Obmowa
Język obmawiającego jest jak robak, który zjada dobre owoce.
(Św. Proboszcz z Ars)
O bliźnim trzeba albo mówić dobrze, albo milczeć.
(Ks. Bosko)
Potwarz czyni gorszym tego, kto mówi, tego, kto słucha, a na dodatek, tego, kto jest przedmiotem obmowy.
(A. Manzoni)
Potwarz uśmierca trzy osoby jednocześnie: tego, kto ją wypowiada, tego, kto jej doznaje i tego, kto słucha.
(Św. Bernard ze Sieny)
Kto się skarży i obmawia, nie jest doskonały, nie jest nawet dobrym chrześcijaninem.
(Św. Jan od Krzyża)
Za jednym razem obmowa uderza w trzy osoby: tego, kto się jej dopuszcza, tego, kto jej doznaje, i tego, kto jej słucha.
(L. Bourdaloue)
Czy wiesz, jaką szkodę możesz wyrządzić, rzucając kamień z zawiązanymi oczami? Nawet nie wiesz, jaką szkodę, czasami niepowetowaną, możesz wyrządzić, mówiąc coś, co wydaje ci się błahostką, bo twoje oczy są zawiązane przez lekkomyślność albo namiętność.
(J. Escriva)
Gdyby ci, którzy mówią o mnie źle, wiedzieli to, co o nich myślę, powiedzieliby jeszcze gorzej.
(Sacha Guitry)
Ten, kto mówi ci o wadach innych, z innymi będzie rozmawiać o twoich.
(Diderot)
Obmowa oziębia serce tego, kto się jej dopuszcza i tego, kto jej słucha.
(Ks. Bosko)
Pierwszym stopniem obmowy jest obmawianie tego, kto czyni źle; drugim stopniem, gorszym od pierwszego jest obmawianie tego, kto nie czyni ani źle, ani dobrze; trzecim, najgorszym stopniem jest obmawianie tego, kto czyni dobrze.
(Św. Albert) |