W miejscu tytułu widnieje zdanie wyróżnione większymi literami: "Dlaczego jestem zmuszona do jakiegoś upiornego bohaterstwa, do życia, którego nie chcę mieć?" - pyta ślepnąca kobieta, którą zapewniono, że ciąża jest ważniejsza od niej samej.

     Zdanie to może oddziaływać na każdego, kto kojarzy je sobie z dramatem jakiejś nieszczęśliwej kobiety. Trzeba zatem od razu zauważyć, że taka intencja została w nie wpisana, celem zaś jest wzbudzić wrogość do ustawy chroniącej życie człowieka w pierwszej - wewnątrzmacicznej fazie jego rozwoju.

     Czy poród przestał być naturalnym rozwiązaniem trwającej 9 miesięcy ciąży? Czy wchodzi tu w grę jakiś przymus? Czy jego odbycie to "upiorne bohaterstwo"? Bo nie chodzi tu chyba o dziecko, które przecież może być adoptowane przez inną rodzinę. Czy zaburzenie widzenia pogarsza się w przebiegu ciąży? Nie, natomiast w przypadku zagrożenia w postaci odklejania się siatkówki, oszczędzającym wyjściem z sytuacji jest zastosowanie cięcia cesarskiego - operacji tak często wykonywanej, że aż Światowa Organizacja Zdrowia zaleca ginekologom opamiętanie się.

     Z zażenowaniem czyta się pierwsze zdanie tego tekstu: " To sumienie, a nie wyłącznie strach przed karą wymierzoną przez państwo, winno decydować o zachowaniach ludzi w tej sprawie", tak pięknie powiedział prezydent, ale wielu ani to nie wzruszyło, ani nie przekonało. Istotnie, ani nie wzruszyło, ani nie przekonało. I to z prostej przyczyny, ponieważ państwo chroni prawem dobra mniejsze, niż życie ludzkie. Trudno również wzruszyć się z powodu obawy przed karą, której ustawa z stycznia 1993 r. dla kobiety nie przewiduje.

     Niemniejsze zażenowanie wzbudza następny akapit: "Zaskarżona łagodna nowelizacja z 199 r. znalazła się w Trybunale Konstytucyjnym, a ten uznał, że jest niezgodna z konstytucją." Czy każdy obywatel w Polsce wie, że "łagodność" tej "nowelizacji" wyraziła się żądaniem przywrócenia w praktyce ustawy z 195 roku - ustawy, która pozostawiła poza ochroną prawa dziecka w pierwszych 12 tygodniach jego życia? Okazuje się, że nie wolno nadal nie wiedzieć, ponieważ autorytety (wymienieni sędziowie Trybunału Konstytucyjnego) zawodzą. Pytam: czy ustawa z 7 stycznia 1993 r.: "O planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży" godzi w godność kobiety? Czy znowu muszę sprowadzić na ziemię owe "poświęcenia i ofiary przekraczające zwykłą miarę". Przepraszam, ale to ostatnie pozostawiam tym, którzy mają więcej cierpliwości ode mnie.      Na zakończenie przytoczę wyciąg z protokołu 40 Sesji Zwyczajnej Zgromadzenia Parlamentarnego Rady uropy z 1989 r.: "Jest rzeczą właściwą określenie prawnej ochrony należnej ludzkiemu embrionowi od czasu zapłodnienia ludzkiego jaja. Chociaż ludzki embrion przechodzi w swoim rozwoju kolejne stadia oznaczone różnymi terminami (zygota, morula, blastocysta, embrion implantacyjny, płód), choć jako organizm stopniowo się różnicuje, to jednak zachowuje ciągłość i genetyczną tożsamość". Nic dodać, nic ująć.