Czystość małżeńska

Zacytujmy jeszcze raz św. Pawła: "Albowiem wolą Bożą jest wasze uświęcenie: powstrzymywanie się od rozpusty, aby każdy umiał utrzymywać ciało własne w świętości i w czci, a nie w pożądliwej namiętności, jak to czynią nie znający Boga poganie" (1 Tes 4, 3-5). To bardzo ważny dla małżonków tekst. Współżycie ma być wyrazem miłości małżonków do siebie a nie "żądzy" (jakże często utożsamia się obecnie miłość z pożądliwością!). "Żądza" musi zostać utemperowana, nawet "uśmiercona" przez miłość. Miłość nie może zostać zdominowana czy nawet "uśmiercona" przez żądzę! Jak opisać tę miłość? Jakie są jej cechy? Wymieńmy przynajmniej niektóre: pokora, szacunek i podziw dla ciała, szacunek dla godności współmałżonka i jego wolności, troska o jego dobro, zdolność do zrezygnowania z własnych pragnień, ofiarność...

Seksualny akt małżonków może być dopełnieniem ich miłości tylko wtedy, jeśli jest wolnym darem z siebie. Wolnym, a więc nie wymuszonym przez pożądliwość. Darem, a więc podejmowanym nie wyłącznie z myślą o sobie, ale kiedy wiadomo, że sprawi współmałżonkowi radość, jaką ma się z czegoś upragnionego i oczekiwanego. Zwróćmy uwagę, że poczucie "jestem kochany(a)" daje radość, która jest ważniejsza niż zmysłowa przyjemność. Powstrzymanie się od współżycia także może być wyrazem miłości: "Z myślą o mnie, o moim zmęczeniu i złym samopoczuciu zaniechałeś współżycia. Potrafiłeś zrezygnować z własnej przyjemności, ponieważ mnie kochasz."

Opanowanie siebie (czyli posiadanie cnoty czystości) staje się przyczyną wielkiej hojności, z której wypływa głęboka satysfakcja. Szczyt rozkoszy seksualnej, to tylko chwila. Radość w dawaniu zaś trwa. Chwila przyjemności a trwałe szczęście, to dwie zupełnie różne rzeczy!

I odwrotnie, akt małżeński może dawać zmysłową przyjemność, a przy tym być wyrazem czysto egoistycznego brania: "Chodzi mi nie o ciebie, a jedynie o twoje ciało. Potrzebna mi jesteś tylko jako środek do uśmierzenia namiętności". Seks ma być językiem miłości. Taki jest jego wewnętrzny cel zaplanowany przez Boga. Kiedy nie spełnia go - rani. Jest może przyjemność, ale nie ma radości zjednoczenia z osobą, którą się kocha.

Cnota czystości (która - powtórzmy - pochodzi od cnoty miłości) umożliwia powstrzymanie się w tym okresie od wszelkich działań seksualnych. Natomiast osoba, która nie jest wewnętrznie wolna, lecz w jakimś stopniu zdominowana przez pożądliwość cielesną, będzie szukała zastępczych sposobów jej zaspokojenia. Może wtedy dojść do grzechu masturbacji - czy to w samotności, czy też "z pomocą" współmałżonka. Jak wiadomo, masturbacją jest aktem wewnętrznie i poważnie nieuporządkowanym bez względu na to, czy ma miejsce w okresie przedmałżeńskim czy też małżeńskim. Można ją zdefiniować jako takie działanie seksualne, którego jedynym celem jest osiągnięcie pełnego zaspokojenia seksualnego.

Czytelnicy zapewne rozumieją, co mam na myśli. Nie wszyscy jednak wiedzą, że masturbację można uprawiać na różne sposoby. Np. tzw. "seks oralny", jeśli prowadzi do pełnego zadowolenia, będzie właśnie niczym innym jak tylko masturbacją jednej osoby przez drugą. Stosunek przerywany (tzw. grzech Onana) to onanizowanie się przy pomocy ciała partnerki... O cóż innego może w nim chodzić, jeśli nie tylko o zaspokojenie namiętności? Trudno tu mówić o jakimś "jednoczeniu pragnień, celów, myśli", kiedy trzeba myśleć o tym, żeby na czas przerwać stosunek, bo inaczej może dojść do "katastrofy" (ową "katastrofą" jest poczęcie dziecka).

Stosunek antykoncepcyjny jest "nowoczesną wersją" grzechu Onana, który też by sobie nałożył prezerwatywę, aby się nie stresować gdyby je wtedy znano i gdyby je miał pod ręką. Albo też namówiłby swoją partnerkę na przyjmowanie jakichś pigułek (choćby miały nawet 20 skutków ubocznych!). Stosunek przy użyciu antykoncepcji może służyć tylko uśmierzeniu pożądliwości, i niczemu innemu choć małżonkowie mogą chcieć, aby był czymś więcej. Czy można mówić w takim wypadku o stapianiu się dwóch w jedno", "akcie całkowitego oddania się sobie", "bezwarunkowej wzajemnej akceptacji"? Przecież przy pomocy swoich działań mówi się partnerowi zupełnie cos innego, a mianowicie: "Twoje ciało jest niebezpieczne, ponieważ grozi ciążą", "mogę zaakceptować cię, ale tylko bezpłodną" itd.

Niezdolność małżonków do okresowej wstrzemięźliwości świadczy o kryzysie ich miłości, który wcześniej czy później zrodzi gorzkie owoce.

Odkrycie w sobie słabego punktu me powinno prowadzić do wynajdywania tysięcy usprawiedliwień albo narzekań: na Kościół, księży, Pana Boga. Robi się to tylko po to, aby utrzymać istniejący stan rzeczy. Tymczasem potrzebna jest zmiana. Konstruktywne jest tylko podjęcie wyzwania i przezwyciężenie kryzysu.

Ważne, zęby nie zadowalać się byle czym, ale myśleć o ideale. Zadać sobie pytanie: "Jak mogłoby wyglądać nasze współżycie nasza miłość, nasze życie małżeńskie gdybyśmy zechcieli popracować nad sobą?" Nieraz tyle zabiegów czynią małżonkowie, aby upiększyć mieszkanie, dom, swój wygląd zewnętrzny... Można także upiększać małżeńską miłość! Każdy powołany jest do prawdziwego szczęścia, pięknej miłości, wielkich rzeczy!

Rozpocząć trzeba bardzo prosto - od rachunku sumienia, spowiedzi św., uczynienia zdecydowanych postanowień (np. nauczenie się naturalnych metod planowania rodziny).

Podstawą jest jednak zintensyfikowanie życia duchowego. Pan Bóg musi powrócić na właściwe, tzn. centralne miejsce. Kryzys miłości małżeńskiej wynika przeważnie z kryzysu miłości Boga. Wspólna modlitwa małżonków (m. in. o czystość) odgrywa niezastąpioną rolę. Bez modlitwy me nastąpi w naszym życiu żadna istotna zmiana. Sami z siebie jesteśmy słabi Otaczający świat nie pomaga nam żyć w czystości, a przeciwnie, często zmusza do heroicznych wysiłków, aby żyć zgodnie z Bożą wolą. Potrzeba nam otworzyć się na łaskę i wytrwale współpracować z nią, co na pewno zrodzi dobre owoce.

o. Wojciech Mainka - Szwecja Publikacja za zgodą redakcji Miłujcie się!, nr 1-2/1998 Wasze komentarze: pawel: 17.08.2021, 13:38 Życie w małżeństwie bez grzechu jest bardzo trudne i tu zapytałbym się jak żyć aby nie grzeszyć. Z jednej strony należy zachować sakrament małżeństwa z drugiej zaś przebywając w sposób niemal ciągły i w bliskości do kobiety z którą się mieszka jest się wystawionym na pokusy i na grzech cudzołóstwa . Jak ratować sakrament a jednocześnie unikać grzechu ??? anominka: 03.11.2018, 22:59 A co w przypadku gdy zajście w ciąże grozi śmiercią matki i dziecka? Czy taka sytuacja wymusza całkowite zaniechanie współżycia, skoro inne formy bliskiego kontaktu są nieczyste? Czy tak się da? Czy to jest dobre? Co z czystą miłością? Co z napięciem seksualnym? Może ktoś z Was żyje w czystości małżeńskiej? Szukam takiej pary i do tego najlepiej szczęśliwej? barcia: 03.11.2018, 22:58 moj maz nauczyl sie dla mnie metod naturalnych .i jestesmy szczesliwi ze mozemy cos dac Bogu ,ze milosc cielesna nie jest zwierzeca tylko dojrzala juz.jezzeli sie zaufa Bogu to niesie sie krzyz bo wychowac 4 dzieci nie jest latwo mozna sie wesprzec o niego .moze jest sie egiostycznym bo troche sie boje ,jak by sie kolejne dziecko znalazlo ale niech sie dzieje wola nieba ...,bez cierpienia nie osiaga sie nieba ani swietosci jak by ludzie to zrozumieli ze we wszystkim oddac sie Bogu nie bylo by tyle egoizmu i narzekania na siebie na wzajem ,ktos tu zle czyta widze bo mozna sie podniecac widza swoja zone piekna w jej ciele i ubiorze ale bez przesady nie mozna tylko myslec o sexsie przez cale dnie mąż swojej żony: 03.11.2018, 22:58 Przykro mi, ale autor tego tekstu nie do końca dojrzale patrzy na życie i piękno ludzkiej seksualności. Nie do końca mówi prawdę. Przede wszystkim jeśli się kocha kobietę to się jej pragnie - emocjonalnie, duchowo, fizycznie. Autor tekstu MYLI pożądanie z pragnieniem! A pragnienie to głęboka tęsknota za bliskością, za zjednoczeniem z tą osobą... Tęsknota zaś jest wyrazem miłości. Temu pragnieniu towarzyszyć powinien zachwyt, namiętność, pasja, fascynacja - wszystko to dał Bóg żebyśmy mieli satysfakcję i radość z daru naszej płodności. Słowa - " "Żądza" musi zostać utemperowana, nawet "uśmiercona" przez miłość" - wyrażają kompletną niewrażliwość na piękno ludzkiej płodności. Zresztą typowy tekst humanisty - nie sprecyzował nawet co to jest według niego "żądza". Miesza pojęcia. Autor tekstu jest tak mało precyzyjny, że to po prostu ŻENADA. Bo jedyne co ma być uśmiercone w seksualności to egoizm i traktowanie BEZ SZACUNKU i zachwytu świętego i pięknego ciała małżonka. Jeśli mój orgazm nie jest celem samym w sobie a pieszczenie ciała partnera jest wyrazem zachwytu dla piękna, które nas łączy to nawet jeśli nastąpi szczytowanie przy tych pieszczotach, co jest bardzo możliwe - NIE MA W TYM GRZECHU. Co innego gdy mówię - ja chcę mieć orgazm, doprowadź mnie do orgazmu - wtedy to jest NIEWŁAŚCIWE, bo wtedy się stawia orgazm za najważniejszą rzecz w naszej seksualności, a poza tym jest to wyrazem egoizmu - bo JA jestem najważniejszy, nie bliskość, nie dawanie siebie - tylko moja przyjemność. Jeśli ja chcę pieścić moją żonę, by sprawiać jej radość - to wtedy nie jest to wyraz mojego egoizmu, tylko jest to mój dobrowolny DAR siebie dla niej. Jeśli w akcie seksualnym jest dla mnie najważniejsza moja przyjemność - to wtedy w istocie - mam grzech, bo jestem egoistą, bo krzywdzę siebie i nasze małżeństwo. Egoizm i miłość własna jest zawsze NISZCZĄCA! Patrzcie dojrzale na ludzką seksualność. Bóg dał nam ją by nas cieszyła i pogłębiała miłość małżonków do siebie. Akt miłosny bez egoizmu - choćby tam były pieszczoty oralne, gryzienie, drapanie, głaskanie - jest wyrazem miłości małżonków do siebie i podoba się Bogu. Ale zaznaczam - BEZ EGOIZMU. mały mniszek :P: 03.11.2018, 22:57 autor tego artykułu z pewnością jest specjalistą i ufam mu, tak powinny wyglądać oparte prawdziwe na miłości stosunki i relacje w małżeństwie i przed, choć to nie będzie i nie jest łatwe do zrealizowania, ale jeśli wrzuca się zapałkę do pokoju wypełnionego po sufit papierem to wiadomo co się stanie, właśnie pożądliwość i przesadne zachwycanie się seksem czy tam jak to zwał płodnością to te papiery, człowiekowi tylko wydaje się że ma kontrolę potem wystarczy jedna zapałka no i po miłości i po szczęściu, bo człowiek nie jest stworzony do zachwytu nad przyjemnością ani do przesadnej jej przeżywania czyt. doznawania bo to jest właśnie pożądliwość, czyli większe ukochanie pragnień i doznań, namiętności od prawdziwej miłości która może i jest szorstka, czasem twarda i wymagająca ale zawsze prowadzi do bezpieczeństwa i przede wszystkim szczęścia i to bez końca, nie tak jak z pożądliwością, człowiek zawsze pozostanie pożądliwy i popędliwy ale liczy się to co ukocha bardziej, na tym polega sens miłości albo bezsens przyjemności, no i nie liczmy że wszystko nam wytłumaczą bo prawie wszystko człowiek musi odkrywać sam, nikt tej pracy nie zrobi za niego, jeśli ktoś nie wie czym dokładnie jest pożądliwość powinien zrobić gruntowny rachunek sumienia i odbyć spowiedź, a dalej solidnie pracować nad sobą można by rzec tak po męsku nawet jeśli chodzi o kobietę, gdy człowiek jest w łasce to tak naprawdę wie i rozróżnia bo serce mu mówi ale trzeba go słuchać i to jest to zasadnicze TRZEBA! moby dick: 03.11.2018, 22:57 A ja uważam, że ta cała ludzka seksualność to w zasadzie nadmuchany balonik. Istnieje, bo w narządy rozrodcze są unerwione i w mózgu są rozwinięte ośrodki odpowiedzialnie za odczuwanie przyjemności. Ale czy warto to ubóstwiać? Mówić o szczególnej roli w życiu? Człowiek może np. w wyniku urazu kręgosłupa mieć ograniczone odczuwanie różnych doznań seksualnych i popędów. Wtedy patrzy na życie z innej perspektywy. Widzi, że tyle ludzkich uczuć i starań w sferze seksualnej nie ma wielkiej wartości. Zastanawiam się, jak Bóg patrzy na życie człowieka i jak to wszystko ocenia. Wg mnie seks jest konstruktywny jeżeli prowadzi do prokreacji. Wtedy coś z niego wynika. W przeciwnym razie może być bez sensu. Ot jedna z wielu namiętności. mimi: 03.11.2018, 22:56 A ja chciałabym, żeby mój mąż popatrzył na mnie czasem z czułością. Wtedy czuję się naprawdę szczęśliwa. Nie wtedy kiedy wzrokiem ogarnia tylko moje ciało i w ten sposób podnieca się. Moje ciało powinno być dla niego piękne, a nie służyć mu jako podnieta wzrokowa, taka, jaką widział już tysiące razy w telewizji. Seks naprawdę kochających się osób jest inny niż ten prezentowany w filmach porno. To zupełnie dwa światy. Jeden wzbudza zaufanie w stosunku do współmałżonka, drugi je burzy. A mitem jest to, że kobieta ma być odziana w worek podczas współżycia z mężem. Wydaje mi się, że powinna się stroić i starać się być atrakcyjną (nie wyuzdaną) TYLKO DLA SWOJEGO MĘŻA. Dla nikogo innego i nie dla siebie - bo wydaje mi się, że jak ktoś mówi, że chce wyglądać atrakcyjnie, czyli często wyzywająco dla siebie, to chodzi tylko i wyłącznie o połechtanie własnej dumy i przyciągnięcie wzroku jak największej liczby mężczyzn. A w ten sposób zdobywa się wielbicieli własnego ciała - to jest chyba postawienie ciała na pierwszym miejscu, przed miłością prawdziwą i czystą. Czy ja się mylę? moje zdanie: 03.11.2018, 22:55 Nie wiem co złego jest w tym, że mój mąż mnie pragnie? To śmieszne, co tu czytam. Skoro dwie osoby są w związku małżeńskim, to mają do siebie prawo, mają prawo do pragnienia i pożądania swojego współmałżonka. Czy to, że dla mojego męża założę seksowną koszulkę nocną, albo że zrobię dla niego striptis, albo że mam ochotę kochać się z nim pod prysznicem, to czyni ze mnie wyuzdaną ladacznicę? Przeciez to mój mąż! Ja chcę sprawić mu przyjemność, chcę mu ofiarować siebie i co w tym złego??? W tym artykule jest wiele przesady. Chyba wg autora najlepiej by było uprawiać seks obleczonym w worki, żeby tylko przypadkiem widok nagiego ciała nie wzbudził pożądania we współmałżonku. Seks bez pożądania i podniecenia jest tylko odrobieniem pańszczyzny. młoda żona: 03.11.2018, 22:55 Dziwi mnie ilość negatywnych opinii na temat tego artykułu. Nawet jeśli jest w swoim wyrazie sprawia wrażenie za bardzo rygorystycznego, przesadzonego, to myślę że to właśnie dobrze. Żyjemy w czasach przesadzonej afirmacji seksualności. Dlatego warto zwracać uwagę na to, że ubóstwianie seksu zagraża miłości, warto podkreślać tą jego niebezpieczną stronę. Wiem, że czasami zdarza się tak, że kochający się małżonkowie mocno pragną swojej bliskości w akcie seksualnym, który jest wyrazem ich miłości, lecz wydaje mi się że częściej jest tak, że ludzie "uprawiają z sobą seks", który spycha miłość na drugi plan. Dlatego warto się przyjrzeć swojemu życiu seksualnemu pod tym kątem: czy jest w nim miłość czy nie? Z własnego doświadczenia powiem, że często słyszymy od ludzi, że jesteśmy zupełnie niezwykłą parą, dla niektórych jesteśmy wzorem (tak mówią) i pytają czasami jak to robimy, że tak się kochamy. Właściwie nie wiem co takiego odróżnia nas od innych par, ale w kwestii życia seksualnego mogę zdradzić, że w naszym związku seksu prawie nie ma, jest na dalszym planie. W kontekście tego artykułu myślę, że może to jest właśnie to co sprawia, że kochamy się tak silnie. Może to brzmi jak absurd, ale tak właśnie jest. Gdy mamy chwilę dla siebie, szkoda nam czasu na spotkanie naszych ciał, wolimy z sobą rozmawiać. Jest w naszym małżeństwie dużo czułości, tęsknoty za sobą nawzajem (nie koniecznie za seksem). Myślę, że seks jest mocno przereklamowany. Kocham mojego męża, kocham spędzać z nim czas, ale seks jest czynnością taką samą jak inne które wspólnie wykonujemy, np. taniec lub jedzenie - nie rozumiem wciąż tego dlaczego niektórzy ludzie stawiają go w centrum swoich związków. Myślę, że gdyby zdarzyło się tak, że z jakiś względów (np. zdrowotnych) nie moglibyśmy współżyć to nasze małżeństwo by się przez to nie rozpadło. gosc: 03.11.2018, 22:54 Od kiedy to do nas zależy planowanie potomstwa!!! To Pan Bóg wie ile w danym małżeństwie będzie dzieci. To on planuje za nas a nie my sami. sylwester: 03.11.2018, 22:54 SPRAWY ŚWIĘTEJ SPOŁECZNOŚCI Małżeństwo 7 1 Co do spraw, o których pisaliście, to dobrze jest człowiekowi nie łączyć się z kobietą. 2 Ze względu jednak na niebezpieczeństwo rozpusty niech każdy ma swoją żonę, a każda swojego męża. 3 Mąż niech oddaje powinność żonie, podobnie też żona mężowi. 4 Żona nie rozporządza własnym ciałem, lecz jej mąż; podobnie też i mąż nie rozporządza własnym ciałem, ale żona. 5 Nie unikajcie jedno drugiego, chyba że na pewien czas, za obopólną zgodą, by oddać się modlitwie; potem znów wróćcie do siebie, aby - wskutek niewstrzemięźliwości waszej - nie kusił was szatan. 6 To, co mówię, pochodzi z wyrozumiałości, a nie z nakazu. 7 Pragnąłbym, aby wszyscy byli jak i ja1, lecz każdy otrzymuje własny dar1 od Boga: jeden taki, a drugi taki. 8 Tym zaś, którzy nie wstąpili w związki małżeńskie, oraz tym, którzy już owdowieli, mówię: dobrze będzie, jeśli pozostaną jak i ja. 9 Lecz jeśli nie potrafiliby zapanować nad sobą, niech wstępują w związki małżeńskie! Lepiej jest bowiem żyć w małżeństwie, niż płonąć. 10 Tym zaś, którzy trwają w związkach małżeńskich, nakazuję nie ja, lecz Pan2: Żona niech nie odchodzi od swego męża! 11 Gdyby zaś odeszła, niech pozostanie samotną albo niech się pojedna ze swym mężem. Mąż również niech nie oddala żony. 12 Pozostałym zaś mówię ja, nie Pan: Jeśli któryś z braci ma żonę niewierzącą i ta chce razem z nim mieszkać, niech jej nie oddala! 13 Podobnie jeśli jakaś żona ma niewierzącego męża i ten chce razem z nią mieszkać, niech się z nim nie rozstaje! 14 Uświęca się bowiem mąż niewierzący dzięki swej żonie, podobnie jak świętość osiągnie niewierząca żona przez "brata"3. W przeciwnym wypadku dzieci wasze byłyby nieczyste, teraz zaś są święte3. 15 Lecz jeśliby strona niewierząca chciała odejść, niech odejdzie! Nie jest skrępowany ani "brat", ani "siostra" w tym wypadku4. Albowiem do życia w pokoju powołał nas Bóg. 16 A skądże zresztą możesz wiedzieć, żono, że zbawisz twego męża? Albo czy jesteś pewien, mężu, że zbawisz twoją żonę?5 Stan społeczny 17 Zresztą niech każdy postępuje tak, jak mu Pan wyznaczył, zgodnie z tym, do czego Bóg go powołał. Ja tak właśnie nauczam we wszystkich Kościołach. 18 Jeśli ktoś został powołany jako obrzezany, niech nie pozbywa się znaku obrzezania; jeśli zaś ktoś został powołany jako nieobrzezany, niech się nie poddaje obrzezaniu! 19 Niczym jest zarówno obrzezanie, jak i nieobrzezanie, a ważne jest tylko zachowywanie przykazań Bożych. 20 Każdy przeto niech pozostanie w takim stanie, w jakim został powołany. 21 Zostałeś powołany jako niewolnik? Nie martw się! Owszem, nawet jeśli możesz stać się wolnym, raczej skorzystaj [z twego niewolnictwa]!6 22 Albowiem ten, kto został powołany w Panu jako niewolnik, jest wyzwoleńcem Pana. Podobnie i ten, kto został powołany jako wolny, staje się niewolnikiem Chrystusa. 23 Za [wielką] bowiem cenę zostaliście nabyci7. Nie bądźcie więc niewolnikami ludzi7. 24 Bracia, niech przeto każdy trwa u Boga w takim stanie, w jakim został powołany. niech mi ktoś wytłumaczy czemu służy ten tekst mam więcej ale na razie ten . czy on nie mówi o małżenstwie to czego słuchać mam maciej: 03.11.2018, 22:53 zastanawiam się czy to forum jest katolickie ..wiele tu jest zachęty do oddawania się żadzom ciała ..zgniłe owoce nowoczesnych mód .. Pan Jezus zapowiadał że przyjdą gorszyciele fałszywi nauczyciele i że będzie dziać sie spustoszenie aaa: 03.11.2018, 22:53 Od Pana Boga zalezy ile bedziemy mieli dzieci - co za bzdura. To tak jakbym chcial wlozyc reke w ogien i powiedzial od Pana Boga zalezy czy sie popaze czy nie. Jak wkladasz jedno w drugie to sie licz z konsekwencjami! (1) Autor Treść Poprzednia [ Powrót ] Następna