Kolędowanie przy złóbku - Boże Narodzenie

Z kościelnych ambon, zapewne niejednokrotnie, usłyszymy o ważności przygotowania duchowego do nadchodzących wydarzeń liturgicznych. Jest to oczywiste. Służą temu parafialne rekolekcje adwentowe oraz Wielka Nowenna przed uroczystością Niepokalanego Poczęcia NMP. Jako chrześcijanie nie zatrzymujemy się tylko na porządkach domowych i staraniach o to, by można było coś położyć na stole wigilijnym i świątecznym. Rozważając tajemnicę Wcielenia Jezusa Chrystusa, mamy przeżywać radość Betlejem, gdzie mądrość mędrców i prostota pasterzy pochylają się razem nad ubogim żłóbkiem, aby oddać chwałę Wielkiemu Królowi. Myślę, że na ten aspekt bożonarodzeniowego świętowania trzeba dzisiaj zwrócić baczniejszą uwagę.

Tym, który w sposób wyjątkowy uczył "radości Betlejem", był św. Franciszek z Asyżu. Na jego prośbę w 1223 r. mieszkańcy Greccio przygotowali żłóbek z sianem, przyprowadzili wołu i osła i wraz z Braćmi Mniejszymi uwielbiali Dziecię Jezus, uczestnicząc we Mszy świętej. Tamten wieczór rozjaśniały nie tylko pochodnie trzymane w rękach zebranych przy żłóbku, ale przede wszystkim światło serc, które zanurzone w kontemplacji pierwszej szopki promieniowały blaskiem niebieskiej chwały.

Ta jasność była źródłem olbrzymiej radości i doświadczenia napełnienia łaską, która pozwala mocniej wierzyć, pełniej miłować i ufniej kroczyć w nadziei wiecznego spotkania.

By zakosztować ducha tego pierwotnego doświadczenia proponuję, aby w wigilijny wieczór po tradycyjnej wieczerzy zgromadzić się całą rodziną przy żłóbku. Niech będzie on umieszczony obok choinki. Zgaśmy światło, zapalając tylko lampki choinkowe i jedną białą świecę, która będzie symbolem obecności Chrystusa. Następnie pozwólmy, by przez dłuższą chwilę zapanowała cisza. W miarę możliwości wyciszmy również swoje wnętrza. Cisza i światło wprowadzają człowieka w stan, w którym otwiera się serce i pragnie słuchać natchnień Bożego Ducha. Kiedy pokój zadomowi się w naszych sercach, z całą rodziną odmówmy jeden dziesiątek różańca świętego, rozważając tajemnicę Narodzenia Pańskiego. Prośmy w tej modlitwie Maryję, aby nauczyła nas patrzeć na Dziecię Jezus oczami matki, która w nędznym żłobie widzi swój największy skarb. Potem niech głowa rodziny przeczyta fragment Pisma Świętego (Łk 2,1-20), a najstarsza osoba z rodziny niech opowie, w jaki sposób Boże Narodzenie było dawniej pielęgnowane w rodzinie. To świadectwo pozwoli dorosłym cofnąć się pamięcią w miniony czas, odświeżając wspomnienia, a dla dzieci stanie się prostym przekazem tradycji i lekcją rodzinnej historii. Dla wszystkich będzie to czas zatrzymania się i głębszej refleksji, co ułatwi dostrzeżenie Bożej obecności w życiu każdego człowieka. Po tych chwilach zadumy jest czas śpiewu kolęd i pastorałek, ale bez udziału telewizji lub taśmy magnetofonowej. Ma to być płynąca z serca, szczera modlitwa uczniów Chrystusa, zapatrzonych w bożonarodzeniowy żłóbek. Śpiewajmy z radosnym sercem pieśni Panu, nie ograniczając Wigilii tylko do świątecznych życzeń, sztucznej choinki, uroczystej kolacji i zwyczajowej "procesji" na pasterkę.

O. Bogdan Kocańda OFMConv Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Wojciech Modlitwa do św. Wojciecha Litania do św. Wojciecha Żywot św. Wojciecha i niektóre wiadomości o jego pobycie w diecezji chełmińskiej Jak Wojtek zaczął szanować zieleń Zamki Bretanii Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna