Teologia Księgi LiczbKsięga Liczb opowiada o podróży Izraelitów przez pustynię. Można zapytać, dlaczego redaktorzy tej Księgi tak szeroko opisują wędrówkę przez pustynię? Czy chodzi im przede wszystkim o odtworzenie faktów, czy o naukę, jaka z nich wypływa? Czy chodzi o historię czy o teologię?Księga Liczb akcentuje przede wszystkim opiekę Bożą nad swoim ludem w czasie podróży. Drugi ważny wątek pokazuje przewrotność ludzką, bunty, które paraliżują plany Boże; na Bożą dobroć ludzie odpowiadają w taki sposób, jak gdyby byli dotknięci ślepotą. Te dwa aspekty Księgi były bardzo ważne po doświadczeniach związanych z upadkiem Jerozolimy, niewolą i trudnym okresem po powrocie z Babilonii. Toteż dla pouczenia, dla przyszłych pokoleń spisano historię z podróży Izraelitów przez pustynię. Księga ta przedstawia Boga jako wodza ludu, którego obecność i opiekę reprezentuje obłok i ogień. Ogień wskazuje na obecność i chwałę Boga. Natomiast obłok okrywający Przybytek Pana - to znak troskliwej opieki. Opieka Boża nie wyklucza jednak współpracy z człowiekiem, toteż znajdziemy tu spis wojowników, którzy mieli zdobywać ziemię. Dlatego także Mojżesz posyła zwiadowców, aby posłużyć się ich informacjami. Finał tej akcji, która nie dała spodziewanych rezultatów, poucza nas, że bez Boga niczego osiągnąć nie można. Licząc na Bożą opiekę, człowiek musi z Nim współpracować (Panu Bogu nie przeszkadzał fakt, że mimo Jego prowadzenia Mojżesz uczynił swojego szwagra Hobaba przewodnikiem, gdyż znał on okolice, jednak oczekiwał od Mojżesza większego zaufania. Wiele epizodów opisanych w Księdze Liczb poucza o łaskawości Boga. Manna, przepiórki, woda ze skały, wąż miedziany, błogosławieństwo Balaama, zwycięstwo nad królem kananejskim i Amalekitami, zdobycie Zajordania, obietnica wejścia do Przedjordania - to wszystko znaki Bożej opieki. Towarzyszą im opisy odpowiedzi wędrowców na Bożą dobroć: stałe szemrania, narzekania, wreszcie otwarte bunty. Ta postawa sprowadza Boży gniew. Wszystkie opowieści o niewierności Izraelitów zebrano celowo, aby pokazać niewdzięczność ludu. Zastosowano w nich specjalny schemat: po opisie sprzeniewierzenia, następuje wzmianka o karze. Może ona zostać odwrócona przez czyjeś wstawiennictwo lub poprzez jakiś czyn. Za ludem wstawia się Mojżesz, wstawia się też Aaron. Przykład wstawiennictwa poprzez czyn daje Pinchas. Opisany schemat ma pełnić funkcje wychowawcze, tj. powstrzymywać od występowania przeciw Bogu i uczyć ekspiacji. Pan Bóg jest jednak wymagający, nawet względem osób uprzywilejowanych. Mojżesz i Aaron, których szczególne prawa związane z pełnioną funkcją są wyraźnie podkreślone, także nie mogą wejść do Ziemi Obiecanej. Bóg żąda bowiem ufności w Jego moc. Księga Liczb mówi o śmierci Aarona i zapowiada śmierć Mojżesza, którą opisano w Księdze Powtórzonego Prawa. Wątki o łaskawości Boga i sprzeciwie ludu łączą się z teologicznym problemem mesjanizmu, który jest specyficzną cechą religii Izraela. Jest oczekiwaniem na Mesjasza - króla, kapłana i proroka. Mesjanizm dochodzi do głosu w Księdze Liczb szczególnie w opowiadaniu o Balaamie, opierającym się na dawnym przekonaniu o mocy słowa. Dziś słowo tak mało znaczy, a dla tamtych ludzi stanowiło wielką moc. Przekleństwa rzucone na wroga miały być lepszą obroną niż akcja zbrojna. Balaam nie przeklina jednak Izraela, ale wypowiada błogosławieństwa. Czwarte z nich, poprzez symbol gwiazdy i berła, najwyraźniej zapowiada Mesjasza. Widzimy więc, że przez opis faktów historycznych, Księga Liczb daje głębokie pouczenie teologiczne i wzywa do wierności Bogu. ks. TOMASZ JELONEK
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |