Katedra Polowa WP, Warszawa

Widok katedy Przy zbiegu ulic Długiej i Miodowej po wojnach szwedzkich OO. Pijarzy wybudowali kościół i konwent. Ostateczną formę nadał budowli Józef Fontana, w której Ks. Stanisław Konarski, reformator szkolnictwa, zorganizował Collegium Nobilium. Po Powstaniu Listopadowym kościół odebrano Pijarom i zamieniono na cerkiew prawosławną. W latach 1924-1933 architekt Oskar Sosnowski przywrócił kościołowi dawną formę. Stał się on kościołem garnizonowym, a w budynkach dawnego Collegium znalazła siedzibę Kuria Polowa Wojsk Polskich. Zachód słońca nad katedrą.... Wnętrze kościoła pod wezwaniem N.M.P. Królowej Polski, ogołocone z pamiątek historycznych i narodowych w okresie przebudowy na cerkiew, nie odzyskało już dawnego barokowego wystroju. Podczas Powstania Warszawskiego kościół spłonął. Odbudowany według projektu architekta Marka Suzina, pozostał nadal kościołem garnizonowym. Obecne wnętrze kościoła wypełniają barokowe ołtarze, pochodzące ze Śląska. Zawieszone na ścianach elementy poliptyków gotyckich również są pochodzenia śląskiego. We współczesnym ołtarzu wielkim znajduje się gotycka figura N.M.P., na chórze zabytkowe organy. Przedsionek kościoła oddziela od nawy piękna, osiemnastowieczna krata. W kruchcie tablica, poświęcona kapelanom Wojska Polskiego, poległym podczas II wojny światowej. Boczna kaplica poświęcona jest oficerom W.P. poległym w II wojnie światowej. [ Powrót ]