często nadużywane. Cóż po pobożnym pozdrowieniu, gdy za chwilę kogoś zbluzgam? I niezbyt rozumiem, co masz na myśli na myśli z tym uwieszaniem. W takiej przestrzeni, jak Internet i na takim poziomie, na jakim się "znamy", ja bym nigdy nie podjął się oceny osoby, co najwyżej wyrażanej postawy, ale nie osoby. Ja również wyrażałem i wyrażam swoje myśli. Jednak to nagle ja wyszedłem na "czarną owcę", bo mówię szczerze i bez lukru. Gdzie tu w takim razie zrozumienie? Pomimo tego, że się nie zgadzam z trędowatym, staram się go zrozumieć, choć może niekoniecznie to widać. Nie lubię robić czegoś na pokaz. To po prostu nie mój styl.
Bea - ja tylko wskazałem, żeby zaczynać od siebie. To wcale nie wyklucza istnienia i wpływu na nasze życie czynników zewnętrznych. I jeszcze raz w mojej sprawie. Podparłem się własnym przykładem dla większej wiarygodności, a nie dla podziwu czy współczucia. Ta sytuacja jest już za mną, z czego niewątpliwie się cieszę.
A co do przykładu chorej miłości:
Jakiś czas temu oglądałem film o kobietach, bijących swych mężczyzn. Motywem przewodnim była historia chłopaka, który właśnie się związał z taką dziewczyną/kobietą. "Związek" ten trwał około 8 lat. Naznaczony był krwią, cierpieniem i upokorzeniem. Nie chciał od niej odejść. Miał cały czas nadzieję na poprawę. A skończyło się to wszystko jego śmiercią, tragiczną zresztą - ona sama go zabiła nożem; żeby być skrupulatnym - umarł od zadanych ran po prawie tygodniu śpiączki. Mnie właśnie o tego typu sytuacje chodziło. Trzeba umieć oddzielać ziarno od plew i nie rzucać pereł między wieprze - żeby już tak nawiązać do Pisma Św.
( 1919 )
chętnie bym z kimś porozmawiała tak zwyczajnie, wymieniła sie doswiadczeniami, przemysleniami...i to na spotkaniu przy kawie, a nie przez szklany ekran--anonimowo.
Mieszkam w pobliżu Tarnowa. Podkarpacie.
Piotrze pisałes ze brak ufności to problem w sobie, rozumiem ze piszesz to od siebie bo TY rowniez zostałes zraniony, i Twoje problemy naprawiałes zaczynając od siebie..;) człowiek zraniony nie może jednak obarczać siebie całą odpowiedzialnością za problemy gdy ktos na to wpłynął. Najwazniejsze jest napewno przebaczenie, tego nie mozna pominąć nawet największemu wrogowi. pozdrawiam:)
( 1918 )
Każdy niesie ze sobą jakiś bagaż doświadczeń. Nie w tym rzecz by oceniać kto, co, jak i dlaczego. Brakuje nam tak niewiele- zrozumienia. Dlaczego, więc oczekujemy jego od innych? Czy nie łatwiej dać go po prostu od siebie drugiej osobie?
( 1917 )| Magda, lat 30 | data: 06.09.2007, godz: 21:21 |
Proszę Was o modlitwe. Dziękuje.
( 1916 )| nieMała | data: 06.09.2007, godz: 20:56 |
Piotrze przecież to Ty sam najpierw uwiesiłes swoje racje na trędowatym. ;)
Tak jak TY , kazdy ma prawo wyrazic zdanie i ustosunkować sie nawet do osoby,;) dlaczego zbyt łatwo sie obrażasz? bo ktoś ma inne zdanie? i choćby dlatego ze na końcowe życzenia nie odpowiedziałes tym samym... chocby pozdrawiam..Trędowaty okazał Ci trochę szacunku ...zastanów się co mają nieść wpisy.. z Bogiem.
( 1915 )| mario | data: 06.09.2007, godz: 20:40 |
ja nie umiem sobie poradzić do końca ze zranieniem, a może raczej zapomnieniem, bo to o to chodzi; po prostu ta inna, nowa osoba nie jest w stanie zasłonić przeszłości; bardzo bym chciał zapomnieć ale jakoś nie umiem, i bylbym draniem, gdybym wymagał od kogoś by czekał na to żeby u mnie się coś zmieniło, to byłoby chore jak cała ta moja choroba :), ..może warto zranionej osobie przypominać że osoba która zranila ma się dobrze i nie wie z pewnością o problemach zranionego :)
ja sobie to powtarzam :)
( 1914 )
No popatrz...ja do Rzeszowa mam całkiem niedaleko...:)
( 1913 )| Marcin | data: 06.09.2007, godz: 17:50 |
W 10 rocznicę śmierci bł. Matki Teresy z Kalkuty usłyszałem słowa któreona kiedyś powiedziała. A stwierdziłaonaże największym problemem nie jest głód fizyczny a głód uczuć który jest bardzo trudno zaspokoić.Co do zranień to jak to już zostalo na tym forum powiedziane problem dotyczy też facetów.Potrzebują uczuć i miłości mężczyzni i kobiety,młodzież i dzieci wychowywana w domach dziecka,ludzie w podeszłym wieku czyli jest to ogromna rzesza ludzi...trzeba wychodzić do tych ludzi i dawać im wszystko na co nas stać nawet jeśli my też zostalismy zranieni.Cały problem w tym byśmy my chcieli wychodzić a Ci którzy potrzebują uczuć nie chowali się ze strachem po kątach ale otworzyli się na tych którzy do nich wyciągają rękę.Pozdrawiam i przepraszam za błędy w pisownii ale nie mogę ich skorygowac z winy komputera.
( 1912 )| Piotr | data: 06.09.2007, godz: 17:17 |
Mnie zarzucasz schematyzm, ale to raczej ty utknąłeś w jakimś schemacie i to ciągnie się dalej. Ja pisałem przede wszystkim o PATOLOGIACH sfery uczuciowej/miłosnej, a jeśli już wspominałem o miłości to tylko dla ustalenia pewnych pojęć. Nie definiowałem miłości i nie mam zamiaru tego robić, bo trudno uchwycić całą paletę doznań z nią związanych - każda definicja będzie zbyt wąska i niewystarczająca, co nie znaczy, że nie można próbować jej jakoś opisywać. Patologia to nie miłość, więc tutaj można mówić o nadużyciu z Twojej strony - nigdy to nie było tożsame.
Kolejna sprawa - poglądy to jeszcze nie cały człowiek i wcale nie muszą się pokrywać z odczuciami. Jeszcze raz nie deprecjonuje miłości, bo uważam, że jest ona szalenie ważna. I nie widzę świata dwukolorowo, ale uważam, że pryncypia powinni być jasne, bo inaczej trudno mówić w ogóle o jakiejkolwiek obserwacji świat, ludzi, zjawisk.
Nie mam pretensji o idealizm jako taki, który nie jest zły, ale przesadne popadanie w idealizm jest już złe; a już na pewno szkodliwe. Trzeba znać proporcje i tyle. Jeśli uważasz, że tylko rozumem się kieruje, to jesteś w błędzie. Pozwól, że zacytuję Pascala: Kropla miłości więcej jest warta niż ocean rozumu. Zgadzam się z tym, ale nie znaczy to, że nie można krytycznie podejść do świata, a przede wszystkim do siebie.
Miłość jest wartością i jest to chyba poza dyskusją. Kolejny raz mijasz się z prawdą. Nie utożsamiam jej z miłością, ale osobiście uważam, że chyba taka właśnie "związkowa" miłość jest celem większości ludzi. Oczywiście możesz sobie kochać bez wzajemności, ale na dłuższą metę chyba nie ma to sensu. Pochopnie oceniasz ludzi, a szkoda.
Kolejny raz patrzysz na ludzi schematycznie mówiąc o "zdroworozsądkowcach" i "sercowcach". Te kategorie są tylko umowne i na pewno nie podpadam jednoznaczenie pod żadną z nich. Masz serce i rozum, więc chyba dla osiągnięcia powinieneś korzystać z obu ;)
Sarkazm sobie daruj, naprawdę, bo wychodzi to trochę groteskowo.
( 1911 )| trędowaty | data: 06.09.2007, godz: 15:48 |
Nie miałem zamiaru spłaszczać czy przeinaczać Twoich słów Piotrze jeśli tak się stało to przepraszam. Cały czas problem tkwi chyba w kwestii pojęciowej, Ty z tego co ja rozumiem podchodzisz do tej miłości w sposób powiedzmy praktyczny "krótka piłka, kocha - nie kocha" i poniekąd masz rację, tyle że pomiędzy kocha - nie kocha istnieje sporo stanów pośrednich i wielu ludzi po prostu musi je przejść, i może się ktoś dąsać że powiedzmy dziewczyna nie chce 3 razy w tygodniu czy tam powiedzmy 5 razy się z nim spotykać, czy też nie powtarza jak to jest zakochana etc itp, i nawet nie musi to być kwestia zranienia, czy też jakiejś nieufności a zwykłe ludzkie dorastanie do pewnych uczuć i zachowań, świat nie jest czarno - biały i nie wszystko da się opisać w schematyczny sposób. Pewnie masz też racje że moje rozumowanie jest idealistyczne w jakimś stopniu ale trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie czy tzw. "miłość" ma być na zasadzie umowy ja kocham Ciebie, Ty mnie, ja mogę coś tobie dać, ty możesz dać coś mi więc jesteśmy dla siebie stworzeni...jeśli tak to ja odpadam, kocha się nie dlatego że oczekuje się tego samego od osoby kochanej, ja wiem że większość związków międzyludzkich właśnie na tym polega i pewnie w większości są szczęśliwe ale mi osobiście to nie odpowiada, jak wspomniałem nie twierdzę że tak należy żyć, chcę tylko sobie i wszystkim uświadomić że taka możliwość istnieje. Ty miłość jednoznacznie utożsamiasz ze "związkiem" ja miłość traktuję jako wartość samą w sobie, może pozostanę sam jak palec ale zapewniam Cię że nie będę z tego powodu nieszczęśliwy :-) Dobrze że na świecie są ludzie podchodzący do życia zdroworozsądkowo, ale muszą istnieć też ludzie "biją sercem" w przeróżne ściany i umierają dla idei :-) Miłości nie przyspieszysz ani o sekundkę. Tak więc umrę niepraktycznym kawalerem i nikt nie będzie nade mną płakał :-) Trzymaj się zdrowo i niech Pokój będzie z Tobą!
( 1910 )| Piotr | data: 06.09.2007, godz: 15:27 |
nieMała - przejścia, doświadczenia mają wpływ na nas i jest to bezsprzeczne. Można się spierać do do skali oddziaływania na nasze życie. Muszę przyznać, że zaskoczyło mnie to, że zostałem źle zrozumiany. Najwyraźniej operujemy na innych poziomach abstrakcji i stąd to nieporozumienia. Może brak woli porozumienia? Nie wiem.. Znowu jestem znowu "atakowany" za ocenianie miłości. Czemu miałbym, nawet w takich kategoriach tego nie oceniać? To coś złego? To zjawisko jak każde inne i jako takie może podlegać ocenie. Trudno zobiektywizować ocenę z racji dość abstrakcyjnego charakteru miłości, ale wcale nie wyklucza to oceny. Odpowiedz mi w takim razie na takie pytanie: Czy szlachetne środki (zbliżenie się do zranionej osoby i kochanie jej mimo wszystko) prowadzi zawsze do celu, jakim w zamyśle jest miłość, do tego szlachetnego celu? Ja mówię przede wszystkim o tym w tym kontekście. Nie wystarczą dobre chęci, trzeba czegoś więcej.
W ogóle muszę powiedzieć, że nie podoba mi się to, jak jestem postrzegany. Wychodzi na to, że jestem zimny, wyrachowany (patrz: zyski i straty) i w ogóle z innej bajki. Może i jestem, ale nie chcę być oceniany za poglądy, które mają tutaj tak naprawdę charakter fragmentaryczny. Masz prawo oceniać poglądy, ale nie oceniać mnie przez pryzmat poglądów.
Nie przesadzałbym z tym poranieniem. Było i minęło. Już dawno. Żyję dalej i nieźle się miewam. I nie ma w tym goryczy - nikogo nie obwiniam, a po prostu przyglądam się rzeczywistości. Nie tej wyidealizowanej - szalchetnej, acz wyimaginowanej.
Nigdy też nie deprecjonowałem miłości. Nie wszystko złoto, co się świeci, więc nie wszystko, co zdaje nam się być miłością, jest nią w istocie. O tym pisałem, a nie o tym, że mamy zranionych ludzi ex definitione odrzucać i skazywać na osamotnienie i pistkę. To kolejny raz udowadnia, że nie ma dyskusji merytorycznej, a jest to raczej dyskusja emocjonalna. To bez sensu. Trochę więcej dystansu do własnych poglądów. Nie twierdzę, że mam monopol na rację, ale trochę więcej rzeczowości, bo trudno mi polemizować z uczuciami drugiej osoby..
( 1909 )
Witam! Caly czas jest rozpatrywany temat milosci, zaufania i tego czasu niepokoju jakim jest czas oczekiwania na odpowiedz czy jakis gest tej drugiej osoby.
Moim zdaniem osoba, nie wazne czy to chlopak czy dziewczyna, jesli zostala raz zraniona nie moze pozniej sie przelamac. Ciezko jest komus zaufac w stytuacji gdy raz juz sie komus ufalo, komus kto zapewnial nas on swojej milosci i wiernosci. Zaufanie takiej osoby zdobyc jest ciezko, dlatego tez uwazam iz jesli ktos nie ma calkowicie czystych zamierzen co do takiej osoby to powinnien sobie odpuscic. Taka zraniona duszyczka moze potrzebowac duzo czasu i pracy nad soba. Jesli jednak bedzie czula nad soba presje w stylu, "zdecyduj sie w doncu na cos" to jasne jest ze ucieknie. Z drugiej strony moze byc tez tak, ze osoba tak przezwyciezy swoje koszmary przelamie sie podziekuje nam za pomoc i bedzie chciala zostac na "stopie" przyjazni i co wtedy?? Nie latwo jest zrezygnowac z osoby, ktora sie kochalo i pomagalo sie stawac na nogi ale nie ma nic na sile. Jesli nie widzimy zainteresowania nami ze sterony tej drugiej osoby to nalezy zrezygnowac.Nie ma sie co ludzic ze taka osoba sie w nas zakochac, takim postapieniem mozemy sprawic ze my sie bardziej "wkrecimy" i my bedziemy cierpiec. Nie mozna sie tez zniehcecac, bo to nie jest tak ze milosc przyjdzie i zapuka do naszych drzwi. Trzeba szukac lecz angazowac sie w to gdzie widzi sie chociaz troche zainteresowania ze strony drugiej osoby. Czasem ludzie nie chcac poczekac, poszukac ze strachu przed byciem samotynym "pchaja" sie w zwiazki, ktore trwaja chwile i czesto koncza sie bolesni. Sama boje sie samotnosci i zastanawiam sie czesto czym podeykowane sa moje wybory. Czasem naprawde warto jest poczekac ale aktywnie a nie usiasc w fotelu i czekac. Do milosci jest trudna droga, dlatego jak sie juz ja znajdzie to jest wspaniala.
Lecz czy my w tych czasach potrafimy znalezc milosc?? Tak wiel jest rozwodow itp. Moim zdaniem boimy sie odkryc nasze prawdziwe oblicze przed osoba, zktora jestesmy z obawy na jej utrate.
Modlmy sie o oswiecenie i wytrwalosc w szukaniu, bo serce czlowieka to czastka, ktora kocha i czeka.
To sa tylko moje wlasne przemyslenia, kazdy patrzy na wszystko z troche innej strony.
( 1908 )
Witam! Cały czas czytam wasze wpisy dotyczace zranien. Ja również mam problem z otwarciem się. Mam kolegów, ale kiedy widze, że ktos liczy na coś więcej ze strachu się wycofuje. Chciałabym spotkać właśnie kogoś takiego jak 'trędowaty', kto czekał by cierpliwie i pomagał mi rozbić ten mur. Niestety na razie spotykam tylko takich chłopaków, którzy nie potrafią czekać, ale mam nadzieje, że to się kiedys zmieni. Codziennie modle się o spotkanie tego właściwego, ale też staram się wychodzić ludziom na przeciw bo przecież nie mogę siedzieć bezczynie i liczyć tylko na to, że on sam zapuka do moich drzwi. Pozdrawiam wszystkich i zachęcam do pracy nad sobą :)
( 1907 )| nieMała do Piotra, lat 31 | data: 06.09.2007, godz: 12:31 |
widać ze jestes po przejsciach dlatego tak zareagowałes na wpis tredowatego i innych;), Mnie tez się nie podoba podejście do miłości w sensie zysku i strat [cyt.Trędowaty] Trędowatemu przyznam tu rację ze miłosc to dawanie siebie, choć oczywiście mamy prawo ją otrzymywać..nie chodzi o katowanie się. Ze ktoś potrzebuje czasu..jest ostrozny(Nie mów ze to choroba) to poprostu zranienie i potrzeba czasu..sam to przeżyłes choc nie do końca z tego wyszedłeś i nieswiadomie oczekujesz teraz więcej niz ktos moze CI dać. [ w Twoim poscie wyczuwa się pewną gorycz]
Ja tez jestem za tym by nie traktowac miłosci instytucjonalnie, z której płyną zyski dla mnie.. Tak dla prawdziwej miłosci można trochę pocierpieć! w sensie wyrozumiałości a nawet trudu dla jej budowania. Wszystko co najpiękniejsze-najwartościowsze zdobywa się w zyciu własnie w trudzie. Miłosc wcale nie musi przyjśc łatwo a potem nad nią trzeba całe zycie pracować. Nie można wymagać wiecej od innych, żebyśmy my byli szczęsliwi.
mężczyzni też czasem popełniają błąd sądząc ze wolna kobieta powinna ich łapac, bo nie ma na co czekać, a co z miłością? a potem narzekanie ze była chorobliwa, może lepiej
właśnie w hymnie o miłosci można dostrzec na czym polega miłosc...miłosc cierpliwa jest, nie pamęta złego, wszystko znosi.. nie powiesz chyba ze to teoria czy bajka:) w miłości nadal obowiązuje..
Basia napisała ze trzeba szczęsciu dopomóc, modląc się o drugą osobę. Nie wspomniała zeby siedziec w zamknięciu i czekac na Bożą interwencję. Wydaje mi sie ze czasami nadmiernie wyprzedzamy wolę Bożą, chcemy Mu dopomóc a tak naprawdę to sami bierzemy sprawę we własne ręce..a potem rodzą się pretensje, bo miało być po Bożemu a nie wyszło..
Mam nadz Piotrze ze zrozumiesz {jako zraniony} ze nigdy nie jest za pozno na miłosc jeśli tylko z doswiadczeń wyciąga się wnioski a serce uleczy, by było dla innej darem a nie rozżaleniem.
Zycze Ci tego, bo tylko wtedy będziesz mógł szczerze pokochać i potrafił przyjąć miłość .
( 1906 )| Piotr | data: 06.09.2007, godz: 11:37 |
hanka - bardzo mądrze napisane ;)
trędowaty - spłaszczyłeś moje słowa i to bardzo. Masz prawo do własnego zdania i przekonań. Szanuję to i nie ma pretensji, że myślisz tak, czy inaczej. Chodzi jednak o to, że wielu ludzi podchodzi bezkrytycznie do świata i tego, co ich spotyka. Do pragnień również, miłości przede wszystkim. Dla kogoś, kto czeka długo na miłość, będzie to na pewno niezwykłe doznanie, które niestety może uśpić czujność. Chcąc kochać, poświęci się tej relacji, która w ostatecznym rozrachunku nie wiele wspólnego z miłością. Nie po to mamy rozum, żeby go nie używać. To, że najpiękniej widzi się tylko sercem, nie moża nam zamykać oczu na to, co się dzieje.
Twierdzisz, że to nie umartwianie. Jeśli jest ona odwzajemniona, to nie jest, ale w innym przypadku o czym mówimy? Miłość, jeżeli myślimy o związku, musi być wzajemna. Nie mówimy chyba tutaj o relacji dziecko - rodzic. Kolejne twierdzenie - myślę o miłości w kategoriach zysków i strat. Jesteśmy istotami egoistycznymi i do tego śmiertelnymi - któż z nas ma czas i siłę, żeby czekać 50 lat? To nie jest normalne, chyba, że jednak jakaś nadzieja istnieje, coś dzieje się w kierunku poprawy, tudzież problemy związku wystąpiły później, a nie były fundamentem tej "miłości". Twój idealizm jest szlachetny, ale tylko tyle. Przekonania masz czysto teoretyczne, romantyczne bym powiedział, ale spójrz jak żyli romantycy. Byli ciągle nieszczęśliwi, żyli złudzeniam, żyli w więzieniu własnego ja. Zresztą zobaczymy co się stanie, gdy wejdziesz w taką relację. Nie piszę tego, żeby Cię zmiażdżyć, czy zranić. Chodzi o trochę zdrowego rozsądku, tym bardziej, że wpadają tu osoby samotne. Jest to zwłaszcza groźne w przypadku osób, które nigdy z nikim nie były. To może wywołać u nich przekonanie, że bez względu na okoliczności, trzeba trwać, bo to "prawdziwa miłość". Tak czekać i trwać może tylko Bóg - on nie potrzebuje zasadniczo naszej miłości, ale bez względu na naszą postawę ją nam ofiarowuje.
( 1905 )
Dziekuje za odpowiedz na moj wpis. Piotrze, bardzo madrze piszesz.
Co do zranien, to mysle, ze wszystko przez pustych mezczyzn, ktorzy najpierw zawroca w glowie, a potem , zwykle pod byle pretekstem, porzucaja. Przez takich drani cierpia porzadni faceci, poniewaz mimo wielu szczerych zapewnien sa odrzucani przez kobiete, ktora z gory zaklada, ze kazdy mezczyzna jest taki sam. Wzajemne zamykanie sie na drugiego czlowieka nic nie da, trzeba sie przemoc i uwierzyc, zaufac drugiej osobie. Dajmy szanse milosci, niech rozwija sie i nabiera mocy.
( 1904 )| hanka | data: 06.09.2007, godz: 11:00 |
Zgadzam się z tym że nie można czekać w nieskończoność. Popadanie w skrajności w pewnych kwestiach nigdy nikomu dobrze nie zrobiło. Czekać można, ale czekanie moim zdaniem choć trochę konstruktywne być powinno. A więc 'czy chcesz mi zaufać? Razem możemy spróbować przezwyciężyć strach. Ale musisz chcieć z tym walczyć, a ja Cię będę wspierał i Ci pomagał.' Coś takiego miałam na myśli mówiąc o czekaniu. Że oboje chcą. natomiast jeśli ona próbuje uciekać i sie chować, to rozumiem zniecierpliwienie. Nic przecież na siłę. Po prostu musi być chęć i pewne działanie, może być różnie momentami, ale jakieś kroczki do przodu zrobione być muszą. Bo wtedy widzi sie sens, wtedy jest nadzieja. A w rzeczywistości, jeśli ta 2 osoba nie będzie chciała, to można czekać długo i szczęśliwie, a nic sie nie zmieni..Bo każdą zmianę należy zacząć od siebie..
( 1903 )| trędowaty | data: 06.09.2007, godz: 10:44 |
Witam! Piotrze, to co dla Ciebie jest głupotą dla innych jest czymś niezmiernie ważnym, piszę to co myślę i w co wierzę i nie jest to kącik z poradami dla nieszczęśliwie zakochanych w kolorowym czasopiśmie, nikomu nie staram się wmówić że tak właśnie ma żyć. Widzisz ja sobie inaczej miłości nie wyobrażam, tyle że w przeciwności do Ciebie nie traktuję tego jak umartwienie ale jak szacunek wobec uczuć drugiej osoby, którą ponoć kocham, nie na zasadzie "słuchaj, kocham Cię, masz tydzień czy tam powiedzmy miesiąc żeby się zdecydować czy też mnie kochasz bo jakby coś szukam sobie innej, muszę przecież mieć coś z życia..." (przepraszam za przejaskrawienie). Taki już patologicznym osobnikiem jestem. Jak wspomniałem to co napisałem i to co piszę to nie żadne rady a tylko to co myślę, kim ostatecznie jestem żeby udzielać komukolwiek rad? Chciałbym tylko żebyś zwrócił uwagę że to co Tobie wydaje się najbardziej normalne i co przychodzi Ci z łatwością dla innych jest wielkim problemem, a miłość wbrew temu co piszesz nie polega na zaspokojeniu własnych potrzeb. Wiesz jak rozumiem miłość? Że życzę kochanej osobie wszystkiego dobrego i wcale nie roszczę sobie praw do udziału w tym dobrze. Mamy odmienne opinie na ten sam temat i to całkiem normalne jest. Acha, jeszcze jedno urocze jest traktowanie miłości i drugiego człowieka na zasadzie zysków i strat... "jaką mam pewność że warto czekać te 10 i więcej lat" otóż nie mam nijakiej pewności, tyle że miłość to nie coś co mogę zyskać ale co mogę dać i jakoś nie pasuje mi taka kalkulacja. Tak więc jak wspomniałem nie traktuj mojego pisania jak dobrych rad dla kogokolwiek, ale zwyczajnie jak głos w sprawie, z którym nikt na dobrą sprawę nie musi się zgadzać i ja to szanuję jak najbardziej. Trzymaj się zdrowo i Pokój z Tobą!
( 1902 )| Piotr | data: 06.09.2007, godz: 09:54 |
trędowaty - masz rację, że nie ma się co spieszyć nadmiernie, ale nie można przeciągać oczekiwania w nieskończoność, bo mamy wtedy patologiczną sytuację. To nie jest miłość, tylko choroba. Jestem ciekaw, czy sam zdecydowałbyś się na takie umartwienie. Sądzę, że nie, a to co piszesz to dobre rady, ale chyba dla INNYCH. Jeżeli chcesz cierpieć z miłości - droga wolna, ale nie opowiadaj takich głupot, bo wielu ludziom może to zaszkodzić i po prostu zniszczyć ich życie. Byłem raz w takiej relacji, toksycznej i muszę stwierdzić, że dobrze się stało, że to już za mną. Oczywiście na początku, po rozstaniu, był ból, poczucie straty, ale z czasem odżyłem. A poza tym - jaką masz pewność, że warto czekać te 10 i więcej lat? Miłość ma nagle stać się umartwieniem? Przepraszam, ale to chyba nie jest miłość, ale choroba..
Basiu - to o czym piszesz to idealizm - piękny, ale oderwany od życia. To głównie zranienia, złe doświadczenia na nas wpływają, bo zmuszają nas do zamyślenia nad sobą, swoim życiem. Bez pracy nad sobą nie może być mowy o "cudownym" ominięciu problemów dzięki przeznaczeniu. Nie neguję tego, iż na wszystko jest czas, ale bez kiwnięcia palcem nie zmienisz wiele w swoim życiu.
( 1901 )
no własnie, trochę zgodzę się z Trędowatym, nie do konca zgodziłabym sie z Marcinem. Owszem, nie mozna czekac w nieskonczoność, przebierając itp ale miłośc to przecież wytrwałość, cierpliwość. A tu zrozumiałam ze chodzi o zdobycie kogoś, by juz miec to za sobą. a to nie ma nic wspolnego z miłoscią.
Myślę ze warto kogoś lepiej poznać nawet jeśli to dłużej potrwa bo ktos cierpi, i jeśli tą osobe pokochamy lub jestesmy w stanie pokochac to warto poczekać, dać jej czas, nie przeginać z naciąganiem ale pozwolić uczuciu naturalnie rozkwitnąć a tym samym dojrzeć do ważnej decyzji jaką jest małzenstwo. Bo to nie zwykła formalność jak niektórzy traktują... bo się starzeją, bo kończą 30, to trzeba już stworzyć małżeństwo.
Jesli komuś w młodym wieku sie nie udało nie znaczy, że w przyspieszeniu ma teraz zapoczątkować uczucie by zawrzeć małzeństwo!
Poza tym jest jeszcze pomoc Boża, jeśli się poleci Bogu tę osobę i przemodli, przyjdzie odpowiedź.
( 1900 )| trędowaty | data: 06.09.2007, godz: 09:24 |
A propos tego co się ponawypisywało poniżej, to myślę że po pierwsze nic na siłę, każdy ma swoje jakieś wewnętrzne przeżycia radości i smutki, do pewnych kwestii czasami długo się dochodzi, to tak jak z kwiatkiem który długo trzeba podlewać i pielęgnować zanim rozkwitnie, tak i z człowiekiem, nie przyspieszymy nic takimi własnymi pretensjami, a jeśli ktoś choćby 10 lat nie może poczekać aż ktoś wewnętrznie sie przełamie coś się przesili to błagam niech nie pisze o miłości, prawdziwie kochać to być przy kochanej osobie nawet z myślą że nigdy nie będzie się razem i nic nigdy z tego nie będzie poza tą własną ofiarą...a nie prędziutko dziewczyno decyduj się bo mi latka lecą...chyba nie czuję tego bluesa, oczekiwania, oczekiwania i jeszcze raz oczekiwania, aż się słabo robi. Pokój z wami!
( 1899 )
Do Marcina
Myślę, że poprostu "na wszystko jest odpowiednia pora pod niebem"i że dwa serca się szukają i w odpowiednim momencie się spotkają, i nie szukajmy w sobie negatywnych przyczyn, jest wiele wartościowych ludzi, których dzielą duże odległości, musimy być cierpliwi i modlić się by to Maryja wybrała nam odpowiednią żonę, męża, oczywiście trzeba szczęściu też wyjść naprzeciw:-) Pozdrawiam:-)
( 1898 )
"Nie wyczerpała się litość Pana, miłość nie zgasła.
Odnawia się ona co rano: ogromna Twa wierność.
"Działem mym Pan"-mówi dusza moja,
dlatego czekam na Niego." (Lm 3, 22-24)
Nie muszę chyba nic dodawać, te słowa Pisma Św. mówią same za siebie.
z modlitwą Karol
( 1897 )| ja | data: 06.09.2007, godz: 02:12 |
prosze o modlitwe w intencji mojej kolzenki Izy..o potrzebne łaski....
( 1896 )| Piotr | data: 05.09.2007, godz: 22:56 |
Aurea - cieszę się, że chociaż na odległość, jakoś pokrzepiło Cię to ;) A co do reszty - niestety kobiety są traktowane fatalnie. Niezależnie od osiągniętego sukcesu, posiadania dzieci, czy wybitnego intelektu. Po prostu napisałaś prawdę, smutną, acz trudną do ukrycia. A wiecie o tym same jako kobiety. Poza tym nie mam w zwyczaju potępiać ludzi, a co najwyżej ich czyny. Z tego co piszesz, to już sama czujesz się ukarana i upokorzona, więc nie byłoby sensu Cię atakować. Po co? Dla przyjemności? Nie cieszy mnie cudze nieszczęście. A poza tym jestem zwolennikiem programu pozytywnego - jeśli zwracasz komuś na coś uwagę, to rób to po to, żeby pomóc, a nie dla zasady.
A co do widoczności - masz już odpowiedź i teraz po prostu musisz się "pokazać" światu. Odgradzając się od świata trzeba mieć świadomość, że zyskujemy kawałek rzeczywistości dla siebie, mamy trochę swojej piaskownicy, ale może nam wiele umknąć, bo nie bawimy się z innymi. Zastanów się nad tym i dopiero zacznij coś robić, czy może na początku myśleć w ogóle o jakimś konkretnym działaniu/planie. A przede wszystkim nie licz na gotowca, zwłaszcza gdyś taka enigmatyczna. W takim wypadku trudno o dobrą radę.
( 1895 )| :-) | data: 05.09.2007, godz: 22:35 |
Witam wszystkich
Czytam ostatnio wasze wpisy. I tak się zastanawiałam. Bo macie racie odnośnie tych zranień, bojaźni i tego ze nalezy przezwyciężyć strach i pozwolić się kochać.
Ale jest czasem też tak ze ktoś chce być kochany ale nie jest zauwazany. Owszem moze i wina lezy po jego stronie bo trzeba działać. Czasem jednak niektózy mają skrytą osobowość. Nie lubieją się pokazywać i być w kręgu ciągłego zainteresowania. Poprostu prowadzą spokojne zycie.
Taka osoba myśli, pragnie by byc kochana/kochany ale jest trakotowany jakby nie istniał. Nigdy nikt nie skieruje zadnego gestu zachęcającego. To co w tedy.....
Taka osoba czuje się bezwartościowa i coraz bardziej zamyka się na innych, popada w kompleksy.
To tyle z mojej strony.....
Moze ktoś mi coś doradzi odnośnie tego jak mam się zachowywać aby zostać zauwazoną :-)
( 1894 )| aurea, lat 22 | data: 05.09.2007, godz: 21:59 |
.. do Piotra i Kariny!!
Dziekuje Wam bardzo, za slowa, ktore stanowia dla mnie w jakis sposob otuche. Dziekuje za to, iz nie potepiliscie mnie. Mam nadzieje, ze Wam i wszystkim innym Bog wynagrodzi laskami, gdyz jestescie ludzmi, ktorzy potrafia zrozumiec, nie ocenianiac i potepiajac z gory!
" Szczesliwi, ktorzy mieszkaja w domu Twoim Panie,
ktorzy zachowuja ufnosc w swoim sercu.
Przechodzac dolina placzu, przemieniaja ja w zrodlo.
Z mocy w moc wzrastac beda;
ujrza oblicze Boga"
Ps 84,5-8
Zycie teraz stanowi dla mnie bardzo wielkie wyzwanie. Zaluje, faktu iz pewna osoba, ktora powinna jakos zareagowac nie zrobila niczego. Czasami jest tak, ze wydaje sie nam iz znamy dana osobe dobrze. Mnie osobiscie wydawalo sie, ze po 3 latach spedzonych razem wiem cos o tym czlowieku. planowalismy razem zycie. Jakaz to ironia. Nie wiem czy kiedy kolwiek bede w stanie zapomniec o tym co zrobilam, a ten czlowiek zyje sobie jakby nigdy nic sie nie stalo. Czy milosc, az tak silepa jest,ze nie widzialam i nie wiem czy dalej nie widze jaki ten czlowiek jest??
Kobieta stworzenie, ktore czesto ponizane czy nie doceniane a jakze w weilu przypadkach rowniez bite dalej bedzie trala przy "towarzyszu swojego zycia".
Bog zaplac Wam za dobre slowo!!
( 1893 )| Piotr | data: 05.09.2007, godz: 21:50 |
Bea - to nie świat jest skomplikowany, tylko my. To my komplikujemy sobie, tudzież innym życie. To poniekąd jest wytłumaczenie Twoich wątpliwości. Odpowiedzi na swoje pytania szukaj przede wszystkim w sobie. Podejrzewam, że Ty tak naprawdę znasz odpowiedź, ale boisz się z nią zmierzyć, czy też raczej
z samą sobą. Oczywiście rozmowa z kimś nie zaszkodzi, ale trzeba jednak zacząć od siebie.
Aniu - niestety często to nie jest tylko kwestia rozstań, które są za nami. Ja osobiście częściej spotykam się z sytuacją, że problemy są o wiele poważniejsze i głębsze, a "rozstania" są zasłoną dla tych prawdziwych, a dodatkowo ucieczką i usprawiedliwieniem dla nierozwiązywania problemów. A poza tym otwarcie to za mało - druga strona niekoniecznie musi sobie poradzić z sytuacją, co może tylko pogłębić tragedię zranionej osoby. Druga strona po prostu musi się przygotować na to, czyli tak naprawdę na wszystko, na spotkanie z nieznanym. Wszak człowiek jest nieodgadnioną i poplątaną istotą. A co do szczerości - w dzisiejszych czasach trudno o nią. Jesteśmy ciągle uczeni zakładania masek, ukrywania się, pozowania. A jeśli już spotkamy się ze "szczerością", to raczej będzie podszyta złośliwością i chęcia dowalenia drugiemu.
( 1892 ) | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | |
