|
Droga do królestwa
Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię. Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. Jezus rzekł do nich: Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi. I natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim. Idąc dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni zostawili ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi i poszli za Nim. (Mk 1,14-20)
Dzisiejsze wezwanie Jezusa - nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię -jest skierowane do każdego. Słowa te zapraszają do stałego nawracania się ku Bogu, aby oderwać się od tego, co złudne w codzienności. Wołanie Jezusa skierowane do Szymona, Andrzeja, Jakuba i Jana kończy się natychmiastową decyzją pójścia za Jezusem.
Pójście za Jezusem oznacza naśladowanie samego Pana. Jest oderwaniem się od sieci, by towarzyszyć Mu w drodze do królestwa Bożego. Jezus zaprasza do uczestnictwa w Jego życiu. Ewangelia św. Marka, podkreślając uwięzienie Jana Chrzciciela, zapowiada los Jezusa. Pójście za Jezusem to uczestnictwo w tym, w czym będzie brał udział Jezus. A zatem to udział w radościach, ale także w odrzuceniu i cierpieniu. Jezus powołuje uczniów tam, gdzie żyją i pracują. Powołuje zwykłych ludzi z różnych środowisk. Wzywa ich osobiście do służby. Wybiera i obdarza darem powołania, kogo chce. Trzeba tylko rozeznać ten dar i odpowiedzieć Bogu. Jezus powołuje rybaków i zapewnia ich, że kiedy pójdą za Nim, staną się rybakami ludzi. Będą łowić ludzi z wody, która w Piśmie Świętym ma bogatą symbolikę. W tym fragmencie Ewangelii z jej kontekstu wynika, że woda oznacza potęgę zła i utożsamiana jest z wodami, które niosą śmierć. Łowienie ludzi z wody to przede wszystkim wyławianie ich ze zła i potępienia, to ratowanie ich od śmierci, by mieli życie.
Nawrócić się oznacza zmianę duchowego nastawienia. To odwrócenie się człowieka od zła, a zwrócenie się do Boga. Taka postawa umożliwi wejście do królestwa Bożego. Żyjemy w czasach szczególnych. Są one naznaczone lękiem, niepewnością, a nawet ciemnością czy duchową śmiercią. Współcześnie powołania zarówno do życia zakonnego, kapłańskiego, jak i do małżeństwa są bardziej radykalne. To zapewne znak czasu. Wypełniają się słowa Jezusa, aby nie oglądać się wstecz, lecz pójść za Nim. W powołaniu trzeba opuścić swoje sprawy, by naśladować Jezusa. Ewangelista mówi o powołaniu Jakuba i Jana: "Zaraz ich powołał, a oni zostawili w łodzi swego ojca Zebedeusza razem z najemnikami i poszli za Nim". Trzeba opuścić znane miejsce, by wrócić pełniejszym. To oderwanie się od doczesności i ludzi, spraw, grzechu ma sens tylko wtedy, kiedy niesie ze sobą wyrzeczenie, wtedy, kiedy prowadzi do wartości wyższych, do królestwa Bożego. Droga do kfófe-stwa Bożego wymaga zatem nieustannego nawracania się ku Bogu, niezależnie od tego, jakie realizujemy powołanie.
ks. Grzegorz Chojnicki
Tekst pochodzi z Tygodnika
22 stycznia 2011
[ Powrót ]
|
