Syn ożenił się i odszedł

Sytuacja opisana w liście występuje dość często. Miody bocian odlatuje z gniazda" - takie są prawa natury. Odejście na swoje nie oznacza dramatycznej czy niewdzięcznej ucieczki od rodziców ani braków w wychowaniu. Nie świadczy, że rodzice byli źli. Wspomnijmy nakaz biblijny: "opuści człowiek ojca swego i matkę". Zdolność opuszczenia gniazda przez samodzielne dziecko stanowi sukces rodziców. Zwykle z upływem lat następuje ponowne zbliżenie dorosłego syna z rodzicami. Fakt rzadkiego odzywania się jest czymś naturalnym dla mężczyzn. Nie mają oni głowy do relacji, ale do rzeczy i systemów. Nie mają podzielnej uwagi. Kiedy skoncentrują się na nowej rodzinie, trudno im intensywnie uczestniczyć w życiu rodziny pochodzenia. Najprawdopodobniej po okresie pierwszych małżeńskich uniesień zatęsknią za wygodnym domem dzieciństwa.

Wdzięczność jest rzeczą ważną, obowiązkiem i miarą wielkości człowieka. Wiemy. że niemożliwe jest wypłacić się rodzicom za dar życia i wychowania. Niemniej jednak to dziecko decyduje o sposobie okazywania tej wdzięczności. Jest dorosłe, więc zrobi to tak, jak chce. Jeden syn okazuje troskę na co dzień, inny dopiero daje się poznać w biedzie albo w sytuacjach wyjątkowych. Poświęca się na przykład, aby zadbać o starych i chorych rodziców. Natomiast nie troszczy się o zdrowych i samodzielnych. Co do odwiedzin, warto się nimi cieszyć, ale nie opłaca się ich wymuszać. Minęły już czasy, kiedy duże rodziny stawiały się w komplecie na wielkie uroczystości. Przyszła moda na święta wyjazdowe, spotkania z przyjaciółmi. Oczywiście rodzice, rozumiejąc to, i tak tęsknią. Po odejściu dziecka z domu zostaje jakaś bolesna pustka, puste gniazdo. Trzeba to przeżyć. Z reguły jeśli wysilamy się, żeby dzieci przyjechały, to one właśnie nie przyjeżdżają. Kiedy natomiast zgodzimy się wewnętrznie na "samotność", dzieci zaczynają coraz częściej przyjeżdżać.

ks. Marek Kruszewski Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 15 maja 2016 Wasze komentarze: Anna: 21.11.2020, 23:58 Ksiądz pominął istotny fakt, że syn najwyraźniej problemu nie ma z teściami i z tymi kontakt ma, a własnych rodziców lekceważy. Może trochę więcej dociekliwości i poważniejszego podejścia do tematu? Bo ta odpowiedź to taka w stylu lekarza- rutyniarza. A sytuacje są różne, bo ludzie są różni. Więcej empatii życzę. maria: 11.05.2019, 21:43 mamy podobna sytuacje,mieszkamy zagranica,syn zapoznal Polke wyjechal do polski,ozenil się.cieszylismy ze ulozyl sobie zycie ale na krotko jesteśmy obydwoje spokojnymi ludzmi,cieszko pracowaliśmy,pobudowalismy dom przepisaliśmy synowi,ona nie dostala nic o rodzicow ,ale nie oto chodzi chodzi oto ze ona jak przjedziemy nie odzywa się,albo na krotko jak dostaje upominek,i jest to przykre ze wyjezdza do matki.na swieta nas nie zapraszają.co o tym myslec ,ja podejrzewam ze ja butuje jej matka.nie wiem co robic Pola: 15.05.2016, 10:07 Wydaje mi się, że jest tutaj pewien żal, ale zastanawia mnie jedno. W z reguły rodzice nie mają nic przeciwko, gdy syn zaniedbuje żonę i dzieci, po to, żeby być całe życie przy rodzicach. Czy wy też wolelibyście sytuację w której to synowa cierpi, bo męża nie ma, chociaż powinien być? Mąż należy do żony i trzeba o tym pamiętać, wy macie siebie, może należy się cieszyć stanem który był przed dziećmi, kiedy byliście sami?I cieszyć się,że syn zbudował zdrowe małżeństwo? Pozdrawiam (1) Autor Treść Nowości św. Wojciech Modlitwa do św. Wojciecha Litania do św. Wojciecha Żywot św. Wojciecha i niektóre wiadomości o jego pobycie w diecezji chełmińskiej Jak Wojtek zaczął szanować zieleń Zamki Bretanii Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna