Kilka słów o powołaniu... - Powołanie

To, co od strony Boga jest "Jego marzeniem o nas", "Jego planem, projektem wobec nas", "Bożym zaproszeniem", od strony człowieka oznacza optymalny rozwój własnego człowieczeństwa, życiowe spełnienie i ogólną satysfakcję.

Jednakże Boże wezwanie do pójścia drogą, którą On sam nam wyznaczył, a która zaprowadzi nas do szczęścia i świętości, nierzadko bywa trudne do usłyszenia - przyjmuje ono różne formy i nie zawsze potrafimy uswiadomić sobie, że w jakimś konkretnym wydarzeniu, spotkaniu, czyjejś postawie to właśnie Bóg do nas przemawia.

Jedno jest pewne - aby wejść na drogę własnego życiowego powołania i wśród wielu innych dochodzących głosów usłyszeć prawdziwy Głos Boga i otworzyć się na dialog z Nim, trzeba na modlitwie postawić sobie kilka pytań: Czy moje życie jest naprawdę ciekawe?

Czy znajduję radość w mojej codzienności? Co jest dla mnie w życiu najważniejsze? Jakie są moje pragnienia? ...

Od wspartej Bożą łaską odpowiedzi na tego typu pytania w dużej mierze zależy odkrycie drogi powołania - realizacji życia zgodnie z planem, jaki Bóg ma dla każdego z nas przygotowany.

Jeśli potrzebujesz czasu - zaczekam, jeśli wybierzesz inną drogę - uszanuję twoją decyzję.

Jednakże, jeśli modlitwa przynosi Ci ogromną radość, często doświadczasz działania Boga w swoim życiu, jesteś gotowa do służenia innym wreszcie - pragniesz całkowicie oddać własne życie Jezusowi - to być może warto zastanowić się, czy przypadkiem Twoją życiową drogą nie jest życie zakonne.

Siostra Augustianka od Miłosierdzia Jezusa Wasze komentarze: wróbelek: 17.07.2007, 12:36 wiecie ja nawet boję się teraz o tym z kimkolwiek porozmawiać, bo w mojej duszy samo słowo powołanie , albo jakiekolwiek słowa tego dotyczące powodują strach. kiedy tylko pomyslę że to ja miałabym pójśc do zakonu, że to Bóg mnie chce wysłać do ludzi z Dobrą Nowiną, że to Ja mam byc tym jego apostołem.. to mi sie nawet nie mieści w głowie.:/ jakaś część mnie tego nie chce, a druga już sobie mówi: Idę do Zakonu, ale tylko do misjonarek, do sióstr białych, umiem angielski to nie będzie tak źle, postaram się, gdzies tam mnie potrzebują.. ale zaraz w tej samej chwili, zaczynam na siebie naskakiwać i myśleć : co ja sobie myślę? Przeciez to ja wszystkim opowiadam jak to skończe geografie a poźniej pójdę na teologie i może matme jeszcze zalicze po drodze... czuje się tak jakbym miała rozdwojenie jaźni... Wróbelek: 17.07.2007, 12:26 Widzi siostra a mi nadal jest trudno.. ja nadal nic nie wiem, a ten rok juz jest ostatnim w liceum, niedługo studia i boje sie to wszystko porzucic, a jesli cosik mi sie wydaje? a jesli to nie to? co wtedy? ciagle mam omamy że może jednak "to" albo "to" jest znakiem, że Bóg mnie potrzebuje i chce abym mu służyła w ten czy inny sposób.. mnie to najbardziej dręczy, bo nie mam zielonego pojęcia co zrobic a czasu nie jest etż duzo, tym bardziej że nie moge zbyt długo zwlekać... wolfcia: 13.07.2007, 01:41 taa.... ja wlasnie mam 16 lat i krag niepewnosci roztoczony nad wlasna ,,glowa''. Mam jeszcze czas... ale czy aby napewno to ta droga? Gdzies w glebi serca wiem ze tak, ale rozum sie opiera... gdyby mogl ktos mi pomoc... csl3@tlen.pl s. Adriana: 03.07.2007, 20:50 Wróbelku, ja podjęłam taką decyzję mając 15 lat i nie było mi łatwo, ale wybrałam i dlatego jestem szczęśliwa!!! Buziaczki. monika: 30.06.2007, 19:44 zeby rozpoznac swoje powołanie potrzeba nam czasu i cierpliwości jak to powołanie do zycia w zakonie to musimy czekać za znak Boga albo dobrze doczytać te znaki które Bóg juz nam dał ja to robie i chyba jest dobrz. decyzja o wstąpieniu do zakomu niemozemy podjąć pod wpływem chwili i emocji. UFAJMY bogu a wszystko będzie dobrze. pozdraiwiam. monika: 30.06.2007, 13:34 do WRUBELKA podjąc decyzje niejesyt prosto ale ufajmy panu. jak chcesz to porozmawiaj o tym z jakąś siostrą zakonną a to może ci pomoże. pozdrawiam wróbelek a.k.a. natalia: 27.06.2007, 14:57 siostra mówi to tak prosto, jakby to było coś najjaśniejszego pod słońcem, ale dobrze jest mówić kedy sie juz wybrało.. to nie jest wcale fajne. s. Adriana: 23.06.2007, 08:00 Aniu, nie lękaj się!!! Ania: 27.03.2007, 12:00 Cały czas sie boje....... Nie wiem , czy głos który słysze w swoim sercu, to głos Boga, czy też moje własne upodobania.... Inaczej wyobrażałam sobie swoje życie..... Jeśli ktoś może mi pomóc przeanalizowac to co czuje, proszę o kontakt czarodziejka_23@wp.pl , badz gg 836802 Madzia:): 04.03.2007, 14:22 Do pójścia za Jezusem potrzeba nie lada odwagi... Ale Bóg nie zostawia nas samych i dodaje sił. Zaufajmy Mu i pozwólmy, aby prowadził nas swoją drogą. Nie bój się odpowiedzieć "TAK" na Boże wezwanie. Agatka: 14.02.2007, 13:57 żeby rozpoznac swoje powolanie potrzeba czasu... ludzie sa takimi istotami ktore chcialyby wiedziec wszystko od razu...niestety tak sie nie da... żeby rozpoznac powołanie zachecam do czytania Pisma Sw. gienek: 23.01.2007, 18:20 powołanie jest trudo rozpoznać gienek: 23.01.2007, 18:19 rozpoznać swoje powolanie nie jest tak prosto rozpoznać [1] (2) Autor Treść Nowości św. Agnieszka z Montepulciano Modlitwa do św. Agnieszki z Montepulciano Litania do św. Agnieszki z Montepulciano Do La Salette przybywają pielgrzymi z całego świata Drugi znak - wielki smok (Ap 12,3-6) Czy apostolskie zalecenie powstrzymywania się od krwi dziś już nie obowiązuje? Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna