bp. Jerzy ModzelewskiPrzez wiele lat bp Jerzy Modzelewski walczył o prawa wierzących do posiadania własnych świątyń. Angażował się też w wiele innych inicjatyw na rzecz stolicy. Znany byt z niezwykłego spokoju i pracowitości.Urodzony 20 kwietnia 1905 r. w Warszawie, ochrzczony został w kościele św. Aleksandra, choć dzieciństwo i lata szkolne spędził w parafii Najświętszego Zbawiciela, na terenie której przy ul. Litewskiej mieszkali jego rodzice. Ukończył Gimnazjum Towarzystwa Nauczycieli Szkół Średnich, a następnie Seminarium Metropolitalne w Warszawie. W 1928 r., w wieku zaledwie 23 lat, z rąk bp. Stanisława Galia przyjął święcenia kapłańskie. Jeszcze jako diakon rozpoczął uwieńczone doktoratem studia z prawa kanonicznego na KUL. Pierwsze lata kapłaństwa to wikariaty najpierw w Zdunach koło Łowicza, a następnie w parani Najświętszego Zbawiciela w stolicy, praca prefekta gimnazjum żeńskiego, szkoły handlowej i praca w niższym seminarium duchownym. W tym czasie działał też w Sodalicji Mariańskiej, Akcji Katolickiej i Iuventus Christiana. Podczas II wojny światowej prowadził tajne wykłady na kompletach w gimnazjum Górskiego. Od 1940 r. administrował parafią w Milanówku, gdzie po Powstaniu Warszawskim organizował opiekę duszpasterską i pomoc charytatywną dla uciekinierów ze stolicy. Od września 1944 r. do października 1945 r. na miejscowej plebanii przechowywał urnę z sercem Fryderyka Chopina uratowaną z kościoła św. Krzyża. Po wojnie, w grudniu 1949 r., został proboszczem parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus na Tamce, pracował też w Sądzie Metropolitalnym i w Kurii, przewodnicząc Wydziałowi Duszpasterskiemu. Usunięty przez władze z zajmowanych stanowisk w stolicy, w 1954 r. został proboszczem w Ząbkach. Po odzyskaniu przez kard. Stefana Wyszyńskiego wolności, został kanclerzem Kurii i wykładowcą w seminarium. W 1958 r. z woli Jana XXIII został biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej. Funkcję tę pełnił do śmierci przy boku kardynałów Stefana Wyszyńskiego i Józefa Glempa. Sakrę biskupią przyjął 8 lutego 1959 r. w archikatedrze warszawskiej z rąk Prymasa Wyszyńskiego oraz biskupów Zygmunta Choromańskiego i Wacława Majewskiego. Do biskupiego herbu wpisał słowa: "Regnet Deus" ("Niech Bóg króluje"). Przez wiele lat stał na czele Komisji Episkopatu ds. Budowy Kościołów. Wielokrotnie interweniował u władz komunistycznych w sprawie pozwoleń na budowę nowych obiektów kościelnych. W tej wyjątkowo trudnej w ówczesnej rzeczywistości roli udawało mu się osiągać pewne sukcesy. Kierował także komisjami Episkopatu ds. duszpasterstwa akademickiego i ekumenicznej. Był członkiem watykańskiego Sekretariatu ds. Jedności Chrześcijan. Przez wiele lat stał na czele Rady Prymasowskiej Budowy Kościołów Warszawy. Z ramienia Episkopatu Polski wszedł w skład Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie - dzięki jego staraniom w odbudowanym zamku znalazło się miejsce na kaplicę - oraz Komitetu Budowy Centrum Onkologii. Przewodniczył pierwszej Mszy Świętej transmitowanej 21 września 1980 r. przez Polskie Radio. W 1983 r. z nominacji kard. Glempa został dziekanem Kapituły Metropolitalnej Warszawskiej. Był promotorem II i III Synodu Archidiecezji Warszawskiej. Zmarł 27 października 1986 r. w Warszawie po 58 latach kapłaństwa i 27 posługi biskupiej. Pochowany jest na Cmentarzu Bródnowskim. Wojciech Świątkiewicz
Tekst pochodzi z Tygodnika
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |