Kard. Włodzimierz Czacki to postać dziś nieco zapomniana. Urodzony w 1834 r. w rodowej siedzibie Czackich w Porycku koło Włodzimierza Wołyńskiego, jako 17-letni młodzieniec z powodu choroby opuścił Polskę i zamieszkał w Rzymie. W 1867 r. przyjął święcenia kapłańskie i został sekretarzem papieża Piusa IX, zyskując jego szacunek i przyjaźń. Prowadził papieską korespondencję, w czym pomagała mu doskonała znajomość języków obcych. Był w stałym kontakcie ze swoją rodziną w kraju, co umożliwiło mu informowanie papieża o sytuacji w Polsce, zwłaszcza w zaborze rosyjskim. Jako papieski doradca brał udział w I Soborze Watykańskim, uczestnicząc w pracach komisji kościelno-politycznej. Po soborze angażował się w prace Kurii Rzymskiej, m.in. jako sekretarz Kongregacji do Spraw Nadzwyczajnych Kościoła. Popierał powstanie Kolegium Polskiego w Wiecznym Mieście. W 1879 r. papież mianował go nuncjuszem papieskim w Paryżu i arcybiskupem tytularnym Salaminy. Zdaniem wybitnego historyka Kościoła bp. Michała Godlewskiego, Czackiemu udało się pozyskać duchowieństwo francuskie dla programu pasterskiego Leona XIII, obsadzić wieloma wybitnymi duchownymi stolice biskupie, a nawet wpłynąć na mniejsze restrykcje prawa oświatowego wobec Kościoła. Skutecznie też działał przeciwko próbie likwidacji kolejnych zakonów we Francji.

     Po trzech latach pobytu w Paryżu Czacki poprosił o zwolnienie z funkcji nuncjusza i powrócił do Rzymu. W1882 r. Leon XIII mianował go kardynałem. Czacki został jednym z trzech najbliższych doradców papieża, pracował dla siedmiu rzymskich Kongregacji, był też protektorem trzech zakonów oraz Królestwa Portugalii. To jemu większość zakonów bezhabitowych założonych przez o. Honorata Koźmińskiego zawdzięcza w dużej części zatwierdzenie przez Stolicę Apostolską.

     Mało znany jest Czacki jako poeta i publicysta. Pierwszy utwór poetycki "Wiązanka" napisał w 24. roku życia. W jego twórczości poetyckiej znajduje się m.in. utwór "Trzy pieśni - Pokusa, Przejrzenie, Modlitwa". Zarówno w poezji jak i w twórczości publicystycznej wyrażał wiarę w odzyskanie przez Polskę niepodległości. Usprawiedliwiał też udział duchowieństwa w powstaniu styczniowym. Po Vaticanum I bronił władzy i nieomylności papieskiej.

     100 lat od wyniesienia go do godności kardynalskiej, w marcu 1982 r. zwłoki Czackiego zostały uroczyście przeniesione z rzymskiego cmentarza Campo Verano do kościoła św. Pudencjany, który był jego kościołem tytularnym. Z tej okazji Jan Paweł II wystosował okolicznościowy telegram do uczestników tej uroczystości, w którym wspominał Czackiego jako "wielce zasłużonego syna Kościoła i wybitnego rzecznika sprawy polskiej w latach niewoli".