Pochówek dzieci nienarodzonych

Dziś jesteśmy świadkami paradoksalnej sytuacji. Oto nauka pozwala nam rozpoznać człowieczeństwo dziecka - najpierw przez badania genetyczne, a później przez nowoczesną, trójwymiarową ultrasonografię, lecz ta sama nauka z trudem przyzwala na nazwanie dziecka mianem człowieka. Gdy zaś dziecko umiera przed swymi narodzinami - odbiera mu jego człowieczeństwo do cna. I tak ogromnej rzeszy zmarłych - w Polsce szacuje się ich liczbę na 40-60 tys. w skali roku - odmawia się uznania ich człowieczeństwa, a co za tym idzie, także prawa do godnego pogrzebu.

Rodzice zmarłego przed narodzinami dziecka przeżywają nierzadko podwójny dramat. Z jednej strony cierpią ból po stracie dziecka, z drugiej -doświadczają trudności ze strony personelu szpitali i urzędów przy próbie organizacji pogrzebu swego dziecka. Toczą walkę o wydanie dokumentów umożliwiających rejestrację i pochówek dziecka, o wydanie jego ciała. Dla nich jest to zmaganie o uznanie ich straty, ich ukrzyżowanego rodzicielstwa. Niestety, bywa, że dramat ten potęgowany jest postawą duszpasterzy, którzy nie chcą się zgodzić na pogrzeb zmarłego dziecka, mimo że prawo liturgiczne jednoznacznie stoi po stronie dziecka i jego rodziców.

W Kościele pogrzeb dziecka zmarłego przed narodzinami (według formularza dziecka nieochrzczonego) ma swoją strukturę, niczym praktycznie nieróżniącą się od innych pogrzebów ludzi wierzących. Msza św. odprawiana jest w intencji dziecka i jego rodziców w kolorze białym. Logika liturgii jest analogiczna do liturgii chrztu dziecka: chrzest dzieci opiera się na wierze i prośbie rodziców; z tej samej wiary rodzi się prośba, by Kościół stanął przy nich w czasie pogrzebu ich dziecka. Dlatego księga obrzędów przewiduje trzy stacje pogrzebu (w domu, w kościele i na cmentarzu). Modlitwy i czytania w piękny sposób odnoszą się do wiary w zmartwychwstanie Chrystusa i Jego miłosierdzie.

Nie wszyscy rodzice są gotowi pochować swoje zmarłe przed narodzinami dzieci. Nie zmienia to w niczym faktu, że również tym pozostawionym w szpitalach należy się godny pogrzeb. Ktoś się o te dzieci musi upomnieć, bo w sytuacji, gdy rodzina nie chce czy nie może dokonać pogrzebu, zobowiązanie to spada na gminę. Na szczęście, polskie prawo przewiduje, że każdy może wystąpić z inicjatywą pogrzebania ciała zmarłego. Jeśli Kościół jako jedyny konsekwentnie broni życia i godności nienarodzonego człowieka, ma też moralny obowiązek - jako instytucja, i przez każdego z chrześcijan - zatroszczyć się o godny pogrzeb tych Najmniejszych.